مارقین: تفاوت میان نسخه‌ها

* در احادیث متعددی آمده است که [[پیامبر]] به [[امام علی|علی]]{{ع}} فرمود: پس از من با سه گروه می‌جنگی: با [[ناکثین]]، [[قاسطین]] و مارقین.<ref> ر.ک: «بحارالأنوار»، ج ۳۸ ص ۳۳۰ تا ۳۴۸ «باب الأخوّة» و کتاب «حدیث برادری در سیرۀ نبوی» محمدرضا هدایت‌پناه</ref> در نهج البلاغه نیز آمده است: {{عربی|فلمّا نهضت بالأمر، نکثت طائفة و مرقت اخری و قسط آخرون}}<ref> بحارالأنوار، ج ۲۸ ص ۳۳۲</ref> چون به [[حکومت]] و [[خلافت]] برخاستم، گروهی پیمان شکستند ([[جنگ جمل]])، گروهی از دین به در رفتند ([[خوارج]] [[جنگ نهروان]]) و گروهی ستم پیشه کردند (شامیان و [[جنگ صفین]]). مارقین بخشی از سپاه [[امام علی|امیر المؤمنین]] بودند که در جنگ صفّین، از روی جهل و ساده‌لوحی فریب [[قرآن]] بر نیزه کردن معاویه را خوردند و خواستار حکمیّت شدند، وقتی فهمیدند نیرنگ بوده است، به اصطلاح توبه کردند و از [[امام علی|علی]]{{ع}} هم خواستند که از قبول حکمیت که کفر بوده توبه کند. سر از [[اطاعت]] [[امام]] [[معصوم]] برتافتند، بر ضدّ امام خروج کردند و در نهایت در نهروان با [[امام علی|علی]]{{ع}} جنگیدند. اندیشۀ خارجیگری بعدها هم ادامه یافت، هرچند خوارج نابود شدند. مارقین از واژۀ مرق است، یعنی بیرون جستن تیر از کمان. مارقین نیز به همان سرعت و شدّت، از [[دین]] و [[ولایت]] و [[اطاعت]] [[امام]] [[معصوم]] خارج شدند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۵۲۵.</ref>