بحث:آثار فردی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

 

==نویسنده: آقای ظرافتی==

*[[اعتقاد]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} باعث می‌‌شود [[انسان]] در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] خود از [[نعمت]] [[انتظار]] بهره‌مند شود که اگر از آن تهی شود و به [[آینده]] [[امید]] نداشته باشد، [[زندگی]] برایش مفهومی نخواهد داشت و شاید از این جهت است که {{متن حدیث|افضل اعمال امتی انتظار الفرج}}<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۴.</ref> بیان شده است<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روش، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>.  

*در اینجا به اختصار به آثار و پیامدهای فردی [[انتظار]] می‌پردازیم:

===[[امید به آینده]]===

*[[انسان]] به [[امید]] زنده است. بدون [[امید]] نمی‌توان آینده‌نگر بود و به تحولات [[آینده]] نظر انداخت<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روش، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>. [[امید]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} و [[نصرت]] و [[پیروزی]] [[حق]] و [[عدالت]] با [[اعتقاد]] به [[آمادگی]] مادی و [[معنوی]] برای [[ظهور]] آن [[حضرت]]، زایندۀ [[امید]] است<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰؛ فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref> و حیات فردی [[منتظران]] را متحول و پویا می‌سازد<ref>ر.ک. فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref>. در فرمانی از [[امام علی]] {{ع}}، خطاب به [[منتظران]] چنین آمده است: «[[چشم به راه]] رسیدن [[فرج]] باشید و از کارگشایی و آسایش‌ رسانی نومید نشوید»<ref>{{متن حدیث|انْتَظِرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأُمُورِ إِلَی اللَّهِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۳.</ref>.<ref>ر.ک. هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۱۸-۱۱۹.</ref>

===[[خودسازی]] [[اخلاقی]]===

*[[انتظار فرج]] و [[ظهور]] در [[حقیقت]] به معنای آماده باش کامل [[فکری]]، عملی، مادی و [[معنوی]] است<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref> و [[منتظر واقعی]] کسی است که آلودگی‌های درون را پالایش کند و خانۀ [[دل]] را از زنگار [[گناه]] و ناپاکی‌ها [[پاک]] کند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روش، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref> و خود را به [[صفات ]][[پسندیده]] آراسته و از [[گناه]] و [[دنیاطلبی]] و تجمّل اجتناب ورزد و با جدیّت و تلاش پیگیر و [[مبارزه]] با [[هواهای نفسانی]] و خودخواهی‌ها، ملکۀ [[تقوا]] را در خود ایجاد کند. چنین فردی می‌تواند خود را جزء [[منتظران]] آن [[حضرت]] به حساب آورد. [[امام صادق]] {{ع}} در این زمینه فرمود: «کسی که علاقه دارد از [[یاران]] و [[اصحاب حضرت قائم]] {{ع}} باشد، باید [[تقوا]] در خود ایجاد کند و خود را به صفات [[نیک]] و [[محاسن اخلاق]] مزین سازد و سپس در [[انتظار]] آن [[حضرت]] باشد. هر کس این [[آمادگی]] را به دست آورد و [[پیش از ظهور]] از [[دنیا]] برود، به اجر و [[پاداش]] [[یاران]] آن [[حضرت]] نایل خواهد شد. کوشش کنید و [[منتظر فرج]] و موفقیت باشید، ‌ای جماعتی که مورد توجه [[خدا]] هستید، [[پیروزی]] گوارایتان [[باد]]!»<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰: {{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}</ref>.<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰؛ هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۲۰؛ عبدی‌پور، حسن، نقش اجتماعی انتظار، ص ۴۶-۵۱.</ref>

*این اثر [[انتظار]] بر تمام تحولات فردی دیگر مقدم است چون بدون تحقق این تحول، دیگر تحولات ممکن نمی‌شود<ref>ر.ک. زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص: ۳۰۱-۳۰۳.</ref>. به عبارت دیگر، [[انتظار]] در [[بسترسازی]]، تقویت و عملیاتی ساختن [[هویت]] [[اخلاقی]] مؤثر است و [[روح]] تازه‌ای در آن دمیده می‌شود<ref>ر.ک. فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref>.       

===[[بصیرت]] در [[معارف مهدوی]]===       

*[[انتظار فرج]] باعث می‌شود فرد [[مسلمان]] آنچه در [[توان]] دارد، به کار گیرد تا سطح [[اندیشه]] و [[آگاهی]] خود را بالا ببرد<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰؛ زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص: ۳۰۱-۳۰۳.</ref> چون: اولاً: [[معرفت]] اساس [[اعتقاد صحیح]] است و [[اعتقاد صحیح]]، بدون [[شناخت]] [[حضرت حجت]] {{ع}} امکان ندارد<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روش، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>، ثانیاً: محبتی [[ارزش]] دارد که با [[معرفت]] همراه باشد، تا با [[شبهات]] [[دشمنان]] آفت نزند و پراستحکام بماند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روش، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>. [[معرفت]] به [[خدای سبحان]]، [[معرفت]] به [[پیامبر]] و [[حجت خدا]] بر جای می‌‌گذارد و از [[گمراهی]] و [[ضلالت]] جلوگیری می‌‌نماید<ref>ر.ک. هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۱۶-۱۱۷.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} در این باره فرمود: «کسی که بمیرد و [[امام زمان]] خود را بشناسد، همانند کسی است که در [[خیمه]] [[حضرت قائم]] {{ع}} نزد آن [[حضرت]] باشد»<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۲: {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ کَانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ}}</ref>.<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref> مراد از [[شناخت امام]] تنها دانستن نام و خصوصیات و صفات آن [[حضرت]] نیست، بلکه باید علاوه بر آنها [[هدف امام]] را بشناسد و [[رفتار]] و گفتارش مورد پسند ایشان باشد و چنین شناختی زمینۀ [[عشق]] و [[محبت]] را در فرد ایجاد می‌کند<ref>ر.ک. فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref> و او را از [[بدی‌ها]]، تنگ نظری‌ها، اختلاف‌ها و حسادت‌ها باز می‌دارد و وی را به [[خوبی‌ها]] و [[کمالات انسانی]] سوق می‌دهد و تحول و انقلابی ژرف در [[فکر]] و عمل او ایجاد می‌کند<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref>.

*در کنار این [[آمادگی فکری]] شخصی، توجیه‌گری نظری و تئوری‌پردازی دقیق در [[تبیین]] اندیشۀ [[مهدویت]] در سطح جهانی و [[دفاع]] [[فکری]] و نظری از [[اندیشه مهدویت]] و [[پاسخ به شبهات]] مطرح شده و جلوگیری از کوته‌فکری و [[کج‌اندیشی]] و رفتارهای نابخردانه گوشه‌ای دیگر از تأثیرات [[اعتقاد]] به [[انتظار]] است<ref>ر.ک. زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص: ۳۰۱-۳۰۳.</ref>.

===[[پرهیزگاری]] و [[پارسایی]]===

*نظارت [[خدا]] و [[پیامبر]] و [[امامان]] بر [[اعمال]] ما از حقایق [[قرآنی]] است: {{متن قرآن|اعْمَلُواْ فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«و بگو (آنچه در سر دارید) انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید» سوره توبه، آیه ۱۰۵.</ref> لفظ "المُؤْمِنُونَ" به [[امام]] [[معصوم]] و [[اوصیاء]] [[رسول خدا]]{{صل}} [[تفسیر]] شده است. در روایتی از [[امام رضا]] {{ع}} به عرضه [[اعمال شیعیان]] هر صبح و [[شام]] به [[امام]] زمانشان اشاره شده است<ref>موسی بن سیار که که راوی این حدیث است می‌‌گوید: با آقا امام ‌رضا{{ع}} در حال حرکت بودیم که صدای مردمی که جنازه‌ای را حمل می‌کردند به گوشمان رسید.امام رضا{{ع}} پیاده شد و به طرف آنان راه افتاد. پس از دفن میت، امام او را به عاقبت نیکو و بهشت برین بشارت داد. پرسیدم: مگر او را می‌‌شناسی؟ در پاسخ فرمود: "آیا نمی‌دانی که ما گروه امامان، اعمال شیعیان ما به ما عرضه می‌‌شود؟" بحارالانوار، ج۴۹، ص۹۹.</ref>. بنابراین، [[منتظر]] خود را در منظر [[خدا]] و [[امام]] زمانش می‌‌بیند<ref>ر.ک. هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۱۵-۱۱۶.</ref> و بی‌مبالاتی نمی‌کند و با [[پرهیزگاری]] به مرزهای [[گناه]] و [[حرام]]، نزدیک نمی‌شود<ref>ر.ک. عبدی‌پور، حسن، نقش اجتماعی انتظار، ص ۴۶-۵۱.</ref>.

===[[زهد]] ورزی===

*انسان‌هایی که [[زندگی]] پر زرق و برقی، فراهم آورده‌اند و در عین حال از [[زهد]] و عرفان دم می‌‌زنند، به تناقض گرفتار آمده‌اند و ادعای پوچ می‌کنند. [[امام مهدی]] {{ع}} مصداق بارز زهدورزی و دوری از [[تجملات]] است، چنان که [[امام رضا]]{{ع}} در توصیف ایشان می‌‌فرماید: «[[لباس]] [[قائم]] ما چیزی نیست جز پوشاکی [[خشن]] و غذای او چیزی نیست جز طعامی خشک»<ref>{{متن حدیث|مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ إِلَّا الْغَلِیظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِبُ}}؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۵۸.</ref>. کسانی که ادعای [[پیروی]] از این [[امام]] بزرگ را می‌‌کنند نباید حریصانه به دنبال [[دنیا]] باشند و [[همت]] خود را در [[نیکو]] پوشیدن و خوردن و [[لذت]] بردن، خلاصه کنند<ref>ر.ک. عبدی‌پور، حسن، نقش اجتماعی انتظار، ص ۴۶-۵۱.</ref>.

===تمرکز [[افکار]] و نیروها===

*[[انتظار]] از لحاظ فردی، موجب تمرکز [[افکار]] و نیروهای [[آدمی]] می‌شود؛ زیرا همۀ آنها، ناظر به یک [[هدف]]، یعنی [[انتظار ظهور]] می‌‌شوند و این امر موجب [[وحدت]] شخصیت او می‌گردد و این [[وحدت]] شخصیت، از هرز رفتن توانایی‌ها و قابلیت‌ها، جلوگیری می‌کند و زمینۀ رشد و [[ظهور]] قدرتی شگرف و فوق العاده را فراهم می‌کند<ref>ر.ک. شرفی، محمد رضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.</ref>. همچنین انتقال [[پیام]] [[انتظار]] و ارتباط با [[منتظران]] و ایجاد هماهنگی لازم جهت [[زمینه‌سازی ظهور]] بر پایه [[نظام]] طبیعی موجود و لوازم و امکانات متداول انجام می‌گیرد نه با نیروی [[معجزه]] و عوامل [[خارق العاده]]، بر همین اساس [[منتظر]] باید  توان‌مندی‌های جسمی خود را افزایش دهد<ref>ر.ک. زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص: ۳۰۱-۳۰۳.</ref>.

===منحل نشدن در [[فساد محیط]]===

*[[اعتقاد]] به اینکه سرانجام، کرۀ [[زمین]] از [[شر]] [[مستکبران]] و [[ظالمان]] [[نجات]] یافته و [[اصلاح]] خواهد شد و به تمام [[تبعیض‌ها]] و نابسامانی‌ها خاتمه داده می‌شود، [[انسان]] را وادار می‌کند خود [[ظلم]] نکند و دنبال [[فساد]] و بی بند و باری نرود<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref> و در [[فساد محیط]] منحل نشود<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روش، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>، در برابر انواع آلودگی رایج [[جامعه]] و لغزش‌های محیطی [[مقاومت]] ‌‌کند و به یک [[مصونیت]] [[اخلاقی]] و [[اجتماعی]] در ‌‌برابر هر کجروی و [[ناهنجاری]] ‌‌دست یابد<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روش، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵؛ ضمیری، محمد رضا، کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌های اجتماعی، ص ۲۹۴-۲۹۶.</ref>.

===[[پایداری]] در برابر [[حاکمان]] [[فاسد]]===

*بزرگ‌ترین پیامد [[انتظار]]، [[صبر]] و [[مقاومت]] است. اگر بخواهیم جامعه‌ای مقاوم و پایدار داشته باشیم، ابتدا لازم است افراد آن به چنین [[صبر]] و مقاومتی دست یابند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روش، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه]] شریفۀ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید  و از مرزها نگهبانی کنید  و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> فرمودند: «بر انجام [[واجبات]] [[صبر]] کنید و با دشمنان‌تان [[پایداری]] کنید و پیوند خود را با [[امام]] منتظرتان مستحکم کنید»<ref>{{متن حدیث|اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ}}؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۳۴.</ref>. فرد [[منتظر]] می‌‌بایست [[پایداری]] خود در [[ستیز]] با [[دشمنان]] را تقویت سازد<ref>ر.ک. ضمیری، محمد رضا، کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌های اجتماعی، ص ۲۹۴-۲۹۶.</ref>.

===[[مهرورزی]]===

*بنا به فرمایش [[امام صادق]]{{ع}} [[دین]] چیزی جز [[محبت]] نیست: {{متن حدیث|هَلِ الدِّینُ إِلَّا الْحُبُّ}}<ref>تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۶۷ و بحارالانوار، ج۲۷، ص۹۵.</ref> [[انتظار]]، این حالت [[مهرورزی]] به هم نوع را در فرد [[منتظر]] تقویت می‌کند، زیرا باید [[منتظران ظهور]] را [[دوست]] داشت و از احوال‌شان جویا شد و به آنان مهر ورزید. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: «خوشا به حال کسی‌که "[[قائم اهل بیت]]" مرا [[درک]] کند در حالی که در زمان غیبتش و قبل از [[قیام]] به او [[اقتدا]] نموده و [[دوست]] بدارد دوستانش را و با دشمنانش [[دشمنی]] کند»<ref>{{متن حدیث|طُوبَی لِمَنْ أَدْرَکَ قَائِمَ أَهْلِ بَیْتِی وَ هُوَ یَأْتَمُّ بِهِ فِی غَیْبَتِهِ قَبْلَ قِیَامِهِ وَ یَتَوَلَّی أَوْلِیَاءَهُ وَ یُعَادِی أَعْدَاءَهُ}}؛ بحار الانوار، ج۵۱، ص۷۲.</ref>.<ref>ر.ک. عبدی‌پور، حسن، نقش اجتماعی انتظار، ص ۴۶-۵۱.</ref>

 

==پاسخ تفصیلی==

==[[اهمیت انتظار]]==

*[[اعتقاد]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} و اینکه سرانجام نزاع‌ها و [[جنگ‌ها]] و زحمت‌ها، [[صلح]] و [[صفا]] و [[امنیت]] و [[آسایش]] است<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref>، باعث می‌‌شود [[انسان]] در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] خود از [[نعمت]] [[انتظار]] بهره‌مند شود که اگر از آن تهی شود و به [[آینده]] [[امید]] نداشته باشد، [[زندگی]] برایش مفهومی نخواهد داشت و گرفتار بی‌هدفی و پوچی می‌گردد. [[تعالیم]] مترقی‌ [[اسلام]]، نگاه به آیندۀ [[جوامع]] را در نگاه [[آدمیان]] و به ویژه [[مسلمانان]] بسیار روشن و پرگشایش جلوه می‌‌دهد و شاید از این جهت است که {{متن حدیث|افضل اعمال امتی انتظار الفرج}}<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۴.</ref> بیان شده است<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روش، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>.

==[[آثار فردی انتظار]]==

*در اینجا به اختصار به آثار و پیامدهای فردی [[انتظار]] می‌پردازیم:

*[[انسان]] به [[امید]] زنده است. بدون [[امید]] نمی‌توان آینده‌نگر بود و به تحولات [[آینده]] نظر انداخت. امروزه روان‌شناسان در تلاش‌اند [[امید]] را در [[انسان‌ها]] زنده نگه دارند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روش، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref> و با توجه به این تلازم، روشن می‌شود [[انتظار]] و [[امید]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} و [[اعتقاد]] به [[آمادگی]] مادی و [[معنوی]] برای [[ظهور]] آن [[حضرت]]، زایندۀ [[امید]] است و در [[زندگی]] [[انسان]] بسیار مؤثر و نقش آفرین است<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref>.

 

 

 

*کارکرد [[انتظار]] آن است که این حالت [[مهرورزی]] را در فرد [[منتظر]]، تقویت می‌کند، زیرا باید [[منتظران ظهور]] او را [[دوست]] داشت و از احوال‌شان جویا شد و به آنان مهر ورزید. [[رسول خدا]] فرمود: «خوشا به حال کسی‌که "[[قائم اهل بیت]]" مرا [[درک]] کند در حالی که در زمان غیبتش و قبل از [[قیام]] به او [[اقتدا]] نموده و [[دوست]] بدارد دوستانش را و با دشمنانش [[دشمنی]] کند»<ref>{{متن حدیث|طُوبَی لِمَنْ أَدْرَکَ قَائِمَ أَهْلِ بَیْتِی وَ هُوَ یَأْتَمُّ بِهِ فِی غَیْبَتِهِ قَبْلَ قِیَامِهِ وَ یَتَوَلَّی أَوْلِیَاءَهُ وَ یُعَادِی أَعْدَاءَهُ}}؛ بحار الانوار، ج۵۱، ص۷۲.</ref>.

*این [[محبت]] و [[مهرورزی]] باید به [[بندگان]] ویژۀ [[خدا]] بیشتر باشد و هر مؤمنی به [[دلیل]] ویژگی‌های [[فطری]] خود باید بکوشد با [[عمل به واجبات]] و ترک [[محرمات]] و نیز دیگر وسیله‌ها، زمینه‌های [[محبت]]، به [[اهل‌بیت]] را فراهم آورد، [[امام زمان]] می‌‌فرماید: {{متن حدیث|فَلْیَعْمَلْ کُلُّ امْرِئٍ مِنْکُمْ بِمَا یَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنَا}}<ref>بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۷۵. </ref>.<ref>ر.ک. عبدی‌پور، حسن، نقش اجتماعی انتظار، ص ۴۶-۵۱.</ref>