صبر در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۵٬۷۸۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۵ آوریل ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


از جمله وظایفی که [[مسلمین]] به طور خاص در [[دوران غیبت]] بر عهده شان است [[تحمل]] مشکلات و [[سختی]] هاست<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]، ص۴۵۳- ۴۵۵.</ref> و بزرگترین عامل ایجاد [[صبر]] در برابر [[سختی‌ها]] و [[مصیبت‌ها]] برای [[مسلمانان]]، [[انتظار]] [[مسلمین]] برای [[ظهور امام]] [[غائب]] است<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>.
==[[صبر]] از [[وظایف منتظران راستین]]==
==[[صبر بر سختی]] از [[وظایف منتظران راستین]]==
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{وسط‌چین}}'''[[آیا صبر بر سختی‌های دوران غیبت از وظایف خاص مسلمانان نسبت به امام مهدی است؟ (پرسش)|آیا صبر بر سختی‌های دوران غیبت از وظایف خاص مسلمانان نسبت به امام مهدی است؟]]'''{{پایان}}
|تاریخ بایگانی| منبع = <small>[[مهدویت (پرسش)|(پرسمان انتظار فرج)]]</small>| تراز = راست| عرض = ۱۰۰px| اندازه خط = ۱۳px|رنگ پس‌زمینه=#F8FBF9| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}}
*از جمله وظایفی که [[مسلمین]] به طور خاص در [[دوران غیبت]] بر عهده شان است [[تحمل]] مشکلات و [[سختی]] هاست<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]، ص۴۵۳- ۴۵۵.</ref> و بزرگترین عامل ایجاد [[صبر]] در برابر [[سختی‌ها]] و [[مصیبت‌ها]] برای [[مسلمانان]]، [[انتظار]] [[مسلمین]] برای [[ظهور امام]] [[غائب]] است<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>.
*[[صبر]] یعنی [[خودداری]] در حال شدت، بر همین اساس، از جمله وظایفی که [[مسلمین]] به طور خاص در [[دوران غیبت]] برعهدۀ دارند [[صبر در سختی]] هاست که می‌‏بایست در [[مصائب]] به دامن [[اسلام]] چنگ بزنند<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]، ص۴۵۳، ۴۵۵؛ [[علی هراتیان|هراتیان، علی]]، [[انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده (کتاب)|انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده]]، ص؟؟؟؛ [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۵۱.</ref>؛ یعنی در برابر [[سختی‌ها]] به [[پیامبر]]{{صل}} و [[امامان معصوم]]{{ع}} و همۀ انبیای عظام تأسّی کنند<ref>ر.ک: [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۷۹. </ref>؛ سختی‌هایی که برای [[پاک]] سازی [[منتظران]] نهادینه شده به طوری که [[امام باقر]]{{ع}} در این زمینه فرمودند:.«ای [[شیعه]] آل [[پیامبر]]، آنقدر پاک‌سازی می‌‌شوید، مانند پاک‌سازی [[سرمه در چشم]]»<ref>{{متن حدیث|لَتُمَحَّصُنَّ یَا شِیعَةَ آلِ مُحَمَّدٍ تَمْحِیصَ الْکُحْلِ فِی الْعَیْنِ}}؛ غیبت نعمانی، ص ۲۰۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد رسول آهنگران|آهنگران، محمد رسول]]، [[بررسی مبانی ضرورت زمینه‌سازی برای ظهور موعود (مقاله)|بررسی مبانی ضرورت زمینه‌سازی برای ظهور موعود]]، ص ۱۷۲-۱۷۳.</ref>  همچنین [[امام صادق]]{{ع}} دراین باب فرمودند: «امر [[فرج]] بر شما نمی‌رسد، مگر پس از نابودی! نه به [[خدا]] [[سوگند]] نمی‌رسد، مگر پس از آنکه در اثر آزمایش‌های گوناگون، [[خالص]] و [[پاک]] شوید»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَا یَأْتِیکُمْ إِلَّا بَعْدَ إِیَاسٍ لَا وَ اللَّهِ حَتَّی تُمَیَّزُوا لَا وَ اللَّهِ حَتَّی تُمَحَّصُوا}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۱.  </ref>.<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶. </ref> مشکلات فراوان و فشارهای گوناگونی که از سوی مخالفین [[اسلام]] و [[ولایت]] بر شیعیانِ چشم [[انتظار]] وارد می‌‌شود به قدری زیاد و [[عظیم]] است که [[مسلمان]] [[منتظر]] برای [[منحرف]] نشدن و [[ناامید]] نگشتن و از [[انتظار]] دست برنداشتن، استقامتی چون کوه و صبری همچون ایوب باید داشته باشند<ref>ر.ک: پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، [[انتظار بهار و باران (کتاب)|انتظار بهار و باران]]، ص ۸۵- ۸۸.  </ref>، صبری که [[قرآن]] نیز دربارۀ آن فرموده است: {{متن قرآن|ِ وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ}}<ref>«سوگند به روزگار، که آدمی در زیانمندی است. جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۱ ـ ۳</ref>. برخی از [[مفسران]]، این [[سوره]] را به [[دوران غیبت امام عصر]] [[تفسیر]] کرده‌اند که در آن زمان همۀ انسان‌ها‌ در خسرانند و سرمایۀ انسانیشان را از دست داده‌اند، به جز مؤمنانی که برای چنین روزی آماده شده‌اند، اینان‌ کسانی‌ هستند که یکدیگر را به [[استقامت]] در راه [[حق]] و صبوری سفارش می‌‌کنند<ref>ر.ک: [[محمد مهدی گرجیان|گرجیان، محمد مهدی]]، [[تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه (مقاله)|تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه]]، ص ۲۱.</ref>. حتی در [[روایات]] اشاره شده [[صبر در سختی]] ها، حقی است از [[امامان معصوم]] برگردن [[شیعیان]]، چنانکه [[امام صادق]]{{ع}} در روایتی به [[مؤمن الطاق]] فرمودند: «ای پسر نعمان، هیچ بنده‌ای [[مؤمن]] نخواهد بود تا اینکه بر گردن او سه [[حق]] وجود دارد حقی از [[خداوند]] و حقی از رسولش و حقی از [[امام]]... اما حقی که از [[امام]] بر گردن اوست [[صبر]] در [[سختی‌ها]] و [[ناراحتی‌ها]] است، تا اینکه [[خداوند]] برای او [[فَرَج]] را برساند»<ref>{{متن حدیث|یَا ابْنَ النُّعْمَانِ لَا یَکُونُ الْعَبْدُ مُؤْمِناً حَتَّی یَکُونَ فِیهِ ثَلَاثُ سُنَنٍ سُنَّةٌ مِنَ اللَّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ رَسُولِهِ وَ سُنَّةٌ مِنَ الْإِمَامِ... أَمَّا الَّتِی مِنَ الْإِمَامِ فَالصَّبْرُ فِی الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ حَتَّی یَأْتِیَهُ اللَّهُ بِالْفَرَجِ}}؛ تحف العقول، ص ۲۳۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص۳۳۶-۳۳۹. </ref>
*[[صبر]] یعنی [[خودداری]] در حال شدت، بر همین اساس، از جمله وظایفی که [[مسلمین]] به طور خاص در [[دوران غیبت]] برعهدۀ دارند [[صبر در سختی]] هاست که می‌‏بایست در [[مصائب]] به دامن [[اسلام]] چنگ بزنند<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]، ص۴۵۳، ۴۵۵؛ [[علی هراتیان|هراتیان، علی]]، [[انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده (کتاب)|انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده]]، ص؟؟؟؛ [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۵۱.</ref>؛ یعنی در برابر [[سختی‌ها]] به [[پیامبر]]{{صل}} و [[امامان معصوم]]{{ع}} و همۀ انبیای عظام تأسّی کنند<ref>ر.ک: [[سید یحیی فاضل همدانی|فاضل همدانی، سید یحیی]]، [[نشانه‌های قائم آل محمد (کتاب)|نشانه‌های قائم آل محمد]]، ص ۷۹. </ref>؛ سختی‌هایی که برای [[پاک]] سازی [[منتظران]] نهادینه شده به طوری که [[امام باقر]]{{ع}} در این زمینه فرمودند:.«ای [[شیعه]] آل [[پیامبر]]، آنقدر پاک‌سازی می‌‌شوید، مانند پاک‌سازی [[سرمه در چشم]]»<ref>{{متن حدیث|لَتُمَحَّصُنَّ یَا شِیعَةَ آلِ مُحَمَّدٍ تَمْحِیصَ الْکُحْلِ فِی الْعَیْنِ}}؛ غیبت نعمانی، ص ۲۰۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد رسول آهنگران|آهنگران، محمد رسول]]، [[بررسی مبانی ضرورت زمینه‌سازی برای ظهور موعود (مقاله)|بررسی مبانی ضرورت زمینه‌سازی برای ظهور موعود]]، ص ۱۷۲-۱۷۳.</ref>  همچنین [[امام صادق]]{{ع}} دراین باب فرمودند: «امر [[فرج]] بر شما نمی‌رسد، مگر پس از نابودی! نه به [[خدا]] [[سوگند]] نمی‌رسد، مگر پس از آنکه در اثر آزمایش‌های گوناگون، [[خالص]] و [[پاک]] شوید»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَا یَأْتِیکُمْ إِلَّا بَعْدَ إِیَاسٍ لَا وَ اللَّهِ حَتَّی تُمَیَّزُوا لَا وَ اللَّهِ حَتَّی تُمَحَّصُوا}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۱.  </ref>.<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶. </ref> مشکلات فراوان و فشارهای گوناگونی که از سوی مخالفین [[اسلام]] و [[ولایت]] بر شیعیانِ چشم [[انتظار]] وارد می‌‌شود به قدری زیاد و [[عظیم]] است که [[مسلمان]] [[منتظر]] برای [[منحرف]] نشدن و [[ناامید]] نگشتن و از [[انتظار]] دست برنداشتن، استقامتی چون کوه و صبری همچون ایوب باید داشته باشند<ref>ر.ک: پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، [[انتظار بهار و باران (کتاب)|انتظار بهار و باران]]، ص ۸۵- ۸۸.  </ref>، صبری که [[قرآن]] نیز دربارۀ آن فرموده است: {{متن قرآن|ِ وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ}}<ref>«سوگند به روزگار، که آدمی در زیانمندی است. جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۱ ـ ۳</ref>. برخی از [[مفسران]]، این [[سوره]] را به [[دوران غیبت امام عصر]] [[تفسیر]] کرده‌اند که در آن زمان همۀ انسان‌ها‌ در خسرانند و سرمایۀ انسانیشان را از دست داده‌اند، به جز مؤمنانی که برای چنین روزی آماده شده‌اند، اینان‌ کسانی‌ هستند که یکدیگر را به [[استقامت]] در راه [[حق]] و صبوری سفارش می‌‌کنند<ref>ر.ک: [[محمد مهدی گرجیان|گرجیان، محمد مهدی]]، [[تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه (مقاله)|تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه]]، ص ۲۱.</ref>. حتی در [[روایات]] اشاره شده [[صبر در سختی]] ها، حقی است از [[امامان معصوم]] برگردن [[شیعیان]]، چنانکه [[امام صادق]]{{ع}} در روایتی به [[مؤمن الطاق]] فرمودند: «ای پسر نعمان، هیچ بنده‌ای [[مؤمن]] نخواهد بود تا اینکه بر گردن او سه [[حق]] وجود دارد حقی از [[خداوند]] و حقی از رسولش و حقی از [[امام]]... اما حقی که از [[امام]] بر گردن اوست [[صبر]] در [[سختی‌ها]] و [[ناراحتی‌ها]] است، تا اینکه [[خداوند]] برای او [[فَرَج]] را برساند»<ref>{{متن حدیث|یَا ابْنَ النُّعْمَانِ لَا یَکُونُ الْعَبْدُ مُؤْمِناً حَتَّی یَکُونَ فِیهِ ثَلَاثُ سُنَنٍ سُنَّةٌ مِنَ اللَّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ رَسُولِهِ وَ سُنَّةٌ مِنَ الْإِمَامِ... أَمَّا الَّتِی مِنَ الْإِمَامِ فَالصَّبْرُ فِی الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ حَتَّی یَأْتِیَهُ اللَّهُ بِالْفَرَجِ}}؛ تحف العقول، ص ۲۳۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص۳۳۶-۳۳۹. </ref>
