مسجد سهله: تفاوت میان نسخه‌ها

استدعای [[دعا]] کردم برای خودم که موفق باشم برای تألیف و تصنیف. [[دعا]] فرمودند. در این‌جا مطلب دیگری است که مجال تفصیل و بیان آن نیست. پس خواستم از [[مسجد]] بیرون [[روم]] به خاطر حاجتی، آمدم نزد [[حوض]] که در وسط‍‌ راه قبل از خارج شدن از [[مسجد]] قرار دارد. به ذهنم رسید چه شبی بود و این [[سید]] [[عرب]] کیست که این همه بافضیلت است‌؟ شاید همان مقصود و معشوقم باشد تا به ذهنم این معنی خطور کرد، مضطرب برگشتم و آن آقا را ندیدم و کسی هم در [[مسجد]] نبود. [[یقین]] پیدا کردم که آقا را [[زیارت]] کردم و غافل بودم. مشغول [[گریه]] شدم و همچون دیوانه اطراف [[مسجد]] [[گریه]] می‌کردم تا صبح شد؛ چون عاشقی که بعد از وصال [[مبتلا]] به هجران شود. این بود اجمالی از تفصیل که هر وقت آن شب یادم می‌آید، بهت‌زده می‌شوم<ref>نشریه موعود، شماره ۱۲، ص ۲۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۴۹.</ref>.

*مسجد سهله مسجدی است که در بیرون [[شهر]] [[کوفه]] قرار دارد و فاصله آن تا [[مسجد کوفه]] حدود ۵ / ۱ کیلومتر است. این [[مسجد]] مکانی بسیار [[مقدس]] است و [[انبیا]] و اوصیای زیادی در آن [[نماز]] خوانده‌اند که محل نمازگزاری آنان در این [[مسجد]] مشخص شده است و به [[مقامات]] مختلف مشهور است. مرحوم [[شیخ عباس قمی]] در کتاب [[شریف]] [[مفاتیح الجنان]] [[روایت]] می‌‌کند: بدان که بعد از [[مسجد]] بزرگ [[کوفه]]، در آن نواحی مسجدی با فضیلت‌تر از مسجد سهله نیست زیرا آن [[مسجد]] خانه [[حضرت]] ادریس و [[حضرت ابراهیم]] و محل ورود و مسکن [[حضرت خضر]]{{ع}} است. [[ابوبصیر]] پرسید: آیا [[امامانی]] که پس از او ([[رجعت]] می‌‌نمایند) نیز در آن [[مسجد]] ساکن خواهند بود؟ [[حضرت]] فرمود: بلی تا پایان [[زندگی]] [[دنیا]] چنین خواهد بود.  

*[[امام صادق]]{{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: ای [[ابا محمد]]! گویا می‌‌بینم که [[صاحب الامر]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} به مسجد سهله آمده است و اهل و عیال آن [[حضرت]] نیز همراه او هستند. [[خدای متعال]] هیچ [[پیامبری]] را به [[پیامبری]] نفرستاده مگر آنکه در این [[مسجد]] [[نماز]] گزارده است. هر کسی که در این [[مسجد]] اقامت نماید مانند شخصی است که در [[خیمه]] [[رسول خدا]]{{صل}} ساکن است. تمام مردان و [[زنان]] [[مؤمن]] دلشان به سوی این [[مسجد]] پر می‌‌کشد و در این [[مسجد]] سنگی قرار دارد که [[شمایل]] هر [[پیامبری]] بر آن نقش بسته است<ref>شاید زمانی که حضرت مهدی{{ع}} ظهور نماید آن سنگ را خارج نموده تا همگان مشاهده کنند.</ref>. هر کسی که صادقانه در این [[مسجد]] [[دعا]] کند، به [[یقین]] حاجتش برآورده خواهد شد. هر کسی که به این [[مسجد]] پناهنده شود، از هر گزندی که از آن [[بیم]] دارد در [[امان]] خواهد بود. سپس [[حضرت]] اضافه فرمود که این [[مسجد]] از جمله بقاع متبرکه‌ای است که [[خداوند]] [[دوست]] دارد او را در آن بقاع یاد کنند و در هر شب و روز [[ملائکه]] به این [[مسجد]] آمده و به [[عبادت]] [[پروردگار]] می‌‌پردازند. آنگاه [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: اگر من در نزدیکی این [[مسجد]] [[زندگی]] می‌‌کردم، تمام نمازهایم را در این [[مسجد]] به جای می‌‌آوردم، ای [[ابا محمد]]! این توصیفاتی را که گفتم اندکی از [[فضایل]] این [[مسجد]] است. سپس [[ابوبصیر]] از [[حضرت صادق]]{{ع}} سؤال کرد: قربان شما گردم! آیا [[حضرت قائم]]{{ع}} پیوسته در این [[مسجد]] اقامت خواهد داشت؟ [[حضرت]] پاسخ داد: بلی: در [[روایت]] دیگری [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: [[مستحب]] است دو رکعت [[نماز]] میان [[نماز]] [[مغرب]] و عشا در این [[مسجد]] خوانده شود و پس از آن [[دعا]] کنند، این کار باعث زدوده شدن غم‌های [[انسان]] خواهد شد<ref>مفاتیح الجنان: اعمال مسجد سهله و بحار الأنوار: ج ۵۲، ص ۳۸۱ و کافی: ج ۳، ص ۴۹۵ و بحارالانوار: ج ۱۰۰، ص ۴۳۵ و ۴۳۶.</ref>.