تحلیل دیدگاه علامه طباطبایی درباره غیب و شهود (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

* نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: « غيب و شهود در آموزه‌هاي ديني شامل معناي خاصي مي‌باشد كه كانون توجه علامه طباطبایي بوده است. اين مقاله تلاش دارد به روش تحليلي ـ توصيفي با مراجعه به تفسير الميزان، ديدگاه وي درباره مسائلي همچون غيب و شهود، مصاديق و نسبي بودن آن را استخراج كند».

* وی در ادامه می‌نویسد: «از يافته‌هاي اين پژوهش آن است كه علامه، «غيب» را حقيقتي نامحسوس و فرامادي مي‌داند كه وحي آسماني به صراحت آن را تأييد كرده، درباره آن سخن گفته و آدميان را به ايمان به آن فراخوانده است. انسان‌ها گرچه بر حسب فطرت الهي خود از وجود غيب آگاهي داشته و بدان مؤمن مي‌باشند، اما شناخت تفصيلي غيب و موجودات و جهان‌هاي نامحسوسي كه متعلق به غيب مي‌باشند، جز از راه وحي آسماني امكان‌پذير نمي‌باشد و اما شهادت، آن امري است كه مشهود و حاضر نزد مُدرِك است. همچنين شهادت دائرمدار احاطه به شيء، توسط حس يا خيال يا عقل يا احاطه وجودي است.».<ref name=p1>[http://www.magiran.com/magtoc.asp?mgid=1184&number=216&appendix=0 بانک اطلاعات نشریات کشور]</ref>