سن امام مهدی هنگام ظهور چقدر است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '<ref>مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص' به '<ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه (کتا...
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<ref>مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص' به '<ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه (کتا...)
خط ۳۴: خط ۳۴:
::::::«درباره سن حضرت به هنگام [[ظهور]]، اقوال مختلفی است. بیشتر [[احادیث]]، سن حضرت را هنگام [[ظهور]]، [[چهل]] ساله معرفی می‌کنند. [[عمران بن حصین]] می‌گوید: به [[پیامر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} گفتم: این مرد-مهدی-را برایم توصیف کن. [[پیامبر]] فرمود: "او از [[فرزندان]] من است؛ اندامش چونان مردان [[بنی اسرائیل]] سخت و ستبر است؛ به هنگام [[سختی]] و گرفتاری امّت من [[قیام]] می‌کند؛ رنگ چهره‌اش به عرب‌ها شباهت دارد؛ قیافه‌اش چون مرد [[چهل]] ساله می‌نماید؛ صورتش چون پاره ماه می‌درخشد؛ [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند، آن‌گاه که آکنده از [[ظلم و ستم]] شود..."<ref>ملاحم ابن طاووس، ص ۱۴۲.</ref>.
::::::«درباره سن حضرت به هنگام [[ظهور]]، اقوال مختلفی است. بیشتر [[احادیث]]، سن حضرت را هنگام [[ظهور]]، [[چهل]] ساله معرفی می‌کنند. [[عمران بن حصین]] می‌گوید: به [[پیامر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} گفتم: این مرد-مهدی-را برایم توصیف کن. [[پیامبر]] فرمود: "او از [[فرزندان]] من است؛ اندامش چونان مردان [[بنی اسرائیل]] سخت و ستبر است؛ به هنگام [[سختی]] و گرفتاری امّت من [[قیام]] می‌کند؛ رنگ چهره‌اش به عرب‌ها شباهت دارد؛ قیافه‌اش چون مرد [[چهل]] ساله می‌نماید؛ صورتش چون پاره ماه می‌درخشد؛ [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند، آن‌گاه که آکنده از [[ظلم و ستم]] شود..."<ref>ملاحم ابن طاووس، ص ۱۴۲.</ref>.
::::::[[امام حسن|امام حسن مجتبی ]]{{ع}} می‌فرماید: "... [[خداوند]] [[عمر]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} را در روزگار [[غیبت طولانی]] می‌گرداند. پس از آن با [[قدرت]] بی‌پایانش او را از چهره [[جوانی]] کمتر از [[چهل]] سال ظاهر می‌کند"<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۳۱۵؛ کفایة الاثر، ص ۲۲۴؛ الاحتجاج، ص ۲۸۹.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "زمانی که [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} [[ظهور]] می‌کند، [[مردم]] او را [[انکار]] می‌کنند و کسی بر او درنگ نمی‌کند؛ جز آنان که [[خداوند]] در [[عالم ذر]] -عالم پیش از [[آفرینش]] [[انسان‌ها]] بر روی زمین- از آنان [[پیمان]] گرفته است. آن حضرت در چهره [[جوانی]] کامل و موفق ظاهر می‌شود"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۷؛ غیبة نعمانی، ص ۱۸۸.</ref>. مراد از کلمه موفق، معتدل بودن اعضاست و کنایه از این‌که در سنین متوسط‍‌ و یا آخر سنین [[جوانی]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۳.</ref>.  
::::::[[امام حسن|امام حسن مجتبی ]]{{ع}} می‌فرماید: "... [[خداوند]] [[عمر]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} را در روزگار [[غیبت طولانی]] می‌گرداند. پس از آن با [[قدرت]] بی‌پایانش او را از چهره [[جوانی]] کمتر از [[چهل]] سال ظاهر می‌کند"<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۳۱۵؛ کفایة الاثر، ص ۲۲۴؛ الاحتجاج، ص ۲۸۹.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "زمانی که [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} [[ظهور]] می‌کند، [[مردم]] او را [[انکار]] می‌کنند و کسی بر او درنگ نمی‌کند؛ جز آنان که [[خداوند]] در [[عالم ذر]] -عالم پیش از [[آفرینش]] [[انسان‌ها]] بر روی زمین- از آنان [[پیمان]] گرفته است. آن حضرت در چهره [[جوانی]] کامل و موفق ظاهر می‌شود"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۷؛ غیبة نعمانی، ص ۱۸۸.</ref>. مراد از کلمه موفق، معتدل بودن اعضاست و کنایه از این‌که در سنین متوسط‍‌ و یا آخر سنین [[جوانی]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۳.</ref>.  
::::::[[امام علی|امیر مؤمنان]] {{ع}} می‌فرمایند: "هنگامی که [[مهدی]] [[قیام]] کند، سنّ‌ او بین سی تا [[چهل]] سال خواهد بود"<ref>احقاق الحق، ج ۱۹، ص ۶۵۴.</ref>. [[مروی]] می‌گوید: به [[امام رضا]] {{ع}} عرض کردم: نشانه [[قائم]] شما به هنگام [[قیام]] و [[ظهور]] چیست‌؟ [[امام]] فرمود: نشانه‌اش این‌که سن حضرت زیاد است؛ ولی از نظر چهره [[جوان]] می‌نماید؛ به گونه‌ای که اگر کسی به او نظر کند، می‌پندارد او در سن [[چهل سالگی]] یا کم‌تر است. نشانه دیگرش این‌که گذشت روزگار او را پیر نمی‌کند تا زمانی که اجلش فرا رسد<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۲.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۱۱.</ref>.
::::::[[امام علی|امیر مؤمنان]] {{ع}} می‌فرمایند: "هنگامی که [[مهدی]] [[قیام]] کند، سنّ‌ او بین سی تا [[چهل]] سال خواهد بود"<ref>احقاق الحق، ج ۱۹، ص ۶۵۴.</ref>. [[مروی]] می‌گوید: به [[امام رضا]] {{ع}} عرض کردم: نشانه [[قائم]] شما به هنگام [[قیام]] و [[ظهور]] چیست‌؟ [[امام]] فرمود: نشانه‌اش این‌که سن حضرت زیاد است؛ ولی از نظر چهره [[جوان]] می‌نماید؛ به گونه‌ای که اگر کسی به او نظر کند، می‌پندارد او در سن [[چهل سالگی]] یا کم‌تر است. نشانه دیگرش این‌که گذشت روزگار او را پیر نمی‌کند تا زمانی که اجلش فرا رسد<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۲.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۱۱.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}
==پرسش‌های وابسته==
==پرسش‌های وابسته==
۲۱۸٬۱۴۸

ویرایش