آتش (ابهام‌زدایی): تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*یکی از [[نشانه‌های ظهور]] [[امام عصر]]{{ع}} پیدایش [[آتش]] در مناطق مختلف [[زمین]] می‌باشد، آتشی که گاه ویران‌کننده و گاه [[ترس]] برانگیز توصیف شده است. ما واقعاً نمی‌دانیم که منظور از این [[آتش]] چیست. آیا واقعاً آتشی برپا خواهد شد، این [[آتش]] آیا زمینی خواهد بود، یا منشأ غیبی و آسمانی خواهد داشت. زیرا حوادث [[زمان ظهور]] اکثراً خلاف عادت بوده و حوادث آسمانی و [[غیرطبیعی]] در آن زمان فراوان خواهد بود؛ یا اینکه این تعبیر کنایه و اشاره به برپایی جنگ‌هاست. چرا که در [[جنگ‌ها]] خصوصاً جنگ‌های امروزی معمولاً حمله‌ها به وسیله ابزارهای آتشین صورت می‌گیرد و ویرانی و خرابی آنها [[آتش]] برانگیز است که در تعابیر به "نائرة حرب" یعنی [[آتش]] [[جنگ]] تعبیر شده است. شاید هم به معنای [[نزاع]] و کشمکش باشد زیرا دعوا و زدوخورد را نیز با [[آتش]] توصیف می‌کنند. فرد پرخاشگر و [[جنگجو]] و پرهیجان را نیز به [[آتش]] تعبیر می‌کنند و امکان دارد [[خروج]] [[آتش]] از منطقه‌ای عبارت باشد از به پا خاستن مردی که جنگ‌افروز است و مدام در پی برافروختن [[آتش]] [[جنگ]] و [[خونریزی]] است.

[[روایت]] شده که آتشی در سرزمین [[یمن]] به پا خواهد شد که [[مردم]] را به سوی [[شام]] ([[سوریه]]) گسیل می‌دارد، هر روز که [[مردم]] صبح می‌کنند آن نیز صبح می‌کند و هرگاه که [[مردم]] استراحت می‌کنند، آن نیز به استراحت می‌پردازد و گاهی که [[مردم]] به حرکت افتند او نیز حرکت می‌کند. روشنی آن تا به حدی است که گردن شتران در بُصری دیده می‌شود<ref>بصری! شهری بزرگ در سوریه بوده و مرکزیت داشته است. معلوم نیست روشنی دادن این آتش به چه معناست. شاید آن آتش که شخص معینی است، با ابزاری آن شتران را نشان می‌دهد و شاید ابزاری آسمانی و نیرویی ماورایی در کار باشد. (والله عالم)</ref>. پس هرگاه که این خبر را شنیدید، به سوی [[شام]] بروید<ref>ملاحم: ص ۸۸.</ref>.

[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: ساعت [[ظهور]] برپا نشود تا اینکه آتشی از سرزمین [[حجاز]] افروخته شود که گردن شتران بصری از روشنی آن [[آتش]] دیده شود<ref>یأتی: ص ۱۲.</ref>.

[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: آتشی در سرزمین عدن به پا خیزد که مردمِ آن را با بوزینه و خوک یک‌جا جمع کند، هر کجا ایشان بخوابند، آن نیز بخوابد و هر جا که ایشان استراحت کنند، او نیز استراحت کند و هر چه از آنها جدا شود، او خواهد گرفت<ref>ملاحم: ص ۸۹.</ref>.

در [[حدیث]] دیگری از [[رسول خدا]]{{صل}} [[روایت]] می‌کند: آتشی در سرزمین عدن برافروخته شود که [[مردم]] و پرندگان و درندگان را به سوی بُصری (در [[سوریه]]) روان می‌کند و [[چهل]] سال این [[آتش]] اقامت خواهد کرد.

در روایتی آمده است: هر گاه آتشی در [[آسمان]] از سوی [[مشرق]] به وجود آمد، غذای یک سال را برای خود آماده کن<ref>ملاحم: ص ۱۶۰.</ref>.

(از این [[حدیث]] می‌توان این را استفاده کرد که این [[آتش]] از علامت‌هایی است که حدود یک سال تا [[قیام]] [[حضرت صاحب]]{{ع}} فاصله دارد).

[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: بدون [[شک]] [[آذربایجان]] به آتشی دچار خواهد شد که هیچ چیزی را یارای مقابله با آن نیست، هرگاه که آن زمان را دریافتید، مانند گلیم خانه خویش باشید. (کنایه از خودداری و [[تقیه]] کردن است)<ref>غیبت نعمانی: ص ۱۹۴.</ref>.

[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: هرگاه آتشی سرخ یا زرد رنگ را از سوی [[مشرق]] مشاهده کردید که سه یا هفت روز طول بکشد، پس توقع داشته باشید که [[فرج]] [[آل محمد]]{{ع}} (و [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}) به وقوع بپیوندد... <ref>یأتی: ص ۱۲.</ref>.

[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: در [[آینده]] آتشی از بیابان [[برهوت]] برافروخته خواهد شد که اکنون خاموش است، [[مردم]] را در خود فرو گیرد و عذابی دردناک در آن خواهد بود. [[جان]] و [[مال]] [[مردم]] را بخورد (و از بین ببرد) و [[دنیا]] را در هشت روز دور می‌زند، مانند [[ابر]] و [[باد]] پرواز می‌کند. حرارت او در شب بیشتر از حرارتش در روز است، در میان [[آسمان]] و [[زمین]] همچون رعد غرش مهیب دارد، و از [[عرش]] بر سر خلایق نزدیک‌تر است. پرسیدند یا [[رسول الله]] آیا مردان و [[زنان]] [[مؤمن]] در آن روزگار سالم خواهند بود؟ [[حضرت]] فرمود: در آن روز [[زن]] و مردان با [[ایمان]] کجا خواهند بود؟! آنان از بهایم شرورتر هستند، مانند چهارپایان در ملأ عام [[اعمال]] [[زشت]] و بی‌عفتی انجام می‌دهند و کسی نیست که آنان را بازدارد<ref>کنز العمال ج ۱۴، یأتی ص ۱۳.</ref>.

این [[حدیث]] اشاره واضحی به هواپیماهای [[جنگی]] امروزی و هلیکوپترهای [[جنگی]] دارد و گروهی را [[اعتقاد]] بر این است که این [[حدیث]] یقیناً توضیحی است که [[رسول خدا]]{{صل}} با [[علم الهی]] خود در بیش از هزار سال پیش برای ابزارهای [[جنگی]] امروزی بیان داشته‌اند. [[معجزه]] دیگر در این [[حدیث]] خبر دادن از غوغای [[فساد]] در دنیای امروز است. به وضوح می‌بینیم که چگونه دنیای مجازی اینترنت و وسایل الکترونیکی و دنیای واقعیِ مدعیان [[تمدن]]! چگونه از [[فساد]] به [[تباهی]] کشیده شده است به حدی که حتی خود آنها دیگر پی به بیهودگی این راه برده‌اند، اما نمی‌توانند از آن دست بردارند، زیرا [[حق]] را نشناخته‌اند تا از [[باطل]] به آن [[پناه]] ببرند، یا اگر شناخته‌اند، در آنها قابلیتی برای پذیرش آن نیست و روز به روز در این منجلاب بیشتر فرو می‌روند.

[[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: در [[ماه رمضان]] [[مردم]] صدایی را می‌شنوند و در [[ماه]] [[شوال]] مردان [[جنگی]] به صدا در می‌آیند، و در [[ماه]] [[ذی‌قعده]] با هم [[جنگ]] کنند و در [[ماه]] ذی‌حجه آتشی بدون [[دود]] حاجیان را فراگیرد و در [[محرم]] نداکننده‌ای صدا بزند: [[آگاه]] باشید که [[بهترین]] خلق [[خدا]] فلان شخص است (یعنی [[حضرت مهدی]]{{ع}} می‌باشد) است پس سخن او را بشنوید و امرش را [[اطاعت]] کنید<ref>کنز العمال: ج ۱۴ ص ۲۷۴.</ref>.

ممکن است صدایی در [[رمضان]]، تعبیر از صحبت یا [[گفتگو]] یا بیانیه‌ای باشد که برانگیزاننده [[اختلاف]] و منشأ [[جنگ]] باشد و پس از آن لشکرآرایی و [[جنگ]] باشد و شاید صدایی غیبی و آسمانی باشد. والله العالم

== جستارهای وابسته ==