کتاب مبین: تفاوت میان نسخه‌ها

*واژۀ "امام مبین" یعنی پیشوای روشنگر،<ref>ر.ک. [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، تفسیر قرآن مهر، ج ۱۵، ص ۲۳۰ و ج ۱۷، ص ۱۵۶ ـ ۱۵۷</ref> در یک آیه<ref>سورۀ یس، آیۀ ۱۲: {{عربی| {{متن قرآن|إِنَّا نَحْنُ نُحْيِ الْمَوْتى‏ وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ في‏ إِمامٍ مُبين}}﴾}}</ref> به کار رفته است و واژۀ "کتاب مبین" در دوازده آیه.<ref>مانند: سورۀ مائده، آیۀ ۱۵؛ سورۀ انعام، آیۀ ۵۹؛ سورۀ یونس، آیۀ ۶۱ و ...</ref> از قرآن کریم به‌ روشنی به دست می‌آید همۀ وقایع عالم طبیعت در کتاب مبین ثبت و ضبط شده است: {{عربی| {{متن قرآن|وَلاَ حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُّبِين}}﴾}}<ref>سورۀ انعام، آیۀ ۵۹</ref> کتاب مبین هرچه باشد، غیر از واقعیت‌ها و حوادث خارجی است و بر آنها تقدم دارد و پس از فانی و سپری شدن آنها نیز باقی است<ref>ر.ک. [[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان، ج ۷، ص ۱۷۹ ـ ۱۸۲</ref>.<ref>ر.ک. [[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[وحی نبوی (کتاب)|وحی نبوی]]، ص ۲۰۷ـ ۲۰۸؛ [[محمد باقر تحریری|تحریری، محمد باقر]]، [[جلوه‌های لاهوتی (کتاب)|جلوه‌های لاهوتی]]، ج ۱، ص ۱۲۶؛ [[مجید معارف|معارف، مجید]] و دیگر نویسندگان، [[نقد شبهه تعارض آیات علم غیب در قرآن (مقاله)|نقد شبهه تعارض آیات علم غیب در قرآن]]، صفحه؟؟؟؛ [[زهرةالسادات میرترابی حسینی|میرترابی حسینی، زهرة السادات]]، [[علم لدنی در قرآن و حدیث (پایان‌نامه)|علم لدنی در قرآن و حدیث]]، ص ۷۷</ref> و در امام مبین که [[لوح محفوظ]] است تفصیل قضای الهی ثبت گردیده است<ref>ر.ک. [[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[وحی نبوی (کتاب)|وحی نبوی]]، ص ۲۰۷ـ ۲۰۸</ref> و لذاست که این کتاب نمی تواند اوراق جسمانی باشد زیرا امور جسمانی توان ثبت تمامی حقایق خودش را ندارد، چه رسد به این که تمامی اشیاء را تا ابد ثبت نماید.<ref>ر.ک. [[محمد باقر تحریری|تحریری، محمد باقر]]، [[جلوه‌های لاهوتی (کتاب)|جلوه‌های لاهوتی]]، ج ۱، ص ۱۲۶</ref> باید دانست خداوند این علم را به انبیاء و اولیاء و قدیسان تعلیم فرموده است.<ref>ر.ک. [[مجید معارف|معارف، مجید]] و دیگر نویسندگان، [[نقد شبهه تعارض آیات علم غیب در قرآن (مقاله)|نقد شبهه تعارض آیات علم غیب در قرآن]]، صفحه؟؟؟</ref>

