بحث:علائم و نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۰
، ۱۴ آوریل ۲۰۱۹←روایات مربوط به آن
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
==چیستی علائم حتمی ظهور== | ==چیستی علائم حتمی ظهور== | ||
*نشانه‌های قطعی و حتمی ظهور، نشانه‌هایی است که بدون تردید هنگام ظهور امام زمان(علیه السلام) رخ می‌دهد<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> و به هیچ قید و شرطی مقید و مشروط نیست.<ref>ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج 2، ص 43 ـ 45</ref> زمان دقیق پیدایش این علائم، اندکی پیش از ظهور و اوایل قیام حضرت است.<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> لذا با توجه به اینکه برخی از نشانه ها همزمان و برخی پس از ظهور اتفاق می افتد مناسب آن است که گفته شود نشانه های حتمی قیام، چه آنکه در روایتی آمده است:<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، ج 1، ص 303</ref> «خَمْسٌ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ»<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229</ref> | *نشانه‌های قطعی و حتمی ظهور، نشانه‌هایی است که بدون تردید هنگام ظهور امام زمان(علیه السلام) رخ می‌دهد<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> و به هیچ قید و شرطی مقید و مشروط نیست.<ref>ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج 2، ص 43 ـ 45</ref> زمان دقیق پیدایش این علائم، اندکی پیش از ظهور و اوایل قیام حضرت است.<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> لذا با توجه به اینکه برخی از نشانه ها همزمان و برخی پس از ظهور اتفاق می افتد مناسب آن است که گفته شود نشانه های حتمی قیام، چه آنکه در روایتی آمده است:<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، ج 1، ص 303</ref> «خَمْسٌ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ»<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229</ref> | ||
==روایات مربوط به | ==روایات مربوط به علائم حتمی ظهور== | ||
*محققان، بر اساس روایات و آنچه مشهور است پنج نشانه را از نشانه های قطعی می‌دانند: قیام مرد یمنی، قیام سفیانی، ندای آسمانی، فرو رفتن سفیانی در سرزمین بیداء و قتل نفس زکیه. این نشانه‌ها، نوید دهنده خیرها و برکت های الهی‌اند و پیاپی تحقق می‌یابند.<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> البته برخی روایات، موارد دیگری را هم جزء علائم حتمیه نام برده اند منتها آنچه مشهور است که از نشانه های حتمی است همین پنج مورد است. | *محققان، بر اساس روایات و آنچه مشهور است پنج نشانه را از نشانه های قطعی می‌دانند: قیام مرد یمنی، قیام سفیانی، ندای آسمانی، فرو رفتن سفیانی در سرزمین بیداء و قتل نفس زکیه. این نشانه‌ها، نوید دهنده خیرها و برکت های الهی‌اند و پیاپی تحقق می‌یابند.<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> البته برخی روایات، موارد دیگری را هم جزء علائم حتمیه نام برده اند منتها آنچه مشهور است که از نشانه های حتمی است همین پنج مورد است. | ||
*روایات فراوانی در این زمینه وجود دارد، برخی از آنها عبارتند از: | *روایات فراوانی در این زمینه وجود دارد، برخی از آنها عبارتند از: | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
*خروج سفیانی: در روایات آمده است پیش از قیام حضرت مهدی(علیه السلام)، مردی از نسل ابوسفیان در منطقه شام خروج می‌کند و با تظاهر به دینداری، گروه زیادی از مسلمانان را فریب می‌دهد و بخش گسترده‌ای از سرزمین‌های اسلامی را به تصرف خود در می‌آورد. او بر مناطق پنج‌گانۀ ـ شام، حمص، فلسطین، اردن، قنسرین و منطقه عراق ـ سیطره می‌یابد و در کوفه و نجف، به قتل عام شیعیان می‌پردازد و برای کشتن و یافتن آنان جایزه تعیین می‌کند<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۱</ref> مدت حکومت او نه ماه است<ref>کتاب الغیبة، ص ۴۴۹</ref> وی آنگاه که از ظهور حضرت حجت(علیه السلام) آگاه می‌گردد، با سپاهی عظیم به جنگ وی می‌رود و در منطقۀ "بیداء" بین مکه و مدینه با سپاه امام برخورد می‌کند و به امر خدا، همۀ لشکریان وی ـ به جز چند نفر ـ در زمین فرو می‌روند و هلاک می‌شوند<ref>الغیبة، ص ۲۷۹، ح ۶۷؛ همچنین کتاب الفتن، ص ۱۶۸.