←مقدمه
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مهدویت/بالا}} {{مهدویت}} ==مقدمه== بدون تردید، مقصود از انتظار، صرفاً انت...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
بدون [[تردید]]، مقصود از [[انتظار]]، صرفاً [[انتظار قلبی]] نیست، بلکه مراد انتظار عملی است. البته [[انتظار قلبی]] نیز لازم است، ولی نه به عنوان مقصود اصلی، بلکه به عنوان مقدمه انتظار عملی که مقصود اصلی است. [[انتظار قلبی]] صرف، یعنی اینکه [[انسان]] صرفاً [[اعتقاد]] به [[ظهور]] [[امام زمان]] و برپایی [[حکومت عدل جهانی]] داشته باشد بدون آنکه این [[اعتقاد]] قلبی در صحنه عمل ظاهر شود، که بنا بر [[دلایل]] قطعی زیر، مقصود از [[انتظار فرج]] چنین انتظاری نیست: | بدون [[تردید]]، مقصود از [[انتظار]]، صرفاً [[انتظار قلبی]] نیست، بلکه مراد انتظار عملی است. البته [[انتظار قلبی]] نیز لازم است، ولی نه به عنوان مقصود اصلی، بلکه به عنوان مقدمه انتظار عملی که مقصود اصلی است. [[انتظار قلبی]] صرف، یعنی اینکه [[انسان]] صرفاً [[اعتقاد]] به [[ظهور]] [[امام زمان]] و برپایی [[حکومت عدل جهانی]] داشته باشد بدون آنکه این [[اعتقاد]] قلبی در صحنه عمل ظاهر شود، که بنا بر [[دلایل]] قطعی زیر، مقصود از [[انتظار فرج]] چنین انتظاری نیست: | ||
*'''اول''': در [[روایات]] وارده از [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} و [[ائمه اطهار]] {{عم}} از [[انتظار فرج]] به عنوان [[افضل]] اعمال تعبیر شده است که [[ظهور]] در انتظار عملی دارد؛ زیرا [[انتظار قلبی]] صرف را نمی‌توان عمل نامید<ref>مگر اینکه لفظ عمل، مجازاً به معنی انتظار قلبی به کار رود که آن هم احتیاج به قرینه و دلیل دارد؛ زیرا مجاز، برخلاف اصل است.</ref>. | *'''اول''': در [[روایات]] وارده از [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} و [[ائمه اطهار]] {{عم}} از [[انتظار فرج]] به عنوان [[افضل]] اعمال تعبیر شده است که [[ظهور]] در انتظار عملی دارد؛ زیرا [[انتظار قلبی]] صرف را نمی‌توان عمل نامید<ref>مگر اینکه لفظ عمل، مجازاً به معنی انتظار قلبی به کار رود که آن هم احتیاج به قرینه و دلیل دارد؛ زیرا مجاز، برخلاف اصل است.</ref>. | ||
*'''دوم''': بدون [[تردید]] در مقایسه بین [[انتظار قلبی]] و انتظار عملی نمی‌توان [[انتظار قلبی]] صرف را [[افضل]] از انتظار عملی که متضمن [[انتظار قلبی]] است، دانست. بنابراین، آنچه با "[[افضل]] اعمال" بودن تناسب دارد، [[انتظار قلبی]] صرف نیست، بلکه انتظار عملی است که جامع‌تر و فراگیرتر از [[انتظار قلبی]] صرف است. نتیجه اینکه آنچه از [[روایت]] {{ | *'''دوم''': بدون [[تردید]] در مقایسه بین [[انتظار قلبی]] و انتظار عملی نمی‌توان [[انتظار قلبی]] صرف را [[افضل]] از انتظار عملی که متضمن [[انتظار قلبی]] است، دانست. بنابراین، آنچه با "[[افضل]] اعمال" بودن تناسب دارد، [[انتظار قلبی]] صرف نیست، بلکه انتظار عملی است که جامع‌تر و فراگیرتر از [[انتظار قلبی]] صرف است. نتیجه اینکه آنچه از [[روایت]] {{متن حدیث|"أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ"}} فهمیده می‌شود انتظار عملی است نه مجرّد [[انتظار قلبی]]. | ||
*'''سوم''': اگر مقصود از [[روایت]] {{ | *'''سوم''': اگر مقصود از [[روایت]] {{متن حدیث|"أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ"}} را صرفاً [[انتظار قلبی]] فرض کنیم با مسلّمات [[شریعت]] [[اسلام]] و [[آیات]] و [[روایات]] منافات خواهد داشت. این، خود [[دلیل]] روشنی بر این [[حقیقت]] است که [[انتظار قلبی]] صرف، مراد نیست. | ||
برای روشن شدن موضوع باید گفت که [[مطالعه]] در [[آیات]] و [[روایات]] بسیار، این [[حقیقت]] انکارناپذیر را منتج می‌شود که اعمال بسیاری وجود دارند که قطعاً از [[انتظار قلبی]] مجرد، [[افضل]] و بالاترند در حالی که عبارتی که در [[روایت]] {{ | برای روشن شدن موضوع باید گفت که [[مطالعه]] در [[آیات]] و [[روایات]] بسیار، این [[حقیقت]] انکارناپذیر را منتج می‌شود که اعمال بسیاری وجود دارند که قطعاً از [[انتظار قلبی]] مجرد، [[افضل]] و بالاترند در حالی که عبارتی که در [[روایت]] {{متن حدیث|"أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ"}} به کار رفته است<ref>زیرا افعل التفضیل و جمع مضاف به امت است که به منزله تصریح به عموم است و جایی برای احتمال تخصیص نمی‌گذارد.</ref> آنچنان در دلالت بر [[افضلیت]] [[انتظار فرج]]، صریح و محکم است که جایی برای توجیه عبارت و حمل آن بر [[اراده]] معنای دیگر باقی نمی‌ماند. | ||
بنابراین، چنانچه مراد از این [[روایت]]، صرف [[انتظار قلبی]] باشد با آن [[آیات]] و [[روایات]] مسلم و قطعی معارض خواهد شد و نتیجه، سقوط این [[روایت]] از اعتبار است؛ در حالی که اگر مقصود از این [[روایت]]، انتظار عملی باشد با تمام آن [[روایات]] و [[آیات]]، هماهنگ و موافق خواهد شد و هیچ تعارضی بین آنها نخواهد بود. این، خود قرینه و [[دلیل]] روشنی است بر این [[حقیقت]] که مراد از [[انتظار فرج]] در [[روایات]]، انتظار عملی است نه مجرد [[انتظار قلبی]]. | بنابراین، چنانچه مراد از این [[روایت]]، صرف [[انتظار قلبی]] باشد با آن [[آیات]] و [[روایات]] مسلم و قطعی معارض خواهد شد و نتیجه، سقوط این [[روایت]] از اعتبار است؛ در حالی که اگر مقصود از این [[روایت]]، انتظار عملی باشد با تمام آن [[روایات]] و [[آیات]]، هماهنگ و موافق خواهد شد و هیچ تعارضی بین آنها نخواهد بود. این، خود قرینه و [[دلیل]] روشنی است بر این [[حقیقت]] که مراد از [[انتظار فرج]] در [[روایات]]، انتظار عملی است نه مجرد [[انتظار قلبی]]. | ||