←خسف دجال
(صفحهای تازه حاوی «==خسف دجال== منظور از خسف دجال نیز این است، دجال وقتی میفهمد امام مهد...» ایجاد کرد) |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | |||
* یکی از [[نشانههای حتمی ظهور]]، [[خسف سرزمین بیداء]] است.<ref>ر.ک. [[علی اکبر مهدیپور|مهدیپور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]، ص؟؟؟؛ [[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۹۸؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۳۰</ref> واژه [[خسف]] به معنای فرو رفتن و [[پنهان]] شدن است<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۱۱ ـ ۲۱۲؛ [[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۹۸</ref> [[بیداء]] در لغت به معنای دشت هموار، پهناور و خالی از سکنه و [[آب]] و علف است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج ۱، ص ۵۴۸</ref>.<ref>ر.ک. [[علی اکبر مهدیپور|مهدیپور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]، ص؟؟؟</ref> و نام سرزمینی است بین [[مکه]] و [[مدینه]]<ref>ابن منظور، لسان العرب، ماده خسف و بیداء </ref>.<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۱۱ ـ ۲۱۲؛ [[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۹۸</ref> [[بیداء]] را ذات الجیش هم میگویند.<ref>ر.ک. [[نجمالدین طبسی|طبسی، نجمالدین]]، [[سفیانی (کتاب)|سفیانی]]، ص۱۰۹ـ۱۱۱</ref> بر اساس فرمایش [[امام صادق]] {{ع}} در مسیر [[مکه]] به [[مدینه]] [[نماز]] در سه مکان مکروه است: ذات الجیش، ذات السلاسل و وادی ضَجنان<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 3، ص 389: «الصَّلَاةُ تُكْرَهُ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاطِنَ مِنَ الطَّرِيقِ الْبَيْدَاءِ وَ هِيَ ذَاتُ الْجَيْشِ وَ ذَاتِ الصَّلَاصِلِ وَ ضَجْنَان»</ref>. وادی ضجنان معروف است و درگیریهایی در آن جا وجود داشته است. هر سه وادی محل [[خسف]] [[دجال]] است؛ و مکروه بودن [[نماز]] در این مکانها، یا بدان لحاظ است که این سه مکان محل نزولِ [[غضب]] و [[انتقام]] الهی هستند و یا ممکن است به لشکر [[دجال]] کاری نداشته و عده دیگری در این مکانها فرو روند.<ref>ر.ک. [[نجمالدین طبسی|طبسی، نجمالدین]]، [[سفیانی (کتاب)|سفیانی]]، ص۱۰۹ـ۱۱۱</ref> | |||
*منطقه [[بیداء]] و [[ذات الجیش]] دو [[خسف]] دارد؛ یکی: [[خسف سفیانی]] و دیگری: [[خسف دجال]]. | |||
==خسف دجال== | ==خسف دجال== | ||
منظور از [[خسف]] [[دجال]] نیز این است، [[دجال]] وقتی میفهمد [[امام مهدی]]{{ع}} [[خروج]] کرده و در [[مکه]] است، قصد [[مکه]] میکند، در روز [[خروج]] [[امام]]{{ع}}، [[حضرت عیسی]]{{ع}} نیز از [[آسمان]] فرود میآید. [[امام]]{{ع}}، در [[مسجد الحرام]] به ایشان [[تکلیف]] میکند که پیش بایست تا به تو [[اقتدا]] کنم، و [[حضرت عیسی]]{{ع}} نیز میگوید: «من [[امت]] جد تو و تابع شما هستم، شما پیش بایستید» پس حضرت پیش میایستد و ایشان به [[امام]]{{ع}}، [[اقتدا]] میکند و [[اهل مکه]] همه (جمعی با میل و جمعی با کراهت) با [[امام]]{{ع}} [[بیعت]] میکنند؛ بعد [[امام]]{{ع}} به طرف [[مدینه]] میرود، و [[دجال]] نیز در نزدیکی [[مدینه منوره]] به [[امام]]{{ع}} میرسد و در همان ذات الجیش، دعوی [[الوهیت]] میکند. [[امام]]{{ع}} [[حضرت عیسی]] {{ع}} را که پیش قراولِ لشکر آن حضرت است به نزد [[دجال]] میفرستد و او را به [[اسلام]] میخواند؛ امّا [[دجال]] قبول نمیکند؛ لذا حضرت او را به قتل میرساند. و [[زمین]] [[بیداء]] که دو فرسخ است و قبلاً لشکر [[سفیانی]] را فرو برده؛ جسد [[دجال]] و مرکب و لشکرش را نیز فرو میبرد.<ref>ر.ک. [[نجمالدین طبسی|طبسی، نجمالدین]]، [[سفیانی (کتاب)|سفیانی]]، ص۱۰۹ـ۱۱۱</ref> | منظور از [[خسف]] [[دجال]] نیز این است، [[دجال]] وقتی میفهمد [[امام مهدی]]{{ع}} [[خروج]] کرده و در [[مکه]] است، قصد [[مکه]] میکند، در روز [[خروج]] [[امام]]{{ع}}، [[حضرت عیسی]]{{ع}} نیز از [[آسمان]] فرود میآید. [[امام]]{{ع}}، در [[مسجد الحرام]] به ایشان [[تکلیف]] میکند که پیش بایست تا به تو [[اقتدا]] کنم، و [[حضرت عیسی]]{{ع}} نیز میگوید: «من [[امت]] جد تو و تابع شما هستم، شما پیش بایستید» پس حضرت پیش میایستد و ایشان به [[امام]]{{ع}}، [[اقتدا]] میکند و [[اهل مکه]] همه (جمعی با میل و جمعی با کراهت) با [[امام]]{{ع}} [[بیعت]] میکنند؛ بعد [[امام]]{{ع}} به طرف [[مدینه]] میرود، و [[دجال]] نیز در نزدیکی [[مدینه منوره]] به [[امام]]{{ع}} میرسد و در همان ذات الجیش، دعوی [[الوهیت]] میکند. [[امام]]{{ع}} [[حضرت عیسی]] {{ع}} را که پیش قراولِ لشکر آن حضرت است به نزد [[دجال]] میفرستد و او را به [[اسلام]] میخواند؛ امّا [[دجال]] قبول نمیکند؛ لذا حضرت او را به قتل میرساند. و [[زمین]] [[بیداء]] که دو فرسخ است و قبلاً لشکر [[سفیانی]] را فرو برده؛ جسد [[دجال]] و مرکب و لشکرش را نیز فرو میبرد.<ref>ر.ک. [[نجمالدین طبسی|طبسی، نجمالدین]]، [[سفیانی (کتاب)|سفیانی]]، ص۱۰۹ـ۱۱۱</ref> |