دعا برای فرج: تفاوت میان نسخه‌ها

*دعا برای فرج [[امام زمان]] {{ع}} نه تنها منافاتی با حکمت‌های [[غیبت]] ندارد، بلکه خود می‌تواند از زمره همین حکمت‌ها به شمار آید. دعا برای فرج [[امام زمان]] {{ع}} به‌عنوان یک وظیفه و تکلیف در عصر غیبت، در روایات بسیاری مورد تأکید قرار گرفته است. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و برخی از امامان بزرگوار {{عم}}، به چنین دعا کردنی امر فرموده‌اند و [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} نیز نه تنها شیعیان خود را به دعا کردن برای تعجیل فرج فرمان داده‌اند، بلکه کثرت دعا را از آنان خواسته‌اند<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۴۸۵.</ref>.

*به راستی وقتی [[امام زمان]] {{ع}} می‌فرماید: "برای نزدیک شدن فرج بسیار دعا کنید". ایا می‌توان آن را بی‌خاصیت خواند؟ در تعبیر زیبایی از ناحیه [[امام زمان]] {{ع}} که در ذیل فرمان برای تعجیل فرج وارد شده، کثرت دعا به‌خودی‌خود فرج و گشایش شیعیان به شمار آمده است: {{عربی|اندازه=155%|"وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُمْ"}}<ref>همان.</ref>.  

*به عبارت دیگر امنیت ایمان، رشد اندیشه، آرامش روحی، کمالات معنوی و بهره‌های بی‌پایان دوران پس از ظهور را به عنایت الهی می‌تواند در همین دوره [[غیبت]] با اتکا به "دعا برای [[ظهور]]" کسب نماید و این امر با توجه به قدرت و مشیت خداوند قابل انکار نیست، زیرا او خود فرمود: {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلا دُعَاؤُكُمْ}}﴾}}<ref>سوره نمل، ۴۶.</ref>؛ بگو اگر دعای شما نباشد، پروردگار من به شما عنایتی نمی‌فرماید.  

*در برخی روایات، دعا برای فرج وسیله‌ای برای نجات از هلاکت به شمار آمده است، چنان‌که حضرت [[امام حسن عسکری]] {{ع}} می‌فرماید: به خدا فرزندم مهدی را غیبتی است که در آن هیچ‌کس از هلاکت نجات نمی‌یابد، مگر کسی که خدای عزّ و جلّ‌ او را بر اعتقاد نسبت به امامتش ثابت‌قدم بدارد، و او را نسبت به دعا برای تعجیل فرجش توفیق عنایت فرماید<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۳۸۴.</ref>. بی‌تردید شرایط‍‌ سخت دوران غیبت به‌گونه‌ای است که جز با اعتقاد محکم نسبت به [[امامت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نمی‌توان بر [[اطاعت]] و تبعیت او باقی ماند و جز با دعا برای نزدیکی فرج نمی‌توان روح امید را در دل زنده نگه داشت و در برابر دشواری‌های غیبت مقاومت نمود.

*از دیدگاه [[قرآن]] و [[روایات]] دعا، پشتوانه‌ای برای زندگی و عاملی برای حرکت و پویایی در مسیر خواسته‌های الهی، و وسیله‌ای برای هم‌جهت ساختن نیازها و خواسته‌های بشری با اراده و مشیت خداوند است. با چنین نگرشی، دعا برای فرج، خود نوعی تلاش در راستای موانع ظهور به شمار می‌رود و دعاکننده منتظر با شناختی که از حکمت‌های غیبت دارد، به نوعی خودش را در مسیر از بین بردن عوامل طولانی شدن آن، به تکاپو وا می‌دارد.  

*دعاکننده برای فرج چون می‌داند که یکی از عوامل غیبت آماده نبودن شرایط‍‌ برای حکومت جهانی آن بزرگوار است، می‌کوشد تا در حد توان خویش در ایجاد چنین زمینه‌ای مؤثر باشد و زمانی که تحقق آن را از عهده خویش و امثال خویش خارج می‌یابد، به رحمت واسعه خداوند امیدوار می‌ماند.  

*و چنین است عکس العمل او در برابر خوف [[امام زمان]] {{ع}}، از کشته شدن که به‌عنوان عملی دیگر در پیدایش و استمرار غیبت به شمار می‌آید. دعاکننده برای فرج تا آن‌جا که می‌تواند با شناساندن [[امام زمان]] {{ع}}، و ایجاد محبوبیت نسبت به او و برانگیزاندن شوق نسبت به قیام و جلوه‌های ظهور آن بزرگوار در بین مردم، می‌کوشد تا به میزان توانایی خود این عامل را کم تأثیر سازد؛ چنان‌که نسبت به هرعامل دیگر نیز چنین جهت‌گیری و تلاشی در مورد او صادق است و این خود والاترین و تعیین‌کننده‌ترین خاصیت برای دعا فرج است. تأثیر دعا در تغییر دادن تقدیرات و قضای الهی غیرقابل‌انکار است، چنان‌که در [[روایات]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} آمده است: زیاد دعا کن، زیرا دعا قضای الهی را باز می‌گرداند<ref>نهج الفصاحة، ص ۸۴، حدیث ۴۴۶.</ref>. دعا بلای الهی را برمی‌گرداند<ref>همان، ص ۳۳۲، حدیث ۱۵۹۰.</ref>. تقدیر الهی را چیزی جز دعا تغییر نمی‌دهد<ref>همان، ص ۱۲۴، حدیث ۶۲۴.</ref>.  

*با توجه به چنین روایاتی، شیعه منتظر در عین تسلیم به خواست خدا، با دعای خویش نسبت به تعجیل فرج، از آفریدگار خویش می‌خواهد که در تقدیر و قضای خویش نسبت به ظهور آن عدالت موعود تغییری ایجاد فرماید و به لطف و عنایت خود بلای غیبت [[امام زمان]] {{ع}}، را مرتفع گرداند<ref>نشریه موعود، شماره ۱۴، ص ۵۸.</ref>.  

#زدودن غفلت و بی‌توجهی نسبت به ظهور امام {{ع}}؛