استغفار: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - '، ص: ' به '، ص'
جز (جایگزینی متن - '، ص: ' به '، ص')
خط ۱۴: خط ۱۴:
*{{متن قرآن|وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ}}<ref>«پس بدان که هیچ خدایی جز خداوند نیست و از گناه خویش و برای مردان و زنان مؤمن آمرزش بخواه و خداوند از گردشتان (در روز)  و آرامیدنتان (در شب) آگاه است» سوره محمد، آیه ۱۹.</ref>[[فرمان]] به استغفار برای خود و [[مؤمنین]]
*{{متن قرآن|وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ}}<ref>«پس بدان که هیچ خدایی جز خداوند نیست و از گناه خویش و برای مردان و زنان مؤمن آمرزش بخواه و خداوند از گردشتان (در روز)  و آرامیدنتان (در شب) آگاه است» سوره محمد، آیه ۱۹.</ref>[[فرمان]] به استغفار برای خود و [[مؤمنین]]
*{{متن قرآن|وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ}}<ref>«بنابراین شکیب کن که وعده خداوند راستین است و از گناه خویش آمرزش بخواه و در پایان روز  و پگاهان  با سپاس پروردگارت را به پاکی بستای!» سوره غافر، آیه ۵۵.</ref> استغفار برای کارهای خود همراه با [[تسبیح]].
*{{متن قرآن|وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ}}<ref>«بنابراین شکیب کن که وعده خداوند راستین است و از گناه خویش آمرزش بخواه و در پایان روز  و پگاهان  با سپاس پروردگارت را به پاکی بستای!» سوره غافر، آیه ۵۵.</ref> استغفار برای کارهای خود همراه با [[تسبیح]].
*در مرحله نخست [[فهم]] استغفار وابسته به این [[حقیقت]] است که نگرش [[پیامبر]] را در موقعیتی قرار داد که به [[رفتار]] و [[اعمال]] خود در برابر [[محبوب]] و [[حضرت]] [[حق]] چگونه می‌ببیند. اینکه در چشم [[دوست]] مخصوصا وقتی که در [[دوستی]] به حد شیفتگی رسیده باشد جز [[حسن]] و کمال نمی‌بیند، تا آنجا که تمامی َهم خود را صرف در [[خدمت]] به [[دوست]] نموده، و کوچک‌ترین [[غفلت]] از [[محبوب]] را [[گناه]] می‌شمارد، چون به نظر او [[ارزش]] خدماتش به [[دوست]] به مقدار توجه و مجذوبیتی است که نسبت به او دارد و چنین [[معتقد]] است که یک لحظه [[غفلت]] از [[دوست]] و قطع توجه به او، مساوی است با ابطال [[طهارت]] [[قلب]]، حتی چنین کسی اشتغال به ضروریات [[زندگی]] از قبیل، خوردن و آشامیدن و امثال آن را [[گناه]] می‌داند، زیرا [[فکر]] می‌کند که گر چه این [[کارها]] ضروری است و [[آدمی]] ناگزیر از اشتغال به آن است، لیکن یک یک آنها از جهت اینکه کاری است اختیاری و مشغول شدن به آن، اشتغال اختیاری به غیر [[محبوب]] و اعراض اختیاری از اوست، از این جهت [[گناه]] و مایه [[انفعال]] و [[شرمندگی]] است، لذا می‌بینیم کسانی که از فرط [[عشق]] و یا از بزرگی مصیبتی که به آنها روی آورده، باین حد از خود بی‌خبر می‌شوند از اشتغال به خوردن و نوشیدن و امثال آن استنکاف می‌ورزند. [[کلام]] معروفی را هم که نسبت به [[رسول خدا]] {{صل}} می‌دهند که فرمود: {{متن حدیث|لَیغانُ عَلی قَلْبی وَ إنی لاَسْتَغْفِرُ اللهَ فی کل یوْم سَبْعینَ مَرة}}<ref>نوری، میرزاحسین، مستدرک الوسائل، ج ۵، ص ۳۲۰، «کتاب الصلاة»، «ابواب الذکر»، «باب ۲۲»، حدیث ۲; ابن ابی جمهور، عوالی اللئالی، ج ۱، ص ۳۲</ref> گاه دلم را کدورتی می‌پوشاند و من به [[راستی]] هر روز هفتاد بار از [[خداوند]] درخواست [[آمرزش]] می‌کنم.».، باید به امثال این معانی حمل کرد و هم چنین [[آیه شریفه]]: {{متن قرآن|وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ}}<ref>«بنابراین شکیب کن که وعده خداوند راستین است و از گناه خویش آمرزش بخواه و در پایان روز  و پگاهان  با سپاس پروردگارت را به پاکی بستای!» سوره غافر، آیه ۵۵.</ref> که [[فرمان]] به استغفار می‌کند<ref>المیزان، ج ۶، ص: ۵۲۵.</ref> در مرحله بعد ممکن است که گفته شود استغفار او در گناهانی نیست که اخلالی به [[عصمت در تلقی وحی]] می‌رساند و شخصیت او را آسیب می‌رساند.
