بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '==پرسش‌های وابسته== {{پرسمان' به '{{پرسمان') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{خرد}} | {{خرد}} | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*بیشتر [[اهل سنت]] به [[تولد]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[اعتقادی]] ندارند؛ اما دانشمندانی چند از آنان، افزون بر اشاره به ولادت آن [[حضرت]] در سال ۲۵۵ ق، آن [[حضرت]] را همان [[موعود]] مورد اشاره در [[کلام]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} دانستهاند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۰ - ۱۰۲.</ref>. | *بیشتر [[اهل سنت]] به [[تولد]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[اعتقادی]] ندارند؛ اما دانشمندانی چند از آنان، افزون بر اشاره به ولادت آن [[حضرت]] در سال ۲۵۵ ق، آن [[حضرت]] را همان [[موعود]] مورد اشاره در [[کلام]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} دانستهاند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۰ - ۱۰۲.</ref>. | ||
*کسانی که در نوشتههای خود به ولادت [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} اشاره کردهاند را میتوان به دو دسته تقسیم کرد<ref> | *کسانی که در نوشتههای خود به ولادت [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} اشاره کردهاند را میتوان به دو دسته تقسیم کرد<ref>اینجا فقط به موارد اندکی اشاره شد.برای تفصیل بیشتر ر. ک: لطف اللّه صافی گلپایگانی، منتخب الاثر؛ سیّد ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، ص ۱۸۵- ۲۰۰؛ همو، در انتظار ققنوس، ترجمه و تحقیق مهدی علی زاده، ص ۱۸۸ تا ۱۹۸</ref>: | ||
#کسانی که ولادت [[امام مهدی]]{{ع}} را گزارش کردهاند، ولی بر [[موعود]] بودن آن [[حضرت]]، ساکت ماندهاند<ref> یادآوری: برخی از اهل سنّت که ولادت حضرت مهدی علیه السّلام را گزارش کردهاند، آن را از دیدگاه شیعه بیان کردهاند؛ در حالی که عدهای گمان کردهاند تمام کسانی که ولادت آن حضرت را نقل کردهاند، بر این باور هستند که آن حضرت به دنیا آمده است</ref>. | #کسانی که ولادت [[امام مهدی]]{{ع}} را گزارش کردهاند، ولی بر [[موعود]] بودن آن [[حضرت]]، ساکت ماندهاند<ref> یادآوری: برخی از اهل سنّت که ولادت حضرت مهدی علیه السّلام را گزارش کردهاند، آن را از دیدگاه شیعه بیان کردهاند؛ در حالی که عدهای گمان کردهاند تمام کسانی که ولادت آن حضرت را نقل کردهاند، بر این باور هستند که آن حضرت به دنیا آمده است</ref>. | ||
#[[ابن اثیر جزری]]، در کتاب الکامل فی التاریخ درباره حوادث سال ۲۶۰ ق چنین نوشته است: در این سال، [[ابو محمد علوی عسکری]] [[وفات]] کرد. او یکی از [[دوازده]] [[امام]] [[مذهب]] [[امامیه]] و [[پدر]] [[محمّد]] است که معتقدند او [[منتظر]] میباشد<ref> سیّد ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، ص ۱۸۶، به نقل از: الکامل فی التاریخ، ج ۷، ص ۲۷۴ در پایان حوادث سال ۲۶۰ ق</ref>. | |||
#[[ابن خلکان]] در کتاب وفیات الاعیان گوید: [[ابو القاسم محمد بن حسن عسکری]]، [[فرزند]] [[علی الهادی]]، [[فرزند]] [[محمد]] الجواد که پیشینیان او ذکر شد، بر اساس [[اعتقاد]] [[امامیه]] دوازدهمین از [[دوازده]] [[امام]]، و معروف به [[الحجة]] است ... ولادتش، [[روز جمعه]] [[نیمه شعبان]] سال ۲۵۵ بود<ref>به نقل از: وفیات الاعیان، ج ۴، ص ۱۷۶، ح ۵۶۲</ref>. | |||
