وضعیت جهان در آستانه ظهور چگونه خواهد بود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«آخرین [[حجّت]] [[پروردگار]]، [[غایب]] شد، تا پس از فراهم شدن زمینه‌ها ظاهر شود و [[جهان]] را از پرتو هدایت‌های مستقیم خود بهره‌مند کند. [[بشریت]] می‌توانست در [[دوران غیبت]]، به گونه‌ای عمل کند که هر چه زودتر شرایط حضور [[امام]] را آماده سازد؛ ولی به سبب [[پیروی]] از [[شیطان]] و [[هوای نفس]] و دور ماندن از [[تربیت]] صحیح قرآنی و نپذیرفتن [[ولایت]] و [[رهبری]] [[معصوم]] به [[بیراهه]] رفت و هر روز بنای ستمی را در [[دنیا]] قرار داد و [[ظلم]] و [[تباهی]] را گسترده کرد. او با [[انتخاب]] این مسیر، به سرانجام بسیار بدی رسید؛ جهانی پر از [[ظلم و جور]]، [[فساد]] و [[تباهی]]، روزگاری تهی از امنیّت [[اخلاقی]] و روانی، حیاتی به دور از [[معنویت]] و [[پاکی]] و [[اجتماعی]] پر از تجاوزها و پایمال کردن [[حقوق]] زیر دستان، محصول عملکرد انسان‌های [[دوران غیبت]] شد. واقعیتی که در [[کلام]] [[معصومان]] {{عم}} از قرن‌ها قبل، [[پیش بینی]] شده و تصویر سیاه آن، ترسیم گشته بود. [[امام صادق]]{{ع}} به یکی از [[یاران]] خود فرمود: "هنگامی که ببینی [[ظلم و ستم]] فراگیر شده، [[قرآن]] فراموش گشته و از روی [[هوا و هوس]] [[تفسیر]] گردیده، [[اهل باطل]] بر [[اهل حق]] پیشی گرفته، افراد با [[ایمان]] [[سکوت]] [[اختیار]] کرده، پیوند خویشاوندی بریده شده، [[چاپلوسی]] فراوان گشته، راه‌های خیر بدون رهرو و راه‌های شر مورد توجه عظیم قرار گرفته، [[حلال]]، [[حرام]] شده و [[حرام]] مجاز شمرده شده، سرمایه‌های عظیم در راه [[خشم]] [[خدا]] و [[فساد]] و ابتذال صرف گردیده، [[رشوه]] [[خواری]] در میان کارکنان [[دولت]] رایج شده، سرگرمی‌های ناسالم چنان رواج پیدا کرده که هیچ کس جرأت جلوگیری آن را ندارد، شنیدن حقایق [[قرآن]] بر [[مردم]] گران آید، اما شنیدن [[باطل]] سهل و آسان باشد، برای غیر [[خدا]] به [[حج]] [[خانه خدا]] بشتابند، [[مردم]] سنگدل شوند [و عواطف بمیرد]، اگر کسی [[اقدام]] به [[امر به معروف و نهی از منکر]] کند و به او توصیه می‌کنند که این کار [[وظیفه]] تو نیست، هر سال [[فساد]] و بدعتی نو پیدا شود، [هرگاه دیدی اوضاع [[مردم]] اینگونه شده] مراقب خویش باش و از [[خدا]] [[نجات]] و رهایی از این وضع ناهنجار را بخواه که [[فرج]] نزدیک است"<ref>کافی، ج ۸، ح ۷، ص ۳۶.</ref>. البته این تصویر سیاه از دوران [[پیش از ظهور]]، چهره غالب آن دوره است؛ چرا که در همین روزگار هستند [[دین]] باوران حقیقی که بر [[عهد]] خود با [[خداوند]] استوار می‌مانند و مرزهای [[اعتقاد]] خود را پاس می‌دارند و در [[فساد محیط]] مضمحل نمی‌شوند و [[سرنوشت]] خود را به فرجامزشت دیگران پیوند نمی‌زنند. این‌ها از [[بهترین]] [[بندگان خدا]] و [[شیعیان]] [[امامان]] [[نور]] هستند که در [[روایات]] فراوان، [[تمجید]] و [[ستایش]] شده‌اند. اینان، هم خود [[پاک]] هستند و هم دیگران را به [[پاکی]] [[دعوت]] می‌کنند، چون نیک می‌دانند که می‌توان از راه ترویج خوبی‌ها و ساختن محیطی معطّر به عطر [[ایمان]]، [[ظهور امام]] خوبی‌ها را پیش انداخته و مقدمات [[قیام]] و [[حکومت]] او را فراهم کرد، زیرا که زمانی [[قیام]] بر ضد بدی‌ها ممکن است که [[مصلح]] [[موعود]] یاورانی [[صالح]] داشته باشد. بنابراین، جهانِ [[پیش از ظهور]] اگر چه دوران تلخی است، به دوره شیرین [[ظهور]]، پایان می‌گیرد و اگر چه روزگار [[فساد]] و [[ستمگری]] است، [[پاک]] بودن و دیگران را به خوبی‌ها [[دعوت]] کردن، از [[وظایف]] حتمی [[منتظران]] است که در [[تعجیل فرج]] و [[قیام مهدی]] [[آل محمد]] {{صل}} تأثیر مستقیم دارد»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۸۰ - ۱۸۱.</ref>.

{{پرسمان کلیات عصر ظهور}}

==منبع‌شناسی جامع مهدویت==