جز
جایگزینی متن - '<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲</ref>' به '<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲</ref>'
(صفحهای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; fo...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - '<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲</ref>' به '<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲</ref>') |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
==[[امامت]] و [[وصایت]]== | ==[[امامت]] و [[وصایت]]== | ||
*[[شیعیان]] معتقدند که [[نص]] بر [[وصی]] شرط [[تبلیغ]] [[رسالت]] است و [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به صریحترین شکل در مجامع مختلف و به ویژه تجمع [[غدیر خم]] در آخرین روزهای حیاتش، [[وصی]] و [[جانشین]] خود را [[انتخاب]] کردهاند. [[امامت]] ناشی از [[وصایت]] را میتوان در برخی [[سخنان امام]] مشاهده کرد. | *[[شیعیان]] معتقدند که [[نص]] بر [[وصی]] شرط [[تبلیغ]] [[رسالت]] است و [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به صریحترین شکل در مجامع مختلف و به ویژه تجمع [[غدیر خم]] در آخرین روزهای حیاتش، [[وصی]] و [[جانشین]] خود را [[انتخاب]] کردهاند. [[امامت]] ناشی از [[وصایت]] را میتوان در برخی [[سخنان امام]] مشاهده کرد. | ||
*[[امام]] یکی از ریشههای [[تفرقه]] در [[جامعه]] را [[اقتدا]] نکردن به [[وصی پیامبر]] {{صل}} خوانده است. سپس از اینکه برخی [[مردم]] به جای [[پیروی]] از [[سنت پیامبر]] و [[وصی]] او، خود را [[امام]] خود قرار میدهند، گلایه میکنند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۶</ref>. در فرازی دیگر به [[جایگاه]] رفیع [[خاندان پیامبر]] در میان [[امت]] اشاره میکنند و [[آل محمد]] {{عم}} را اساس [[دین]]، [[مرجع]] و معیار برای جلوگیری از افراطها و تفریطها و [[صاحب]] [[حق]] [[ولایت]] خاص میخوانند. از جمله توصیفات آن [[حضرت]] درباره [[خاندان پیامبر]] {{صل}} آن است که [[وصیت]] و [[وراثت]] [[پیامبر]] در میان آنان باقی و برقرار خواهد بود<ref>نهج | *[[امام]] یکی از ریشههای [[تفرقه]] در [[جامعه]] را [[اقتدا]] نکردن به [[وصی پیامبر]] {{صل}} خوانده است. سپس از اینکه برخی [[مردم]] به جای [[پیروی]] از [[سنت پیامبر]] و [[وصی]] او، خود را [[امام]] خود قرار میدهند، گلایه میکنند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۶</ref>. در فرازی دیگر به [[جایگاه]] رفیع [[خاندان پیامبر]] در میان [[امت]] اشاره میکنند و [[آل محمد]] {{عم}} را اساس [[دین]]، [[مرجع]] و معیار برای جلوگیری از افراطها و تفریطها و [[صاحب]] [[حق]] [[ولایت]] خاص میخوانند. از جمله توصیفات آن [[حضرت]] درباره [[خاندان پیامبر]] {{صل}} آن است که [[وصیت]] و [[وراثت]] [[پیامبر]] در میان آنان باقی و برقرار خواهد بود<ref>[[نهج البلاغه]]، [[خطبه ۲ نهج البلاغه|خطبه ۲]]</ref>. آن [[حضرت]] در بیانی دیگر به صراحت میفرمایند که [[امامان]] همگی از [[قریش]] و در شاخه [[خاندان]] بنیهاشماند و دیگران [[شایستگی]] [[امامت]] و [[ولایت]] ندارند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۴۲</ref>. | ||
