توسل در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*معمولاً مردمی که [[توسل]] پیدا می‌‌کنند و به [[زیارت]] می‌روند و یا از [[اولیا]]، [[اوصیا]] و [[امامان]] رفع [[حاجت]] می‌‌خواهند، از نظر [[توحیدی]] [[درک]] صحیحی دارند و با نظر "به سوی [[خدا]]" به [[زیارت]] می‌روند، نه با [[فراموشی]] "[[خدا]]"<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۹۰.</ref>.

*بدون [[شک]]، بیشتر [[مردم]] با [[توجه به خدا]] و کارساز بودن او، به [[زیارت]] [[اولیا]] و [[امامان]] می‌‌روند نه اینکه [[امامان]] و [[اولیا]] را مستقل در تأثیر بدانند. البته ممکن است اقلیتی هم باشند که فاقد [[درک]] [[توحیدی]] به معنای واقعی کلمه باشند که به آنها باید [[توحید]] واقعی را آموخت، نه آنکه [[زیارت]] را [[شرک]] دانست<ref>مطهری، عدل الهی، ص۲۳۹؛ همو، مقدمه‌ای بر جهان‌بینی اسلامی، ج۲، ص۸۰؛ همو، خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۲۵۷.</ref>. در نقد [[افکار]] [[وهابیت]] در [[حوزه]] [[توسل]]، به [[دلایل]] مختلف [[قرآنی]]، [[روایی]] و [[سیره]] و [[سنت]] [[مسلمین]] [[صدر اسلام]] و حتی [[خلفا]] می‌‌توان استناد جست<ref>جهت مطالعه بیشتر رجوع شود به: سبحانی، آیین وهابیت؛ حسینی قزوینی، وهابیت از منظر عقل و شرع، بحث توسل.</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۹۱.</ref>.

==منابع==