*در مرحله نخست [[فهم]] استغفار وابسته به این [[حقیقت]] است که نگرش [[پیامبر]] را در موقعیتی قرار داد که به [[رفتار]] و [[اعمال]] خود در برابر [[محبوب]] و [[حضرت]] [[حق]] چگونه می‌ببیند. اینکه در چشم [[دوست]] مخصوصا وقتی که در [[دوستی]] به حد شیفتگی رسیده باشد جز [[حسن]] و کمال نمی‌بیند، تا آنجا که تمامی َهم خود را صرف در [[خدمت]] به [[دوست]] نموده، و کوچک‌ترین [[غفلت]] از [[محبوب]] را [[گناه]] می‌شمارد، چون به نظر او [[ارزش]] خدماتش به [[دوست]] به مقدار توجه و مجذوبیتی است که نسبت به او دارد و چنین [[معتقد]] است که یک لحظه [[غفلت]] از [[دوست]] و قطع توجه به او، مساوی است با ابطال [[طهارت]] [[قلب]]، حتی چنین کسی اشتغال به ضروریات [[زندگی]] از قبیل، خوردن و آشامیدن و امثال آن را [[گناه]] می‌داند، زیرا [[فکر]] می‌کند که گر چه این [[کارها]] ضروری است و [[آدمی]] ناگزیر از اشتغال به آن است، لیکن یک یک آنها از جهت اینکه کاری است اختیاری و مشغول شدن به آن، اشتغال اختیاری به غیر [[محبوب]] و اعراض اختیاری از اوست، از این جهت [[گناه]] و مایه [[انفعال]] و [[شرمندگی]] است، لذا می‌بینیم کسانی که از فرط [[عشق]] و یا از بزرگی مصیبتی که به آنها روی آورده، باین حد از خود بی‌خبر می‌شوند از اشتغال به خوردن و نوشیدن و امثال آن استنکاف می‌ورزند. [[کلام]] معروفی را هم که نسبت به [[رسول خدا]] {{صل}} می‌دهند که فرمود: {{متن حدیث|لَیغانُ عَلی قَلْبی وَ إنی لاَسْتَغْفِرُ اللهَ فی کل یوْم سَبْعینَ مَرة}}<ref>نوری، میرزاحسین، مستدرک الوسائل، ج ۵، ص ۳۲۰، «کتاب الصلاة»، «ابواب الذکر»، «باب ۲۲»، حدیث ۲; ابن ابی جمهور، عوالی اللئالی، ج ۱، ص ۳۲</ref> گاه دلم را کدورتی می‌پوشاند و من به [[راستی]] هر روز هفتاد بار از [[خداوند]] درخواست [[آمرزش]] می‌کنم.».، باید به امثال این معانی حمل کرد و هم چنین [[آیه شریفه]]: {{متن قرآن|وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ}}<ref>«بنابراین شکیب کن که وعده خداوند راستین است و از گناه خویش آمرزش بخواه و در پایان روز  و پگاهان  با سپاس پروردگارت را به پاکی بستای!» سوره غافر، آیه ۵۵.</ref> که [[فرمان]] به استغفار می‌کند<ref>المیزان، ج ۶، ص۵۲۵.</ref> در مرحله بعد ممکن است که گفته شود استغفار او در گناهانی نیست که اخلالی به [[عصمت در تلقی وحی]] می‌رساند و شخصیت او را آسیب می‌رساند.
*{{متن قرآن|فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا}}<ref>«آنگاه، با سپاس، پروردگارت را به پاکی بستای و از وی آمرزش خواه که او بی‌گمان بسیار توبه‌پذیر است» سوره نصر، آیه ۳.</ref>
*{{متن قرآن|فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا}}<ref>«آنگاه، با سپاس، پروردگارت را به پاکی بستای و از وی آمرزش خواه که او بی‌گمان بسیار توبه‌پذیر است» سوره نصر، آیه ۳.</ref>
*{{متن قرآن|وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! چون زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که هیچ چیز را با خدا شریک نگردانند و مرتکب دزدی نشوند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و با دروغ فرزند حرام‌زاده‌ای را که پیش دست و پای آنان است بر (شوهر) خویش نبندند و در هیچ کار شایسته‌ای سر از» سوره ممتحنه، آیه ۱۲.</ref>
*{{متن قرآن|وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! چون زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که هیچ چیز را با خدا شریک نگردانند و مرتکب دزدی نشوند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و با دروغ فرزند حرام‌زاده‌ای را که پیش دست و پای آنان است بر (شوهر) خویش نبندند و در هیچ کار شایسته‌ای سر از» سوره ممتحنه، آیه ۱۲.</ref>
۲۱۷٬۴۹۱

ویرایش