بهائیت: تفاوت میان نسخه‌ها

بهائیت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۴

۱۳٬۶۷۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۰

←‏پرسش مستقیم

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۳۶: / خط ۳۶: @@
 *بنابر تصریح [[عبد البهاء]] پس از وی بیست و چهار تن از [[فرزندان]] ذکورش، [[نسل]] بعد از [[نسل]] با [[لقب]] "[[ولی امر]] [[الله]]" باید [[رهبری]] [[بهائیان]] را برعهده می‌گرفتند و هریک باید [[جانشین]] خود را تعیین می‌کرد. اما [[شوقی افندی]] عقیم بود و طبعا پس از وفاتش دوران دیگری از [[دودستگی]] و انشعاب و سرگشتگی در میان [[بهائیان]] ظاهر شد. ولی سرانجام [[همسر]] [[شوقی افندی]]، [[روحیه]] ماکسول و تعدادی از گروه ٢٧ نفری منتخب شوقی ملقب به "[[ایادیان امر الله]]" [[اکثریت]] [[بهائیان]] را به خود جلب و [[مخالفان]] خویش را طرد و [[بیت العدل]] را در ١٩٦٣ تأسیس کردند. از گروه [[ایادیان امر الله]] در زمان حاضر سه نفر یعنی [[روحیه]] ماکسول و دو تن دیگر در قید حیات‌اند و با [[کمک]] افراد منتخب [[بیت العدل]] که به "مشاورین قارّه‌ای" معروف‌اند، [[رهبری]] اکثر [[بهائیان]] را برعهده دارند. به موازات [[رهبری]] [[روحیه]] ماکسول، چارلز میس ریمی نیز مدعی [[جانشینی]] [[شوقی افندی]] را کردو گروه "[[بهائیان]] ارتدکس" را پدید آورد که امروزه در امریکا، [[هندوستان]] و استرالیا و چند [[کشور]] دیگر پراکنده‌اند. عده‌ای دیگر از [[بهائیان]] به [[رهبری]] [[جوانی]] از [[بهائیان]] [[خراسان]]، به نام [[جمشید معانی]] که خود را "[[سماء الله]]" می‌خواند، گروه دیگری از [[بهائیان]] را تشکیل دادند که در اندونزی، [[هند]]، [[پاکستان]]، و امریکا پراکنده‌اند<ref>در نگارش این مقاله، از کتاب "دانشنامه جهان اسلام"، ج ۱، ص ۱۶-۱۹، ص ۷۳۳-۷۴۳ استفاده شد. (به نقل از نشریه موعود، ش ۲۲).</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۷۹-۱۸۵.</ref>.
+==بهائیت در فرهنگ اصطلاحات علم کلام==
+*پس از [[مرگ]] [[سید علی محمد شیرازی]]، [[میرزا حسینعلی نوری]] [[معروف]] به بهاءالله متولد ۱۲۳۳، [[جانشینی]] او را ادعا نمود و در این راه برادرش [[یحیی]]، [[معروف]] به [[صبح ازل]] را نیز از سر راه برداشت.
+*[[میرزا حسینعلی]]، [[ادعای پیامبری]] و [[شریعت]] جدیدی نمود و کتاب "[[قدس]]" را نگاشت و در پایان ادعای [[ربوبیت]] و [[الوهیت]] کرد. پیروانش نیز خدایی او را [[باور]] کردند و [[قبر]] او را [[قبله]] خویش قرار دادند.
+*پس از [[مرگ]] [[میرزا حسینعلی]] نوری، [[فرزند]] او [[عباس افندی]] (متولد ۱۲۶۰ ق) [[رهبری]] [[بهائیان]] را بر عهده گرفت.
+*برخی از تأثیرات [[فرهنگ]] غربی بر عبدالبها در اصول [[دوازده‌گانه]] او [[آشکار]] است. برخی از آن اصول عبارتند از: [[آزادی]] [[عقیده]]، مداخله نکردن در [[امور سیاسی]]، ترک [[تقلید]]، تساوی [[حقوق]] [[زن]] و مرد، [[صلح]] عمومی، [[تعلیم و تربیت]] عمومی و اجباری و تطابق [[دین]] و [[علم]] و [[عقل]]<ref>جهت مطالعه بیشتر درباره اصول دوازده‌گانه فوق و نقد و بررسی آنها بنگرید به: روزبهانی بروجردی، در جستجوی حقیقت، ص۱۸۰ - ۱۵۳.</ref>.
