فلسفه انتظار: تفاوت میان نسخه‌ها

*فلسفه انتظار، دمیدن [[روح]] [[امیدواری]] و [[پایداری]] است. [[انتظار]] و [[عقیده]] به [[ظهور]] [[مصلح]]، [[شیعه]] را در جریان زمان، برای [[مقاومت]] پرورش داد و [[جامعه]] [[شیعه]] را از زوال نگاه داشت و تا امروز، این [[عقیده]]، عامل بقای [[شیعه]] و [[پایداری]] اوست. شیعیانی که با وضعیت اسفبار [[حکومت]] [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]]، روبه‌رو شده بودند، اگر [[منتظر]] و آینده‌بین نبودند و [[اعتقاد]] به [[پیروزی]] [[حق]] و [[عدالت]] نداشتند، هرگز برای‌شان حال [[مقاومت]] باقی نمی‌ماند و از دگرگون شدن اوضاع [[ناامید]] می‌شدند و ریشه هرحرکت و [[پایداری]] در آن‌ها خشک می‌شد. اما [[قرآن کریم]] [[بشارت]] داده و [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[حضرت علی]] {{ع}} نیز [[وعده]] داده‌اند که این [[دین]]، پایدار می‌ماند و همیشه، [[حق]] پیروز است. پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]] {{صل}} تا به امروز، ریشه همه حرکت‌ها و نهضت‌های [[شیعه]] علیه [[باطل]]، همین فلسفه انتظار و [[عقیده]] به ادامه [[مبارزه]] [[حق]] و [[باطل]] بوده است. این همان فلسفه‌ای است که در [[ادیان]] گذشته نیز مایه [[امیدواری]] [[پیروان]] آن‌ها و مشوق آنان به [[پایداری]] بوده است. پس فلسفه انتظار، مانند یک عامل و ماده حیاتی مهم، در تمام [[ادیان آسمانی]] وجود داشته و رمز بقا و موجودیت آنان بوده است و اکنون هم از عوامل بقای [[جامعه]] [[مسلمانان]] است<ref>امامت و مهدویت، ج ۱، ص ۳۹۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴۶.</ref>.

== پرسش مستقیم ==

{{مدخل انتظار}}