ستاره دنباله‌دار: تفاوت میان نسخه‌ها

ستاره دنباله‌دار (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۰۶

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۶ مارس ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - ']] صفحه' به ']]، ص'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش

@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 ==ستاره دنباله‌دار در فرهنگنامه آخرالزمان==
 *ستاره‌ها اجرامی آسمانی‌اند که نورافشانی می‌‌کنند و در روز به [[علت]] روشنی هوا‌ دیده نمی‌شوند، بلکه در شب می‌‌توان آنها را مشاهده کرد. گاهی به اجرام خاموش‌ آسمانی نیز [[ستاره]] اطلاق می‌‌شود و این بدان [[علت]] است که این اجرام تاریک به علت‌ انعکاس [[نور]] [[خورشید]] در چشم ما روشن به نظر می‌‌رسند. میلیاردها میلیارد از این‌ ستاره‌ها و سیارات در کهکشان ما وجود دارند. برخی از این اجرام به [[علت]] برخورد با‌ جرمی دیگر [[خرد]] می‌‌شوند و ذرات آن در کنار هسته مرکزی [[جرم]]، به [[علت]] [[جاذبه]] موجود در آن [[باقی]] می‌‌مانند. این اجرام به علاوه ذرات حاصل از برخورد، از روی‌ [[زمین]] به صورت هاله‌ای از غبار در اطراف برخی از [[ستارگان]] و سیارات دیده می‌‌شوند. برخی از این اجرام نیز به [[علت]] نزدیک شدن به ستاره‌ای گرم، مواد سطحی آنان تبخیر‌ شده و مانند انبوهی از [[دود]] اطراف و در دنباله این اجرام مشاهده می‌‌شوند. این اجرام‌ با سرعت‌هایی فوق‌العاده در فضا جابجا می‌‌شوند و ذرات معلق در اطراف آن، پیرامون‌ هسته و در پشت آن به صورت دنباله‌ای رؤیت می‌‌شوند. هر چند سال یک بار ما از‌ روی [[زمین]] [[شاهد]] یکی از این ستاره‌ها یا سیاره‌های دنباله‌دار هستیم. از آن جایی که اگر‌ این سیاره‌ها تحت تأثیر [[جاذبه]] سیاره‌ای دیگر قرار بگیرند، از مدار خود خارج شده و‌ با سیاره دیگر برخورد خواهند کرد، همواره [[زمین]] نیز در معرض خطر این برخوردها‌ قرار دارد. نمونه بسیار کوچک آن را می‌‌توان شهاب‌سنگ‌ها دانست که سنگ‌هایی هستند که در فضای خالی جو بیرون [[زمین]] در حرکتند و با عبور از محدوده [[جاذبه]] زمین‌ گرفتار می‌‌شوند و به سوی [[زمین]] جذب می‌‌شوند. معمولاً ورود این اجرام به جو [[زمین]] به‌ [[علت]] شدت برخورد آنها از یک محیط خلأ با هوای اطراف [[زمین]]، با [[آتش]] گرفتن آنها‌ و نورافشانی همراه است. برخورد این سیاره‌ها به [[زمین]] همواره کابوسی وحشتناک‌ برای [[بشر]] بوده و هست، زیرا یک سنگ با قطر چند کیلومتر، آن هم با سرعتی فوق‌العاده‌ می‌‌تواند کره [[زمین]] را با آن همه بزرگی متلاشی کند. امروزه حرکت این سیاره‌ها را تا‌ حدودی [[پیش‌بینی]] می‌‌کنند و می‌‌توانند از خطر احتمالی برخورد آن با [[زمین]]، پیش از‌ وقوع، [[آگاه]] شوند. در دنیای امروز [[بشر]] مغرورانه در [[فکر]] دفع این گونه خطرات احتمالی‌ با