+*پس از [[مرگ]] [[عباس افندی]]، نوه دختری‌اش، یعنی [[شوقی افندی]] (متولد ۱۳۱۴ ق) [[رهبری]] [[بهائیان]] را عهده‌دار شد. او پس از تأسیس رژیم اشغال‌گر [[قدس]] در سال ۱۹۵۸ م، آنجا را مرکز [[بهائیان]] قرار داد.
+*پس از فوت [[شوقی افندی]]، به خاطر نداشتن [[فرزند]] پسر، تصمیم‌گیری امور مربوط به [[بهائیت]] با طرح [[روحیه]] ماکسول، [[همسر]] آمریکایی وی از سال ۱۹۶۳ م به دست شورای نه نفره [[بیت العدل]] - که مرکز آن در حیفای [[اسرائیل]] قرار دارد - افتاد<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۲۸۶.</ref>.
+==[[عقاید]] [[بهائیت]]==
+*اهم [[عقاید]] [[بهائیت]] عبارتند از:
+#با [[ظهور]] باب و بهاء، [[شریعت اسلام]] به پایان رسید و تا هزار سال دیگر، [[پیامبری]] نخواهد آمد و [[دین اسلام]] منسوخ گردید<ref>نوری، اشراقات، ص۲۹۳.</ref>.
+#در نگاه [[بهائیان]]، [[سید علی محمد]] مؤسس و مبشر؛ و [[حسینعلی نوری]] [[پیامبر]] اصلی است. همچنین علاوه بر این دو، برای عبدالبها به خاطر تعریف ۱۲ اصل برای [[بهائیان]] نیز [[مقام]] [[پیامبری]] معتقدند. البته [[علی محمد]] و حسینعلی با توجه به برخی کلماتشان تا [[مقام]] [[الوهیت]] خود را بالا برده‌اند؛ چنان‌که [[سید علی محمد]] به صراحت در وصیت‌نامه‌اش می‌‌گوید: {{عربی| لا اله الا انا }} و لذا [[بهائیان]] به او {{عربی| رب اعلی }} نیز می‌‌گویند.
+#[[حسینعلی نوری]] نیز در کتاب "ایام تسعه" درباره روز دوم [[محرم]] (روز تولدش) که روز مقدسی نزد [[بهائیان]] است، درباره خود می‌‌گوید: {{عربی| وفیه ولد من لم یلد ولم یولد }}، یا مشابه همان تعبیر علی‌ محمد، حسینعلی هم در [[کتاب مبین]] می‌‌گوید: {{عربی| لا اله الا انا المسجون الفرید }}<ref>نوری، کتاب مبین، ص۲۸۶.</ref>. یا گفته است: {{عربی| ان الذی خلق العالم لنفسه قد حبس فی اخرب البلاد }}<ref>نوری، کتاب مبین، ص۲۳۳.</ref>.
+#درباره [[قیامت]] نیز هر چند از [[معاد]] یاد می‌‌کنند؛ عملاً [[قیامت]] را [[معتقد]] نیستند و آن را امری موهوم می‌‌دانند. در بیان، [[واحد]] هشتم، باب نهم آمده است: "[[روز قیامت]] روزی است مانند کل ایام [[شمس]]، طالع می‌‌گردد و غارب"؛ یا در [[واحد]] دوم، باب هفتم آمده است: "[[قیامت]] عبارت است از: [[وقت ظهور]] شجره [[حقیقت]] در هر زمان و به هر اسم".
+*حسینعلی نیز در آثارش تصریح دارد که [[قیامت]] بر پا و تمام شده است! [[بهشت]] همان [[دیدار]] [[جمال]] [[میرزا]] بهاءالله بوده و آنان که از لقای او [[محروم]] شدند [[مستحق]] [[دوزخ]] شدند<ref>نوری، اشراقات، ص۶۷.</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۲۸۷.</ref>.
