اسرای اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

*بازماندگان کاروان شهادت را، پس از [[عاشورا]] به اسارت گرفته، به کوفه، سپس به شام بردند. اسیران، تعدادی از دودمان [[پیامبر]]{{صل}} بودند، برخی هم همسران یا فرزندان شهدای دیگر کربلا. زنان [[بنی هاشم]] به شام برده شدند و از آنجا به مدینه باز گشتند. برخی از زنان غیر بنی هاشم به خاطر وساطت بستگان خود از اسارت رها شده، در کوفه ماندگار شدند و به قبیله خود پیوستند<ref>ابصار العین، ص ۱۳۳</ref>. در منابع تاریخی و تعبیرات روایی و اشعار، از آنان به نام سبایا و اساری یاد شده است. به اسیری گرفتن افرادی از [[اهل بیت]] هم بر خلاف مقررات جنگ‌های اسلامی بود، هم جسارت و توهین به [[پیامبر خاتم|رسول الله]]{{صل}} به شمار می‌آمد. اما امویان بر اساس کینه‌ای که از عترت [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} داشتند، چنان کردند. این گستاخی در حق عترت [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] ریشه در همان [[سقیفه]] و زیر پا گذاشتن سخن آن حضرت داشت. [[حضرت زینب]] و [[امام سجاد|حضرت سجاد]]{{عم}} دو چهره بارز آن جمع بودند و بانطق‌ها و خطابه‌های خویش، امویان را رسوا و شهدای کربلا را معرفی کردند. اسامی اسرای کربلا از [[اهل بیت]] و دیگران (طبق آنچه در منتخب التواریخ آمده است) چنین است<ref>منتخب التواریخ، محمد هاشم خراسانی، ص ۲۹۷</ref> [[امام سجاد|امام زین العابدین]]، [[امام باقر|امام محمد باقر]] چهار ساله، [[محمد بن حسین بن علی]]، [[عمر بن حسین]]، [[حسن بن حسین]]، [[زید بن الحسن المجتبی]]، [[عمر بن الحسن المجتبی]] (مجروح شد و به کوفه بردند) [[محمد بن عمر بن الحسن المجتبی]]. اما از بانوان: [[زینب کبری]]، [[ام کلثوم]]، [[فاطمه]]، [[رقیه]]، [[صفیه]]، [[ام هانی]] این ۶ نفر از دختران [[امام علی|علی]] بودند فاطمه دختر [[امام حسین]]، سکینه دختر [[امام حسین]]، دختری که می‌گویند در خرابه شام جان داد، رباب همسر [[امام حسین]]، شاه زنان همسر [[امام سجاد]]، مادر محسن فرزند [[امام حسین|سید الشهدا]] (این فرزند در راه شام سقط شد) دختر [[مسلم بن عقیل]]، فضه کنیز [[فاطمه زهرا]]{{عم}}، یکی از کنیزان [[امام حسین]]، مادر وهب بن عبدالله. نسبت به برخی ازاین ۲۵ نفر، نقل‌های دیگر هم وجود دارد و همه مورد اتفاق نیست<ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]] صفحه ۵۳.</ref>.