اعانت به مظلوم: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام خمینی]] در [[وصیت]] به [[فرزند]] گرامی‌اش می‌فرمایند: و از امور مهمی که لازم است [[وصیت]] نمایم اعانت نمودن به [[بندگان خدا]]، خصوصاً محرومان و [[مستمندان]] که در [[جامعه]] بی‌پناهند، هرچه [[توان]] داری در [[خدمت]] اینان - که [[بهترین]] زاد راه تو است و از [[بهترین]] خدمت‌ها به [[خدای تعالی]] و [[اسلام]] [[عزیز]] است - به کار بر و هرچه می‌توانی در [[خدمت]] [[مظلومان]] و [[حمایت]] آنان در مقابل [[مستکبران]] و [[ظالمان]] کوشش کن...<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۶، ص۲۲۴.</ref>.

*[[شهید مطهری]] می‌نویسد: گفتیم که ممکن است اجازه [[جهاد]] به صورت [[مقید]] باشد؛ [[مقید]] به چه؟ یک قیدش این است که طرف در حال [[تجاوز]] باشد، دارد به شما [[هجوم]] می‌آورد، چون او با شما می‌جنگد، شما با او بجنگید. آیا قید منحصر به همین است که طرف بخواهد با ما بجنگد؟ یا یک چیز دیگر هم هست؟ آن چیز دیگر این است که ممکن است طرف با ما نخواهد بجنگد، ولی مرتکب یک [[ظلم]] فاحش نسبت به یک عده افراد [[انسان‌ها]] شده است و ما [[قدرت]] داریم آن انسان‌های دیگر را که تحت [[تجاوز]] قرار گرفته‌اند [[نجات]] بدهیم، اگر [[نجات]] ندهیم در واقع به [[ظلم]] این [[ظالم]] [[کمک]] کرده‌ایم. [[کمک]] به [[مظلوم]] چه [[مسلمان]] و چه غیر [[مسلمان]] [[واجب]] است خصوصاً اگر [[مسلمان]] باشد<ref>مجموعه آثار شهید مطهری، ج۲۰، ص۲۳۲.</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۳۸۳.</ref>.

==منابع==