+==[[احکام عملی]]==
+*برخی از [[احکام عملی]] [[بهائیت]] عبارتند از:
+#'''[[نماز]]:''' [[نماز]] به سه [[نماز]] [[کبیر]]، وسطی و صغیر تقسیم می‌‌شود؛ اما کیفیت [[خواندن]] انواع [[نمازها]] در جایی ذکر نشده است و چندان نیز روشن نیست<ref>زیرا حسینعلی در کتاب اقدس کیفیت خواندن نمازها را به فصل‌های بعد وعده می‌‌دهد؛ اما جایی درباره آنها بحث نشده است. (خاوری، گنجینه حدود و احکام، ص۲۲)</ref>. این [[نمازها]] به‌صورت فرادا خوانده می‌‌شود و [[حرمت]] [[نماز جماعت]] به [[دستور]] بهاءالله [[مشروعیت]] یافت <ref>نوری، اقدس، بند ۱۲، ص۷.</ref>.
+#'''[[قبله]]:''' [[قبله]] آنها [[قبر]] [[میرزا حسینعلی]] بهاست که در [[شهر]] [[عکا]] واقع شده است و این طبق [[دستور]] خود بهاءالله است که می‌‌گوید: "هنگام [[نماز]] صورت‌های خود را به سوی من برگردانید"<ref>نوری، اقدس، بند ۷.</ref>.
+#'''[[روزه]]:''' [[روزه]] آنها صرفاً امساک از خوردن و آشامیدن از طلوع تا غروب [[آفتاب]] است<ref>نوری، اقدس، ص۴۵.</ref> و به مدت ۱۹ روز است؛ زیرا سال آنها بنا بر تصریح [[میرزا حسینعلی]] در کتاب اقدس، از ۱۹ [[ماه]] و هر ماهی از ۱۹ روز که جمعاً یک سال ۳۶۱ روز تشکیل می‌‌شود، که چهار روز باقیمانده به عنوان روزهای "رفع القلم"، ایام جشن و [[خوشگذرانی]] [[بهائیان]] تعیین شده است. [[عید فطر]] آنها نیز مصادف با روز [[عید]] [[نوروز]] است.
+#'''[[حج]]:''' [[حج]] آنها خانه [[سید]] علی‌محمد در [[شیراز]] و خانه محل سکونت [[حسینعلی نوری]] در [[بغداد]] است. اجرای [[اعمال]] [[حج]] نیز زمان خاصی ندارد [[حج]] به مردان اختصاص دارد<ref>نوری، اقدس، بند ۳۳.</ref>.
+#'''[[ازدواج]]:''' [[ازدواج]] با [[محارم]] مانند [[مادر]]، [[خواهر]] و دختر جایز است. تنها [[ازدواج]] با [[زن]] [[پدر]] [[حرام]] است. [[سید]] علی‌محمد به صراحت در کتاب بیان می‌‌گوید: [[ازدواج]] [[خواهر]] و [[برادر]] [[حلال]] است. همچنین حسینعلی بر آن تأکید می‌‌کند<ref>نوری، اقدس، ص۱۰۷ و ۱۰۹.</ref>. درباره تعدد زوجات نیز [[عبدالبهاء]] و [[شوقی افندی]] بر تک همسری تأکید کرده‌اند<ref>خاوری، گنجینه حدود و احکام، ص۱۷۶.</ref>؛ اما در کتاب اقدس، دو همسری در زمان [[واحد]] مجاز و [[حلال]] شمرده شده است<ref>نوری، اقدس، بند ۶۳.</ref>. وی خود نیز لااقل سه [[زن]] داشته که از آنها دارای [[فرزند]] بوده است<ref>ملک‌خسروی، اقلیم نور، ص۲۵۳.</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۲۸۸.</ref>.
+#'''حدود:''' در سرقت مرتبه اول، دزد را [[تبعید]] می‌‌کنند؛ مرتبه دوم او را زندانی کرده، بار سوم علامتی در پیشانی او می‌‌گذارند. دیه زنانه مثقال طلا برای [[بیت العدل]] است که در صورت تکرار دو برابر خواهد شد<ref>نوری، اقدس، بند ۱۰۷.</ref>.
