۳۳٬۷۴۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '}} }}' به '}}'
جز (جایگزینی متن - '{{عربی| {{متن قرآن' به '{{متن قرآن') |
جز (جایگزینی متن - '}} }}' به '}}') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*امام {{ع}} نور است. [[امام باقر]] {{ع}} در تفسیر آیه {{متن قرآن|فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنزَلْنَا | *امام {{ع}} نور است. [[امام باقر]] {{ع}} در تفسیر آیه {{متن قرآن|فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنزَلْنَا}}<ref>سوره تغابن، ۸.</ref> فرمود: نور، به خدا قسم، نور امامان از آل محمد {{صل}} است تا روز [[قیامت]]، و الله نور الهی که نازل شده همان‌ها هستند؛ و الله نور خدا در آسمان‌ها و زمین آن‌ها هستند<ref>کافی، ج ۱، ص ۱۹۴.</ref>. در زیارت روز [[جمعه]] آن حضرت هم آمده "سلام بر تو ای نور خداوند که هدایت‌جویان به وسیله او هدایت می‌شوند<ref>بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۲۱۵.</ref>. شب معراج، نور [[حضرت مهدی]] {{ع}} برای خاتم الانبیاء {{صل}} آشکار شد. پیامبر {{صل}} فرمود: "... ای محمد! دوست داری آن‌ها (اوصیای خودت) را ببینی؟ گفتم: بله، ای پروردگار. فرمود: به سمت راست عرش توجه کن! چون متوجه شدم، ناگاه علی و فاطمه و حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و مهدی را دیدم که در رودی از نور ایستاده، نماز می‌گذارند و او -مهدی- در وسط آن‌ها مانند ستاره‌ای درخشان بود. | ||
*و اما درخشندگی نور حضرت در دنیا؛ هنگام ولادت، نور آن حضرت به‌طوری بود که تا آسمان رسید. درخشندگی نور آن حضرت در هردو زمان حضور و غیبت وجود دارد. اشراق بدون واسطه، برای جمعی از مؤمنین، تشرف به دیدار آن حاصل گردیده است و دیگر، اشراق نور آن حضرت باواسطه است. یعنی که خورشید و ماه از نور آن حضرت آفریده شده است -چنان‌که روایتی بر این معنی دلالت می‌کند<ref>بحار الانوار، ج ۱۵، ص ۱۰.</ref>. اخباری که دلالت می‌کند بر این‌که بقای عالم و آن‌چه در آن است به سبب وجود [[حضرت قائم]] {{ع}} است، بنابراین درخشندگی نور آفتاب و ماه از آثار نور آن حضرت است در [[غیبت]] و حضور. و اشراق نور حضرت در زمان غیبت بر دو قسم است: | *و اما درخشندگی نور حضرت در دنیا؛ هنگام ولادت، نور آن حضرت به‌طوری بود که تا آسمان رسید. درخشندگی نور آن حضرت در هردو زمان حضور و غیبت وجود دارد. اشراق بدون واسطه، برای جمعی از مؤمنین، تشرف به دیدار آن حاصل گردیده است و دیگر، اشراق نور آن حضرت باواسطه است. یعنی که خورشید و ماه از نور آن حضرت آفریده شده است -چنان‌که روایتی بر این معنی دلالت می‌کند<ref>بحار الانوار، ج ۱۵، ص ۱۰.</ref>. اخباری که دلالت می‌کند بر این‌که بقای عالم و آن‌چه در آن است به سبب وجود [[حضرت قائم]] {{ع}} است، بنابراین درخشندگی نور آفتاب و ماه از آثار نور آن حضرت است در [[غیبت]] و حضور. و اشراق نور حضرت در زمان غیبت بر دو قسم است: | ||
#اشراق باطنی: در دل مؤمنین است که امام خود را با حقایق ایمان مشاهده می‌کنند. | #اشراق باطنی: در دل مؤمنین است که امام خود را با حقایق ایمان مشاهده می‌کنند. | ||
#اشراق ظاهری: نور آن حضرت برای بعضی از اخیار اتفاق افتاده که این امر به برخی از خواص و پاکبازان اهل اخلاص اختصاص دارد. | #اشراق ظاهری: نور آن حضرت برای بعضی از اخیار اتفاق افتاده که این امر به برخی از خواص و پاکبازان اهل اخلاص اختصاص دارد. | ||
*قسم دیگر، اشراق نور آن حضرت در زمان ظهور است که دو گونه است: اشراق باطنی که در دل مؤمنین است و اشراق ظاهری، این است که [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر آیه شریفه {{متن قرآن|وَأَشْرَقَتِ الأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا | *قسم دیگر، اشراق نور آن حضرت در زمان ظهور است که دو گونه است: اشراق باطنی که در دل مؤمنین است و اشراق ظاهری، این است که [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر آیه شریفه {{متن قرآن|وَأَشْرَقَتِ الأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا}}<ref>سوره زمر، ۶۹.</ref> فرمود: رب الارض یعنی امام ارض، و هرگاه ظهور کند مردم از نور آفتاب و ماه بی‌نیاز می‌شوند و به نور امام اکتفا می‌کنند<ref>تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۵۳.</ref>. | ||
*و اما نور آن حضرت در آخرت؛ [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: نور [[ائمه]] مؤمنین در روز قیامت، در پیشاپیش و سمت راست مؤمنین پیش می‌رود تا این که آن‌ها را در منازل‌شان در بهشت فرود آورند<ref>تفسیر برهان، ج ۴، ص ۲۸۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۴۴.</ref>. | *و اما نور آن حضرت در آخرت؛ [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: نور [[ائمه]] مؤمنین در روز قیامت، در پیشاپیش و سمت راست مؤمنین پیش می‌رود تا این که آن‌ها را در منازل‌شان در بهشت فرود آورند<ref>تفسیر برهان، ج ۴، ص ۲۸۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۴۴.</ref>. | ||