شرایط ظهور به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#[[سید محمد صدر]] در بیان فرق بین شرط و علامت، شرط را این‌گونه تعریف می‌کند: وابستگی [[ظهور]] به شرایط، یک نحوه وابستگی واقعی است؛ لکن وابستگی به [[نشانه‌ها]]، وابستگی از جهت [[کشف]] و اعلام است، نه به عنوان یک امر واقعی و ارتباط حقیقی. تفاوت عمده بین این دو مفهوم، همین است؛ زیرا معنای شرط در [[فلسفه]]، آن است که رابطه آن با مشروط، رابطه علت و معلول باشد، به طوری که مشروط بدون وجود شرط، هیچ‌گاه موجود نشود<ref>صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ۴۹۰.</ref>. بنابراین از منظر ایشان، [[شرایط ظهور]] آن چیزی است که موجب تحقق [[ظهور]] می‌شود، به گونه‌ای که با وجود آن، تحقق [[ظهور]]، لاجرم باشد. به عبارت دیگر، رابطه بین شرایط و [[ظهور]]، رابطه‌ای علّی معلولی است، نه رابطه کاشف و مکشوف که صرفاً پرده از آن بردارد.

:::::#شرایط به معنای سبب‌ها و زمینه‌ها، به اموری گفته می‌شود که تحقق مطلوب و مشروط، به وجود آنها بستگی دارد و بدون تحقق اینها، مشروط به وجود نمی‌آید؛ یعنی یک نوع رابطه علّی و معلولی میان آنها برقرار است... براین اساس، مراد از [[شرایط ظهور]]، آن دسته از اموری هستند که تحقق [[ظهور]] وابسته به وجود آنهاست و تا آنها محقق نشوند، [[ظهور]] نیز واقع نخواهد شد<ref>یوسفیان، مهدی، شرایط ظهور، ۱۲-۱۳.</ref>.

::::::تعریف [[برگزیده]]: [[شرایط ظهور]] اموری است که تحقق [[ظهور]] وابسته به آنهاست؛ کیفیت رابطه آنها با [[ظهور]]، علّی معلولی است و [[عقل]] بدون بیان [[شرع]] می‌تواند دخالت این امور در تحقق [[ظهور]] را [[کشف]] کند»<ref>[[سید محمد رضی آصف آگاه|آصف آگاه؛سید محمد رضی]]، [[مجتبی خانی|خانی؛مجتبی]]، [[سید محمد جواد سید نظری|سید نظری؛ سید محمد جواد]]، [[بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور (مقاله)|بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور]]، ص 160-161.</ref>.

{{پایان جمع شدن}}