تعظیم شأن خاندان رسول در شعر حکیم ناصرخسرو (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ازجمله' به 'از جمله'
جز (جایگزینی متن - 'فعالیت‌های وی است. او علاوه بر' به 'فعالیت‌های وی است. او علاوه بر')
جز (جایگزینی متن - 'ازجمله' به 'از جمله')
خط ۳۳: خط ۳۳:


==چکیده مقاله==
==چکیده مقاله==
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «ناصرخسرو قبادیانی ازجمله سخن سرایان خطه خراسان است که البته در شمار مدیحه‌گویان حرفه‌ای جایی ندارد، بلکه شعر و سخنش نشانه پای‌بندی و تعهد وی به ایدئولوژی و ایمان و ابزاری در مسیر تبلیغ و گسترش آن است. از این رو این مسلمان آگاه، به جای ذکر فضایل و عناوین دروغین برخی شاهان، ضمن اعلام تابعیت و پیروی از بزرگان دین مبین اسلام، جای جای دفتر و دیوانش را با ذکر مناقب و فضایل این خاندان مبارک مزین نموده است. [[پیامبر اکرم|رسول اکرم]] {{صل}} و خاندان گرامی‌اش از معدود کسانی هستند که ناصرخسرو با صفا و خلوص نیت آنها را ستایش کرده است. دین محمد {{صل}} و معصومیت و پاکی عترتش او را مجذوب و علاقه‌مند ساخته و این حکیم توانا را برآن داشته است تا صفات عالیه پیامبر و خاندانش را در شعر خویش متجلی سازد. این مقاله حاصل نگرشی در ابعاد و زوایای گوناگون این مساله است. شماره ذیل هر یک از شواهد شعری، مربوط به شماره صفحات بر اساس دیوان ناصرخسرو به تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق، انتشارات دانشگاه تهران است».
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «ناصرخسرو قبادیانی از جمله سخن سرایان خطه خراسان است که البته در شمار مدیحه‌گویان حرفه‌ای جایی ندارد، بلکه شعر و سخنش نشانه پای‌بندی و تعهد وی به ایدئولوژی و ایمان و ابزاری در مسیر تبلیغ و گسترش آن است. از این رو این مسلمان آگاه، به جای ذکر فضایل و عناوین دروغین برخی شاهان، ضمن اعلام تابعیت و پیروی از بزرگان دین مبین اسلام، جای جای دفتر و دیوانش را با ذکر مناقب و فضایل این خاندان مبارک مزین نموده است. [[پیامبر اکرم|رسول اکرم]] {{صل}} و خاندان گرامی‌اش از معدود کسانی هستند که ناصرخسرو با صفا و خلوص نیت آنها را ستایش کرده است. دین محمد {{صل}} و معصومیت و پاکی عترتش او را مجذوب و علاقه‌مند ساخته و این حکیم توانا را برآن داشته است تا صفات عالیه پیامبر و خاندانش را در شعر خویش متجلی سازد. این مقاله حاصل نگرشی در ابعاد و زوایای گوناگون این مساله است. شماره ذیل هر یک از شواهد شعری، مربوط به شماره صفحات بر اساس دیوان ناصرخسرو به تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق، انتشارات دانشگاه تهران است».




۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش