جز
جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
'''[[دعای ندبه]]''' از دعاهایی است که در صبح [[جمعه]] در استغاثه و ندبه نسبت به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} خوانده می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، | '''[[دعای ندبه]]''' از دعاهایی است که در صبح [[جمعه]] در استغاثه و ندبه نسبت به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} خوانده می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۵۹.</ref>. | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*گرچه موضوع و مناسبت آن استغاثه به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} است، لکن حاوی [[فضایل]] [[اهل بیت]]{{عم}} و ماجرای [[مظلومیت]] [[خاندان]] [[رسالت]] و ذکر [[جایگاه]] [[حضرت امیر]] و [[فضایل]] اوست. در سلسلۀ [[پیامبران]] به [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]] می‌رسد و ماجرای مودّت [[اهل بیت]] به عنوان اجر [[رسالت]] و حادثۀ [[غدیر]] و [[نصب]] [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}} به [[امامت]] و [[ولایت]] و اشاره به [[حدیث غدیر]]، [[حدیث منزلت]]، [[حدیث مدینة العلم]]، موضوع [[وصایت]] و اخوّت آن حضرت با [[پیامبر]] و اینکه او [[ساقی کوثر]] است و شیعیانش رستگارند و اینکه پس از [[پیامبر]]، دورۀ "[[قتال بر تأویل]]" بود و وی با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] و [[مارقین]] جنگید و سران [[کفر]] و [[شرک]] و [[نفاق]] را درهم کوبید و در [[دل]] آنان کینه‌های [[بدر]] و [[خیبر]] و حنین را نهاد و سرانجام به دست شقی‌ترین فرد به [[شهادت]] رسید. سپس اشاره به قضایای پس از [[پیامبر]] و [[دشمنی]] [[قریش]] با او و کنار زدنش از [[خلافت]] و آواره ساختن فرزندانش و مظلومیت‌های [[خاندان رسالت]] دارد. در بخش مربوط به [[امام مهدی|امام زمان]] نیز از انتقام‌گیری او از خون‌های به ناحق ریختۀ [[اهل بیت]] و احیاگری او نسبت به [[دین خدا]] و اعادۀ شکوه [[مکتب]] و [[قبله]] و [[نبرد]] با [[بدعت‌ها]] و تحریف‌ها و تجدید [[عدالت]] [[علوی]] سخن به میان می‌آید. [[دعای ندبه]] را می‌توان منشور خط [[علوی]] و [[مظلومیت]] [[شیعه]] دانست که به فلسفۀ [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} و [[اعتقاد]] به [[ظهور منجی]] و احیای کتاب و سنّت گره می‌خورد.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، | *گرچه موضوع و مناسبت آن استغاثه به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} است، لکن حاوی [[فضایل]] [[اهل بیت]]{{عم}} و ماجرای [[مظلومیت]] [[خاندان]] [[رسالت]] و ذکر [[جایگاه]] [[حضرت امیر]] و [[فضایل]] اوست. در سلسلۀ [[پیامبران]] به [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]] می‌رسد و ماجرای مودّت [[اهل بیت]] به عنوان اجر [[رسالت]] و حادثۀ [[غدیر]] و [[نصب]] [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}} به [[امامت]] و [[ولایت]] و اشاره به [[حدیث غدیر]]، [[حدیث منزلت]]، [[حدیث مدینة العلم]]، موضوع [[وصایت]] و اخوّت آن حضرت با [[پیامبر]] و اینکه او [[ساقی کوثر]] است و شیعیانش رستگارند و اینکه پس از [[پیامبر]]، دورۀ "[[قتال بر تأویل]]" بود و وی با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] و [[مارقین]] جنگید و سران [[کفر]] و [[شرک]] و [[نفاق]] را درهم کوبید و در [[دل]] آنان کینه‌های [[بدر]] و [[خیبر]] و حنین را نهاد و سرانجام به دست شقی‌ترین فرد به [[شهادت]] رسید. سپس اشاره به قضایای پس از [[پیامبر]] و [[دشمنی]] [[قریش]] با او و کنار زدنش از [[خلافت]] و آواره ساختن فرزندانش و مظلومیت‌های [[خاندان رسالت]] دارد. در بخش مربوط به [[امام مهدی|امام زمان]] نیز از انتقام‌گیری او از خون‌های به ناحق ریختۀ [[اهل بیت]] و احیاگری او نسبت به [[دین خدا]] و اعادۀ شکوه [[مکتب]] و [[قبله]] و [[نبرد]] با [[بدعت‌ها]] و تحریف‌ها و تجدید [[عدالت]] [[علوی]] سخن به میان می‌آید. [[دعای ندبه]] را می‌توان منشور خط [[علوی]] و [[مظلومیت]] [[شیعه]] دانست که به فلسفۀ [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} و [[اعتقاد]] به [[ظهور منجی]] و احیای کتاب و سنّت گره می‌خورد.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۵۹.</ref> | ||
*بیگمان یکی از احساسات اصیل و حقیقی [[انسان]] که ریشه در [[فطرت]] او دارد، توجّه به نیایش و ارتباط با مبدأ [[آفرینش]] و [[جهان غیب]] و [[آفریدگار]] هستی است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *بیگمان یکی از احساسات اصیل و حقیقی [[انسان]] که ریشه در [[فطرت]] او دارد، توجّه به نیایش و ارتباط با مبدأ [[آفرینش]] و [[جهان غیب]] و [[آفریدگار]] هستی است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | ||
*از جمله دعاهای مشهور که [[مستحب]] است در چهار عید "عید فطر، عید قربان، [[عید غدیر]] و [[روز جمعه]]" خوانده شود، "[[دعای ندبه]]" است. همواره بسیاری از [[مؤمنان]]، مشتاقان و [[منتظران]] [[ظهور]] [[دولت حق]] و [[حکومت جهانی]] [[اسلام]] و ارادتمندان [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} خواندن آن را شعار خود قرار داده و در مناسبتها و فرصتهای معین، به وسیله آن، با آن [[رهبر]] [[پنهان]] از نظر، به [[نجوا]] میپردازند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *از جمله دعاهای مشهور که [[مستحب]] است در چهار عید "عید فطر، عید قربان، [[عید غدیر]] و [[روز جمعه]]" خوانده شود، "[[دعای ندبه]]" است. همواره بسیاری از [[مؤمنان]]، مشتاقان و [[منتظران]] [[ظهور]] [[دولت حق]] و [[حکومت جهانی]] [[اسلام]] و ارادتمندان [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} خواندن آن را شعار خود قرار داده و در مناسبتها و فرصتهای معین، به وسیله آن، با آن [[رهبر]] [[پنهان]] از نظر، به [[نجوا]] میپردازند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | ||
*ندبه، به معنای فراخوانی و نیز گریه و ناله است. این دعای شریف، مشتمل بر استغاثه و [[استمداد]] از [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} و تأسّف بر [[غیبت]] و گریه از فراق آن بزرگوار است؛ از اینرو به این نام شهرت یافته است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *ندبه، به معنای فراخوانی و نیز گریه و ناله است. این دعای شریف، مشتمل بر استغاثه و [[استمداد]] از [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} و تأسّف بر [[غیبت]] و گریه از فراق آن بزرگوار است؛ از اینرو به این نام شهرت یافته است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | ||
*گروهی از [[دانشمندان]] [[شیعه]] [[سند]] این دعای گرانقدر را معتبر شمردهاند. | *گروهی از [[دانشمندان]] [[شیعه]] [[سند]] این دعای گرانقدر را معتبر شمردهاند. | ||
*[[علامه مجلسی]]؛ گفته است: اما [[دعای ندبه]] که مشتمل است بر [[عقاید]] حقّه و تأسف بر [[غیبت]] [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}}، به [[سند]] معتبر از [[امام صادق|حضرت صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است<ref> محمد باقر مجلسی، زاد المعاد، ص ۴۹۱</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *[[علامه مجلسی]]؛ گفته است: اما [[دعای ندبه]] که مشتمل است بر [[عقاید]] حقّه و تأسف بر [[غیبت]] [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}}، به [[سند]] معتبر از [[امام صادق|حضرت صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است<ref> محمد باقر مجلسی، زاد المعاد، ص ۴۹۱</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | ||
*[[سید ابن طاووس حلی]] در کتاب [[اقبال الاعمال]] و کتاب مصباح الزائر و نیز [[شیخ]] [[محمد مشهدی حائری]] در کتاب مزار خود این دعای شریف را آوردهاند. همچنین در مزار قدیم که ظاهراً از نگاشتههای [[قطب راوندی]] است، این [[دعا]] [[نقل]] شده است. روشن است این شخصیتهای گرانقدر و حدیثشناس، دعای غیر معتبر را در کتابهای خود [[نقل]] نمیکنند. خواندن این [[دعا]] [[خواص]] زیادی دارد؛ از جمله در هر مکان و موضع که با حضور [[قلب]] و [[اخلاص]] کامل خوانده شود و ملتف مضامین عالی و عبارات و اشارات آن باشد، نتیجه آن، توجه و التفات مخصوص [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در آن مکان و محل، بلکه حضور به هم رساندن آن حضرت در آن مجلس است؛ چنان که در بعضی مواضع و موارد اتفاق افتاده است<ref> ر. ک: لطف اللّه صافی گلپایگانی، فروغ ولایت در دعای ندبه، پیشگفتار</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *[[سید ابن طاووس حلی]] در کتاب [[اقبال الاعمال]] و کتاب مصباح الزائر و نیز [[شیخ]] [[محمد مشهدی حائری]] در کتاب مزار خود این دعای شریف را آوردهاند. همچنین در مزار قدیم که ظاهراً از نگاشتههای [[قطب راوندی]] است، این [[دعا]] [[نقل]] شده است. روشن است این شخصیتهای گرانقدر و حدیثشناس، دعای غیر معتبر را در کتابهای خود [[نقل]] نمیکنند. خواندن این [[دعا]] [[خواص]] زیادی دارد؛ از جمله در هر مکان و موضع که با حضور [[قلب]] و [[اخلاص]] کامل خوانده شود و ملتف مضامین عالی و عبارات و اشارات آن باشد، نتیجه آن، توجه و التفات مخصوص [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در آن مکان و محل، بلکه حضور به هم رساندن آن حضرت در آن مجلس است؛ چنان که در بعضی مواضع و موارد اتفاق افتاده است<ref> ر. ک: لطف اللّه صافی گلپایگانی، فروغ ولایت در دعای ندبه، پیشگفتار</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>. | ||
===فرازهای دعا=== | ===فرازهای دعا=== | ||
*این [[دعا]] از چهار فراز تشکیل شده است که با یکدیگر مرتبط بوده و در مجموع، یک منظومه منظم و منسجم را سامان داده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *این [[دعا]] از چهار فراز تشکیل شده است که با یکدیگر مرتبط بوده و در مجموع، یک منظومه منظم و منسجم را سامان داده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>: | ||
*'''فراز اول: [[حمد]] و صلوات:''' این [[دعا]] با [[حمد]] و [[ستایش]] [[پروردگار]] و [[درود]] بر [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} آغاز می‌شود. [[ستایش]]، مخصوص [[پروردگار]] جهانیان است و [[درود]] و [[سلام]] مخصوص [[خداوند]] سبحانه و تعالی بر آقای ما، پیامبرش و [[خاندان]] او باد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *'''فراز اول: [[حمد]] و صلوات:''' این [[دعا]] با [[حمد]] و [[ستایش]] [[پروردگار]] و [[درود]] بر [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} آغاز می‌شود. [[ستایش]]، مخصوص [[پروردگار]] جهانیان است و [[درود]] و [[سلام]] مخصوص [[خداوند]] سبحانه و تعالی بر آقای ما، پیامبرش و [[خاندان]] او باد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | ||
*'''فراز دوم: ثنای بر قضاء:''' این فراز که با [[حمد]] و ثنای دوباره بر جریان [[قضای الهی]] نسبت به اولیایش شروع می‌شود، در واقع دربردارنده همه [[دعا]] به نحو اجمال است که با عباراتی مختصر، مضامین بعدی [[دعا]] را مورد اشاره قرار می‌دهد: بارخدایا! [[ستایش]] فقط تو را سزا است بر آن [[قضا]] و قدری که درباره [[اولیا]] و نمایندگانت جاری شد ... و آنان را سبب دستآویزی به سویت و وسیلهای برای خشنودی محضت قرار دادی<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *'''فراز دوم: ثنای بر قضاء:''' این فراز که با [[حمد]] و ثنای دوباره بر جریان [[قضای الهی]] نسبت به اولیایش شروع می‌شود، در واقع دربردارنده همه [[دعا]] به نحو اجمال است که با عباراتی مختصر، مضامین بعدی [[دعا]] را مورد اشاره قرار می‌دهد: بارخدایا! [[ستایش]] فقط تو را سزا است بر آن [[قضا]] و قدری که درباره [[اولیا]] و نمایندگانت جاری شد ... و آنان را سبب دستآویزی به سویت و وسیلهای برای خشنودی محضت قرار دادی<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | ||
*'''فراز سوم: [[تاریخ]]، از آغاز تا تکامل''' در سومین فراز از این دعای شریف، ماجرای تفصیلی [[قضا]] و [[حکم]] الهی درباره اولیایش بررسی می‌شود که در آن، نقطه شروع [[تاریخ]] [[بشریت]] و تحوّلات اساسی و در نهایت، سیر تکاملی آن به سوی عصر [[حاکمیت]] [[امام مهدی|حضرت بقیة اللّه]]{{ع}} که اوج تقرّب جامعهای بشری به [[خدای متعال]] و [[هدف]] نهایی از [[خلقت]] است، مورد توجه واقع می‌شود. این فراز با عبارت {{عربی|" فَبَعْضٌ أَسْكَنْتَهُ جَنَّتَك "}} آغاز و با جمله {{عربی|" وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِ الْعالَمِين "}} به پایان می‌رسد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *'''فراز سوم: [[تاریخ]]، از آغاز تا تکامل''' در سومین فراز از این دعای شریف، ماجرای تفصیلی [[قضا]] و [[حکم]] الهی درباره اولیایش بررسی می‌شود که در آن، نقطه شروع [[تاریخ]] [[بشریت]] و تحوّلات اساسی و در نهایت، سیر تکاملی آن به سوی عصر [[حاکمیت]] [[امام مهدی|حضرت بقیة اللّه]]{{ع}} که اوج تقرّب جامعهای بشری به [[خدای متعال]] و [[هدف]] نهایی از [[خلقت]] است، مورد توجه واقع می‌شود. این فراز با عبارت {{عربی|" فَبَعْضٌ أَسْكَنْتَهُ جَنَّتَك "}} آغاز و با جمله {{عربی|" وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِ الْعالَمِين "}} به پایان می‌رسد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | ||
*'''فراز چهارم: استغاثه و طلب:''' استغاثه به درگاه حضرت [[حق]]، آخرین فراز از [[دعای ندبه]] را به خود اختصاص می‌دهد: خدایا! تویی تنها برطرفکننده گرفتاریها و سختیها .... | *'''فراز چهارم: استغاثه و طلب:''' استغاثه به درگاه حضرت [[حق]]، آخرین فراز از [[دعای ندبه]] را به خود اختصاص می‌دهد: خدایا! تویی تنها برطرفکننده گرفتاریها و سختیها .... | ||
*لازم به یادآوری است از آنجایی که برخی در این [[دعا]] و [[سند]] آن پرسشهایی را مطرح کردهاند در پاسخ کتابهای فراوانی نگاشته شده که برخی بدین قرارند: [[فروغ ولایت در دعای ندبه]]، اثر [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]] اثر [[علی اصغر رضوانی]]، [[با دعای ندبه در پگاه جمعه]]، اثر [[علی اکبر مهدی‌پور]]<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، | *لازم به یادآوری است از آنجایی که برخی در این [[دعا]] و [[سند]] آن پرسشهایی را مطرح کردهاند در پاسخ کتابهای فراوانی نگاشته شده که برخی بدین قرارند: [[فروغ ولایت در دعای ندبه]]، اثر [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]] اثر [[علی اصغر رضوانی]]، [[با دعای ندبه در پگاه جمعه]]، اثر [[علی اکبر مهدی‌پور]]<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>. | ||
==دعای ندبه در موعودنامه== | ==دعای ندبه در موعودنامه== | ||
*دعایی است جامع و پرسوز که از دیرباز مورد توجه [[شیعیان]] و [[منتظران حقیقی]] [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]] {{ع}} بوده است. این [[دعا]] در [[حقیقت]]، بیان‌گر [[تاریخ]] فشرده‌ای از حضور [[حجت‌ها]] و [[اولیای الهی]] بر پهنه [[خاک]] است. سلسله‌ای که از [[حضرت آدم]] {{ع}} آغاز، و تا [[آخرین حجت خدا]]، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} ادامه می‌یابد. [[دعای ندبه]] را [[امام صادق|امام جعفر صادق]] {{ع}} به [[دوستان]] و شیعیانش [[تعلیم]] داده و به آن‌ها امر فرموده که این [[دعا]] را در [[اعیاد]] چهارگانه (فطر، قربان، [[غدیر]] و [[جمعه]]) بخوانند و به ما امر فرموده که در عصر [[غیبت]] با این [[دعا]]، با پیشوای خود [[راز]] [[دل]] بگوییم و تجدید [[میثاق]] کنیم. | *دعایی است جامع و پرسوز که از دیرباز مورد توجه [[شیعیان]] و [[منتظران حقیقی]] [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]] {{ع}} بوده است. این [[دعا]] در [[حقیقت]]، بیان‌گر [[تاریخ]] فشرده‌ای از حضور [[حجت‌ها]] و [[اولیای الهی]] بر پهنه [[خاک]] است. سلسله‌ای که از [[حضرت آدم]] {{ع}} آغاز، و تا [[آخرین حجت خدا]]، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} ادامه می‌یابد. [[دعای ندبه]] را [[امام صادق|امام جعفر صادق]] {{ع}} به [[دوستان]] و شیعیانش [[تعلیم]] داده و به آن‌ها امر فرموده که این [[دعا]] را در [[اعیاد]] چهارگانه (فطر، قربان، [[غدیر]] و [[جمعه]]) بخوانند و به ما امر فرموده که در عصر [[غیبت]] با این [[دعا]]، با پیشوای خود [[راز]] [[دل]] بگوییم و تجدید [[میثاق]] کنیم. | ||
*برخی معترضان به [[دعای ندبه]] می‌گویند: هنگامی که [[امام صادق]] {{ع}}، [[دعای ندبه]] را انشا فرموده، بیش از یک قرن به تولد [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} مانده بود، پس چگونه ممکن است، [[انسان]] نسبت به انسانی که بعد از یک قرن به [[دنیا]] می‌آید، گریه و زاری کند و در فراقش [[اشک]] بریزد؟! پاسخ این است که: این معنی درباره افراد معمولی متصوّر است، اما اگر فرد موردنظر گل سرسبد [[جهان]] [[خلقت]] باشد و همه [[پیامبران الهی]]، نوید او را به [[پیروان]] خود داده باشند و به امّت خود از [[غیبت طولانی]] و [[انتظار]] او [[گفت‌وگو]] کرده باشند، بسیار منطقی است که افراد دردآشنا در [[انتظار]] آمدنش ثانیه‌شماری کنند و از طول غیبتش گریه‌ها سر دهند<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، علی اکبر مهدی‌پور، ص ۳۰.</ref>. | *برخی معترضان به [[دعای ندبه]] می‌گویند: هنگامی که [[امام صادق]] {{ع}}، [[دعای ندبه]] را انشا فرموده، بیش از یک قرن به تولد [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} مانده بود، پس چگونه ممکن است، [[انسان]] نسبت به انسانی که بعد از یک قرن به [[دنیا]] می‌آید، گریه و زاری کند و در فراقش [[اشک]] بریزد؟! پاسخ این است که: این معنی درباره افراد معمولی متصوّر است، اما اگر فرد موردنظر گل سرسبد [[جهان]] [[خلقت]] باشد و همه [[پیامبران الهی]]، نوید او را به [[پیروان]] خود داده باشند و به امّت خود از [[غیبت طولانی]] و [[انتظار]] او [[گفت‌وگو]] کرده باشند، بسیار منطقی است که افراد دردآشنا در [[انتظار]] آمدنش ثانیه‌شماری کنند و از طول غیبتش گریه‌ها سر دهند<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، علی اکبر مهدی‌پور، ص ۳۰.</ref>. | ||
*گروهی از [[اصحاب]] به محضر [[امام صادق]] {{ع}} شرفیاب شده و حضرتش را دیدند که روی خاک‌ها نشسته، همانند مادر داغ‌دیده، سیل [[اشک]]، روان کرده و ناله‌های جانسوز سر می‌دهد. هنگامی که از علت آن جویا شده بودند فرمودند که برای طولانی شدن [[غیبت]] [[حضرت قائم]] {{ع}} و پریشانی [[مؤمنان]] در [[دوران غیبت]] [[اشک]] می‌ریزند<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۳.</ref>. | *گروهی از [[اصحاب]] به محضر [[امام صادق]] {{ع}} شرفیاب شده و حضرتش را دیدند که روی خاک‌ها نشسته، همانند مادر داغ‌دیده، سیل [[اشک]]، روان کرده و ناله‌های جانسوز سر می‌دهد. هنگامی که از علت آن جویا شده بودند فرمودند که برای طولانی شدن [[غیبت]] [[حضرت قائم]] {{ع}} و پریشانی [[مؤمنان]] در [[دوران غیبت]] [[اشک]] می‌ریزند<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۳.</ref>. | ||
*بسیاری از [[امامان]]{{عم}} در قنوت [[نماز]] خود، از [[غیبت]] ولی، به پیشگاه [[خداوند]] شکایت می‌کردند و می‌فرمودند: {{عربی|"اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا..."}} از جمله آنان، [[امام علی]]، [[امام جواد]]، [[امام هادی]]، [[امام حسن عسکری]] و [[امام باقر]] {{عم}} است<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، علی اکبر مهدی‌پور، ص ۳۴.</ref>. عاشقان و [[منتظران]] مولا، [[دعای ندبه]] را هرصبح [[جمعه]] زمزمه می‌کنند. متن کامل این دعای ارزشمند در [[مفاتیح الجنان]] آمده است. علاوه بر [[دعای ندبه]]، یکی از زیارتنامه‌های [[سرداب]] مقدّس نیز "ندبه" نامیده می‌شود و آن [[زیارت]]، مشهور به "[[زیارت آل یاسین]]" است<ref>همان، ص ۱۶۷.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، | *بسیاری از [[امامان]]{{عم}} در قنوت [[نماز]] خود، از [[غیبت]] ولی، به پیشگاه [[خداوند]] شکایت می‌کردند و می‌فرمودند: {{عربی|"اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا..."}} از جمله آنان، [[امام علی]]، [[امام جواد]]، [[امام هادی]]، [[امام حسن عسکری]] و [[امام باقر]] {{عم}} است<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، علی اکبر مهدی‌پور، ص ۳۴.</ref>. عاشقان و [[منتظران]] مولا، [[دعای ندبه]] را هرصبح [[جمعه]] زمزمه می‌کنند. متن کامل این دعای ارزشمند در [[مفاتیح الجنان]] آمده است. علاوه بر [[دعای ندبه]]، یکی از زیارتنامه‌های [[سرداب]] مقدّس نیز "ندبه" نامیده می‌شود و آن [[زیارت]]، مشهور به "[[زیارت آل یاسین]]" است<ref>همان، ص ۱۶۷.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۳۰.</ref>. | ||
==پرسش‌های وابسته== | ==پرسش‌های وابسته== | ||