رجعت چه زمانی تحقق پیدا می‌کند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| نمایه وابسته     =  

| مدخل اصلی         = [[مهدویت]]

| موضوعات وابسته    =  

| پاسخ‌دهنده        =

| پاسخ‌دهندگان      = [[عبدالمجید زهادت|زهادت]]؛ [[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری]]

::::::«[[رجعت]] براساس دلیل نقلی -[[قرآن]] و روایات- در زمان ظهور [[امام مهدی]] {{ع}} اتفاق خواهد افتاد.

::::::'''حشر عده‌ای از مردم''': {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ}}؛  به خاطر آور روزی را که ما از هر امّتی، گروهی را از کسانی که آیات ما را تکذیب می‌کردند محشور می‌کنیم، پس آن‌گاه نگاه داشته می‌شوند<ref>نمل / ۸۳.</ref>.

::::::مراد از "حشر"، جمع کردن بعد از مرگ است، چون محشورین عبارت‌اند از فوجی از هر امت، و تمامی امت‌های زنده هیچ وقت در زمان واحد جمع نمی‌شوند. و کلمه «من» در جمله {{متن قرآن|مِن كُلِّ أُمَّةٍ}} برای تبعیض است و در جمله {{متن قرآن|مِّمَّن يُكَذِّبُ}}، هم ممکن است برای بیان باشد و هم برای تبعیض. از ظاهر آیه برمی‌آید که حشر در آن، حشر در غیر روز قیامت است، زیرا حشر در روز قیامت اختصاص به یک فوج از هر امت ندارد، بلکه تمامی امت‌ها در آن محشور می‌شوند و حتی به حکم آیه {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}}؛  یک نفر هم از قلم نمی‌افتد و اما در این آیه می‌فرماید: از هر امتی فوجی را محشور می‌کنیم<ref>کهف / ۴۷.</ref><ref>المیزان، ج ۱۵، ص ۳۹۷.</ref>.

::::::بسیاری از بزرگان این آیه را اشاره به مساله [[رجعت]] و بازگشت گروهی از بدکاران و نیکوکاران به همین دنیا در آستانه رستاخیز می‌دانند، چرا که اگر اشاره به خود رستاخیز و قیامت باشد، تعبیر به {{متن قرآن|مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا}} (از هر جمعیتی، گروهی) صحیح نیست، زیرا در قیات، همه محشور می‌شوند، چنان که قرآن در آیه ۴۷ سوره کهف می‌گوید: {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}}؛ ما آنها را محشور می‌کنیم و احدی را ترک نخواهیم گفت.

::::::شاهد دیگر ایناست که قبل از این آیه سخن از نشانه‌های رستاخیز در پایان این جهان بود، در آیات آینده نیز به همین موضوع اشاره می‌شود. بنابراین بعید به نظر می‌رسد که آیات قبل و بعد از حوادث پیش از رستاخیز سخن گوید، اما آیه وسط از خود رستاخیز، هماهنگی آیات ایجاب می‌کند که همه درباره حوادث قبل از قیامت باشد. در این زمینه روایات فراوانی نیز داریم<ref>تفسیر نمونه، ج ۱۵، ص ۵۴۹.</ref>.

::::::در روایت است: {{عربی|«سئل الإمام أبوعبدالله {{ع}} عن قوله {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا}} قال: ما يقول الناس فيها؟ قلت: يقولون إنها في القيامة. فقال أبوعبدالله {{ع}}: أ يحشر الله في القيامة من كل أمة فوجا و يترك الباقين؟ إنما ذلك في الرجعة، فأما آية القيامة فهذه {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}}»}}؛ از حضرت صادق {{ع}} معنی آیه {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا}} را پرسیدند؟ حضرت از راوی پرسیدند: اهل تسنن در این مورد چه می‌گویند؟ راوی عرض کرد: آنها می‌گویند: این آیه مربوط به قیامت ست. حضرت فرمود: آیا خداوند در روز قیامت از هر امتی جمعی را برانگیخته می‌کند و بقیه را رها می‌گرداند؟! نه! این در ایام [[رجعت]] است، آیه‌ای که مربوط به قیامت است این است {{متن قرآن|وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا}} یعنی آنها را برانگیخته می‌کنیم و یک نفرشان را باقی نمی‌گذاریم.<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۵۱. </ref> آیات و روایات دیگری هست که برای اثبات [[رجعت]] مورد استفاده قرار گرفته است<ref>برای آشنایی بیشتر ر.ک: الإیقاظ من الهجعة بالبرهان علی الرجعة.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۹۶، ۲۹۷.</ref>.

حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[حبیب‌الله طاهری]] در کتاب ''«[[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]»'' در این‌باره گفته‌است:

:::::*«در پاسخ به این سؤال نیز گفته می‌شود که آنچه از روایات استفاده می‌شود، [[رجعت]] پس از [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} و در آستانه رستاخیز است که وعده‌ای برمی‌گردند به اصطلاح قیامت صغرا رخ می‌دهد»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۳۴۰.</ref>.

::::::[[علامه مجلسی]] نیز همین نظر را برگرفته از احادیث متعدد دانسته، آن را به علمای [[شیعه]] نسبت می‌دهد: "اخبار فراوانی از [[امامان|امامان هُدی]] از [[اهل بیت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} وجود دارد با این مضمون که هنگام قیام [[قائم]] {{ع}}، خداوند گروهی از اولیا و [[شیعیان]] را که پیش‌تر مرده‌اند، باز می‌گرداند تا ثواب یاری و معاونت [[امام زمان]] {{ع}} نصیبشان شود و به دلیل [[ظهور]] دولتش شاد گردد و گروهی را هم از دشمنانش باز می‌گرداند تا از آنها انتقام گیرد<ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۸ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۸، ص ۷۷–۷۸.</ref>»<ref>[[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۰۲.</ref>.