آیا امام مهدی معجزه‌ای دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '﴿' به ' '
جز (حذف پیوند از عنوان منبع‌شناسی جامع مهدویت توسط ربات)
جز (جایگزینی متن - '﴿' به ' ')
خط ۱۹: خط ۱۹:
[[پرونده:11773.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[رسول رضوی]]]]
[[پرونده:11773.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[رسول رضوی]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[رسول رضوی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[رسول رضوی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«قبل از پاسخ به این سؤال، لازم است که اشاره‌ای هرچند مختصر، به معنا و تعریف [[معجزه]] داشته باشیم. [[محقق خویی]]، در تعریف [[معجزه]] می‌نویسد: "[[معجزه]]، در اصطلاح، این است که مدعی منصبی از مناصب الهی، برای اثبات صحت ادعایش، کاری را انجام دهد که خارق قوانین طبیعی است و دیگران از انجام دادن آن عاجزند<ref>آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ص ۳، (به نقل از: إیضاح المراد فی شرح کشف المراد، ربانی گلپایگانی، ص ۳۴۵).</ref>. چون خداوند، بعد از خاتم انبیا [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}} [[امامان]]{{عم}} را مجریان شریعت و جانشینان طریقت آن حضرت و حجت خویش در روی زمین قرار داده تا راه هدایت را بر مردم هموار کنند و از آن‌جا که همواره در طول تاریخ، مدعیان دروغین [[نبوت]] و [[امامت]]، واقعیت را بر مردم مشتبه می‌کردند و مردم را به گمراهی و ضلالت می‌کشاندند، لازم است که راهی برای شناخت [[امام]] و حجت، قرار داده شود. این راه و علامت، همان است که در اصطلاح متکلمان، "[[معجزه]]" و در اصطلاح قرآن، "بینه" و "آیه" نامیده می‌شود. خداوند می‌فرماید:{{عربی|اندازه=120%|﴿{{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ...}}﴾}}<ref>ما، رسولان خود را با دلائل روشن (معجزه) فرستادیم و با آنان، کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند؛ سوره الحدید: ۲۵.</ref>. در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} درباره علت اعطای [[معجزه]] از سوی خداوند، سؤال شد. حضرت، در جواب فرمودند: [[معجزه]]، علامتی است از طرف خداوند که آن‌را فقط به [[انبیا]] و رسل و [[امامان]] اعطا می‌کند تا صدق آنان از دروغ دروغگو شناخته شود<ref>بحار الأنوار، ج ۱۱، ص ۷۱.</ref>. حال، با توجه به این‌که جمیع مسلمانان، به جواز کرامت اولیای خدا عقیده دارند - چنان‌که [[تفتازانی]] می‌گوید: "جمهور مسلمانان، به جواز کرامت اولیای خدا معتقد هستند<ref>الإلهیات من شرح المواقف، تحقیق علی ربانی گلپایگانی، ص ۱۳۲.</ref>" - پس انجام دادن معجزات و کرامات از سوی [[امامان]]{{عم}} - و از جمله [[امام زمان]]{{ع}} - که حجت‌های خداوند بر روی زمین و وارثان زمین هستند، امر عجیبی نیست. با مراجعه به کتاب‌های تاریخی و روایی و ورق‌زدن صفحات آن، مشاهده می‌کنیم که معجزات و کرامات فراوانی از سوی آنان به وقوع پیوسته است. بعد از این مقدمه باید گفت، معجزات آن حضرت، دو دسته است:
::::::«قبل از پاسخ به این سؤال، لازم است که اشاره‌ای هرچند مختصر، به معنا و تعریف [[معجزه]] داشته باشیم. [[محقق خویی]]، در تعریف [[معجزه]] می‌نویسد: "[[معجزه]]، در اصطلاح، این است که مدعی منصبی از مناصب الهی، برای اثبات صحت ادعایش، کاری را انجام دهد که خارق قوانین طبیعی است و دیگران از انجام دادن آن عاجزند<ref>آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ص ۳، (به نقل از: إیضاح المراد فی شرح کشف المراد، ربانی گلپایگانی، ص ۳۴۵).