بحث:آثار فردی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*یکی از نکات در زمینۀ آثار روحی ایجاد [[امید]] در شخص [[منتظر]] است. [[انسان]] به [[امید]] زنده است و بدون [[امید]] نمی‌توان آینده‌نگر بود و به تحولات [[آینده]] نظر انداخت<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>. [[امید]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} و [[نصرت]] و [[پیروزی]] [[حق]] و [[عدالت]] با [[اعتقاد]] به [[آمادگی]] مادی و [[معنوی]] برای [[ظهور]] آن [[حضرت]]، زایندۀ [[امید]] است<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰؛ فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref> و حیات فردی [[منتظران]] را متحول و  پویا می‌سازد<ref>ر.ک. فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref>. همچنین [[انتظار]] از لحاظ فردی، موجب تمرکز [[افکار]] و نیروهای [[آدمی]] می‌شود؛ زیرا همۀ آنها، ناظر به یک [[هدف]]، یعنی [[انتظار ظهور]] می‌‌شوند و این امر موجب [[وحدت]] شخصیت او می‌گردد و این [[وحدت]] شخصیت، از هرز رفتن توانایی‌ها و قابلیت‌ها، جلوگیری می‌کند و زمینۀ رشد و [[ظهور]] قدرتی شگرف و فوق العاده را فراهم می‌کند<ref>ر.ک. شرفی، محمد رضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.</ref> و [[اعتقاد]] به اینکه سرانجام، کرۀ [[زمین]] از [[شر]] [[مستکبران]] و [[ظالمان]] [[نجات]] یافته و [[اصلاح]] خواهد شد و به تمام [[تبعیض‌ها]] و نابسامانی‌ها خاتمه داده می‌شود، [[انسان]] را وادار می‌کند خود [[ظلم]] نکند و دنبال [[فساد]] و بی بند و باری نرود<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref> و در [[فساد محیط]] منحل نشود<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>، در برابر انواع آلودگی رایج [[جامعه]] و لغزش‌های محیطی [[مقاومت]] ‌‌کند و به یک [[مصونیت]] [[اخلاقی]] و [[اجتماعی]] در ‌‌برابر هر کجروی و [[ناهنجاری]] ‌‌دست یابد<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵؛ ضمیری، محمد رضا، کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌های اجتماعی، ص ۲۹۴-۲۹۶.</ref> و در برابر [[ظالمان]] [[پایداری]] بورزد چراکه بزرگ‌ترین پیامد [[انتظار]]، [[صبر]] و [[مقاومت]] است. اگر بخواهیم جامعه‌ای مقاوم و پایدار داشته باشیم، ابتدا لازم است افراد آن به چنین [[صبر]] و مقاومتی دست یابند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>.

===آثار [[اخلاقی]] و [[رفتاری]]===

*[[انتظار]] موجب می‌شود [[انسان]] خود را بسازد و شرایط لازم برای قرار گرفتن در صف [[منتظران واقعی]] را پیدا کند و این افتخار نصیبش شود که یکی از [[زمینه سازان]] [[حکومت]] [[مهدی موعود]] {{ع}} باشد. کسی که خود [[فاسد]] و [[ناصالح]] است، نمی‌تواند در [[انتظار]] [[حکومتی]] باشد که با افراد [[فاسد]] به شدت [[مبارزه]] می‌کند و آنها را از خود می‌راند. [[انتظار فرج]] و [[ظهور]] [[مصلح کل]] [[حضرت صاحب الزمان]] {{ع}} در [[حقیقت]] به معنای آماده باش کامل [[فکری]]، عملی، مادی و [[معنوی]] است. چنین فردی باید خود را بسازد که [[شایستگی]] شرکت در چنین برنامه بزرگی را به دست آورد<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref>. [[منتظر واقعی]] کسی است که آلودگی‌های درون را پالایش کند و عوامل تأخیر در [[انتظار]] را در خود بپیراید. نمی‌توان در [[حق]] خود و دیگران [[ظلم]] روا داشت و [[منتظر]] [[مصلح جهانی]] و ایجاد [[عدالت]] بود. باید خانه [[دل]] را از زنگار [[گناه]] و ناپاکی‌ها [[پاک]] کرد و مهر [[محبوب]] را بر جای آن نشاند و آنگاه به [[انتظار]] نشست<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>.  

*از این رو، در [[روایات]] مربوط به [[انتظار فرج]] آمده است [[مسلمان]] باید [[امام زمان]] خود را بشناسد و [[رفتار]] و گفتارش بگونه‌ای [[امام]] پسند باشد و آن [[حضرت]] را [[شاهد]] و ناظر [[اعمال]] خود بداند، در این صورت است که در زمرۀ [[منتظران واقعی]] [[ظهور حضرت حجت]] {{ع}} محسوب خواهد شد. [[امام صادق]] {{ع}} در این زمینه فرمود: «کسی که علاقه دارد از [[یاران]] و [[اصحاب حضرت قائم]] {{ع}} باشد، باید [[تقوا]] در خود ایجاد کند و خود را به صفات [[نیک]] و [[محاسن اخلاق]] مزین سازد و سپس در [[انتظار]] آن [[حضرت]] باشد. هر کس این [[آمادگی]] را به دست آورد و [[پیش از ظهور]] از [[دنیا]] برود، به اجر و [[پاداش]] [[یاران]] آن [[حضرت]] نایل خواهد شد. کوشش کنید و [[منتظر فرج]] و موفقیت باشید، ‌ای جماعتی که مورد توجه [[خدا]] هستید، [[پیروزی]] گوارایتان [[باد]]!» <ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰: {{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}</ref>.<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.</ref>  

===آثار [[سیاسی]]===

*[[انسان‌ها]] خواستار [[حکومتی]] [[صالح]]، دور از منکر و [[ریا]] فریبند، حاکمی را می‌طلبند که در طریق [[خدمت]] به [[مردم]] و از خود [[مردم]] باشد. بتواند ارزش‌های انسانی را در [[جهان]] [[حاکم]] سازد، [[ظلم]] و اختناق را نفی کند، به طرد [[استکبار]] و استبعاد بپردازد. [[انسان‌ها]] خواستار [[نظامی]] هستند که در آن ضعیف و [[قوی]] به یک چشم دیده شوند، روابط ملی براساس [[انسانیت]] و [[تقوا]] و [[صلح]] و [[عدالت]] و روابط خارجی براساس [[حسن]] هم‌جواری، رعایت به [[حقوق]] [[انسان‌ها]] باشد. استعمارها و استثمارها از [[جامعه]] ریشه‌کن شوند، ابرقدرت‌ها مطامع خویش را در کشورهای ضعیف جستجو نکنند. [[انسان‌ها]] خواستار سیاستی [[الهی]] و [[حکومتی]] [[واحد]] هستند، سیاستی که حد و مرز جغرافیایی نشناسد و [[حکومتی]] که مخصوص تیپ و نژادی خاص نباشد. همه در زیر لوای واحدی گرد هم آیند و [[رهبر]] و راهنمایشان [[قانون]] واحدی باشد. [[بشریت]] خواستار آن است که [[حکومتی]] تشکیل شود که در آن [[حق]] وتو نباشد، تحریم‌های [[اقتصادی]] به خاطر وصول به اهداف توسعه طلبانه‌شان صورت نگیرد، امپریالیزم [[فرهنگی]] جای پایی نداشته باشد، به ضعیف بدان گونه نظر شود که به [[قوی]] و به سیاه همان‌گونه [[عنایت]] شود که به سفید. بحث از مسأله منطقه و نژاد نباشد و سخن از رجزخوانی‌ها و معرکه‌گیری‌ها و حمله‌های [[نظامی]] ابرقدرت‌ها به میان نیاید<ref>ر.ک. قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۸۱-۸۶.</ref>.