*قرآن کریم کتاب نازل الهی است که از لوح محفوظ<ref>سورۀ بروج، آیۀ ۲۱ و ۲۲</ref> و کتاب مکنون<ref>سورۀ واقعه، آیۀ ۷۷ و ۷۸</ref> سرچشمه گرفته است؛ یعنی حقیقت و اصل قرآن در لوح محفوظ و کتاب مبین است و غیر از کسانی که از تطهیر ویژۀ الهی و مقام [[عصمت]] برخوردارند، از حقیقت و اصل قرآن آگاهی ندارند.<ref>سورۀ واقعه، آیۀ ۷۸ و ۷۹</ref> بر اساس احادیث مسلّم و مورد قبول مسلمین، اهل کساء مصادیق قطعی مطهرون هستند<ref>ر.ک. میلانی، سید علی، نفحات الازهار، ج ۲۰، ص ۷۶ و ۱۱۰</ref>.<ref>ر.ک. [[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[وحی نبوی (کتاب)|وحی نبوی]]، ص ۲۰۷ـ ۲۰۸</ref> لذا [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[اهل بیت]] {{عم}} ایشان از [[لوح محفوظ]] آگاه بودند و یا اگر می خواستند آگاه می شدند.<ref>ر.ک. [[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[وحی نبوی (کتاب)|وحی نبوی]]، ص ۲۰۷ـ ۲۰۸</ref> در برخی از روایات<ref>ر.ک. [[سید حبیب بخارایی‌زاده|بخارایی زاده، سید حبیب]]، [[علم غیب امامان در آینه عقل (مقاله)|علم غیب امامان از نگاه عقل]]، ص ۱۳۱ و ۱۳۲؛ [[سید محمد نجفی یزدی|نجفی یزدی، سید محمد]]، [[پیشگویی‌های امیرالمؤمنین ع‍ل‍ی‌ ب‍ن‌ اب‍ی‌ طال‍ب‌ (کتاب)|پیشگویی‌های امیرالمؤمنین ع‍ل‍ی‌ ب‍ن‌ اب‍ی‌ طال‍ب‌]]، ص ۲۶ و ۲۷؛ [[احد ایمانی|ایمانی، احد]]، وبگاه بهترین سخن‌ها</ref> "امام مبین" بر [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} تطبیق شده است،<ref>ر.ک. [[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[وحی نبوی (کتاب)|وحی نبوی]]، ص ۲۰۷ـ ۲۰۸؛ [[سید نورالدین شریعتمدار جزایری|شریعتمدار جزایری، سید نورالدین]]، [[امام حسین و علم به شهادت (مقاله)|امام حسین و علم به شهادت]]، ص ۱۱؛ [[سید محمد رضوی|رضوی، سید محمد]]، [[هدی صدری ارحامی|صدری ارحامی، هدی]]، [[معناشناسی واژه کتاب و رابطه آن با قرآن (مقاله)|معناشناسی واژه کتاب و رابطۀ آن با قرآن]]، ص ۸۰ ـ ۸۱</ref> مانند: [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند:<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، امالی، ص ۱۷۰</ref> «وقتی آیۀ {{عربی| {{متن قرآن|وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ»}}﴾}} نازل گشت، دو تن برخاسته پرسیدند: ای رسول خدا آن تورات است؟ فرمود: نه. پرسیدند: انجیل است؟ فرمود: نه. پرسیدند: قرآن است؟ فرمود: نه. در این هنگام [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} تشریف آوردند. پس رسول خدا {{صل}} فرمود: او، این است، همانا او امامی است که خداوند تبارک و تعالی علم همه چیز را در او احصاء فرموده است.»<ref>ر.ک. [[سید حبیب بخارایی‌زاده|بخارایی زاده، سید حبیب]]، [[علم غیب امامان در آینه عقل (مقاله)|علم غیب امامان از نگاه عقل]]، ص ۱۳۱ و ۱۳۲؛ [[سید محمد نجفی یزدی|نجفی یزدی، سید محمد]]، [[پیشگویی‌های امیرالمؤمنین ع‍ل‍ی‌ ب‍ن‌ اب‍ی‌ طال‍ب‌ (کتاب)|پیشگویی‌های امیرالمؤمنین ع‍ل‍ی‌ ب‍ن‌ اب‍ی‌ طال‍ب‌]]، ص ۲۶ و ۲۷</ref>