#[[ذهبی]] در کتاب العبر گوید: و در آن سال "یعنی ۲۵۶ ق" [[محمّد]]، [[فرزند]] [[حسن]] [[فرزند]] [[علی]] الهادی [[فرزند]] [[محمد]] الجواد، [[فرزند]] [[علی]] [[الرضا]]، [[فرزند]] [[موسی]] الکاظم، [[فرزند]] [[جعفر]] الصادق [[علوی]] [[حسینی]]، [[ابو القاسم]] به [[دنیا]] آمد که رافضیها او را الخلف الحجه و [[مهدی منتظر]] و [[صاحب الزمان]] [[لقب]] دادهاند و او، واپسین از [[دوازده]] [[امام]] است<ref>به نقل از: وفیات الاعیان، ج ۴، ص ۱۷۶، ح ۵۶۲</ref>. | |||
*کسانی که افزون بر گزارش ولادت آن [[حضرت]]، به [[موعود]] بودن او تصریح کردهاند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۰ - ۱۰۲.</ref>: | |||
#[[کمال الدین محمد بن طلحه شافعی]] در کتاب "مطالب السؤول" گوید: [[ابو القاسم]] [[محمد بن حسن]] [[خالص]]، پسر [[علی]] [[متوکل]]، پسر قانع، پسر [[علی]] [[الرضا]]، پسر [[موسی]] الکاظم، پسر [[جعفر]] الصادق، پسر [[محمد]] الباقر، پسر [[علی]] [[زین العابدین]]، پسر [[حسین]] الزکی، پسر [[علی]] المرتضی [[امیر المؤمنین]]، پسر [[ابو طالب]]، [[مهدی]]، [[حجّت]]، [[خلف]]، [[صالح]]، [[منتظر]] و [[رحمت]] و [[برکات]] [[خداوند]] سبحانه و تعالی بر او باد<ref> مطالب السؤول، ج ۲، ص ۷۹، باب ۱۲</ref>. | #[[کمال الدین محمد بن طلحه شافعی]] در کتاب "مطالب السؤول" گوید: [[ابو القاسم]] [[محمد بن حسن]] [[خالص]]، پسر [[علی]] [[متوکل]]، پسر قانع، پسر [[علی]] [[الرضا]]، پسر [[موسی]] الکاظم، پسر [[جعفر]] الصادق، پسر [[محمد]] الباقر، پسر [[علی]] [[زین العابدین]]، پسر [[حسین]] الزکی، پسر [[علی]] المرتضی [[امیر المؤمنین]]، پسر [[ابو طالب]]، [[مهدی]]، [[حجّت]]، [[خلف]]، [[صالح]]، [[منتظر]] و [[رحمت]] و [[برکات]] [[خداوند]] سبحانه و تعالی بر او باد<ref> مطالب السؤول، ج ۲، ص ۷۹، باب ۱۲</ref>. | ||
#[[نور الدین علی بن محمد بن صباغ مالکی]] فصل دوازدهم از کتابش الفصول المهمّه را با این عنوان آورده است: "در شرح حال [[ابو القاسم]] حجه، [[خلف صالح]]، پسر [[ابو محمد]] [[حسن خالص]]، او [[امام]] دوازدهم است" در این فصل، به گفته کنجی [[شافعی]] چنین [[احتجاج]] میکند: از چیزهایی که دلالت میکند [[امام مهدی|مهدی]] از هنگام غیبتش تاکنون زنده و باقی است، کتاب و [[سنّت]] میباشد و در بقای او هیچ مانعی نیست؛ همانند باقی ماندن [[عیسی بن مریم]] و [[حضرت خضر]] و [[حضرت الیاس]] از [[اولیای خدا]] و [[دجال]] کور و [[ابلیس]] [[ملعون]] از [[دشمنان]] [[خدا]]. سپس دلیلهای خود را از کتاب و [[سنّت]] بیان میکند و [[تاریخ]] ولادت، دلیلهای [[امامت]]، گوشههایی از [[اخبار]] زندگانی، [[غیبت]]، مدت [[دولت کریمه]]، [[کنیه]]، [[خاندان]] و مطالب دیگری از [[حضرت مهدی]] [[محمد بن حسن]] [[عسکری]] را به تفصیل ذکر میکند<ref> ابن صباغ مالکی، الفصول المهمة، ص ۲۸۷</ref>. | #[[نور الدین علی بن محمد بن صباغ مالکی]] فصل دوازدهم از کتابش الفصول المهمّه را با این عنوان آورده است: "در شرح حال [[ابو القاسم]] حجه، [[خلف صالح]]، پسر [[ابو محمد]] [[حسن خالص]]، او [[امام]] دوازدهم است" در این فصل، به گفته کنجی [[شافعی]] چنین [[احتجاج]] میکند: از چیزهایی که دلالت میکند [[امام مهدی|مهدی]] از هنگام غیبتش تاکنون زنده و باقی است، کتاب و [[سنّت]] میباشد و در بقای او هیچ مانعی نیست؛ همانند باقی ماندن [[عیسی بن مریم]] و [[حضرت خضر]] و [[حضرت الیاس]] از [[اولیای خدا]] و [[دجال]] کور و [[ابلیس]] [[ملعون]] از [[دشمنان]] [[خدا]]. سپس دلیلهای خود را از کتاب و [[سنّت]] بیان میکند و [[تاریخ]] ولادت، دلیلهای [[امامت]]، گوشههایی از [[اخبار]] زندگانی، [[غیبت]]، مدت [[دولت کریمه]]، [[کنیه]]، [[خاندان]] و مطالب دیگری از [[حضرت مهدی]] [[محمد بن حسن]] [[عسکری]] را به تفصیل ذکر میکند<ref> ابن صباغ مالکی، الفصول المهمة، ص ۲۸۷</ref>. | ||