*[[شیعیان]] [[معتقد]] به [[تداوم امامت]] در [[خاندان]] پیامبرند و افراد معینی از آنان را تنها صاحبان [[حق]] [[امامت]] میدانند. در مقابل، عموم [[اهل سنت]] [[حق]] [[امامت]] را منحصر در [[بنیهاشم]] نمیدانند و هیچ [[برتری]] و احقّیّتی را نیز برای [[اهلبیت]] ایشان قائل نیستند. در میانه دو قول، بخشی از [[معتزله]] مدعیاند که [[حق]] [[امامت]] منحصر در [[اهل بیت]] {{عم}} نیست؛ با این حال، [[اهل بیت پیامبر]] و به طور خاص، [[امام علی]] {{ع}} در [[تصدی]] [[جایگاه امامت]] احقّ از دیگراناند. تعابیری که از قول [[امام علی]] {{ع}} بیان داشتیم با این قول [[معتزله]] تعارض دارد. تعابیری مانند این که [[امامان]] همگی از [[قریش]] و در شاخه [[خاندان]] هاشماند و دیگران [[شایستگی]] [[امامت]] و [[ولایت]] ندارند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۴۲</ref> گویای آن است که غیر [[بنیهاشم]] [[امامت]] را به دست گرفته، در حالی که آنان هیچ حقی در این مورد نداشتهاند و نظریه احقیت [[اهل بیت]] برای [[پیروان]] [[مکتب]] [[خلافت]] در توجیه [[مشروعیت]] [[خلافت]] [[خلفا]] کارگشا نخواهد بود. [[وصایت]] در [[امامت]] را میتوان از منظری کلیتر نیز مورد توجه قرار داد. [[امام]] {{ع}} وجود امامی را که حداقل در جنبه [[هدایت]] علمی بتواند [[پیشوایی]] [[مردم]] را بر عهده بگیرد، در تمام مقاطع [[تاریخ]] ضروری میداند<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۴۷</ref>. سلسله این افراد در طول [[تاریخ]] گسسته نمیشود و ایشان بهواسطه رشته [[وصایت]] در امتداد زمان به یکدیگر متصلاند. | *[[شیعیان]] [[معتقد]] به [[تداوم امامت]] در [[خاندان]] پیامبرند و افراد معینی از آنان را تنها صاحبان [[حق]] [[امامت]] میدانند. در مقابل، عموم [[اهل سنت]] [[حق]] [[امامت]] را منحصر در [[بنیهاشم]] نمیدانند و هیچ [[برتری]] و احقّیّتی را نیز برای [[اهلبیت]] ایشان قائل نیستند. در میانه دو قول، بخشی از [[معتزله]] مدعیاند که [[حق]] [[امامت]] منحصر در [[اهل بیت]] {{عم}} نیست؛ با این حال، [[اهل بیت پیامبر]] و به طور خاص، [[امام علی]] {{ع}} در [[تصدی]] [[جایگاه امامت]] احقّ از دیگراناند. تعابیری که از قول [[امام علی]] {{ع}} بیان داشتیم با این قول [[معتزله]] تعارض دارد. تعابیری مانند این که [[امامان]] همگی از [[قریش]] و در شاخه [[خاندان]] هاشماند و دیگران [[شایستگی]] [[امامت]] و [[ولایت]] ندارند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۴۲</ref> گویای آن است که غیر [[بنیهاشم]] [[امامت]] را به دست گرفته، در حالی که آنان هیچ حقی در این مورد نداشتهاند و نظریه احقیت [[اهل بیت]] برای [[پیروان]] [[مکتب]] [[خلافت]] در توجیه [[مشروعیت]] [[خلافت]] [[خلفا]] کارگشا نخواهد بود. [[وصایت]] در [[امامت]] را میتوان از منظری کلیتر نیز مورد توجه قرار داد. [[امام]] {{ع}} وجود امامی را که حداقل در جنبه [[هدایت]] علمی بتواند [[پیشوایی]] [[مردم]] را بر عهده بگیرد، در تمام مقاطع [[تاریخ]] ضروری میداند<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۴۷</ref>. سلسله این افراد در طول [[تاریخ]] گسسته نمیشود و ایشان بهواسطه رشته [[وصایت]] در امتداد زمان به یکدیگر متصلاند. | ||