آثار شناخت و اعتقاد به امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۹: خط ۱۹:
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«پس از بیان احتیاج [[انسان]] به [[حجت خدا]] و اصل [[ضرورت]] [[شناخت]] [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]] {{ع}} اینک می‌پردازیم به برخی از آثار و فواید و ثمراتی که بر [[معرفت]] آن [[حضرت]] مترتّب است، که ذیلاً به نحو اختصار فقط به چهار نمونه اشاره می‌گردد:
::::::«پس از بیان احتیاج [[انسان]] به [[حجت خدا]] و اصل [[ضرورت]] [[شناخت]] [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]] {{ع}} اینک می‌پردازیم به برخی از آثار و فواید و ثمراتی که بر [[معرفت]] آن [[حضرت]] مترتّب است، که ذیلاً به نحو اختصار فقط به چهار نمونه اشاره می‌گردد:
::::#'''جلوگیری از [[انحرافات]] و [[گمراهی‌ها]]:''' [[تاریخ]] [[شهادت]] می‌دهد انسان‌هایی که [[امام]] خود را شناختند و دست در دست او قرار دادند و سرسپرده [[اوامر و نواهی]] ایشان شدند به خیر و [[سعادت]] نایل گشته و کسانی که از [[امام نور]] فاصله گرفتند، گرفتار [[امام نار]] شدند<ref>موسوى نسب، جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ۲ جلد، فرهنگ منهاج - تهران (ایران)، چاپ: ۳، ۱۳۸۶ ه.ش.</ref>. [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر]] {{ع}} می‌فرمایند: [[امام]] [[حجت]] [[بندگان]] است هرکه او را رها کند، [[گمراه]] می‌شود و هرکه همراه او باشد [[نجات]] می‌یابد و رستگار می‌گردد<ref>معجم احادیث امام مهدى، ج ۴، ص ۱۴۸.</ref>. و در روایتی دیگر است که [[زراره]] از [[امام صادق]] {{ع}} پرسید اگر در [[دوران غیبت]] ولی و [[حجّت]] [[خدا]] قرار گرفتم چه کنم؟ [[حضرت]] او را توصیه می‌فرمایند همواره این [[دعا]] را قرائت کن: {{عربی|"اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْ رَسُولَكَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ، فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَكَ، لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلِلْتُ عَنْ دِينِي"}}؛ خدایا! خودت را به من بشناسان، که اگر خودت را به من نشناسانی، رسولت را نخواهم [[شناخت]]، خدایا! رسولت را به من بشناسان وگرنه حجّتت را نخواهم [[شناخت]]، خدایا! حجّتت را به من بشناسان وگرنه از [[دین]] خود [[گمراه]] خواهم شد<ref>مصباح الزّائر، ص ۳۱۲؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۴۲.</ref>.
::::#'''جلوگیری از [[انحرافات]] و [[گمراهی‌ها]]:''' [[تاریخ]] [[شهادت]] می‌دهد انسان‌هایی که [[امام]] خود را شناختند و دست در دست او قرار دادند و سرسپرده [[اوامر و نواهی]] ایشان شدند به خیر و [[سعادت]] نایل گشته و کسانی که از [[امام نور]] فاصله گرفتند، گرفتار [[امام نار]] شدند<ref>موسوى نسب، جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ۲ جلد، فرهنگ منهاج - تهران (ایران)، چاپ: ۳، ۱۳۸۶ ه.ش.</ref>. [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر]] {{ع}} می‌فرمایند: [[امام]] [[حجت]] [[بندگان]] است هرکه او را رها کند، [[گمراه]] می‌شود و هرکه همراه او باشد [[نجات]] می‌یابد و رستگار می‌گردد<ref>معجم احادیث امام مهدى، ج ۴، ص ۱۴۸.</ref>. و در روایتی دیگر است که [[زراره]] از [[امام صادق]] {{ع}} پرسید اگر در [[دوران غیبت]] ولی و [[حجّت]] [[خدا]] قرار گرفتم چه کنم؟ [[حضرت]] او را توصیه می‌فرمایند همواره این [[دعا]] را قرائت کن: {{متن حدیث|"اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْ رَسُولَكَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ، فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَكَ، لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلِلْتُ عَنْ دِينِي"}}؛ خدایا! خودت را به من بشناسان، که اگر خودت را به من نشناسانی، رسولت را نخواهم [[شناخت]]، خدایا! رسولت را به من بشناسان وگرنه حجّتت را نخواهم [[شناخت]]، خدایا! حجّتت را به من بشناسان وگرنه از [[دین]] خود [[گمراه]] خواهم شد<ref>مصباح الزّائر، ص ۳۱۲؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۴۲.</ref>.
::::#'''جلوگیری از بطلان عمل:''' ثمره دیگری که بر [[شناخت]] [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} می‌تواند مترتّب باشد این است که عمل [[انسان]] از بین نمی‌رود. پر واضح است که [[قبولی اعمال]] در گرو پذیرفتن [[ولایت]] و [[منصب]] [[معصومین|امامان معصوم]] است. [[امام باقر]] {{ع}} به [[زراره]] فرمود: [[اسلام]] بر پنج چیز بنا نهاده شده است: [[نماز]]، [[زکات]]، [[حج]]، [[روزه]]، [[ولایت]]. [[زراره]] می‌گوید: عرض کردم کدام یک از آنها [[برتر]] است؟ [[امام]] فرمود: [[ولایت]]، زیرا کلید [[حاکم]] و راهنمای آنها است اگر مردی شب تا صبح به [[نماز]] و روز خود را به [[روزه]] سپری کند و تمام [[ثروت]] خود را [[صدقه]] دهد و همه ساله به [[حج]] برود امّا [[ولی خدا]] را نشناخته باشد تا از او [[پیروی]] نماید؛ و تمام کارهایش به [[راهنمایی]] او نباشد، هرگز نزد [[خداوند]] اجر و ثوابی ندارد و از اهل [[ایمان]] نخواهد بود<ref>کلینى قدّس سرّه، اصول کافى، ج ۲، ص ۳۰۱.</ref>.
::::#'''جلوگیری از بطلان عمل:''' ثمره دیگری که بر [[شناخت]] [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} می‌تواند مترتّب باشد این است که عمل [[انسان]] از بین نمی‌رود. پر واضح است که [[قبولی اعمال]] در گرو پذیرفتن [[ولایت]] و [[منصب]] [[معصومین|امامان معصوم]] است. [[امام باقر]] {{ع}} به [[زراره]] فرمود: [[اسلام]] بر پنج چیز بنا نهاده شده است: [[نماز]]، [[زکات]]، [[حج]]، [[روزه]]، [[ولایت]]. [[زراره]] می‌گوید: عرض کردم کدام یک از آنها [[برتر]] است؟ [[امام]] فرمود: [[ولایت]]، زیرا کلید [[حاکم]] و راهنمای آنها است اگر مردی شب تا صبح به [[نماز]] و روز خود را به [[روزه]] سپری کند و تمام [[ثروت]] خود را [[صدقه]] دهد و همه ساله به [[حج]] برود امّا [[ولی خدا]] را نشناخته باشد تا از او [[پیروی]] نماید؛ و تمام کارهایش به [[راهنمایی]] او نباشد، هرگز نزد [[خداوند]] اجر و ثوابی ندارد و از اهل [[ایمان]] نخواهد بود<ref>کلینى قدّس سرّه، اصول کافى، ج ۲، ص ۳۰۱.</ref>.
::::#'''رسیدن به حیات معنوی‏:''' وقتی [[انسان]] به [[وجود امام]] خویش عارف شد به [[ماء معین]] دست پیدا کرده است و ثمره وصول به این عرفان رسیدن به حیات معنوی است، همان‌گونه که [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرمایند: ای [[مردم]] هرکس بخواهد در زندگی همانند من باشد و همانند من از [[دنیا]] برود [[ولایت]] [[امام علی|علی]] {{ع}} را بپذیرد و از [[امامان]] پس از او [[پیروی]] نماید<ref>مناقب آل أبى طالب، ج ۱، ص ۳۰۱.</ref>. نهایت آرزوی هرکسی این است که مانند [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} زندگی کند و مانند [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} از [[دنیا]] برود، و به این [[آرزو]] وقتی می‌توان رسید که طبق فرمایش [[پیامبر خاتم|نبی مکرّم اسلام]] {{صل}} عارف به [[ولایت]] [[ائمه|ائمه معصومین]] {{ع}} شد.
::::#'''رسیدن به حیات معنوی‏:''' وقتی [[انسان]] به [[وجود امام]] خویش عارف شد به [[ماء معین]] دست پیدا کرده است و ثمره وصول به این عرفان رسیدن به حیات معنوی است، همان‌گونه که [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرمایند: ای [[مردم]] هرکس بخواهد در زندگی همانند من باشد و همانند من از [[دنیا]] برود [[ولایت]] [[امام علی|علی]] {{ع}} را بپذیرد و از [[امامان]] پس از او [[پیروی]] نماید<ref>مناقب آل أبى طالب، ج ۱، ص ۳۰۱.</ref>. نهایت آرزوی هرکسی این است که مانند [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} زندگی کند و مانند [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} از [[دنیا]] برود، و به این [[آرزو]] وقتی می‌توان رسید که طبق فرمایش [[پیامبر خاتم|نبی مکرّم اسلام]] {{صل}} عارف به [[ولایت]] [[ائمه|ائمه معصومین]] {{ع}} شد.
::::#'''رهایی از [[مرگ]] جاهلیت‏:''' در [[روایات]] فراوانی که مورد پذیرش [[شیعه]] و [[اهل سنت]] است تصریح شده، که هرکس [[امام زمان]] خود را نشناسد، به [[مرگ جاهلیت]] از [[دنیا]] می‌رود. که ذیلاً به دو نمونه اشاره می‌‏گردد:
::::#'''رهایی از [[مرگ]] جاهلیت‏:''' در [[روایات]] فراوانی که مورد پذیرش [[شیعه]] و [[اهل سنت]] است تصریح شده، که هرکس [[امام زمان]] خود را نشناسد، به [[مرگ جاهلیت]] از [[دنیا]] می‌رود. که ذیلاً به دو نمونه اشاره می‌‏گردد:
::::::[[امام باقر]] {{ع}} فرمود: هرکس بمیرد و امامی نداشته باشد [[مرگ]] او [[مرگ جاهلیت]] است و هیچ کسی در این جهت معذور نیست تا [[امام]] خود را بشناسد<ref>محاسن برقعى، ص ۱۵۵؛ الثقات ابن حبّان، ج ۷، ص ۴۹.</ref>. و منظور از [[مرگ جاهلیت]] این است که مانند افرادی که پیش از [[اسلام]]، در حال [[شرک]] و [[کفر]] مردند، از [[دنیا]] خواهد رفت.
::::::[[امام باقر]] {{ع}} فرمود: هرکس بمیرد و امامی نداشته باشد [[مرگ]] او [[مرگ جاهلیت]] است و هیچ کسی در این جهت معذور نیست تا [[امام]] خود را بشناسد<ref>محاسن برقعى، ص ۱۵۵؛ الثقات ابن حبّان، ج ۷، ص ۴۹.</ref>. و منظور از [[مرگ جاهلیت]] این است که مانند افرادی که پیش از [[اسلام]]، در حال [[شرک]] و [[کفر]] مردند، از [[دنیا]] خواهد رفت.
::::::در همین راستا [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} می‌فرمایند: {{عربی|"مَنْ أَنْكَرَ الْقَائِمَ مِنْ وُلْدِي فِي زَمَانِ غَيْبَتِهِ فَمَاتَ فَقَدْ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً"}}<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۱۲.</ref>؛ هرکسی منکر [[قائم]] از فرزندانم شود در زمان غیبتش و در همان حال بمیرد، قطعاً به [[مرگ جاهلیت]] مرده است.
::::::در همین راستا [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} می‌فرمایند: {{متن حدیث|"مَنْ أَنْكَرَ الْقَائِمَ مِنْ وُلْدِي فِي زَمَانِ غَيْبَتِهِ فَمَاتَ فَقَدْ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً"}}<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۱۲.</ref>؛ هرکسی منکر [[قائم]] از فرزندانم شود در زمان غیبتش و در همان حال بمیرد، قطعاً به [[مرگ جاهلیت]] مرده است.
::::::خداوندا! [[توفیق]] [[شناخت]] [[امام مهدی|یوسف زهرا]] {{س}} را به همه ما [[عنایت]] بفرما.»<ref>[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۶۲-۶۵.</ref>.
::::::خداوندا! [[توفیق]] [[شناخت]] [[امام مهدی|یوسف زهرا]] {{س}} را به همه ما [[عنایت]] بفرما.»<ref>[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۶۲-۶۵.</ref>.
==پاسخ‌های دیگر==
==پاسخ‌های دیگر==
{{یادآوری پاسخ}}
{{یادآوری پاسخ}}
۱۹٬۴۱۸

ویرایش