ابعاد روحی و روانی انتظار فرج چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۷ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۴۱
، ۷ دسامبر ۲۰۱۹←پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[پرونده:13681215.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[علی زینتی]]]] | [[پرونده:13681215.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[علی زینتی]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[علی زینتی]]'''، در مقاله ''«[[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[علی زینتی]]'''، در مقاله ''«[[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«[[انتظار]] حالتی است روحی و درونی، به‌گونه‌ای که شاید شخص [[منتظر]] در مدت انتظارش از جهت جسمانی در وضعیتی [[متعادل]] به سر می‌برد ولی در درون خود احساس کمبود و [[نقص]] نموده و دچار تشویش شده است و مهم‌تر اینکه او تن به این [[اضطراب]] تشویش نمی‌سپارد بلکه درصدد رفع آن است و خود تلاش می‌کند تا این کمبود و [[نقص]] مرتفع گردد و برای رفع آن لحظه‌شماری می‌کند که این [[محرومیت]] و حرمان چه زمانی مرتفع و این حرمان چگونه به پایان می‌رسد؟ و او به کمال مطلوب خواهد رسید؟ و کیست که این تشویش درون را به سرمنزل [[آرامش]] و سرای [[اطمینان]] و سکون سکنا دهد؟ حتی اگر این کمبود و [[نقص]] جسمانی باشد، [[امید]] به از بین رفتن این [[نقص]]- [[انتظار]]- حالتی درونی و روحی است و محصول این [[اندیشه]] و [[فکر]] اوست که این [[نقص]] مطلوب و خوشایند وی نیست و موجب حرمان و بازماندن او از [[کمالات]] و تعالی می‌گردد و با خود می‌گوید باید درصدد رفع آن برآیم و برای رسیدن به وضعیت بهتر تلاش کنم تا دیگر در خود هیچ کمبود و حرمانی را احساس | ::::::«[[انتظار]] حالتی است روحی و درونی، به‌گونه‌ای که شاید شخص [[منتظر]] در مدت انتظارش از جهت جسمانی در وضعیتی [[متعادل]] به سر می‌برد ولی در درون خود احساس کمبود و [[نقص]] نموده و دچار تشویش شده است و مهم‌تر اینکه او تن به این [[اضطراب]] تشویش نمی‌سپارد بلکه درصدد رفع آن است و خود تلاش می‌کند تا این کمبود و [[نقص]] مرتفع گردد و برای رفع آن لحظه‌شماری می‌کند که این [[محرومیت]] و حرمان چه زمانی مرتفع و این حرمان چگونه به پایان می‌رسد؟ و او به کمال مطلوب خواهد رسید؟ و کیست که این تشویش درون را به سرمنزل [[آرامش]] و سرای [[اطمینان]] و سکون سکنا دهد؟ حتی اگر این کمبود و [[نقص]] جسمانی باشد، [[امید]] به از بین رفتن این [[نقص]]- [[انتظار]]- حالتی درونی و روحی است و محصول این [[اندیشه]] و [[فکر]] اوست که این [[نقص]] مطلوب و خوشایند وی نیست و موجب حرمان و بازماندن او از [[کمالات]] و تعالی می‌گردد و با خود می‌گوید باید درصدد رفع آن برآیم و برای رسیدن به وضعیت بهتر تلاش کنم تا دیگر در خود هیچ کمبود و حرمانی را احساس نکنم. | ||
::::::منظور از این "حالت روحی و روانی"، همانا حالت [[شادی]] و خوشحالی و یا رخوت و [[سستی]] نیست. منظور نوعی [[اضطراب]] و بی‌قراری و تشویش [[دل]] مبهم و [[دلهره]] فراگیر است که از وضعیت موجود ناشی شده است؛ یعنی اگر نبود این وضعیت او دلی آرام داشت و در درون خود [[نقص]] و کمبودی را احساس نمی‌کرد. پس حالت درونی موردنظر، یک حالت خوشایند و یا ناخوشایند [[تخریب]] شده نیست که فرد به آن دل‌خوش نموده باشد و یا خود را در برابر آن [[تسلیم]] نماید، بلکه تشویش امیدآفرین و بی‌قراری تحرک‌بخش و [[دلهره]] شادی‌فزون است. لذا فرد خود را [[بیمار]] روانی نمی‌شمارد و یا خود را [[تسلیم]] این حالت نمی‌سازد، بلکه در ضمن [[ابتلا]] به این حالت روحی، حرکت رو به [[پیشرفت]] دارد و خود در پی طبیبی حاذق ([[منتظر]]) می‌گردد تا درد درون خود را درمان و [[دل]] ناآرام خویش را آرام سازد»<ref>[[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص: ۳۰۱-۳۰۳.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||