ویژگی‌های زنان در آخرالزمان چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۳: خط ۳۳:
::::::'''[[پیامبر اکرم]] {{صل}} می‌فرماید:'''"چگونه می‌شود حال شما هنگامی که زن‌های شما فاسد شوند و [[جوانان]] شما به [[فسق]] و [[فجور]] بگرایند، شما نیز به جای [[امر]] بمعروف، [[امر به منکر]] و [[نهی از معروف]] نمایید!، معروف را منکر خیال کرده، منکر را معروف پندارید؟!. پرسیدند: آیا چنین وضعی پیش خواهد آمد ای [[پیامبر اکرم]] {{صل}}؟!. فرمود: آری، و بدتر از آن!"<ref>{{عربی|" كَيْفَ‏ بِكُمْ‏ إِذَا فَسَدَتْ‏ نِسَاؤُكُمْ‏ وَ فَسَقَ شَبَابُكُمْ وَ لَمْ تَأْمُرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ لَمْ تَنْهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ فَقِيلَ لَهُ وَ يَكُونُ ذَلِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ نَعَمْ وَ شَرٌّ مِنْ ذَلِكَ كَيْفَ بِكُمْ إِذَا أَمَرْتُمْ بِالْمُنْكَرِ وَ نَهَيْتُمْ عَنِ الْمَعْرُوفِ فَقِيلَ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ يَكُونُ ذَلِكَ قَالَ نَعَمْ وَ شَرٌّ مِنْ ذَلِكَ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ منتخب الاثر، ص ۴۲۶؛ الزام الناصب، ص ۱۸۰؛ تحف العقول، ص ۴۱؛ بشارة الاسلام، ص ۲۰، ۴۰.</ref>. آنگاه در توصیف زن‌های عصر ما که [[در آستانه ظهور]] و [[روزگار رهایی]] قرار گرفته‌ایم، چنین می‌فرماید: "هنگامی که زن‌ها برای طمع [[دنیا]] در دادوستد همسرانشان شرکت کنند"<ref>{{عربی|" إِذَا شَارَكَتِ النِّسَاءُ أَزْوَاجَهُنَّ فِي التِّجَارَةِ حِرْصاً عَلَيَّ الدُّنْيَا‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ منتخب الاثر، ص ۴۲۸؛ الزام الناصب، ص ۱۸۲؛ الامام المهدی، ص ۲۱۹.</ref>. امروز [[تجارت]] زنان بسیار رائج است، برخی به صورت استقلالی و برخی به صورت مشارکت در [[تجارت]] همسرانشان به دادوستد اشتغال دارند.
::::::'''[[پیامبر اکرم]] {{صل}} می‌فرماید:'''"چگونه می‌شود حال شما هنگامی که زن‌های شما فاسد شوند و [[جوانان]] شما به [[فسق]] و [[فجور]] بگرایند، شما نیز به جای [[امر]] بمعروف، [[امر به منکر]] و [[نهی از معروف]] نمایید!، معروف را منکر خیال کرده، منکر را معروف پندارید؟!. پرسیدند: آیا چنین وضعی پیش خواهد آمد ای [[پیامبر اکرم]] {{صل}}؟!. فرمود: آری، و بدتر از آن!"<ref>{{عربی|" كَيْفَ‏ بِكُمْ‏ إِذَا فَسَدَتْ‏ نِسَاؤُكُمْ‏ وَ فَسَقَ شَبَابُكُمْ وَ لَمْ تَأْمُرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ لَمْ تَنْهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ فَقِيلَ لَهُ وَ يَكُونُ ذَلِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ نَعَمْ وَ شَرٌّ مِنْ ذَلِكَ كَيْفَ بِكُمْ إِذَا أَمَرْتُمْ بِالْمُنْكَرِ وَ نَهَيْتُمْ عَنِ الْمَعْرُوفِ فَقِيلَ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ يَكُونُ ذَلِكَ قَالَ نَعَمْ وَ شَرٌّ مِنْ ذَلِكَ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ منتخب الاثر، ص ۴۲۶؛ الزام الناصب، ص ۱۸۰؛ تحف العقول، ص ۴۱؛ بشارة الاسلام، ص ۲۰، ۴۰.</ref>. آنگاه در توصیف زن‌های عصر ما که [[در آستانه ظهور]] و [[روزگار رهایی]] قرار گرفته‌ایم، چنین می‌فرماید: "هنگامی که زن‌ها برای طمع [[دنیا]] در دادوستد همسرانشان شرکت کنند"<ref>{{عربی|" إِذَا شَارَكَتِ النِّسَاءُ أَزْوَاجَهُنَّ فِي التِّجَارَةِ حِرْصاً عَلَيَّ الدُّنْيَا‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ منتخب الاثر، ص ۴۲۸؛ الزام الناصب، ص ۱۸۲؛ الامام المهدی، ص ۲۱۹.</ref>. امروز [[تجارت]] زنان بسیار رائج است، برخی به صورت استقلالی و برخی به صورت مشارکت در [[تجارت]] همسرانشان به دادوستد اشتغال دارند.
::::::'''[[امیر مؤمنان]] {{ع}} می‌فرماید:'''"زن‌ها لخت و عور می‌باشند، زینت‌های خود را [[آشکار]] می‌سازند، از [[دین]] بیرون می‌روند، به فتنه‌ها می‌گرایند، به سوی [[شهوت‌ها]] و لذت‌ها می‌شتابند، [[محرمات الهی]] را [[حلال]] می‌شمارند و در [[جهنم]] جاویدانند"<ref>{{عربی|"نِسْوَةٌ كَاشِفَاتٌ‏ عَارِيَاتٌ‏ مُتَبَرِّجَاتٌ‏ مِنَ الدِّينِ دَاخِلَاتٌ فِي الْفِتَنِ مَائِلَاتٌ إِلَى الشَّهَوَاتِ مُسْرِعَاتٌ إِلَى اللَّذَّاتِ مُسْتَحِلَّاتٌ لِلْمُحَرَّمَاتِ فِي جَهَنَّمَ خَالِدَاتٌ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ منتخب الاثر، ص ۴۲۶.</ref>. همه این [[نشانه‌ها]] تحقق یافته، فقط فراز واپسین مانده، که در سرای آخرین مهر خلود (جاودانگی) بر پیشانی‌شان زده شود، آنجا که کشان‌کشان به سوی [[آتش]] [[خشم]] الهی کشیده می‌شوند، ولی تأسف‌آمیز است که این قشر [[ایمان]] نمی‌آورند تا وقتی که روی در روی [[آتش]] قرار بگیرند، که آنجا دیگر عذری پذیرفته نیست و [[توبه]] ارجی ندارد، چنان‌که [[قرآن کریم]] در مورد [[فرعون]] [[نقل]] می‌کند، که هنگامی که پس از مشاهده نشانه‌های [[مرگ]] زبان به [[توبه]] و [[استغفار]] گشود ولی چنین پاسخ شنید: {{متن قرآن| آلْآنَ‏ وَ قَدْ عَصَيْتَ‏ قَبْلُ }} <ref>"آیا اکنون؟! که مدت درازی نافرمانی کردی"؟!؛ سوره یونس، آیه ۹۱.</ref>. از همه برادران ایمانی دوستانه و عاجزانه می‌خواهم که از لغزشگاه‌ها بپرهیزند و از روزیکه تکذیب‌کنندگان دست بسته در [[آتش]] گداخته انداخته می‌شوند بترسند، که آنجا هرچه استغاثه کنند، پاسخی دریافت نمی‌کنند: {{متن قرآن|وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا لا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا}}<ref>هنگامی که به محل تنگی از آتش انداخته شوند، درحالی‌که با زنجیر بسته شده‌اند، در آنجا واویلاه می‌خوانند، به آنها گفته می‌شود: امروز یک ویل نخوانید و ویل‌های بسیاری بخوانید؛ سوره فرقان، آیه ۱۳، ۱۴.</ref>. "و آن هنگامی است که زن‌ها مسلط شوند، کنیزان تسلط پیدا کنند و کودکان [[حکومت]] کنند"<ref>{{عربی|"وَذَلِكَ إِذَا تسلطت النِّسَاءِ، وَسُلِّطْنَ الْإِمَاءِ، وَأُمِرْتُ الصِّبْيَانِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بشارة الاسلام، ص ۴۱، ۴۴، ۷۶.</ref>. "هنگامی که زن‌ها بر تخت [[سلطنت]] چیره شوند، و بر هر مردی چیره باشند، و جز خواسته آنها عملی نگردد"<ref>{{عربی|" إِذَا غَلَبَةِ النِّسَاءِ عَلِيِّ الْمَلَكِ ، وَ غَلَبْنَ كُلِّ امري‌ء ، فَلَا يُؤْتِي إِلَّا مَا لَهُنَّ فِيهِ هَوِيَ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵، ص ۲۵۹؛ بشارة الاسلام، ص ۱۳۴؛ الزام الناصب، ص ۱۸۴.</ref>. گرفتاری بزرگ عصر ما همانست و چاره‌ای جز [[شمشیر]] بران [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} ندارد، تا با لبه تیز آن [[شمشیر]] الهی همه کجی‌ها را راست نمایند و هر حقی به [[صاحب]] [[حق]] برگردد و هر قشری از [[جامعه]] به آنچه [[شایسته]] آنست برسد.
::::::'''[[امیر مؤمنان]] {{ع}} می‌فرماید:'''"زن‌ها لخت و عور می‌باشند، زینت‌های خود را [[آشکار]] می‌سازند، از [[دین]] بیرون می‌روند، به فتنه‌ها می‌گرایند، به سوی [[شهوت‌ها]] و لذت‌ها می‌شتابند، [[محرمات الهی]] را [[حلال]] می‌شمارند و در [[جهنم]] جاویدانند"<ref>{{عربی|"نِسْوَةٌ كَاشِفَاتٌ‏ عَارِيَاتٌ‏ مُتَبَرِّجَاتٌ‏ مِنَ الدِّينِ دَاخِلَاتٌ فِي الْفِتَنِ مَائِلَاتٌ إِلَى الشَّهَوَاتِ مُسْرِعَاتٌ إِلَى اللَّذَّاتِ مُسْتَحِلَّاتٌ لِلْمُحَرَّمَاتِ فِي جَهَنَّمَ خَالِدَاتٌ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ منتخب الاثر، ص ۴۲۶.</ref>. همه این [[نشانه‌ها]] تحقق یافته، فقط فراز واپسین مانده، که در سرای آخرین مهر خلود (جاودانگی) بر پیشانی‌شان زده شود، آنجا که کشان‌کشان به سوی [[آتش]] [[خشم]] الهی کشیده می‌شوند، ولی تأسف‌آمیز است که این قشر [[ایمان]] نمی‌آورند تا وقتی که روی در روی [[آتش]] قرار بگیرند، که آنجا دیگر عذری پذیرفته نیست و [[توبه]] ارجی ندارد، چنان‌که [[قرآن کریم]] در مورد [[فرعون]] [[نقل]] می‌کند، که هنگامی که پس از مشاهده نشانه‌های [[مرگ]] زبان به [[توبه]] و [[استغفار]] گشود ولی چنین پاسخ شنید: {{متن قرآن| آلْآنَ‏ وَ قَدْ عَصَيْتَ‏ قَبْلُ }} <ref>"آیا اکنون؟! که مدت درازی نافرمانی کردی"؟!؛ سوره یونس، آیه ۹۱.</ref>. از همه برادران ایمانی دوستانه و عاجزانه می‌خواهم که از لغزشگاه‌ها بپرهیزند و از روزیکه تکذیب‌کنندگان دست بسته در [[آتش]] گداخته انداخته می‌شوند بترسند، که آنجا هرچه استغاثه کنند، پاسخی دریافت نمی‌کنند: {{متن قرآن|وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا لا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا}}<ref>هنگامی که به محل تنگی از آتش انداخته شوند، درحالی‌که با زنجیر بسته شده‌اند، در آنجا واویلاه می‌خوانند، به آنها گفته می‌شود: امروز یک ویل نخوانید و ویل‌های بسیاری بخوانید؛ سوره فرقان، آیه ۱۳، ۱۴.</ref>. "و آن هنگامی است که زن‌ها مسلط شوند، کنیزان تسلط پیدا کنند و کودکان [[حکومت]] کنند"<ref>{{عربی|"وَذَلِكَ إِذَا تسلطت النِّسَاءِ، وَسُلِّطْنَ الْإِمَاءِ، وَأُمِرْتُ الصِّبْيَانِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بشارة الاسلام، ص ۴۱، ۴۴، ۷۶.</ref>. "هنگامی که زن‌ها بر تخت [[سلطنت]] چیره شوند، و بر هر مردی چیره باشند، و جز خواسته آنها عملی نگردد"<ref>{{عربی|" إِذَا غَلَبَةِ النِّسَاءِ عَلِيِّ الْمَلَكِ ، وَ غَلَبْنَ كُلِّ امري‌ء ، فَلَا يُؤْتِي إِلَّا مَا لَهُنَّ فِيهِ هَوِيَ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵، ص ۲۵۹؛ بشارة الاسلام، ص ۱۳۴؛ الزام الناصب، ص ۱۸۴.</ref>. گرفتاری بزرگ عصر ما همانست و چاره‌ای جز [[شمشیر]] بران [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} ندارد، تا با لبه تیز آن [[شمشیر]] الهی همه کجی‌ها را راست نمایند و هر حقی به [[صاحب]] [[حق]] برگردد و هر قشری از [[جامعه]] به آنچه [[شایسته]] آنست برسد.
::::::'''[[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید:'''"زن‌ها را می‌بینی که با زن‌ها آمیزش می‌کنند و زندگی [[زن]] از خودش تأمین می‌شود و زنان بسان مردان جلساتی تشکیل می‌دهند"<ref>{{عربی|"وَ رَأَيْتَ النِّسَاءَ يَتَزَوَّجْنَ بِالنِّسَاءِ، وَ رَأَيْتُ مَعِيشَةُ الْمَرْأَةِ مِنْ كَدِّ فَرْجِهَا!. وَ رَأَيْتَ النِّسَاءَ يَتَّخِذْنَ الْمَجَالِسَ كَمَا يَتَّخِذُهَا الرِّجَالُ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۶؛ الزام الناصب، ص ۱۸۳؛ منتخب الاثر، ص ۴۲۹؛ بشارة الاسلام، ص ۷۶، ۱۳۱.</ref>. اینها نیز تحقق یافته و جلسات فراوانی تشکیل می‌دهند و در هر رشته‌ای [[تلاش]] می‌کنند، جز آنچه مربوط به [[تربیت]] اولاد و تنظیم [[خانواده]] باشد که در اثر تراکم [[مشاغل]] دیگر فرصت خانه‌داری و بچه‌داری را ندارند. و در [[حدیث]] دیگری به نکته تلخ‌تری اشاره کرده می‌فرماید:"هنگامی که زن‌ها را ببینی که خود را در [[اختیار]] [[کافران]] می‌گذارند"<ref>{{عربی|" إِذَا رَأَيْتَ النِّسَاءَ يَبْذُلْنَ أَنْفُسَهُنَّ لِأَهْلِ الْكُفْرِ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}</ref> در میان زن‌های ناآگاه به تعداد اندک و در میان زنان تحصیل‌کرده و روشنفکر به تعداد فراوان از این جرثومه‌های [[فساد]] یافت می‌شوند که خود را در [[اختیار]] بیگانه بگذارند و به این [[تباهی]] مباهات نیز بکنند و اسم آن را [[آزادی]] و پشت پا زدن به [[آداب و رسوم]] و تقالید بگذارند!!. "[[تهران]] به حدی می‌رسد که کاخ‌‌هایش چون کاخ‌های بهشتی شود و زنانش چون حور العین باشند، جامه [[کافران]] را بپوشند، خود را به شکل مستکبران درآورند، بر زین‌ها سوار شوند، به همسران خود تمکین نکنند، و درآمد شوهرانشان آنها را کفاف ندهد!، از آنها به قله کوه‌ها فرار کنید، و همانند روباهی که بچه‌های خود را برداشته‌اند از لانه‌ای به لانه‌ای می‌گریزد، کودکان خود را برداشته، از پناهگاهی به پناهگاهی بگریزید"!!<ref>{{عربی|" تُصْبِحَ طُهْرَانِ قُصُورِهَا كقصور الْجَنَّةِ ، وَ نسوانها كالحور الْعَيْنِ، يتلبسن بِلِبَاسِ الْكُفَّارِ، وَ يتزيين بِزِيِّ الْجَبَابِرَةِ . يَرْكَبْنَ السُّرُوجَ، وَ لَا يَتَمَكَّنُ لِأَزْوَاجِهِنَّ!. وَ لَا تَكْفِي مَكَاسِبُ الْأَزْوَاجِ لَهُنَّ!. فِرُّوا مِنْهَا إِلَيَّ قُلْتُ الْجِبَالِ وَ مِنِ الْجُحْرِ إِلَيَّ الْجُحْرِ كَالثَّعْلَبِ بِأَشْبَالِهِ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ الزام الناصب، ص ۱۸۳؛ منتخب الاثر، ص ۴۳۰؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۸؛ بشارة الاسلام، ص ۱۳۲. مترجم گوید: این حدیث را در منابع یادشده نیافتیم.</ref>. من خیال می‌کنم که [[امام صادق]] {{ع}} از [[تهران]] به این سبب به‌طور خصوص نام برده، که می‌دانسته یکروز [[ایران]] مرکز [[تشیع]] می‌شود و [[تهران]] پایتخت یک [[کشور]] [[شیعی]] می‌گردد، از این رهگذر برای هشدارباش به [[شیعیان]] خود از [[تهران]] به‌طور خاص نام برده است وگرنه این صفات همه پایتخت‌های ممالک اسلامی را دربرمی‌گیرد»<ref>[[کامل سلیمان|کامل سلیمان]]، [[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج2، ص 520-531.</ref>.
::::::'''[[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید:'''"زن‌ها را می‌بینی که با زن‌ها آمیزش می‌کنند و زندگی [[زن]] از خودش تأمین می‌شود و زنان بسان مردان جلساتی تشکیل می‌دهند"<ref>{{عربی|"وَ رَأَيْتَ النِّسَاءَ يَتَزَوَّجْنَ بِالنِّسَاءِ، وَ رَأَيْتُ مَعِيشَةُ الْمَرْأَةِ مِنْ كَدِّ فَرْجِهَا!. وَ رَأَيْتَ النِّسَاءَ يَتَّخِذْنَ الْمَجَالِسَ كَمَا يَتَّخِذُهَا الرِّجَالُ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۶؛ الزام الناصب، ص ۱۸۳؛ منتخب الاثر، ص ۴۲۹؛ بشارة الاسلام، ص ۷۶، ۱۳۱.</ref>. اینها نیز تحقق یافته و جلسات فراوانی تشکیل می‌دهند و در هر رشته‌ای [[تلاش]] می‌کنند، جز آنچه مربوط به [[تربیت]] اولاد و تنظیم [[خانواده]] باشد که در اثر تراکم [[مشاغل]] دیگر فرصت خانه‌داری و بچه‌داری را ندارند. و در [[حدیث]] دیگری به نکته تلخ‌تری اشاره کرده می‌فرماید:"هنگامی که زن‌ها را ببینی که خود را در [[اختیار]] [[کافران]] می‌گذارند"<ref>{{عربی|" إِذَا رَأَيْتَ النِّسَاءَ يَبْذُلْنَ أَنْفُسَهُنَّ لِأَهْلِ الْكُفْرِ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}</ref> در میان زن‌های ناآگاه به تعداد اندک و در میان زنان تحصیل‌کرده و روشنفکر به تعداد فراوان از این جرثومه‌های [[فساد]] یافت می‌شوند که خود را در [[اختیار]] بیگانه بگذارند و به این [[تباهی]] مباهات نیز بکنند و اسم آن را [[آزادی]] و پشت پا زدن به [[آداب و رسوم]] و تقالید بگذارند!!»<ref>[[کامل سلیمان|کامل سلیمان]]، [[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج2، ص 520-530.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}


۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش