نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام]]{{ع}} در جهت با [[نبی]] مشترک است<ref>[[احد فرامرز قراملکی| فرامرز قراملکی، احد]]، [[امامت‌پژوهی (کتاب)|امامت‌پژوهی]]، ص:۵۸ - ۶۰.</ref>.

*شیخ الطائفه: "[[نبی]]، پیام رسان از جانب خداوند متعال است، بدون واسطه بشری، چنین معنایی، مختص [[نبی]] است و لا غیر و [[ائمه]]{{عم}} و راویان حدیث، پیام‌رسان با واسطه هستند. از لفظ و واژه [[نبی]] دو معنی قابل استفاده است: یک معنی مقتدا بودن [[نبی]] در افعال و گفتارش است. معنای دیگر آن، کسی است که به تدبیر امت و سیاست آن قیام می‌کند؛ از حیث معنای نخست، [[نبی]] با [[نبی]] تفاوتی ندارد اما از حیث معنای دوم باید گفت: قیام به تدبیر و سیاست و به دست گرفتن امور حکومتی جامعه، بر هر نبی‌ای واجب نیست<ref>[[احد فرامرز قراملکی| فرامرز قراملکی، احد]]،[[امامت‌پژوهی (کتاب)|امامت‌پژوهی]]، ص:۵۸ - ۶۰.</ref>.

*از مفاد آیۀ ۲۴۷ سوره بقره نیز مدعای ما استنباط می‌شود. جمع بین نبوت و حکومت، تنها در خصوص برخی از انبیاء مانند [[حضرت داوود]]{{ع}} و [[حضرت سلیمان]]{{ع}} و [[پیامبر]] گرامی اسلام بوده است"<ref>[[احد فرامرز قراملکی| فرامرز قراملکی، احد]]، [[امامت‌پژوهی (کتاب)|امامت‌پژوهی]]، ص:۵۸ - ۶۰.</ref>.

*[[شیخ مفید]]، این دیدگاه را مطابق با نظر جمهور شیعه می‌داند<ref>[[احد فرامرز قراملکی| فرامرز قراملکی، احد]]، [[امامت‌پژوهی (کتاب)|امامت‌پژوهی]]، ص:۵۸ - ۶۰.</ref>.

*در خصوص [[امامت]]، اجماع شیعه و [[اهل سنت]] بر این است که پرداختن به دین و دنیا و تصرف در امور مسلمانان، در تعریف [[امامت]] اخذ می‌شود اما [[امام]] با واسطه بشری است و با [[نبی]] که بلا واسطه بشری است تباین خواهد داشت<ref>[[احد فرامرز قراملکی| فرامرز قراملکی، احد]]، [[امامت‌پژوهی (کتاب)|امامت‌پژوهی]]، ص:۵۸ - ۶۰.</ref>.