عوامل ایجاد کننده انتظار چیستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۱: خط ۳۱:
::::::باید با انجام افعال اختیاری مناسب، کم کم زمینه‌های ایجاد آن را فراهم کرد تا [[خداوند]] [[لطف]] کند و [[محبت]] [[انسان]] را نسبت به امامش بیشتر کند. به طور کلی شاید بتوان مهمترین عال را در ایجاد [[محبت]] نسبت به [[امام عصر]] {{ع}} و [[ظهور]] ایشانف [[معرفت]] آن عزیز دانست که در محل خود درباره زمینه‌های اختیاری آن بحث شده است<ref>درباره این بحث در حلقه سوم این سلسله درس‌ها سخن گفتیم.</ref>.
::::::باید با انجام افعال اختیاری مناسب، کم کم زمینه‌های ایجاد آن را فراهم کرد تا [[خداوند]] [[لطف]] کند و [[محبت]] [[انسان]] را نسبت به امامش بیشتر کند. به طور کلی شاید بتوان مهمترین عال را در ایجاد [[محبت]] نسبت به [[امام عصر]] {{ع}} و [[ظهور]] ایشانف [[معرفت]] آن عزیز دانست که در محل خود درباره زمینه‌های اختیاری آن بحث شده است<ref>درباره این بحث در حلقه سوم این سلسله درس‌ها سخن گفتیم.</ref>.
::::::در مورد عامل اول و دوم نیز آشنایی بیشتر با [[کتاب و سنت]] و بشارت‌های مذکور در آنها، از طریق [[مطالعه]] کردن و جدی گرفتن و اهمیت دادن و... که همه، افعال اختیاری هستند، می‌تواند زمینه ساز [[علم]] و [[ایمان]] قویتر و باور محکمتر باشد. به طور کلی عمل به [[وظایف]] اهل [[معرفت امام]] {{ع}} در [[زمان غیبت]] ایشان، در این خصوص می‌تواند بسیار مؤثر باشد که توضیح آنها در محل مناسب خود آمده است<ref>این موضوع در حلقه چهارم مورد بحث واقع شده است.</ref>. ناگفته نماند که [[امر]] به [[انتظار]] و به طور کلی همه امور غیر اختیاری که در [[شرع]] موارد متعددی از آنها به چشم می‌خورد، باعث می‌شود که توجه [[مکلف]] نسبت به آن جلب شود و [[فکر]] و [[دل]] او را به خود مشغول نموده، آن را مهم بشمارد و برای تحقق بخشیدن آن به [[فکر]] و [[تلاش]] بیفتد و این خود یک عامل اصلی برای به وجود آمدن آن حالت غیر اختیاری است. پس اوامری که در [[دین]] نسبت به امور غیر اختیاری (از جمله [[انتظار]]) وارد شده است. در تحقق آنها بسیار مؤثر می‌باشند»<ref>[[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۰-۲۵.</ref>.
::::::در مورد عامل اول و دوم نیز آشنایی بیشتر با [[کتاب و سنت]] و بشارت‌های مذکور در آنها، از طریق [[مطالعه]] کردن و جدی گرفتن و اهمیت دادن و... که همه، افعال اختیاری هستند، می‌تواند زمینه ساز [[علم]] و [[ایمان]] قویتر و باور محکمتر باشد. به طور کلی عمل به [[وظایف]] اهل [[معرفت امام]] {{ع}} در [[زمان غیبت]] ایشان، در این خصوص می‌تواند بسیار مؤثر باشد که توضیح آنها در محل مناسب خود آمده است<ref>این موضوع در حلقه چهارم مورد بحث واقع شده است.</ref>. ناگفته نماند که [[امر]] به [[انتظار]] و به طور کلی همه امور غیر اختیاری که در [[شرع]] موارد متعددی از آنها به چشم می‌خورد، باعث می‌شود که توجه [[مکلف]] نسبت به آن جلب شود و [[فکر]] و [[دل]] او را به خود مشغول نموده، آن را مهم بشمارد و برای تحقق بخشیدن آن به [[فکر]] و [[تلاش]] بیفتد و این خود یک عامل اصلی برای به وجود آمدن آن حالت غیر اختیاری است. پس اوامری که در [[دین]] نسبت به امور غیر اختیاری (از جمله [[انتظار]]) وارد شده است. در تحقق آنها بسیار مؤثر می‌باشند»<ref>[[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۰-۲۵.</ref>.
==پاسخ‌های دیگر==
{{جمع شدن|۱. آقای ملکی‌راد؛}}
[[پرونده:13681225.jpg|بندانگشتی|right|100px|]]
::::::آقای '''[[محمود ملکی‌راد]]'''، در مقاله ''«[[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«برای ایجاد حالت [[انتظار]]، مقدماتی لازم است که بدون تحقق آن‌ها حالت [[انتظار]] به‌وجود نخواهد آمد، یکی از مقدمات اساسی برای به‌وجود آمدن حالت [[انتظار]]، [[یقین]] شخص نسبت به کسی یا چیزی است که [[منتظر]] اوست زیرا اگر شخصی نسبت به وقوع چیزی [[یقین]] نداشته باشد و دچار [[شک]] و تردید باشد، به‌دنبال آن حالت [[انتظار]] که بیانگر آماده شدن و [[امیدواری]] است به‌وجود نخواهد آمد و در ارتباط با [[امام غایب]] {{ع}} نیز این مسأله [[صادق]] است؛ زیرا تا فرد [[یقین]] به [[وجود امام]] [[غایب]] نداشته باشد حالت [[انتظار]] در او محقق نخواهد شد و در نتیجه، آن فرد را نمی‌توان در سلک [[منتظران]] داخل نمود.
::::::مقدمه دوم برای ایجاد حالت [[انتظار]]، [[شناخت]] و [[معرفت]] نسبت به کسی و حالتی است که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود، اگر نسبت به شخصی با حالتی که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود هیچگونه [[معرفت]] و شناختی نباشد، به‌طور قطع حالت [[انتظار]] نیز در فرد به‌وجود نخواهد آمد.
::::::بنابراین برای حصول حالت [[انتظار]] در [[منتظران]] [[امام غایب]] {{ع}} و تقویت روحی و روانی آن‌ها و شدت [[انتظار]] آنان، اولاً: باید نسبت به وجود و حضور [[امام غایب]] [[یقین]] و [[اطمینان]] باشد. ثانیاً: نسبت به وی [[شناخت]] و [[معرفت]] وجود داشته باشد، و این دو عنصر در [[حقیقت]] در حصول حالت [[انتظار]] و هم در تشدید آن نقش اساسی را ایفا خواهد کرد»<ref>[[محمود ملکی‌راد|ملکی‌راد، محمود]]، [[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]، ص: ۳۰۳-۳۰۴.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


{{پرسمان انتظار فرج}}
{{پرسمان انتظار فرج}}
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش