دیدگاه یهود درباره انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]

| تصویر = 7626626268.jpg

| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]]  

| مدخل اصلی =  [[انتظار از دیدگاه یهود]]

| مدخل وابسته =  

| تعداد پاسخ = ۵

== عبارت‌های دیگری از این پرسش ==

== پاسخ جامع اجمالی ==

=== [[انتظار]] از نگاه [[یهود]] ===

* [[آیین یهود]]، یکی از [[ادیان]] بزرگ [[الهی]] قبل از [[اسلام]] است [[کتاب مقدس]] آنها "[[تورات]]" و [[تفسیر]] آن "تلمود" نام دارد. [[انتظار]] [[موعود]] [[آخرالزمان]] از [[اعتقادات]] ضروری [[یهودیت]] است<ref>ر.ک. [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۲۰-۲۵.</ref>. در طول تاریخِ پر فراز و نشیب [[یهود]]، [[انتظار]] [[منجی]] موج می‌زند و [[سختی‌ها]] و آوارگی‌ها را به [[امید]] آمدن [[منجی موعود]] و [[برتری]] در [[جهان]] متحمل شده‌اند<ref>ر.ک. [[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۳۰، ۳۱؛ [[زهرا ابراهیمی|ابراهیمی، زهرا]]، [[نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی (مقاله)|نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی]]، ص ۶۷-۷۳.</ref>. از این رو مسألۀ [[انتظار]] در [[آیین یهود]] به طور جدی مطرح است و در آثار [[دینی]] [[یهود]] از جمله [[اسفار تورات]] و دیگر کتاب‌های [[انبیاء]] آنان همواره به [[موعود]]، [[علائم]] [[آخرالزمان]] و [[رجعت]] اشاره شده است<ref>ر.ک. [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]؛ [[سکینه طاووسی|طاووسی، سکینه]]، [[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]، ص ۷۴-۷۵.</ref>.

=== برخی از [[اعتقادات]] [[یهود]] درباره [[انتظار]] ===

* در آثار [[مقدس]] نزد [[یهود]] از سه [[موعود]] سخن به میان آمده است: [[حضرت مسیح]]، [[حضرت محمد]] {{صل}} و [[حضرت مهدی]] {{ع}}. از آنجا که [[یهود]] به دو [[موعود]] نخست نگرویدند، باید نسبت به مسألۀ [[انتظار]] [[موعود]] حساس و نگران باشند<ref>ر.ک. [[سکینه طاووسی|طاووسی، سکینه]]، [[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]، ص ۷۴-۷۵.</ref>. بر اساس [[اعتقاد]] [[یهود]] با آمدن [[موعود]]، همۀ موجودات از وجود او بهره‌مند خواهند شد، [[منتظران]] [[خداوند]] [[وارث زمین]] خواهند شد و [[صالحان]] مورد تأیید [[خداوند]] قرار خواهند گرفت<ref>ر.ک. [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]؛ [[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۱۷۴ </ref>. از دیگر معتقدات [[یهود]] می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: [[ظهور منجی]]، [[حمایت]] از [[نیکان]]، از بین رفتن [[ستمگران]]، از بین رفتن [[فقر]]، [[رفتار]] عادلان؛ او با [[مردم]] و [[یاری]] رساندن به [[فقرا]] و مساکین، تسلط او بر تمام [[زمین]]، افزونی [[نعمت]] و زراعت، [[داوری]] بر [[اقوام]] و...، [[ظهور]] [[مصلح کل]] که از وعده‌های محتوم [[الهی]] و موجب [[آرامش]] و [[امید به آینده]] است<ref>ر.ک. [[زهرا ابراهیمی|ابراهیمی، زهرا]]، [[نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی (مقاله)|نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی]]، ص ۶۷-۷۳.</ref>.

* [[چشم به راهی]] و [[انتظار]] شخصی فوق‌العاده در بحرانی‌ترین ایام روزگار و [[دادرسی]] او نسبت به [[بندگان خدا]]؛ در منابع کنونی [[یهود]] با همۀ تحریفاتی که طی قرون متمادی در آنها رخ داده، قابل توجه و [[عنایت]] است<ref>ر.ک. [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۲۰-۲۵؛ [[زهرا ابراهیمی|ابراهیمی، زهرا]]، [[نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی (مقاله)|نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی]]، ص ۶۷-۷۳.</ref>. هم اکنون هرساله در مراسم سالگرد بنیانگذاری [[اسرائیل]] مراسم باشکوهی برپا می‌کنند و در آن مراسم ادعیه‌ای خوانده می‌شود، از جمله این [[دعا]]: "ارادۀ خدای ما چنین [[باد]] که به [[لطف]] او [[شاهد]] سپیده‌دم [[آزادی]] باشیم و نفخ صور [[مسیحا]] گوش ما را نوازش دهد"<ref>جولیوس کرینستون، ترجمه حسین توفیقی، انتظار مسیحا در آیین یهود، ص ۱۳</ref>.

* در اینکه [[یهود]] به مقولۀ [[انتظار]] [[معتقد]] است، شواهد و [[دلایل]] فراوانی از [[کتاب مقدس]] [[یهودیان]] بخش [[عهد عتیق]] آن وجود دارد مانند:

# در مزمور ۳۷ آمده است: "[[خداوند]] [[داود]] [[نبی]] را به وسیلۀ [[انتظار]] تسلّی می‌دهد و او را به [[انتظار]] [[دعوت]] می‌نماید... با این بیان که ای داودا ذهنت را مشوش نساز که البته [[منتظران]] را [[خداوند]] [[وارث زمین]] قرار خواهد داد و آنان که [[لعنت]] شده‌اند پراکنده خواهند شد و [[صالحان]] همان کسانی هستند که [[زمین]] را به [[میراث]] برند و تا فرجام حیات [[جهان]] درآن زیست کنند"<ref>کتاب مقدس، سفر مزامیر داود، مزمور ۳۷ ر.ک: [[موعودی که جهان در انتظار اوست (کتاب)]]، [[علی دوانی|دوانی، علی]]، ص ۹.</ref><ref>ر.ک. [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۲۰-۲۵؛ [[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۳۰، ۳۱</ref>

# در [[کتاب مقدس]] [[یهودیان]] بخش [[صفینای نبی]] آمده است: "[[منتظر]] باشید زیرا [[هدف]] من این است که [[امت‌ها]] را جمع نمایم و ممالک را فراهم آورم، در آن زمان زبان [[پاک]] به [[امت‌ها]] باز خواهم داد تا جمع آنان [[اسم خدا]] را بخوانند و یک [[دل]] او را [[عبادت]] نمایند»<ref>کتاب مقدس، صفینای نبی، باب سوم، سطر ۸ و ۹، ر.ک: مهدی موعود، [[علی دوانی|دوانی، علی]]، ص ۱۱.</ref><ref>ر.ک. [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۲۰-۲۵.</ref>

* بنابراین مقولۀ [[انتظار]] یکی از مسائل مورد ابتلای [[یهود]] بوده، هست و خواهد بود و در عصر کنونی نیز، جامعۀ یهودیّت همانند گذشتگان به [[انتظار]] نشسته و به [[ظهور]] [[منجی موعود]] معتقدند و [[کامل‌ترین]] و اصیل‌ترین بیان در [[انتظار]] مسیحایی در منابع [[یهود]] موج می‌زند<ref>ر.ک. [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۲۰-۲۵؛ [[زهرا ابراهیمی|ابراهیمی، زهرا]]، [[نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی (مقاله)|نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی]]، ص ۶۷-۷۳.</ref>.

{{پاسخ پرسش

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین مهدوی‌فرد؛

| تصویر = Pic434.jpg

| پاسخ‌دهنده = میرزا عباس مهدوی‌فرد

| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[میرزا عباس مهدوی‌فرد]]'''، در کتاب ''«[[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:

«[[آیین یهود]]، یکی از [[ادیان]] بزرگ [[الهی]] است که چندین قرن قبل از [[اسلام]]، در [[جزیرة العرب]] رایج و ظاهر شده است. در [[آیین یهود]] کتاب‌های فراوانی به عنوان [[کتاب مقدس]] و مصادر [[آیین]] مذکور شناخته می‌شوند؛ در رأس آنها کتاب [[تورات]] است، [[یهود]] معتقدند که این کتاب [[تورات]] همان کتابی است که بر [[موسی]] [[کلیم الله]]، [[وحی]] شده است و علمای [[یهود]] تفسیری بر [[تورات]] نوشته‌اند که "تلمود"<ref>تلمود به زبان (آرامی) به معنای تعلیم و آموزش است و آن مجموعه کاملی از اصول و فروع و احکام و فتاوی علمای یهود است که در ۳۶ مجلّد تدوین شده است، (خلاصه ادیان، جواد مشکور، ص ۱۴۲).</ref> نام دارد.

کتاب [[تورات]] دارای بخش‌های مختلف و هر بخش آن سِفر نامیده می‌شود و هر سِفر دارای چند باب و [[آیه]] است. شور و التهاب [[انتظار]] [[موعود]] [[آخرالزمان]] مقوله‌ای است که در [[تاریخ]] پرفراز و نشیب یهودیّت موج می‌زند و چشم به راهی و آمدن یک [[منجی]]، از جمله [[اعتقادات]] ضروری یهودیّت می‌باشد. این [[اعتقاد]]، ریشه در منابع [[مقدس]] آنان دارد که در ادامه به برخی از [[بشارت‌ها]] که درباره این امر مهم بیان شده‌اند، اشاره خواهیم کرد.

 

'''[[عهد عتیق]] و [[انتظار]]:'''

در ابتدا به مسأله [[انتظار]] از دیدگاه [[یهود]] در عصر [[عتیق]] و با استفاده از منابع آنان در [[عهد عتیق]] می‌پردازیم.

# '''در مزمور ۳۷ از [[مزامیر داود]] [[نبی]]:''' "[[خداوند]] [[داود]] [[نبی]] را به وسیله [[انتظار]] تسلّی می‌دهد. و او را به [[انتظار]] [[دعوت]] می‌نماید و به او [[وعده]] داده می‌شود که از کثرت شروران واهمه نداشته باشد. با این بیان که "ای داودا ذهنت را مشوش نساز که البته [[منتظران]] را [[خداوند]] [[وارث زمین]] قرار خواهد داد. و آنان که [[لعنت]] شده‌اند پراکنده خواهند شد. و [[صالحان]] از [[مردم]] همان کسانی هستند که [[زمین]] را به [[میراث]] برند و تا فرجام حیات [[جهان]] در آن زیست کنند"<ref>کتاب مقدس، سفر مزامیر داود، مزمور ۳۷ ر.ک: موعودی که جهان در انتظار اوست، علی دوانی، ص ۹.</ref>. این توصیه به [[انتظار]] [[وعده]] [[غلبه]] [[بندگان]] [[شایسته]] [[خدا]]، در [[قرآن کریم]] نیز مورد تأیید قرار گرفته است چنان‌که در سوره [[انبیاء]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور  پس از تورات  نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>.

# در [[کتاب مقدس]] حیقوق [[نبی]] نیز به مسأله [[انتظار]] اشاره شده است و [[خداوند]] می‌فرماید: "اگر چه تأخیر نماید برایش [[منتظر]] باش، زیرا که خواهد آمد و درنگ نخواهد نمود، بلکه جمیع [[امت‌ها]] را نزد خود جمع می‌نماید و تمام قوم‌ها را برای خویش فراهم می‌آورد"<ref>کتاب مقدس، حیقوق نبی، عهد قدیم، باب دوم، ر.ک: موعودی که جهان در انتظار اوست، علی دوانی، ص ۱۲.</ref>. [[قرآن کریم]] نیز در دو مورد به این موضوع پرداخته است:

##{{متن قرآن|فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«بگو که غیب، تنها از آن خداوند است پس چشم به راه دارید که من (نیز) با شما از چشم به راه دارندگانم» سوره یونس، آیه ۲۰.</ref>.

##{{متن قرآن|قُلْ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«بگو: چشم به راه دارید که من (نیز) با شما از چشم به راه دارندگانم» سوره یونس، آیه ۱۰۲.</ref>.

# در [[کتاب مقدس]] صفینای [[نبی]] می‌فرماید: "[[منتظر]] باشید زیرا [[هدف]] من این است که [[امت‌ها]] را جمع نمایم و ممالک را فراهم آورم، در آن زمان زبان [[پاک]] به [[امت‌ها]] باز خواهم داد تا جمع آنان [[اسم خدا]] را بخوانند و یک [[دل]] او را [[عبادت]] نمایند"<ref>کتاب مقدس، صفینای نبی، باب سوم، سطر ۸ و ۹، ر.ک: مهدی موعود، علی دوانی، ص ۱۱.</ref>.

# در [[کتاب مقدس]] [[دانیال]] [[نبی]] نیز از [[انتظار]] سخن به میان آمده است: "زمان به سرعت در حال گذر است و [[علم]] در حال [[پیشرفت]]، در این رهگذر خوشا به حال کسی که جزء [[منتظران]] باشد"<ref>کتاب مقدس دانیال نبی، باب ۱۲، بند ۱ و ۲.</ref>. از آنچه که بیان شد قطع پیدا می‌کنیم که [[انتظار]] جزء [[اعتقادات]] مسلّم [[یهودیت]] در اعصار قدیم بوده است.

 

'''[[یهودیان]] معاصر و [[انتظار]]:'''

چشم به راهی و [[انتظار]] آمدن شخصی فوق‌العاده در بحرانی‌ترین ایام روزگار و [[دادرسی]] او نسبت به [[بندگان خدا]]؛ در منابع کنونی [[یهود]] با همه تحریفاتی که طی قرون متمادی در آنها رخ داده است قابل توجه و [[عنایت]] است. به طوری که در عصر حاضر مشاهده می‌کنیم که [[ادعیه]] و [[عبادات]] [[جامعه]] [[یهود]] خالی از [[انتظار]] نیست و کاملاً این [[عقیده]] در آنها ملموس است که ذیلاً به چند نمونه، اشاره می‌کنیم.

# در کلمات قدوشا<ref>قدوشا: نیایش و ادعیه هفتگی و اعیاد یهود میباشد که از کلمات مقدس تشکیل یافته است.</ref> از [[انتظار]] سخن به میان آمده است، و این نمونه بارزی است بر این که معاصرین [[یهود]] از جمله [[منتظرین]] می‌باشند و [[امید]] و چشم‌براهی آنان را در اذهان متبلور می‌سازد، در آنجا که به [[منجی]] و [[موعود]] خود اشاره می‌کند و می‌گوید: "ای [[پادشاه]] ما! از مقامت ظاهر شو و بر ما [[حکم]] فرمائی کن چون [[مادر]] [[انتظار]] تو هستیم"<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، جولیوس کرینستون، ترجمه حسین توفیقی، ص ۷۷.</ref>.

# [[یهودیان]] هم‌اکنون هرساله در مراسم سالگرد بنیانگذاری [[اسرائیل]]<ref>پنجم ماه عیار عبری.</ref> مراسم باشکوهی برپا می‌کنند و در آن مراسم ادعیه‌ای خوانده می‌شود و از جمله آن [[ادعیه]] این [[دعا]] است: "[[اراده]] خدای ما چنین باد که به [[لطف]] او [[شاهد]] سپیده‌دم [[آزادی]] باشیم و نفخ صور [[مسیحا]] گوش ما را نوازش دهد"<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، ص ۱۳.</ref>. در این فراز از [[دعا]] مشاهده می‌کنیم که چشم به راهی و [[امید]] به آمدن [[مسیحا]] و به ارمغان آوردن [[آزادی]] و رهایی برای [[ملت]] [[یهود]]، که مصداق بارز [[انتظار]] می‌باشد به وضوح بیان گردیده است.

# [[نماز]] نامه‌های [[یهود]]<ref>نماز نامه‌های یهود، بیانی است از آرمان‌های بلند انبیاء و تأملات دانایان و فیلسوفان و تخیلات عارفان که عالمان دینی یهود آن را تنظیم نموده‌اند و صورت اولی آن بر می‌گردد به قرن اول میلادی و شکل فعلی آن ۶ یا ۷ قرن بعد تهیه شده است. (انتظار مسیحا، جولیوس کرینستون ترجمه حسین توفیقی، ص ۱۷۳).</ref>: در بند هفتم [[نماز]] نامه‌های [[یهود]] به این صورت به [[انتظار]] اشاره شده است: "چشمان ما ببیند که تو از در [[رحمت]] به صهیون<ref>نام تپه‌ای است در شهر اورشلیم.</ref> باز می‌گردی". و در فراز دیگری از آن نمازنامه آمده است که: "این [[اسیران]] بیچاره در سرزمین‌های بیگانه همچون غلامان و کنیزان از روزی که آنان را ترک کرده‌ای [[منتظر]] تو هستند"<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، پیشین، ص ۱۸۳.</ref>.

 

همان‌گونه که مشاهده گردید می‌بینیم در عصر کنونی [[جامعه]] یهودیّت همانند گذشتگان به [[انتظار]] نشسته و به [[ظهور]] [[منجی موعود]] معتقدند و در مجموع [[کامل‌ترین]] و اصیل‌ترین بیان در [[انتظار]] مسیحایی در منابع [[یهود]] موج می‌زند»<ref>[[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص20-25.</ref>.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین شفائی؛

| تصویر = 13681166.jpg

| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[محبوب شفائی]]'''، در کتاب ''«[[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]»'' در این‌باره گفته است:

 

«در [[تورات]] - در پاراش لخلخا، فصل ۱ از [[آیه]] ۲۰ از سفر [[تکوین]] از قول [[خداوند]] به [[ابراهیم خلیل]] - آمده است: در خصوص [[اسماعیل]] به تو شنواندم و [[اجابت]] کردم و او را [[برکت]] دادم و نسلش را مثل [[خاک]] - زیاد کردم به وسیله [[محمد]] و [[دوازده امام]]، و امتی [[عظیم]] از وی به وجود خواهم آورد. [[خداوند]] جلیل، پس از این که هفده [[بشارت]] به [[حضرت]] [[خلیل]] {{ع}} داد - چنانکه در [[پاداش]] مذکور مسطور است - [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} بعد از استماع [[بشارت]] مذکور، به [[سجده]] افتاد و تمنا کرد: کاش [[اسماعیل]] در حضور تو زیست کند. پس [[خداوند]] عالم فرمود: دعای تو را در [[حق]] [[اسماعیل]] به [[اجابت]] رساندم او را [[برکت]] داده و [[فرزندان]] او را زیاد خواهم کرد؛ [[قبیله]] بزرگ که عبارت از [[قبیله]] [[عرب]] است - از [[نسل]] او خواهد بود و او را بزرگ خواهم گرداند؛ به سبب این که [[محمد]] {{صل}} و [[دوازده امام]]، که اوصیای [[محمد]] {{صل}} هستند را از [[نسل]] او پدید خواهم آورد.

 

کلمه عبری (شمعتیخا) به معنی (استمعتک) در [[عربی]] است. یعنی شنوانیدم و [[اجابت]] کردم (مادماد) یعنی [[محمد]] {{صل}} و از نظر عدد - در اعداد [[یهود]] - مثل هم و معادل عدد ۹۲ هستند، (سنیم عاشار) به معنی (اثنی عشر) یعنی [[دوازده امام]] می‌باشد<ref>همان، ص ۸۹.</ref>.

 

در [[زبور داود]]: در ترجمه [[فارسی]] [[زبور]] ۳، از [[مزامیر داود]] - که [[چهل]] [[آیه]] است و در آخر [[تورات]] آمده - چنین مطالبی به چشم می‌خورد:

 

[[آیه]] (۹) زیرا که شریران منقطع می‌شوند، اما متوکلان به [[خداوند]]، [[وارث زمین]] خواهند شد.

 

[[آیه]] (۱۰) و حال، اندک است که شریر نیست می‌شود که هر چند مکانش را استفسار نمایی [[ناپیدا]] خواهد بود.

 

[[آیه]] (۱۱) اما متواضعان، [[وارث زمین]] شده، از کثرت [[سلامتی]] [[لذت]] می‌برند.

 

[[آیه]] (۱۷) چون بازوهای شریران شکسته می‌شود و [[خداوند]] صدیقان را تکیه‌گاه است.

 

[[آیه]] (۱۸) [[خداوند]] روزهای [[صالحان]] را می‌داند و [[میراث]] ایشان، ابدی خواهد شد.

 

[[آیه]] (۱۹) زیرا متبرکان [[وارث زمین]] خواهند شد اما ملعونان وی ([[خداوند]]) منقطع خواهند شد.

 

[[آیه]] (۲۲) [[خداوند]] [[عدالت]] را [[دوست]] می‌دارد و مقدسان خود را وا نمی‌گذارد؛ تا ابد محفوظ می‌شوند در حالی که ذریه شریران منقطع است.

 

[[آیه]] (۲۹) [[صالحان]] وارد [[زمین]] شده‌ ابداً در آن ساکن خواهند بود.

 

[[آیه]] (۳۰) [[برهان]] [[صدیق]] به [[حکمت]]، [[متکلم]] خواهد بود و زبانش به [[حکم]] گویاست.

 

[[آیه]] (۳۱) [[شریعت]] [[خدا]] در قلبش بوده قدم‌هایش نخواهد لغزید<ref>همان، ص ۹۰.</ref>؛

 

این [[بشارت]] - کاملاً - مطابق [[آیه]] [[قرآن]] است از آن جا می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور  پس از تورات  نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>. و مراد از [[صدیق]] که در [[بشارت]] ۳۰ آمده و صفات او بیان شده بود [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. در کتاب [[حقوق]] [[نبی]] فصل ۷ آمده است: و اگر چه تاخیر نماید برایش، [[منتظر]] باش زیرا که البته خواهد آمد و درنگ نخواهد نمود بلکه جمیع [[امت‌ها]] را نزد خویش جمع می‌کند<ref>سید حسین تقوی، حضرت مهدی {{ع}} از ظهور تا پیروزی، ص ۹۱.</ref>..

 

در کتاب [[اشعیای نبی]]، فصل ۱۱، آمده است: و نهالی از تنه [[یسی]] ([[پدر]] [[داود]]) بر آمده؛ شاخه‌ای از ریشه‌هایش خواند شکفت و [[روح خدا]] بر او قرار خواهد گرفت... برای ذلیلان به [[عدالت]] [[حکم]] می‌کند و برای [[مسکینان]] [[زمین]] - به [[راستی]] - مایه [[بیداری]] خواهد بود... کمربند کمرش [[عدالت]] است و کمربند میانش [[امانت]] ([[دنیا]] به صورتی در می‌آید) که گرگ و بره در کنار هم سکونت کنند و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید، و گوساله و شیر و پرواری با هم، و طفل کوچک آنها را خواهد راند، و گاو با خرس خواهد چرید و بچه‌های آنها با هم خاهند خوابید، و شیر مثل گاو کاه خواهد خورد، و طفل شیرخواره با سوراخ مار بازی خواهد کرد، و طفل از شیر باز داشته شده دست خود را بر خانه افعی خواهد گذاشت. و در تمامی کوه [[مقدس]] من، هیچ ضرر و [[فساد]] نخواهد بود؛ زیرا که [[زمین]]، از [[دانش خداوند]]، مثل آب‌هایی که دریا را فرا می‌گیرد، پر خواهد شد<ref>لقب صاحب‌خانه که در انجیل مسیح به حضرت مهدی اطلاق شده در روایات اسلامی هم برای آن حضرت تحت عنوان صاحب الدار به کار رفته است.</ref>»<ref>[[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۱۷۴.</ref>.

| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[ناصر فروهی]]'''، در مقاله ''«[[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]»'' در این‌باره گفته است:

 

«در [[آیین یهود]] ... مسئله [[انتظار]] به طور جدّی مطرح است، [[یهودیان]] که خود را [[پیروان]] [[حضرت موسی]] می‌دانند، [[منتظر]] موعودند. در آثار [[دینی]] [[یهود]]، [[اسفار تورات]] و دیگر کتاب‌های انبیای آنان همواره به [[موعود]] اشاره شده است، از جمله در [[مزامیر]] به این مسئله اشاره فراوان شده است<ref>کتاب مقدس، مزامیر، مزمور ۱۰- ۱۳.</ref>. آنها معتقداند که با آمدن [[موعود]] همه موجودات از وجود او بهره‌مند خواهند شد و [[منتظران]] [[خداوند]] [[وارث زمین]] خواهند شد، چون [[قدرت]] شریر شکسته خواهد شد و [[صالحان]] مورد تأیید [[خداوند]] قرار خواهند گرفت<ref>کتاب مقدس، مزامیر، مزمور ۳۷.</ref>»<ref>[[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]].</ref>.

| پاسخ = آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است:

 

«شور و التهاب [[انتظار]] [[موعود]] [[آخرالزمان]] در [[تاریخ]] پرفراز و نشیب یهودیت موج می‌زند. در [[عهد قدیم]] از [[کتاب مقدس]]، سفر [[مزامیر]] [[داوود]]، مزمور ۳۷ می‌خوانیم: به جهت وجود اشرار و ظالمین مأیوس مشو؛ زیرا نسل ظالمین از روی [[زمین]] برچیده خواهد شد و [[منتظرین]] [[عدل الهی]] [[وارثان زمین]] خواهند شد. و کسانی که مورد [[لعن]] الهی واقع گردند بینشان [[تفرقه]] خواهد افتاد. و [[انسان]] های [[صالح]] کسانی هستند که [[وارثان زمین]] شده و تا [[پایان تاریخ]] در روی [[زمین]] زندگی خواهند کرد<ref>کتاب مقدس، سفر مزامیر داوود.</ref>.

 

تب و تاب [[انتظار]] دخالت [[اعجازآمیز]] [[خداوند]] در دوران سیطره [[والیان]] رومی بر [[فلسطین]] به اوج خود رسید، و به همین علّت هنگامی که یحیای تعمید دهنده ندا داد: [[توبه]] کنید، زیرا [[ملکوت]] [[آسمان]] نزدیک است<ref>متّی، ۳/۲.</ref>. توده‌های [[مردم]] [[پیام]] او را با [[جان]] و [[دل]] شنیدند، کلمات هیجان‌آور او دل‌های شنوندگان را تکان می‌داد و [[الهام]] بخش گروه‌های ستمدیده و بینوایی بود که همواره [[آتش]] [[شوق]] [[انتظار]] برای [[قیام]] "مسح شده [[خدا]]" در قلوبشان زبانه می‌کشید.»<ref>[[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۳۰، ۳۱.</ref>.

| پاسخ = سرکار خانم '''[[سکینه طاووسی]]'''، در کتاب ''«[[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]»'' در این‌باره گفته‌ است:

 

«[[یهودیان]] که خود را پیرو [[حضرت]] موسای کلیم {{ع}} می‌‌دانند، [[منتظر]] [[مصلح]] موعودند و در آثار [[دینی]] خود، همواره به [[موعود]] اشاره کرده و از [[ظهور]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و حوادث مربوط به مبعث، [[علائم]] [[آخرالزمان]]، [[رجعت]] و نیز اشاراتی در مورد شخصیت [[آخرالزمان]] بیان نموده‌اند. به هر حال چون [[یهودیان]] به [[حضرت مسیح]] {{ع}} [[ایمان]] نیاوردند، به طبع، [[موعود]] آنان هنوز [[ظهور]] نکرده است.

 

طبق آثار [[مقدس]] [[یهود]]، چهره سه [[موعود]] در آنها ترسیم شده: [[حضرت مسیح]] {{ع}}، [[حضرت محمد]] {{صل}} و [[حضرت مهدی]] {{ع}}. با وجود این اشارات، [[قوم یهود]] به [[حضرت مسیح]] و [[حضرت محمد]] {{صل}} نگرویدند، از این رو باید نسبت به مسأله [[انتظار]] [[موعود]] حساس و نگران باشند و به دور از سادگی و [[غفلت]]، به [[انتظار]] و [[آمادگی]] بیشتر از همگان اهمیت داده و از [[ظلم]] و [[تجاوز]] و [[انسان]] کُشی دست بکشند<ref>خورشید مغرب، ص ۵۵ - ۵۹.</ref>. گر چه بشارت‌های مذکور، همگی درست است اما آنها [[حق]] را نپذیرفتند: نه از زبان [[حضرت محمد]] {{صل}} و نه از زبان [[حضرت مسیح]] {{ع}}، حتی با وجود اینکه [[بشارت]] آمدن این دو [[پیامبر]] در کتب خود [[یهودیان]] آمده اما آنها با قبول نکردنشان در نهایت نابود خواهند شد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

# رفتار‌ عادلانه او با [[مردم]] و [[یاری]] به [[فقرا]] و مساکین

# تسلط او بر‌ تمام [[زمین]]

# افزونی [[نعمت]] و زراعت

== پرسش‌های وابسته ==

{{پرسمان انتظار فرج}}

[[رده:پرسش]]

[[رده:پرسمان مهدویت]]

[[رده:پرسش‌های مربوط به انتظار فرج]]