آیا ناحیه مقدسه از القاب امام مهدی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع فرعی        = آیا [[ناحیه مقدسه]] از القاب امام مهدی است؟

'''آیا [[ناحیه مقدسه]] از القاب امام مهدی است؟''' یکی از سؤال‌های مصداقی پرسشی تحت عنوان ''«[[القاب امام مهدی چیستند؟ (پرسش)|القاب امام مهدی چیستند؟»]]'' است. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«ناحیه در لغت، به معنای جانب و جمع آن، نواحی است. در [[غیبت صغرا]] از [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} به این واژه تعبیر شده است<ref>  طریحی، مجمع البحرین، ج ۱، ص ۴۱۰</ref>. گاهی نیز از آن حضرت و [[نایب خاص]] او با تعبیر ناحیه یاد شده است. این اصطلاح، همانند برخی [[لقب‌‏های حضرت مهدی]]{{ع}}‏، کنایه از آن حضرت به کار رفته و در بیشتر موارد برای [[تقیه]] استفاده شده است. این کلمه، بیشتر در کلام کسانی که به آن حضرت [[توقیع]] نوشته و پاسخ دریافت کرده‌‏اند، ذکر شده است؛ اگرچه در برخی بیانات نورانی [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} نیز این کلمه به کار رفته است<ref> شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۲۰، ح ۴۹؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۳، ص ۱۸۴، ج ۱۰۰، ص ۱۸۲</ref>. [[علامه اربلی]] آن را رمزی بین [[شیعیان]] و آن حضرت و اطرافیان نزدیک او دانسته، می‏‌نویسد: "و آن حضرت، ملقب است به‏ [[حجت]] و [[قائم]] و [[مهدی]] و [[خلف صالح]] و [[صاحب الزمان]] و [[صاحب]]. و [[شیعه]] از آن حضرت در دوران [[غیبت صغرا]] به "ناحیه مقدسه" تعبیر می‏‌کرده و این، رمزی بود که [[شیعیان]] آن حضرت را با آن می‌‏شناختند<ref> {{عربی|" وَ يُلَقَّبُ‏ بِالْحُجَّةِ وَ الْقَائِمِ‏ وَ الْمَهْدِيِ‏ وَ الْخَلَفِ‏ الصَّالِحِ‏ وَ صَاحِبِ‏ الزَّمَانِ‏ وَ الصَّاحِبِ وَ كَانَتِ الشِّيعَةُ فِي غَيْبَتِهِ الْأُولَى تُعَبِّرُ عَنْهُ وَ عَنْ غَيْبَتِهِ بِالنَّاحِيَةِ الْمُقَدَّسَةِ وَ كَانَ ذَلِكَ رَمْزاً بَيْنَ الشِّيعَةِ يُعْرَفُونَ بِه‏‏‏"}}، علی بن عیسی اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۵۱۹</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۳۸ - ۴۴۰.</ref>.

::::::«ناحیه در لغت به معنی جهت، جانب، کرانه و گوشه زمین است، و "ناحیه مقدسه" از القاب [[حضرت مهدی]] {{ع}} است<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>. این تعبیر احترام‌آمیز، کنایه از جایگاه مخفی [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} و یا کنایه از شخص آن حضرت بوده که این اسم رمز، بین شیعیان در زمان [[غیبت صغری]] رواج داشته است<ref>مجمع البحرین، ج ۱، ص ۴۱۰.</ref>. [[شیخ طوسی]] فرموده است: شیعیان در زمان [[غیبت]] نخستین، از آن حضرت و از غیبت او به‌عنوان ناحیه مقدسه تعبیر می‌کردند و این رمزی بود که شیعیان آن را می‌شناختند و امام را به یکدیگر معرفی می‌نمودند<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۰۹.</ref>. [[محدث نوری]] هم به نقل از جنات الخلود آورده است: در ایام تقیه، گاهی آن حضرت را به این لقب می‌خواندند<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۲۶.</ref>.