</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229؛ علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262؛ پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص 384؛ بالادستان، محمد امین، حائری پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج 1، ص 173 ـ 177</ref> پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) می‌فرماید:<ref>على محمد علی دخیل، الامام المهدی(علیه السلام)، ص 230</ref> «خروج و قیام امام عصر(علیه السلام) در پی درگیری شدید بین حکم رانان عرب و عجم تحقق می‌یابد. این اختلاف پایان نمی‌پذیرد تا وقتی که مردی از فرزندان ابوسفیان، قدرت را در دست گیرد.<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> امام صادق(علیه السلام) فرمود:<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۵۷، ح ۱۰، ص ۵۵۷</ref> «اگر سفیانی را ببینی، پلیدترین مردم را دیده‌ای.»<ref>پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص 384؛ بالادستان، محمد امین، حائری پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج 1، ص 173 ـ 177</ref> | *خروج سفیانی: در روایات آمده است پیش از قیام حضرت مهدی(علیه السلام)، مردی از نسل ابوسفیان در منطقه شام خروج می‌کند و با تظاهر به دینداری، گروه زیادی از مسلمانان را فریب می‌دهد و بخش گسترده‌ای از سرزمین‌های اسلامی را به تصرف خود در می‌آورد. او بر مناطق پنج‌گانۀ ـ شام، حمص، فلسطین، اردن، قنسرین و منطقه عراق ـ سیطره می‌یابد و در کوفه و نجف، به قتل عام شیعیان می‌پردازد و برای کشتن و یافتن آنان جایزه تعیین می‌کند<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۱</ref> مدت حکومت او نه ماه است<ref>کتاب الغیبة، ص ۴۴۹</ref> وی آنگاه که از ظهور حضرت حجت(علیه السلام) آگاه می‌گردد، با سپاهی عظیم به جنگ وی می‌رود و در منطقۀ "بیداء" بین مکه و مدینه با سپاه امام برخورد می‌کند و به امر خدا، همۀ لشکریان وی ـ به جز چند نفر ـ در زمین فرو می‌روند و هلاک می‌شوند<ref>الغیبة، ص ۲۷۹، ح ۶۷؛ همچنین کتاب الفتن، ص ۱۶۸.</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229؛ علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262؛ پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص 384؛ بالادستان، محمد امین، حائری پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج 1، ص 173 ـ 177</ref> پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) می‌فرماید:<ref>على محمد علی دخیل، الامام المهدی(علیه السلام)، ص 230</ref> «خروج و قیام امام عصر(علیه السلام) در پی درگیری شدید بین حکم رانان عرب و عجم تحقق می‌یابد. این اختلاف پایان نمی‌پذیرد تا وقتی که مردی از فرزندان ابوسفیان، قدرت را در دست گیرد.<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> امام صادق(علیه السلام) فرمود:<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۵۷، ح ۱۰، ص ۵۵۷</ref> «اگر سفیانی را ببینی، پلیدترین مردم را دیده‌ای.»<ref>پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص 384؛ بالادستان، محمد امین، حائری پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج 1، ص 173 ـ 177</ref> | ||
*دربارۀ اینکه سفیانی کیست؟ و چه ویژگی‌هایی دارد؟ و چگونه خروج می‌کند؟ چندان سخن روشنی در دست نیست. عده ایی بر این باورند، سفیانی فرد مشخصی نیست؛ بلکه فردی است با ویژگی‌های ابوسفیان که در آستانۀ ظهور به طرفداری از باطل، خروج می‌کند و مسلمانان را به انحراف می‌کشاند. بنابراین، در حقیقت سفیانی یک جریان است، نه یک شخص. سفیانی جریان باطل در بستر تاریخ است، و بر فرض هم که سفیانی را از نسل ابوسفیان بدانیم، اشکالی پدید نمی‌آید و واپسین مهره این زنجیره، همان سفیانی است که در آستانه ظهور قائم(علیه السلام) خروج می‌کند.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229</ref> | *دربارۀ اینکه سفیانی کیست؟ و چه ویژگی‌هایی دارد؟ و چگونه خروج می‌کند؟ چندان سخن روشنی در دست نیست. عده ایی بر این باورند، سفیانی فرد مشخصی نیست؛ بلکه فردی است با ویژگی‌های ابوسفیان که در آستانۀ ظهور به طرفداری از باطل، خروج می‌کند و مسلمانان را به انحراف می‌کشاند. بنابراین، در حقیقت سفیانی یک جریان است، نه یک شخص. سفیانی جریان باطل در بستر تاریخ است، و بر فرض هم که سفیانی را از نسل ابوسفیان بدانیم، اشکالی پدید نمی‌آید و واپسین مهره این زنجیره، همان سفیانی است که در آستانه ظهور قائم(علیه السلام) خروج می‌کند.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229</ref> | ||
==فرو رفتن سفیانی در بیداء== | ==فرو رفتن سفیانی در بیداء== | ||
*خسف به بیداء: از روایاتِ نشانه های ظهور استفاده می‌شود: فرو برده شدن در سرزمین بیداء ـ که از آن به "خسف به بیداء" یاد شده است ـ از نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی(علیه السلام) شمرده شده است. این نشانه در احادیثی که دربارۀ سفیانی سخن گفته‌اند، فراوان ذکر شده است<ref>محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۴، ح ۱۴</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229</ref> "خسف" در لغت به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است و "بیداء نام سرزمینی بین مکه و مدینه است<ref>ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ماده خسف و بیداء </ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229؛ بالادستان، محمد امین، حائری پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج 1، ص 173 ـ 177</ref> خسف به بیداء آن است که سفیانی با لشکری عظیم به قصد جنگ با حضرت مهدی(علیه السلام) عازم مکه می‌شود؛ اما در بین مکه و مدینه ـ در محلی که به سرزمین "بیداء" معروف است ـ به گونه‌ای معجزه آسا، به امر خداوند، در دل زمین فرو می‌روند<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۸، ص ۳۱۰، ح ۴۸۳؛ شیخ صدوق، خصال، ج ۱، ص ۳۰۳، ح ۸۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۲۵۷، ح ۱۵</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229؛ علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262؛ پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص 384؛ بالادستان، محمد امین، حائری پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج 1، ص 173 ـ 177</ref> | *خسف به بیداء: از روایاتِ نشانه های ظهور استفاده می‌شود: فرو برده شدن در سرزمین بیداء ـ که از آن به "خسف به بیداء" یاد شده است ـ از نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی(علیه السلام) شمرده شده است. این نشانه در احادیثی که دربارۀ سفیانی سخن گفته‌اند، فراوان ذکر شده است<ref>محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۴، ح ۱۴</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229</ref> "خسف" در لغت به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است و "بیداء نام سرزمینی بین مکه و مدینه است<ref>ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ماده خسف و بیداء </ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229؛ بالادستان، محمد امین، حائری پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج 1، ص 173 ـ 177</ref> خسف به بیداء آن است که سفیانی با لشکری عظیم به قصد جنگ با حضرت مهدی(علیه السلام) عازم مکه می‌شود؛ اما در بین مکه و مدینه ـ در محلی که به سرزمین "بیداء" معروف است ـ به گونه‌ای معجزه آسا، به امر خداوند، در دل زمین فرو می‌روند<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۸، ص ۳۱۰، ح ۴۸۳؛ شیخ صدوق، خصال، ج ۱، ص ۳۰۳، ح ۸۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۲۵۷، ح ۱۵</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229؛ علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262؛ پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص 384؛ بالادستان، محمد امین، حائری پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج 1، ص 173 ـ 177</ref> | ||