بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
*شیخ محمد علی حزین لاهیجی (متوفای ١١٨١ ق) قصاید مهدوی پرشوری در سبک اصفهانی دارد که از مضامین بکر و نازک‌خیالی‌ها سرشار است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۷۶.</ref>. | *شیخ محمد علی حزین لاهیجی (متوفای ١١٨١ ق) قصاید مهدوی پرشوری در سبک اصفهانی دارد که از مضامین بکر و نازک‌خیالی‌ها سرشار است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۷۶.</ref>. | ||
*ابو العطاء [[کمال الدین]] محمود [[خواجوی کرمانی]] (متوفای ٧٥٣ ق) از شاعرانی است که در منظومه همای و همایون خود از وجود [[مقدس]] [[مهدی موعود]] {{ع}} نام می‌برد و ممدوحان خود را با او مقایسه می‌کند. در دیوان [[خواجوی کرمانی]]، ترکیب‌بندی وجود دارد در هفده بند، تحت عنوان "فی نعت الانبیاء و [[مناقب]] الائمّة الاثنی عشر {{عم}}" و بند شانزدهم آن اختصاص به [[مهدی موعود]] {{ع}} دارد<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۰۷.</ref>. | *ابو العطاء [[کمال الدین]] محمود [[خواجوی کرمانی]] (متوفای ٧٥٣ ق) از شاعرانی است که در منظومه همای و همایون خود از وجود [[مقدس]] [[مهدی موعود]] {{ع}} نام می‌برد و ممدوحان خود را با او مقایسه می‌کند. در دیوان [[خواجوی کرمانی]]، ترکیب‌بندی وجود دارد در هفده بند، تحت عنوان "فی نعت الانبیاء و [[مناقب]] الائمّة الاثنی عشر {{عم}}" و بند شانزدهم آن اختصاص به [[مهدی موعود]] {{ع}} دارد<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۰۷.</ref>. | ||
*[[ابوالفرج رونی]] (متوفای ٥٠٨ ق.) از قصیده‌سرایان مطرح در سده‌های پنجم و [[ششم هجری]] است. در قصیده‌ای که برای ممدوح خود -سیف الدّوله محمود- سروده، آشنایی [[مردم]] زمانه خود را با آیت [[مهدی]] از [[رایت]] او می‌داند و از میان رفتن [[فتنه]] [[دجال]] را از هیبت وی می‌شناسد<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۷۲.</ref>. | |||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||