بی‌وفایی: تفاوت میان نسخه‌ها

*از خصلت‌های مردم [[کوفه]] شمرده شده است که هم با [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} بی‌وفایی نشان دادند، هم با [[امام حسن|امام مجتبی]]{{ع}}، هم با [[مسلم بن عقیل]] و هم با [[امام حسین|سید الشهدا]] [[بیعت]] کردند و پیمان شکستند. نامه دعوت نوشتند و تیغ کشیدند. این خصلت کوفیانه در ذهن دیگران مانده بود. هنگامی که [[امام حسین]]{{ع}} تصمیم گرفت به [[کوفه]] رود، افراد متعددی او را برحذر می‌داشتند و بی وفایی اهل [[کوفه]] را یادآور می‌شدند. خود [[امام حسین]]{{ع}} نیز روز [[عاشورا]] به این عهد شکنی و بی‌وفایی آنان اشاره کرد و فرمود: وای بر شما ای کوفیان! زشت باد کارتان! ما را به یاری فراخواندید، چون نزد شما آمدیم و ندایتان را پاسخ گفتیم، همان شمشیرها را که با ما هم قسم بود، به روی ما کشیدید {{عربی|یا اهل الکوفة! قبحا لکم و ترحا، بؤسا لکم و تعسا، استصرختمونا والهین ...}}<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۴۶۷</ref>. کوفی در خاطره مردم همردیف با بی‌وفا بود. [[حضرت زینب]] نیز در خطبه‌اش در کوفه، به کوفیان چنین خطاب کرد: {{عربی|یااهل الکوفة! یا اهل الختل و الغدر}} که اشاره به همان ریا، تزویر، نفاق و بی وفایی آن مردم بود. این ذهنیت، همچنان باقی است. از شعارهای مردم ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در ایام جنگ تحمیلی، در حمایت از رهبری این بود که ما اهل کوفه نیستیم، [[امام]] تنها بماند، ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند<ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]] صفحه ۹۱.</ref>.