←علت ماندگاری بنی تمیم
جز (جایگزینی متن - '''']]؛' به '''']]') |
|||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
==علت ماندگاری بنی تمیم== | ==علت ماندگاری بنی تمیم== | ||
*در قرون بعد، نام بنی تمیم نه بهواسطه [[منازعات]] خونین قبیلهای و [[سیاسی]]، بلکه به [[دلیل]] انتساب بسیاری از [[دانشمندان]] به این [[قبیله]]، بلند آوازه باقی ماند. بنی تمیم در داشتن [[شاعران]] و سخنورانِ سرآمد، زبانزد بودهاند و عمده [[شاعران]] جاهلی را باید در اطراف [[حیره]] و نواحی نجد جستوجو کرد. در دوره اسلامی نیز، [[شاعران]] بسیاری از میان بنی تمیم برخاستند که از آن جمله میتوان فرزدق، شاعر مشهور [[عرب]]، اشاره کرد. افزون بر [[شعر]]، بزرگانی از بنی تمیم در [[فقه]]، [[تاریخ]]، [[قضا]]، [[حدیث]]، صرف و نحو، عرفان، [[خطابه]]، [[کلام]] و [[تفسیر]] [[ظهور]] کردهاند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 172.</ref>. | *در قرون بعد، نام بنی تمیم نه بهواسطه [[منازعات]] خونین قبیلهای و [[سیاسی]]، بلکه به [[دلیل]] انتساب بسیاری از [[دانشمندان]] به این [[قبیله]]، بلند آوازه باقی ماند. بنی تمیم در داشتن [[شاعران]] و سخنورانِ سرآمد، زبانزد بودهاند و عمده [[شاعران]] جاهلی را باید در اطراف [[حیره]] و نواحی نجد جستوجو کرد. در دوره اسلامی نیز، [[شاعران]] بسیاری از میان بنی تمیم برخاستند که از آن جمله میتوان فرزدق، شاعر مشهور [[عرب]]، اشاره کرد. افزون بر [[شعر]]، بزرگانی از بنی تمیم در [[فقه]]، [[تاریخ]]، [[قضا]]، [[حدیث]]، صرف و نحو، عرفان، [[خطابه]]، [[کلام]] و [[تفسیر]] [[ظهور]] کردهاند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 172.</ref>. | ||
*[[امام علی]] {{ع}} در نامهای به [[عبدالله بن عباس]]، هنگامی که از جانب آن بزرگوار فرمانروای [[بصره]] شد، وی را به خاطر تندروی با [[قبیله]] بنی تمیم توبیخ میکند و [[دستور]] میدهد که با [[قبیله]] بنی تمیم [[مدارا]] و [[مهربانی]] کند: بدان که [[بصره]] امروز [[جایگاه]] [[شیطان]] و کشتزار فتنههاست. با [[مردم]] آن به [[نیکی]] [[رفتار]] کن و گره و وحشتزا را دلها آنان بگشای، بدرفتاری تو با [[قبیله]] (بنی تمیم) و [[خشونت]] با آنها را به من گزارش دادند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 172.</ref>. | *[[امام علی]] {{ع}} در نامهای به [[عبدالله بن عباس]]، هنگامی که از جانب آن بزرگوار فرمانروای [[بصره]] شد، وی را به خاطر تندروی با [[قبیله]] بنی تمیم توبیخ میکند و [[دستور]] میدهد که با [[قبیله]] بنی تمیم [[مدارا]] و [[مهربانی]] کند: بدان که [[بصره]] امروز [[جایگاه]] [[شیطان]] و کشتزار فتنههاست. با [[مردم]] آن به [[نیکی]] [[رفتار]] کن و گره و وحشتزا را دلها آنان بگشای، بدرفتاری تو با [[قبیله]] (بنی تمیم) و [[خشونت]] با آنها را به من گزارش دادند<ref>نهج البلاغه، نامه ۱۸: {{متن حدیث|"وَ اعْلَمْ أَنَّ الْبَصْرَةَ مَهْبِطُ إِبْلِيسَ وَ مَغْرِسُ الْفِتَنِ، فَحَادِثْ أَهْلَهَا بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِمْ، وَ احْلُلْ عُقْدَةَ الْخَوْفِ عَنْ قُلُوبِهِمْ وَ قَدْ بَلَغَنِي تَنَمُّرُكَ لِبَنِي تَمِيمٍ وَ غِلْظَتُك عَلَيْهِم"}}</ref>.<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 172.</ref>. | ||
*[[امام]] در توصیف ویژگیهای بنی تمیم میفرماید: همانا (بنی تمیم) مردانی نیرومندند که هرگاه [[دلاوری]] از آنها غروب کرد، سلحشور دیگری جای آن درخشید و در [[نبرد]]، در [[جاهلیت]] و [[اسلام]]، کسی از آنها پیشی نگرفت. همانا آنها با ما پیوند خویشاوندی و [[قرابت]] و نزدیکی دارند، که [[صله رحم]] و پیوند با آنان [[پاداش]] و گسستن پیوند با آنان [[کیفر الهی]] دارد. پس [[مدارا]] کن ای ابوالعباس! [[امید]] است آنچه از دست و زبان تو از خوب یا بد جاری میشود، [[خدا]] تو را بیامرزد، چرا که من و تو در اینگونه رفتارها شریکیم. سعی کن خوشبینی من نسبت به شما استوار باشد و نظرم دگرگون نشود؛ با [[درود]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۱۸</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص172.</ref>. | *[[امام]] در توصیف ویژگیهای بنی تمیم میفرماید: همانا (بنی تمیم) مردانی نیرومندند که هرگاه [[دلاوری]] از آنها غروب کرد، سلحشور دیگری جای آن درخشید و در [[نبرد]]، در [[جاهلیت]] و [[اسلام]]، کسی از آنها پیشی نگرفت. همانا آنها با ما پیوند خویشاوندی و [[قرابت]] و نزدیکی دارند، که [[صله رحم]] و پیوند با آنان [[پاداش]] و گسستن پیوند با آنان [[کیفر الهی]] دارد. پس [[مدارا]] کن ای ابوالعباس! [[امید]] است آنچه از دست و زبان تو از خوب یا بد جاری میشود، [[خدا]] تو را بیامرزد، چرا که من و تو در اینگونه رفتارها شریکیم. سعی کن خوشبینی من نسبت به شما استوار باشد و نظرم دگرگون نشود؛ با [[درود]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۱۸: {{متن حدیث|"وَ إِنَّ بَنِي تَمِيمٍ لَمْ يَغِبْ لَهُمْ نَجْمٌ إِلَّا طَلَعَ لَهُمْ آخَرُ، وَ إِنَّهُمْ لَمْ يُسْبَقُوا بِوَغْمٍ فِي جَاهِلِيَّةٍ وَ لَا إِسْلَامٍ، وَ إِنَّ لَهُمْ بِنَا رَحِماً مَاسَّةً وَ قَرَابَةً خَاصَّةً، نَحْنُ مَأْجُورُونَ عَلَى صِلَتِهَا، وَ مَأْزُورُونَ عَلَى قَطِيعَتِهَا، فَارْبَعْ أَبَا الْعَبَّاسِ رَحِمَكَ اللَّهُ، فِيمَا جَرَى عَلَى لِسَانِكَ وَ يَدِكَ مِنْ خَيْرٍ وَ شَرٍّ، فَإِنَّا شَرِيكَانِ فِي ذَلِكَ، وَ كُنْ عِنْدَ صَالِحِ ظَنِّي بِكَ، وَ لَا يَفِيلَنَّ رَأْيِي فِيكَ وَ السَّلَامُ"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص172.</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |