ولادت امام مهدی از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*کسانی که در نوشته‏‌های خود به ولادت [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} اشاره کرده‌‏اند را می‌‏توان به دو دسته تقسیم کرد<ref>  این‏جا فقط به موارد اندکی اشاره شد.برای تفصیل بیشتر ر. ک: لطف اللّه صافی گلپایگانی، منتخب الاثر؛ سیّد ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، ص ۱۸۵- ۲۰۰؛ همو، در انتظار ققنوس، ترجمه و تحقیق مهدی علی زاده، ص ۱۸۸ تا ۱۹۸</ref>:  

#کسانی که ولادت [[امام مهدی]]{{ع}} را گزارش کرده‌‏اند، ولی بر [[موعود]] بودن آن حضرت، ساکت مانده‏‌اند<ref>  یادآوری: برخی از اهل سنّت که ولادت حضرت مهدی علیه السّلام را گزارش کرده‏‌اند، آن را از دیدگاه شیعه بیان کرده‏اند؛ در حالی که عده‏ای گمان کرده‏اند تمام کسانی که ولادت آن حضرت را نقل کرده‌‏اند، بر این باور هستند که آن حضرت به دنیا آمده است</ref>.  

*ب. [[ابن خلکان]] در کتاب وفیات الاعیان گوید: [[ابو القاسم محمد بن حسن عسکری]]، [[فرزند]] [[علی الهادی]]، [[فرزند]] [[محمد]] الجواد که پیشینیان او ذکر شد، بر اساس [[اعتقاد]] [[امامیه]] دوازدهمین از [[دوازده]] [[امام]]، و معروف به [[الحجة]] است ... ولادتش، [[روز جمعه]] [[نیمه شعبان]] سال ۲۵۵ بود<ref>به نقل از: وفیات الاعیان، ج ۴، ص ۱۷۶، ح ۵۶۲</ref>.  

*ج. [[ذهبی]] در کتاب العبر گوید: و در آن سال "یعنی ۲۵۶ ق" محمّد، [[فرزند]] [[حسن]] [[فرزند]] [[علی]] الهادی [[فرزند]] [[محمد]] الجواد، [[فرزند]] [[علی]] [[الرضا]]، [[فرزند]] [[موسی]] الکاظم، [[فرزند]] [[جعفر]] الصادق [[علوی]] [[حسینی]]، [[ابو القاسم]] به [[دنیا]] آمد که رافضی‌‏ها او را الخلف الحجه و [[مهدی منتظر]] و [[صاحب الزمان]] لقب داده‌‏اند و او، واپسین از [[دوازده]] [[امام]] است<ref>به نقل از: وفیات الاعیان، ج ۴، ص ۱۷۶، ح ۵۶۲</ref>.  

#[[کمال الدین محمد بن طلحه شافعی]] در کتاب "مطالب السؤول" گوید: [[ابو القاسم]] [[محمد بن حسن]] [[خالص]]، پسر [[علی]] [[متوکل]]، پسر قانع، پسر [[علی]] [[الرضا]]، پسر [[موسی]] الکاظم، پسر [[جعفر]] الصادق، پسر [[محمد]] الباقر، پسر [[علی]] [[زین العابدین]]، پسر [[حسین]] الزکی، پسر [[علی]] المرتضی [[امیر المؤمنین]]، پسر [[ابو طالب]]، [[مهدی]]، [[حجّت]]، [[خلف]]، [[صالح]]، [[منتظر]] و [[رحمت]] و [[برکات]] [[خداوند]] سبحانه و تعالی بر او باد<ref>  مطالب السؤول، ج ۲، ص ۷۹، باب ۱۲</ref>.  

#[[نور الدین علی بن محمد بن صباغ مالکی]] فصل دوازدهم از کتابش الفصول المهمّه را با این عنوان آورده است: "در شرح حال [[ابو القاسم]] حجه، [[خلف صالح]]، پسر [[ابو محمد]] [[حسن خالص]]، او [[امام]] دوازدهم است" در این فصل، به گفته کنجی [[شافعی]] چنین [[احتجاج]] می‏‌کند: از چیزهایی که دلالت می‌‏کند [[امام مهدی|مهدی]] از هنگام غیبتش تاکنون زنده و باقی است، کتاب و سنّت می‌‏باشد و در بقای او هیچ مانعی نیست؛ همانند باقی ماندن [[عیسی بن مریم]] و [[حضرت خضر]] و [[حضرت الیاس]] از [[اولیای خدا]] و [[دجال]] کور و [[ابلیس]] [[ملعون]] از [[دشمنان]] [[خدا]]. سپس دلیل‌‏های خود را از کتاب و سنّت بیان می‌‏کند و [[تاریخ]] ولادت، دلیل‌‏های [[امامت]]، گوشه‏‌هایی از [[اخبار]] زندگانی، [[غیبت]]، مدت [[دولت کریمه]]، کنیه، [[خاندان]] و مطالب دیگری از [[حضرت مهدی]] [[محمد بن حسن]] [[عسکری]] را به تفصیل ذکر می‏‌کند<ref>  ابن صباغ مالکی، الفصول المهمة، ص ۲۸۷</ref>.  

==پرسش‌های وابسته==

* [[نظر اهل سنت درباره ولادت امام مهدی چیست؟ (پرسش)]]