بمب‌های بسیار قدرتمند می‌‌باشد. اما [[مؤمنان راستین]] معتقدند که اگر عذابی را خداوند‌ برای [[بشر]] تقدیر نموده باشد، کسی [[توانایی]] دفع آن را نخواهد داشت. هر چند قدرتمند و‌ توانا باشند. در قدیم [[طلوع ستاره دنباله‌دار]] نشانه‌ای بود برای حوادث شگفت و اغلب‌ ناگوار. در [[روایات]] یکی از [[نشانه‌های ظهور]] [[حضرت]] طلوع ستاره‌ای دنباله‌دار معرفی‌ شده است<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۳۴۳ و بحارالانوار: ج ۶، ص ۳۰۷.</ref>.
-*در روایتی آمده است: پیش از [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} ستاره‌ای از سوی مشرق‌ طلوع خواهد کرد که دنباله‌ای درخشان به همراه دارد. دنباله این [[ستاره]] چنان پر نور‌ است که مانند [[ماه]] شب چهادره نورافشانی می‌‌کند. در [[روایت]] دیگری فرمود: ستاره‌ای‌ [[ظهور]] می‌‌کند که در افق‌ها جابجا می‌‌شود و [[آسمان]] به رنگ سرخ درمی‌‌آید<ref>ملاحم: ص ۴۶.</ref>. در روایتی دیگر می‌‌فرماید:.. ستاره‌ای (به سوی [[زمین]]) پرتاب می‌‌شود، مانند شهابی‌ [[نورانی]] که همچون [[ماه]] می‌‌درخشد، ستاره‌ای که به سوی [[زمین]] آمده، شهابی است که از‌ فضا به جو [[زمین]] آمده و صدایی شدید دارد. این شهاب در [[مشرق]] به [[زمین]] می‌‌افتد و مانند ماری است که سر و دم آن به طرف یکدیگر [[خم]] شده است. سپس دو [[زلزله]] نحس در یک شب واقع می‌‌شود و [[مردم]] دچار بلایی شدید خواهد شد<ref>همان.</ref>. در [[ماه]] صفر ([[پیش از ظهور]]) نشانه‌هایی [[آشکار]] می‌‌شود که اولین نشانه ستاره‌ای دنباله‌‌دار است<ref>ملاحم: ص ۴۴.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۳۴۹.</ref>.
+*در روایتی آمده است: پیش از [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} ستاره‌ای از سوی مشرق‌ طلوع خواهد کرد که دنباله‌ای درخشان به همراه دارد. دنباله این [[ستاره]] چنان پر نور‌ است که مانند [[ماه]] شب چهادره نورافشانی می‌‌کند. در [[روایت]] دیگری فرمود: ستاره‌ای‌ [[ظهور]] می‌‌کند که در افق‌ها جابجا می‌‌شود و [[آسمان]] به رنگ سرخ درمی‌‌آید<ref>ملاحم: ص ۴۶.</ref>. در روایتی دیگر می‌‌فرماید:.. ستاره‌ای (به سوی [[زمین]]) پرتاب می‌‌شود، مانند شهابی‌ [[نورانی]] که همچون [[ماه]] می‌‌درخشد، ستاره‌ای که به سوی [[زمین]] آمده، شهابی است که از‌ فضا به جو [[زمین]] آمده و صدایی شدید دارد. این شهاب در [[مشرق]] به [[زمین]] می‌‌افتد و مانند ماری است که سر و دم آن به طرف یکدیگر [[خم]] شده است. سپس دو [[زلزله]] نحس در یک شب واقع می‌‌شود و [[مردم]] دچار بلایی شدید خواهد شد<ref>همان.</ref>. در [[ماه]] صفر ([[پیش از ظهور]]) نشانه‌هایی [[آشکار]] می‌‌شود که اولین نشانه ستاره‌ای دنباله‌‌دار است<ref>ملاحم: ص ۴۴.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۳۴۹.</ref>.
 ==پرسش مستقیم==