علم امام از منظر آیات و روایات (پایاننامه) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۸ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۱۷
، ۱۸ ژوئن ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'بکار' به 'بهکار'
جز (جایگزینی متن - 'بکار' به 'بهکار') |
|||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
* پژوهشگر این پایاننامه در ابتدای چکیده خود میگوید: « مسأله [[علم امام]] یک خصوصیت لازمی است که امام باید آن را داشته باشد تا در مسیر هدایت انسانها، دچار اشکال نشود، مراجعه به تاریخ اسلام و آیات و روایات نشان میدهد که [[پیامبران]] و [[امامان]] در پاسخ به هر سؤالی، بهترین و کاملترین جواب را داده و هرگز از پاسخ دادن به هیچ سؤالی عاجز نبودهاند، در مورد حقیقت [[علم امام]]، علوم [[ائمه]] تنها منحصر به آن چه از [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، بیواسطه یا با واسطه شنیده بودند، نبوده، بلکه ایشان از نوعی، علوم غیرعادی نیز بهرهمند بودند، یعنی [[علم غیب]] که خداوند به آنان بخشیده و از طریق الهام و نیروی معنوی خاصی است. [[علم غیب]] مطلق و ذاتی از آن خداوند است، اما [[علم غیب]] نسبی ویژه معصومان الهی است». | * پژوهشگر این پایاننامه در ابتدای چکیده خود میگوید: « مسأله [[علم امام]] یک خصوصیت لازمی است که امام باید آن را داشته باشد تا در مسیر هدایت انسانها، دچار اشکال نشود، مراجعه به تاریخ اسلام و آیات و روایات نشان میدهد که [[پیامبران]] و [[امامان]] در پاسخ به هر سؤالی، بهترین و کاملترین جواب را داده و هرگز از پاسخ دادن به هیچ سؤالی عاجز نبودهاند، در مورد حقیقت [[علم امام]]، علوم [[ائمه]] تنها منحصر به آن چه از [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، بیواسطه یا با واسطه شنیده بودند، نبوده، بلکه ایشان از نوعی، علوم غیرعادی نیز بهرهمند بودند، یعنی [[علم غیب]] که خداوند به آنان بخشیده و از طریق الهام و نیروی معنوی خاصی است. [[علم غیب]] مطلق و ذاتی از آن خداوند است، اما [[علم غیب]] نسبی ویژه معصومان الهی است». | ||
* در این رساله آمده است: « دو دیدگاه در مورد مطلق یا مشروط بودن [[علم ائمه]] وجود دارد، که طبق دیدگاه اول، یعنی مطلق بودن، معصومان همواره از همه امور مربوط به حال، گذشته و آینده آگاهاند و چیزی از رویدادهای جهان بر آنان پوشیده نیست. دیدگاه دوم که اکثر دانشمندان شیعی در این دسته، جای دارند که آگاهی [[امامان]] از امور غیبی و... به خواست و اراده آنان، ارتباط دارد، یعنی هرگاه امام بخواهد چیزی را بداند، خداوند به او میآموزد، یعنی با خواست و مشیت و اجازه خداوند از حوادث گذشته و آینده آگاهی مییابند». | * در این رساله آمده است: « دو دیدگاه در مورد مطلق یا مشروط بودن [[علم ائمه]] وجود دارد، که طبق دیدگاه اول، یعنی مطلق بودن، معصومان همواره از همه امور مربوط به حال، گذشته و آینده آگاهاند و چیزی از رویدادهای جهان بر آنان پوشیده نیست. دیدگاه دوم که اکثر دانشمندان شیعی در این دسته، جای دارند که آگاهی [[امامان]] از امور غیبی و... به خواست و اراده آنان، ارتباط دارد، یعنی هرگاه امام بخواهد چیزی را بداند، خداوند به او میآموزد، یعنی با خواست و مشیت و اجازه خداوند از حوادث گذشته و آینده آگاهی مییابند». | ||
*پژوهشگر میافزاید: «نکته دیگر این که [[ائمه]] در | *پژوهشگر میافزاید: «نکته دیگر این که [[ائمه]] در بهکارگیری دانش غیبی خویش، پیرو تکالیف و مصلحتهای واقعی بودهاند و بر این اساس در بیشتر اوقات، تنها علوم بشری خود را ملاک عمل قرار میدادند و گاهی نیز دانش غیبی را بنا به مصلحتها و حکمت ها، مبنای عمل خود قرار میدادند که این مساله، پایه و اساس حل بسیاری از شبهات پیرامون [[علم غیب]] [[امام]] میباشد»<ref name=p1></ref>. | ||
== فهرست پایاننامه == | == فهرست پایاننامه == |