بحث:آیا مراد از انتظار تنها انتظار قلبی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*[[انتظار]]، حالتی روحی است که از ضمیر فرد [[منتظر]] برمی‌‌آید؛ اما با چشم به در دوختن و [[حسرت]] خوردن تمام نمی‌شود؛ بلکه باید به عمل منجر ‌‌شود که در این صورت در تمامیِ اجزای [[زندگی مادی]] و [[معنوی]] تأثیری شگرف برجای می‌‌نهد<ref>ر.ک. ناصری، محمد، خُلُق، فرهنگ انتظار، ج۱، ص۹۸۷.</ref>. *[[انتظار]] حالتی نفسانی است که وقتی شدت یافت و عمق و [[غنا]] پیدا کرد از [[قلب]] به اعضا و جوارح سرازیر می‌‌شود و آثار خود را در عمل نشان می‌دهد و روشن است [[انتظار]] مورد نظر [[پیشوایان معصوم]] همان [[انتظار]] عمق و [[غنا]] یافته است که موجب تلاش و [[مجاهدت]] [[منتظر]] می‌شود، اینرا می‌‌توان از پاداش‌هایی که برای [[انتظار]] ذکر شده دریافت. به عنوان نمونه در [[روایات]] چنین وارد شده است که [[منتظران امام مهدی]] همچون [[مجاهدان]] در رکاب [[پیامبر گرامی]] اسلام‌اند، روشن است انتظاری که تنها در مرحلۀ [[قلب]] باشد و جز [[تأسف]] و [[اندوه]] قلبی اثر دیگری نداشته باشد و باعث دست روی دست گذاشتن و گوشه‌گیری و [[عزلت]] گردد؛ نسبتی با [[جهاد]] ندارد و نمی‌تواند [[ثواب]] [[مجاهدت]] در رکاب [[پیامبر]]{{صل}} را داشته باشد و افزون‌بر آنچه [[گذشت]] این مطلب که [[انتظار]] بایستی در چهرۀ تلاش و عمل خود را نشان بدهد از برخی [[روایات]] نیز قابل [[استنباط]] است؛ به عنوان نمونه [[ابوبصیر]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده که روزی آن [[حضرت]] فرمود: «آیا شما را از چیزی [[آگاه]] نکنم که [[خداوند]] بدون آن هیچ عملی را از [[بندگان]] نمی‏‌پذیرد؟ عرض کردم: بفرمایید، فرمود: [[گواهی]] دادن بر اینکه هیچ معبودی جز [[خدا]] نیست و اینکه [[محمّد]] (صلّی اللَّه علیه و آله) [[بنده]] [و فرستاده‏] او است، (...) و [[چشم به راه]] [[قائم]] {{ع}} بودن، سپس فرمود: همانا ما را دولتی است که هر گاه [[خداوند]] بخواهد آن را بر سر کار می‏‌آورد، سپس فرمود: هر کس که بودن در شمار [[یاران قائم]] شادمانش سازد باید به [[انتظار]] باشد و با حال [[انتظار]] به [[پرهیزگاری]] و خلق [[نیکو]] [[رفتار]] کند، پس اگر اجلش برسد و [[امام]] [[قائم]]{{ع}} پس از درگذشت او [[قیام]] کند، بهره او از [[پاداش]] کسی است که آن [[حضرت]] را دریافته باشد، پس بکوشید و [[منتظر]] باشید، گوارا [[باد]] شما را ای جماعتی که مشمول [[رحمت خدا]] هستید»<ref>{{متن حدیث|أَلَا أُخْبِرُکُمْ بِمَا لَا یَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ فَقُلْتُ بَلَی فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ الْوَلَایَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِنَا یَعْنِی الْأَئِمَّةَ خَاصَّةً وَ التَّسْلِیمَ لَهُمْ وَ الْوَرَعُ وَ الِاجْتِهَادُ وَ الطُّمَأْنِینَةُ وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ{{ع}}ثُمَّ قَالَ إِنَّ لَنَا دَوْلَةً یَجِی‏ءُ اللَّهُ بِهَا إِذَا شَاءَ ثُمَّ قَالَ مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}؛ الغیبة (للنعمانی)، ج۱، ص۲۰۰.</ref>. همچنان‌که ملاحظه می‌‌شود در کنار امر به [[انتظار]]، [[دستور]] [[جهاد]] و کوشش می‌‌دهند، بنابراین در قاموس [[پیشوایان دین]]، [[انتظار واقعی]] نمی‌تواند از کوشش و [[مجاهدت]] جدا باشد<ref>ر.ک. آیتی، نصرت الله، مکاتبه اختصاصی دانشنامه امامت و ولایت.</ref>.