جز
جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگ‌نامه' به 'خدامراد، [[فرهنگ‌نامه'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگ‌نامه' به 'خدامراد، [[فرهنگ‌نامه') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*محدّث اسم مفعول از ریشه "حدّث، یحدّث" به معنای کسی است که حدیث و خبر تازه به او گویند و منظور، آن است که [[امامان]]{{عم}} با فرشتگان رابطه دارند، سخن آنان را میشنوند و از آنها حقایقی دریافت میکنند. این، کنایه از یک مقام معنوی است. این لفظ به این معنا، یکی از القاب ویژه [[امام]]{{ع}} است. [[امام باقر]]{{ع}} در این باره فرمود: [[امیر مؤمنان]]{{ع}} به [[ابن عباس]] فرمود: "همانا شب قدر در هر سال وجود دارد و همانا در آن، امر یک ساله نازل میشود که این امر، به [[امامان]] پس از [[پیامبر]] خواهد بود. [[ابن عباس]] گفت: | *محدّث اسم مفعول از ریشه "حدّث، یحدّث" به معنای کسی است که حدیث و خبر تازه به او گویند و منظور، آن است که [[امامان]]{{عم}} با فرشتگان رابطه دارند، سخن آنان را میشنوند و از آنها حقایقی دریافت میکنند. این، کنایه از یک مقام معنوی است. این لفظ به این معنا، یکی از القاب ویژه [[امام]]{{ع}} است. [[امام باقر]]{{ع}} در این باره فرمود: [[امیر مؤمنان]]{{ع}} به [[ابن عباس]] فرمود: "همانا شب قدر در هر سال وجود دارد و همانا در آن، امر یک ساله نازل میشود که این امر، به [[امامان]] پس از [[پیامبر]] خواهد بود. [[ابن عباس]] گفت: | ||
آنان کیانند؟ فرمود: من و یازده نفر از نسل من امامانیاند که همگی محدّث میباشند"<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۴۲، ح ۱۰۶</ref>. | آنان کیانند؟ فرمود: من و یازده نفر از نسل من امامانیاند که همگی محدّث میباشند"<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۴۲، ح ۱۰۶</ref>. | ||
*[[محمد بن مسلم]] گوید: کلمه محدّث نزد [[امام صادق]]{{ع}} ذکر شد، حضرت فرمود: "محدّث کسی است که صدا را بشنود و شخص را نبیند. به حضرت عرض کردم: قربانت گردم! [[امام]] از کجا میفهمد که آن، کلام فرشته است؟ فرمود: آرامش و وقاری به او داده میشود که میفهمد آن کلام از فرشته است"<ref> محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، باب ان الائمة محدثون مفهمون، ح ۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۳۷۵.</ref>. | *[[محمد بن مسلم]] گوید: کلمه محدّث نزد [[امام صادق]]{{ع}} ذکر شد، حضرت فرمود: "محدّث کسی است که صدا را بشنود و شخص را نبیند. به حضرت عرض کردم: قربانت گردم! [[امام]] از کجا میفهمد که آن، کلام فرشته است؟ فرمود: آرامش و وقاری به او داده میشود که میفهمد آن کلام از فرشته است"<ref> محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، باب ان الائمة محدثون مفهمون، ح ۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۳۷۵.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||