</ref>. چون خداوند، بعد از خاتم انبیا [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}} [[امامان]]{{عم}} را مجریان شریعت و جانشینان طریقت آن حضرت و حجت خویش در روی زمین قرار داده تا راه هدایت را بر مردم هموار کنند و از آن‌جا که همواره در طول تاریخ، مدعیان دروغین [[نبوت]] و [[امامت]]، واقعیت را بر مردم مشتبه می‌کردند و مردم را به گمراهی و ضلالت می‌کشاندند، لازم است که راهی برای شناخت [[امام]] و حجت، قرار داده شود. این راه و علامت، همان است که در اصطلاح متکلمان، "[[معجزه]]" و در اصطلاح قرآن، "بینه" و "آیه" نامیده می‌شود. خداوند می‌فرماید:{{عربی|اندازه=120%| {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ...}}﴾}}<ref>ما، رسولان خود را با دلائل روشن (معجزه) فرستادیم و با آنان، کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند؛ سوره الحدید: ۲۵.</ref>. در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} درباره علت اعطای [[معجزه]] از سوی خداوند، سؤال شد. حضرت، در جواب فرمودند: [[معجزه]]، علامتی است از طرف خداوند که آن‌را فقط به [[انبیا]] و رسل و [[امامان]] اعطا می‌کند تا صدق آنان از دروغ دروغگو شناخته شود<ref>بحار الأنوار، ج ۱۱، ص ۷۱.</ref>. حال، با توجه به این‌که جمیع مسلمانان، به جواز کرامت اولیای خدا عقیده دارند - چنان‌که [[تفتازانی]] می‌گوید: "جمهور مسلمانان، به جواز کرامت اولیای خدا معتقد هستند<ref>الإلهیات من شرح المواقف، تحقیق علی ربانی گلپایگانی، ص ۱۳۲.</ref>" - پس انجام دادن معجزات و کرامات از سوی [[امامان]]{{عم}} - و از جمله [[امام زمان]]{{ع}} - که حجت‌های خداوند بر روی زمین و وارثان زمین هستند، امر عجیبی نیست. با مراجعه به کتاب‌های تاریخی و روایی و ورق‌زدن صفحات آن، مشاهده می‌کنیم که معجزات و کرامات فراوانی از سوی آنان به وقوع پیوسته است. بعد از این مقدمه باید گفت، معجزات آن حضرت، دو دسته است:
:::::#معجزاتی که آن حضرت در دوران تولد و کودکی و [[غیبت]]، انجام داده‌اند:
:::::#معجزاتی که آن حضرت در دوران تولد و کودکی و [[غیبت]]، انجام داده‌اند:
:::::##'''تولد بدون ظاهر شدن آثار حمل‌:''' از [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} نقل شده که به [[حکیمه]] (دختر [[امام جواد]]{{ع}}) فرمود: "امشب، به خانه ما بیا؛ زیرا، امر مهمی رخ خواهد داد. حکیمه پرسید: چه اتفاقی؟. [[امام]]{{ع}} فرمود: [[قائم]] [[آل محمد]] امشب به دنیا خواهد آمد. حکیمه پرسید: از چه کسی؟. [[امام]] {{ع}} فرمود: از نرجس. حکیمه می‌گوید: به نزد نرجس رفتم و به او، فرزند بزرگواری را بشارت دادم، درحالی‌ که هیچ اثر حملی در او مشاهده نکردم"<ref>سید هاشم بحرانی، مدینة المعاجز، ج ۸، ص ۱۰ و ۲۶.</ref>. چنین معجزه‌ای، در مورد [[حضرت موسی]]{{ع}} هم بیان شده است. در مادر او، یوکابد، هیچ آثار حملی ظاهر نبود<ref>هاشم رسولی محلاتی، قصص قرآن یا تاریخ انبیاء، ج ۲، ص ۴۶.</ref> و تا روزی که [[حضرت موسی]]{{ع}} به دنیا آمد، کسی نفهمید که او حامله است.
:::::##'''تولد بدون ظاهر شدن آثار حمل‌:''' از [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} نقل شده که به [[حکیمه]] (دختر [[امام جواد]]{{ع}}) فرمود: "امشب، به خانه ما بیا؛ زیرا، امر مهمی رخ خواهد داد. حکیمه پرسید: چه اتفاقی؟. [[امام]]{{ع}} فرمود: [[قائم]] [[آل محمد]] امشب به دنیا خواهد آمد. حکیمه پرسید: از چه کسی؟. [[امام]] {{ع}} فرمود: از نرجس. حکیمه می‌گوید: به نزد نرجس رفتم و به او، فرزند بزرگواری را بشارت دادم، درحالی‌ که هیچ اثر حملی در او مشاهده نکردم"<ref>سید هاشم بحرانی، مدینة المعاجز، ج ۸، ص ۱۰ و ۲۶.</ref>. چنین معجزه‌ای، در مورد [[حضرت موسی]]{{ع}} هم بیان شده است. در مادر او، یوکابد، هیچ آثار حملی ظاهر نبود<ref>هاشم رسولی محلاتی، قصص قرآن یا تاریخ انبیاء، ج ۲، ص ۴۶.</ref> و تا روزی که [[حضرت موسی]]{{ع}} به دنیا آمد، کسی نفهمید که او حامله است.