ابوبکر بن ابی‌قحافه: تفاوت میان نسخه‌ها

==[[ابوبکر]] پس از [[رحلت پیامبر]]==

*[[پیامبر]]{{صل}} روز ۲۸ صفر سال یازدهم هجری [[رحلت]] کرد. سابقه [[ابوبکر]] هر چند پیش از [[رحلت پیامبر اکرم]] سابقه‌ای به‌نسبت خوب است، اما پس از [[رحلت پیامبر]] به واسطه او، امر [[خلافت]] که [[حق]] مسلم [[امام علی]]{{ع}} بود، از [[جایگاه]] اصلی‌اش خارج شد. بنابر قول مشهور، [[ابوبکر]] هنگام خبر [[رحلت پیامبر]] در منطقه سنح بوده است. حضور [[ابوبکر]] در [[مسجد]] و پیوستن او به‌همراه [[عمر]] و [[ابوعبیده جراح]] به اجتماع [[انصار]] در [[سقیفه]] بنی‌ساعده، همراه با [[زمینه‌سازی]] [[عمر]]، در نهایت سبب شد که [[ابوبکر]] دو روز بعد از [[رحلت پیامبر اکرم]]{{صل}} –در حالی که [[امام علی]]{{ع}} و دیگر بزرگان [[بنی‌هاشم]] مشغول مراسم تدفین [[پیامبر]] بودند- بر کرسی [[خلافت]] بنشیند، تصدّی کرسی [[خلافت]] [[مسلمین]] [[ابوبکر]] در شرایطی پیش آمد که حدود ۲ ماه پیش در [[جریان غدیر]] [[خم]]، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به‌طور رسمی در مقابل دیدگان جمع کثیری از حاجیان<ref>اقوال مختلف تعداد جمعیت حاضر در روز غدیر خم را از حداقل ۷۰ هزار تا ۱۲۰ هزار نفر ذکر کرده‌اند.</ref> [[علی]]{{ع}} را به‌عنوان [[جانشین]] خود [[انتخاب]] و به [[مردم]] معرفی کرده بود. [[حدیث]] [[متواتر]] {{عربی|مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ. أَللّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ، وَ عادِ مَنْ عاداهُ}} که در منابع [[اهل سنت]] نیز از اعتبار و [[تواتر]] برخوردار است، دلیلی بر این مدعاست. از این‌رو [[شیعیان]] از این مسئله با عنوان [[غصب خلافت]] یاد می‌کنند و معتقدند [[پیامبر اکرم]]، [[امام علی]]{{ع}} را به‌عنوان [[خلیفه]] و [[جانشین]] خود در امر [[امامت]] برگزید. یک روز بعد از [[ماجرای سقیفه]] بیشتر [[مردم]] با [[ابوبکر]] [[بیعت]] کردند، اما در این میان برخی از بزرگان [[اصحاب]] چون [[ابوذر غفاری]]، [[سلمان فارسی]]، [[عباس بن عبدالمطلب]]، [[مقداد بن عمرو]] و... از [[بیعت]] با وی خودداری کردند. [[امام علی]]{{ع}} بنابر [[روایات]] مشهور از [[بیعت با ابوبکر]] با وجود اعمال فشار و [[خشونت]] بر وی و [[خانواده]] و یارانش تا [[چهل]] روز یا ۷۵ روز و در بعضی اقوال تا [[وفات]] [[حضرت]] [[فاطمه]]{{س}} –یعنی شش ماه بعد- امتناع کرد. سرانجام [[امام علی]]{{ع}} به‌دلیل مشاهده گسترش شدید [[ارتداد]]، [[طغیان]] قبایل و [[ظهور]] [[مدعیان پیامبری]] در [[جزیرة العرب]] و ایجاد خطر [[فتنه]] و [[فساد]] در [[جامعه]] [[مسلمین]]، اوضاع را نابسامان دید و برای حفظ جامعة نوپای [[مسلمین]] تن به [[بیعت]] داد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 79- 81.</ref>.

== جستارهای وابسته ==