+#'''[[اقتصادی]]:''' [[ربا]] را به خاطر تعطیل نشدن امور [[جامعه]] جایز می‌‌دانند<ref>خاوری، گنجینه حدود و احکام، ص۲۰۴.</ref>.
+#'''تقدس عدد نوزده:''' پس از آنکه ۱۸ نفر از [[شیخیه]] در [[ترویج]] تفکرات باب تلاش زیادی کردند، [[علی محمد باب]] آنها را "حروف [[حی]]" نامید که به حساب ابجد ۱۸ و با خود او ۱۹ می‌شوند. او همچنین کتاب بیان را به ۱۹ [[واحد]] و هر باب را به ۱۹ باب تقسیم کرد. در مجموع، عدد ۱۹ دارای [[قداست]] زیادی نزد [[بهائیان]] است. هر [[بهایی]] وقتی اموالش به یکصد مثقال رسید، باید نوزده مثقال آن را به دستگاه [[رهبری]] [[بهائیت]] بپردازد<ref>نوری، اقدس، بند ۹۷.</ref>.
+#'''حلیت امور فردی:''' استفاده از [[حجاب]] را جایز نمی‌دانند. همچنین جواز [[غنا]] و تراشیدن ریش و [[پاک]] بودن تمام اشیا، حتی سگ و خوک از دیگر [[احکام]] فردی [[بهائیت]] است.
+#'''مکان‌های [[مقدس]]:''' بیت‌العدل جهانی در [[حیفای فلسطین]] اشغالی قرار دارد. آنها بیت‌العدل‌های محله‌ای و ملی دارند که با عنوان "[[مشرق الاذکار]]" نام گرفته است که مرکز [[امور عبادی]] و کارهای تشکیلاتی آنها می‌‌باشد و دارای تقدس‌اند<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۲۸۹.</ref>.
+==انشعابات [[بهائیان]]==
+*در میان [[بهائیان]] چند انشعاب و [[اختلاف]] داخلی به وجود آمد:
+#'''ازلیه:''' ازلی‌ها که قدیمی‌تر از [[بهائیه]] هستند، معتقدند که باب، کتاب بیان را ۱۹ [[واحد]] و هر واحدی ۱۹ باب بوده است، تمام نکرد و تکمیل آن را به عهده [[صبح ازل]] سپرده است؛ اما [[بهاءالله حق]] او را [[غصب]] کرد و [[صبح ازل]] به این کار موفق نشد. لذا به [[ازلیه ]]"بیانی" نیز گفته می‌‌شود.
+#'''[[بهائیان]] ارتدوکسی:''' پس از [[مرگ]] [[شوقی افندی]] که تصمیم‌گیری امور مربوط به [[بهائیت]] به دست شورای نه نفره بیت‌العدل افتاد، شخصی به نام چارلز میس‌ریمی آمریکایی [[فرزند]] یکی از [[روحانیون]] کلیسای ارتدوکس به توصیه خود [[شوقی افندی]] ادعای [[جانشینی]] او را نمود؛ اما [[بهائیان]] ساکن [[اسرائیل]] با او [[مخالفت]] کردند. او نیز اعلام کرد: من بیت‌العدل را قبول ندارم و خود را به عنوان [[رهبر]] [[بهائیان]] معرفی نمود، که به دسته اول "[[بهائیان]] بیت‌العدلی" و به گروه دوم "[[بهائیان]] ارتدوکسی" گفته می‌‌شود. این دو دسته با هم [[اختلافات]] زیادی دارند. گروه دوم در کشورهایی مانند [[آمریکا]]، [[هندوستان]] و استرالیا پراکنده‌اند.
+#'''[[اسماء الله]]:''' گروه دیگر به نام "[[بهائی]] اسماءالله" به [[رهبری]] شخصی به نام [[جمشید معانی]] می‌‌باشند. او یک ایرانی است که خود را اسماءالله نامید. این گروه در کشورهای اندونزی، [[پاکستان]]، [[آمریکا]] و [[هندوستان]] [[زندگی]] می‌‌کنند<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۲۸۹-۲۹۰.</ref>.
 ==پرسش مستقیم==