جز
جایگزینی متن - 'استبعاد' به 'استعباد'
(←پانویس) |
جز (جایگزینی متن - 'استبعاد' به 'استعباد') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[عجله]] و شتاب دو نوع است: [[عجله]] و شتابی که بدون فراهم کردن مقدمات و [[بسترسازی]] و [[زمینه‌سازی ظهور]] است. این نوع [[عجله]] که از آن به [[شتاب‌زدگی]] تعبیر می‌کنند، خارج از [[عقل]] و [[عقلانیت]] است و [[صاحب]] این نوع عمل از نظر [[شرع]]، عرف و [[عقل]] محکوم و مذموم است؛ اما اگر [[عجله]] و شتاب را در قالب فراهم کردن مقدمات، عوامل و [[علل]] توجیه کنیم، به بیان دیگر اگر سرعت‌بخشی و فوریت را در [[بسترسازی]] برای [[ظهور]] و در قالب [[آمادگی]] و تمهیدات مردمی تعریف کنیم، هیچ‌گونه | [[عجله]] و شتاب دو نوع است: [[عجله]] و شتابی که بدون فراهم کردن مقدمات و [[بسترسازی]] و [[زمینه‌سازی ظهور]] است. این نوع [[عجله]] که از آن به [[شتاب‌زدگی]] تعبیر می‌کنند، خارج از [[عقل]] و [[عقلانیت]] است و [[صاحب]] این نوع عمل از نظر [[شرع]]، عرف و [[عقل]] محکوم و مذموم است؛ اما اگر [[عجله]] و شتاب را در قالب فراهم کردن مقدمات، عوامل و [[علل]] توجیه کنیم، به بیان دیگر اگر سرعت‌بخشی و فوریت را در [[بسترسازی]] برای [[ظهور]] و در قالب [[آمادگی]] و تمهیدات مردمی تعریف کنیم، هیچ‌گونه استعباد و مذمتی به همراه ندارد؛ چنان‌که در [[دعاهای مأثور]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَ وَلِيِّكَ وَ ابْنَ وَلِيِّكَ وَ اجْعَلْ فَرَجَنَا مَعَ فَرَجِهِمْ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ}}<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، ص ۳۱۴.</ref>. {{متن حدیث|اللَّهُمَ فَصَلِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِيِّكَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِيَةَ وَ النَّصْرَ}}<ref>محمد طوسی؛ مصباح المتهجد، ج ۱، ص ۵۸.</ref>. | ||
پس تعجیل در [[ظهور]] با [[همراهی]] عوامل آن امر مطلوب و خوبی است؛ زیرا از یک سو می‌بینیم مقوله [[ظهور]]، احیاکننده [[انسانیت]]، [[شرافت]]، [[عدالت]] و [[رفاه]] در [[زمین]] است و از سوی دیگر مقوله [[ظهور]] با این کارکردهای مهم، امری خیر و مطلوب شناخته می‌شود و از دیگر سو [[آیه]] {{متن قرآن|فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ}}<ref>«باری، در کارهای نیک از یکدیگر پیشی گیرید» سوره بقره، آیه ۱۴۸.</ref> توجیه‌گر شتاب و [[عجله]] در کارهای خیر و مطلوب است؛ پس [[ظهور]] به عنوان یک امر مطلوب و خیر که مورد [[اشتیاق]] و ترغیب [[مسلمانان]] است، زمانی معقول و [[مشروع]] جلوه می‌کند که از فضای [[اندیشه]] و تئوری به فضای عمل [[هدایت]] شود؛ یعنی [[مسلمانان]] که مشتاق ظهوراند، باید در عمل، برای [[ظهور]] [[زمینه‌سازی]] و [[بسترسازی]] کنند. در این صورت است که [[انتظار]] آنها مورد قبول [[شرع]]، عرف و [[عقل]] خواهد بود؛ بنابراین به طورکلی گفته می‌شود [[عجله]] و شتاب در فرایند کار ممدوح، ولی در برایند آن بدون در نظر گرفتن فرایند، مذموم است؛ یعنی [[عجله]] در اصل [[رخداد ظهور]]، بدون لحاظ مقدمات و عوامل، مذموم و با لحاظ آنها ممدوح است. | پس تعجیل در [[ظهور]] با [[همراهی]] عوامل آن امر مطلوب و خوبی است؛ زیرا از یک سو می‌بینیم مقوله [[ظهور]]، احیاکننده [[انسانیت]]، [[شرافت]]، [[عدالت]] و [[رفاه]] در [[زمین]] است و از سوی دیگر مقوله [[ظهور]] با این کارکردهای مهم، امری خیر و مطلوب شناخته می‌شود و از دیگر سو [[آیه]] {{متن قرآن|فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ}}<ref>«باری، در کارهای نیک از یکدیگر پیشی گیرید» سوره بقره، آیه ۱۴۸.</ref> توجیه‌گر شتاب و [[عجله]] در کارهای خیر و مطلوب است؛ پس [[ظهور]] به عنوان یک امر مطلوب و خیر که مورد [[اشتیاق]] و ترغیب [[مسلمانان]] است، زمانی معقول و [[مشروع]] جلوه می‌کند که از فضای [[اندیشه]] و تئوری به فضای عمل [[هدایت]] شود؛ یعنی [[مسلمانان]] که مشتاق ظهوراند، باید در عمل، برای [[ظهور]] [[زمینه‌سازی]] و [[بسترسازی]] کنند. در این صورت است که [[انتظار]] آنها مورد قبول [[شرع]]، عرف و [[عقل]] خواهد بود؛ بنابراین به طورکلی گفته می‌شود [[عجله]] و شتاب در فرایند کار ممدوح، ولی در برایند آن بدون در نظر گرفتن فرایند، مذموم است؛ یعنی [[عجله]] در اصل [[رخداد ظهور]]، بدون لحاظ مقدمات و عوامل، مذموم و با لحاظ آنها ممدوح است. | ||