==عمومی بودن [[صبر]] نسبت به تمام زمان‌ها و همه [[مردم]]==
===عمومی بودن [[صبر]] نسبت به تمام زمان‌ها و همه [[مردم]]===
*باید به دو نکته توجه شود:
*باید به دو نکته توجه شود:
#[[صبر]] فقط مربوط به [[عصر غیبت]] نیست چنانکه [[خداوند]] به طور کلی [[مسلمانان]] را به [[صبر]] [[دعوت]] می‌‌کند از جمله: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! از شکیبایی  و نماز یاری بجویید که خداوند با شکیبایان است» سوره بقره، آیه ۱۵۳.</ref>. در آیۀ دیگر [[رستگاری]] را منوط به [[صبر]] کردن می‌‌داند: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید  و از مرزها نگهبانی کنید  و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[اصغر طهماسبی بلداجی|طهماسبی بلداجی، اصغر]] و [[فاطمه مرادی|مرادی، فاطمه]]، [[قرآن و سبک زندگی مهدوی (مقاله)|قرآن و سبک زندگی مهدوی]]. </ref>
#[[صبر]] فقط مربوط به [[عصر غیبت]] نیست چنانکه [[خداوند]] به طور کلی [[مسلمانان]] را به [[صبر]] [[دعوت]] می‌‌کند از جمله: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! از شکیبایی  و نماز یاری بجویید که خداوند با شکیبایان است» سوره بقره، آیه ۱۵۳.</ref>. در آیۀ دیگر [[رستگاری]] را منوط به [[صبر]] کردن می‌‌داند: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید  و از مرزها نگهبانی کنید  و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[اصغر طهماسبی بلداجی|طهماسبی بلداجی، اصغر]] و [[فاطمه مرادی|مرادی، فاطمه]]، [[قرآن و سبک زندگی مهدوی (مقاله)|قرآن و سبک زندگی مهدوی]]. </ref>
#[[صبر]] فقط مربوط به [[آیین اسلام]] و [[مسلمانان]] نیست، بلکه شامل [[انبیاء]] و پیروانشان هم می‌‌شود، چنانکه [[حضرت موسی]] {{ع}} یارانش را به [[صبر]] [[دعوت]] می‌‌کند: {{متن قرآن|قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُواْ إِنَّ الأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«موسی به قوم خود گفت: از خداوند یاری بخواهید و شکیبا باشید، بی‌گمان زمین از آن خداوند است، به هر کس از بندگان خویش که بخواهد به میراث می‌دهد و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره اعراف، آیه ۱۲۸.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید مهدی موسوی|موسوی، سید مهدی]]، [[تربیت سیاسی در پرتو انتظار (مقاله)|تربیت سیاسی در پرتو انتظار]]، ص ۳۴. </ref>.
#[[صبر]] فقط مربوط به [[آیین اسلام]] و [[مسلمانان]] نیست، بلکه شامل [[انبیاء]] و پیروانشان هم می‌‌شود، چنانکه [[حضرت موسی]] {{ع}} یارانش را به [[صبر]] [[دعوت]] می‌‌کند: {{متن قرآن|قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُواْ إِنَّ الأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«موسی به قوم خود گفت: از خداوند یاری بخواهید و شکیبا باشید، بی‌گمان زمین از آن خداوند است، به هر کس از بندگان خویش که بخواهد به میراث می‌دهد و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره اعراف، آیه ۱۲۸.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید مهدی موسوی|موسوی، سید مهدی]]، [[تربیت سیاسی در پرتو انتظار (مقاله)|تربیت سیاسی در پرتو انتظار]]، ص ۳۴. </ref>.
==[[صبر]] همراه [[دین‌داری]]==
===[[صبر]] همراه [[دین‌داری]]===
*اما در [[زمان غیبت]] [[صبر]] به تنهایی نمی‌تواند اثر گذار باشد بلکه باید [[دین]] داری در آن لحاظ شده باشد. چنانکه: [[امام باقر]]{{ع}} در [[تبیین]] [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید  و از مرزها نگهبانی کنید و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> می‌‌فرماید: «[[صبر]] کنید بر انجام [[واجبات الهی]] و [[پایداری]] کنید در برابر [[دشمنان]] و مراقب [[امام]] تان (که به انتظارش هستید) باشید»<ref>{{متن حدیث|اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ}}؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۱۹۹. </ref>.<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۳۱۰-۳۱۱. </ref> همچنین در روایتی [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، به متقینِ [[زمان غیبت]] [[امام]] [[بشارت]] می‌‌دهد می‌‌فرماید: «ای جندب در [[زمان غیبت]]، هر [[پادشاهی]] که بر [[مردم]] مسلط می‌‌شود به [[مردم]] [[ظلم]] می‌‌کند، پس چون [[خداوند]] [[خروج قائم]] ما را برساند [[زمین]] سرشار از [[عدل و داد]] می‌‌شود آنچنان که آکنده از [[ظلم و ستم]] شده است سپس فرمودند: خوشا به حال کسانی که در زمان غیبتش [[بردباری]] می‌‌ورزند، خوشا به حال آنان که بر طریق آنان [[تقوا]] پیشه می‌‌کنند»<ref>{{متن حدیث|یَا جُنْدَبُ فِی زَمَنِ کُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ سُلْطَانٌ یَعْتَرِیهِ وَ یُؤْذِیهِ فَإِذَا عَجَّلَ اللَّهُ خُرُوجَ قَائِمِنَا یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً ثُمَّ قَالَ{{ع}}طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ طُوبَی لِلْمُتَّقِینَ عَلَی مَحَجَّتِهِمْ}}؛  الخزاز القمی، کفایة الأثر، ص۶۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[نصرت‌‏الله آیتی|آیتی، نصرت‌‏الله]]، [[آیینه انتظار یاوران مهدی (مقاله)|آیینه انتظار یاوران مهدی]]، ص ۱۶۵-۱۶۶.</ref> [[صبر]] [[مقید]] به [[دینداری]] بدان جهت است که اگر [[دینداری]] با [[صبر]] و شکیبائی همراه نباشد<ref>ر.ک: [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]].</ref>، [[صلح]] و [[امنیت جامعه]] از بین می‌‌رود<ref>ر.ک: [[محمد باقر بابایی طلاتپه|بابایی طلاتپه، محمد باقر]]، [[مبانی صلح و امنیت در فرهنگ انتظار (مقاله)|مبانی صلح و امنیت در فرهنگ انتظار]]، ص۱۲۲-۱۲۳. </ref> و به تدریج [[ناامیدی]] بر [[مردم]] [[غلبه]] می‌‌کند<ref>ر.ک: [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]].</ref>.
*اما در [[زمان غیبت]] [[صبر]] به تنهایی نمی‌تواند اثر گذار باشد بلکه باید [[دین]] داری در آن لحاظ شده باشد. چنانکه: [[امام باقر]]{{ع}} در [[تبیین]] [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید  و از مرزها نگهبانی کنید و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> می‌‌فرماید: «[[صبر]] کنید بر انجام [[واجبات الهی]] و [[پایداری]] کنید در برابر [[دشمنان]] و مراقب [[امام]] تان (که به انتظارش هستید) باشید»<ref>{{متن حدیث|اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ}}؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۱۹۹. </ref>.<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۳۱۰-۳۱۱. </ref> همچنین در روایتی [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، به متقینِ [[زمان غیبت]] [[امام]] [[بشارت]] می‌‌دهد می‌‌فرماید: «ای جندب در [[زمان غیبت]]، هر [[پادشاهی]] که بر [[مردم]] مسلط می‌‌شود به [[مردم]] [[ظلم]] می‌‌کند، پس چون [[خداوند]] [[خروج قائم]] ما را برساند [[زمین]] سرشار از [[عدل و داد]] می‌‌شود آنچنان که آکنده از [[ظلم و ستم]] شده است سپس فرمودند: خوشا به حال کسانی که در زمان غیبتش [[بردباری]] می‌‌ورزند، خوشا به حال آنان که بر طریق آنان [[تقوا]] پیشه می‌‌کنند»<ref>{{متن حدیث|یَا جُنْدَبُ فِی زَمَنِ کُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ سُلْطَانٌ یَعْتَرِیهِ وَ یُؤْذِیهِ فَإِذَا عَجَّلَ اللَّهُ خُرُوجَ قَائِمِنَا یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً ثُمَّ قَالَ{{ع}}طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ طُوبَی لِلْمُتَّقِینَ عَلَی مَحَجَّتِهِمْ}}؛  الخزاز القمی، کفایة الأثر، ص۶۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[نصرت‌‏الله آیتی|آیتی، نصرت‌‏الله]]، [[آیینه انتظار یاوران مهدی (مقاله)|آیینه انتظار یاوران مهدی]]، ص ۱۶۵-۱۶۶.</ref> [[صبر]] [[مقید]] به [[دینداری]] بدان جهت است که اگر [[دینداری]] با [[صبر]] و شکیبائی همراه نباشد<ref>ر.ک: [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]].</ref>، [[صلح]] و [[امنیت جامعه]] از بین می‌‌رود<ref>ر.ک: [[محمد باقر بابایی طلاتپه|بابایی طلاتپه، محمد باقر]]، [[مبانی صلح و امنیت در فرهنگ انتظار (مقاله)|مبانی صلح و امنیت در فرهنگ انتظار]]، ص۱۲۲-۱۲۳. </ref> و به تدریج [[ناامیدی]] بر [[مردم]] [[غلبه]] می‌‌کند<ref>ر.ک: [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]].</ref>.
*در هر صورت شرایط بسیار دشوار و ویژه ای که در [[عصر غیبت]] وجود دارد ایجاب می‌‌کند هر شیعۀ منتظری با [[استقامت]] و [[صبر]] در برابر مشکلات و [[گرفتاری‌ها]] بایستد و از موجودیت و [[هویت]] خویش [[دفاع]] کند، زیرا [[منتظر]] کسی است که مشکلات دوران [[انتظار]] را [[پیش بینی]] کرده و در نتیجه از بحران [[هجوم]] مشکلات بکاهد و صبرش مغلوب حوادث نشود<ref>ر.ک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۶۵ ـ ۶۹.</ref>؛ چنانکه برخی از [[روایات]] مصادیقی که [[منتظر]] باید در آن [[صبر]] کند را ذکرکرده‌اند؛ از جمله [[امام حسین]]{{ع}} فرمودند: «کسانی که در [[زمان غیبت]] [[امام]] در مقابل [[آزار]] و [[تکذیب]]، [[استقامت]] می‏‌‏کنند، مانند کسانی‌‏اند که در حضور [[رسول خدا]] [[شمشیر]] زده‌‏اند»<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۳۳؛ {{متن حدیث|امّا الصابر فی غیبته علی الاذی و التکذیب، بمنزلة المجاهد بالسیف بین یدی رسول اللّه}}</ref>.<ref>ر.ک: [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱- ۲۱۷؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۸-۲۳۳؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص ۲۰۹-۲۱۳؛ [[ابراهیم کوثری|کوثری، ابراهیم]]، [[انتظار و وظایف منتظران (مقاله)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۱۰؛ [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶؛ پژوهشگران مؤسسه فرهنگی موعود، [[شیعه در عصر غیبت (کتاب)|شیعه در عصر غیبت]]، ص ۴۳-۴۹.</ref> همچنین [[منتظر]] هم [[صابر]] است و هم شاکر. از طرفی بر ناملایمات روزگار، [[آزار]] و طعنه‌های [[مخالفان]]، طولانی شدن [[زمان غیبت]] و [[فراق]] و هجران مولای خویش [[شکیبایی]] پیشه می‌سازد و از درگاه [[پروردگار]] [[ثبات]] قدم طلب می‌کند و از طرف دیگر [[خداوند]] را به خاطر نعمتی که به او عطا فرموده است ([[نعمت]] [[عظیم]] [[انتظار]]) [[سپاس]] می‌گوید<ref>ر.ک: [[علی هراتیان|هراتیان، علی]]، [[انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده (کتاب)|انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده]]، ص؟؟؟ </ref>.
*در هر صورت شرایط بسیار دشوار و ویژه ای که در [[عصر غیبت]] وجود دارد ایجاب می‌‌کند هر شیعۀ منتظری با [[استقامت]] و [[صبر]] در برابر مشکلات و [[گرفتاری‌ها]] بایستد و از موجودیت و [[هویت]] خویش [[دفاع]] کند، زیرا [[منتظر]] کسی است که مشکلات دوران [[انتظار]] را [[پیش بینی]] کرده و در نتیجه از بحران [[هجوم]] مشکلات بکاهد و صبرش مغلوب حوادث نشود<ref>ر.ک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۶۵ ـ ۶۹.</ref>؛ چنانکه برخی از [[روایات]] مصادیقی که [[منتظر]] باید در آن [[صبر]] کند را ذکرکرده‌اند؛ از جمله [[امام حسین]]{{ع}} فرمودند: «کسانی که در [[زمان غیبت]] [[امام]] در مقابل [[آزار]] و [[تکذیب]]، [[استقامت]] می‏‌‏کنند، مانند کسانی‌‏اند که در حضور [[رسول خدا]] [[شمشیر]] زده‌‏اند»<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۳۳؛ {{متن حدیث|امّا الصابر فی غیبته علی الاذی و التکذیب، بمنزلة المجاهد بالسیف بین یدی رسول اللّه}}</ref>.<ref>ر.ک: [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱- ۲۱۷؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۸-۲۳۳؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص ۲۰۹-۲۱۳؛ [[ابراهیم کوثری|کوثری، ابراهیم]]، [[انتظار و وظایف منتظران (مقاله)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۱۰؛ [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶؛ پژوهشگران مؤسسه فرهنگی موعود، [[شیعه در عصر غیبت (کتاب)|شیعه در عصر غیبت]]، ص ۴۳-۴۹.</ref> همچنین [[منتظر]] هم [[صابر]] است و هم شاکر. از طرفی بر ناملایمات روزگار، [[آزار]] و طعنه‌های [[مخالفان]]، طولانی شدن [[زمان غیبت]] و [[فراق]] و هجران مولای خویش [[شکیبایی]] پیشه می‌سازد و از درگاه [[پروردگار]] [[ثبات]] قدم طلب می‌کند و از طرف دیگر [[خداوند]] را به خاطر نعمتی که به او عطا فرموده است ([[نعمت]] [[عظیم]] [[انتظار]]) [[سپاس]] می‌گوید<ref>ر.ک: [[علی هراتیان|هراتیان، علی]]، [[انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده (کتاب)|انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده]]، ص؟؟؟ </ref>.


==[[صبر]] عبادی برجسته ترین [[صبر]] در [[زمان غیبت]]==
===[[صبر]] عبادی برجسته ترین [[صبر]] در [[زمان غیبت]]===
*می [[توان]] گفت مهمترین صبری که از [[مسلمان]] [[منتظر]] در [[زمان غیبت]] می‌‌توان متصور شد، [[صبر]] نسبت به [[اعمال عبادی]] است زیرا احادیثی که [[مسلمین]] را [[تشویق]] به [[انتظار]] کرده‌اند در واقع از [[نیت]] و [[پایداری]] [[منتظر]] در [[اعمال]] عبادیش سخن گفته‌اند، چنانکه در [[روایت]] «با فضیلت‌ترین [[عبادت]]، [[انتظار فرج]] است»<ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ‏ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَج}}؛ معجم احادیث الامام المهدی{{ع}}، ج ۱، ص ۲۸۶. </ref> [[نیّت]] و [[پایداری]] [[اعمال عبادی]] [[منتظر]] در جهت [[رضایت خداوند]]، مورد نظر است<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>. [[سختی‌ها]] و دشواری‌هایی که در راه [[اعمال عبادی]] و به بیان بهتر در راه [[عقائد]] فرد [[منتظر]] به وجود می‌‌آید دشواری‌هایی است که در زمان [[پیامبر]]{{صل}} وجود نداشت و در [[دوران ظهور]] هم پدید نخواهد آمد، زیرا سختی‌هایی که در راه [[عقیده]] به وجود می‌‌آید، به دو نوع تقسیم می‌‏شوند:
*می [[توان]] گفت مهمترین صبری که از [[مسلمان]] [[منتظر]] در [[زمان غیبت]] می‌‌توان متصور شد، [[صبر]] نسبت به [[اعمال عبادی]] است زیرا احادیثی که [[مسلمین]] را [[تشویق]] به [[انتظار]] کرده‌اند در واقع از [[نیت]] و [[پایداری]] [[منتظر]] در [[اعمال]] عبادیش سخن گفته‌اند، چنانکه در [[روایت]] «با فضیلت‌ترین [[عبادت]]، [[انتظار فرج]] است»<ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ‏ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَج}}؛ معجم احادیث الامام المهدی{{ع}}، ج ۱، ص ۲۸۶. </ref> [[نیّت]] و [[پایداری]] [[اعمال عبادی]] [[منتظر]] در جهت [[رضایت خداوند]]، مورد نظر است<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>. [[سختی‌ها]] و دشواری‌هایی که در راه [[اعمال عبادی]] و به بیان بهتر در راه [[عقائد]] فرد [[منتظر]] به وجود می‌‌آید دشواری‌هایی است که در زمان [[پیامبر]]{{صل}} وجود نداشت و در [[دوران ظهور]] هم پدید نخواهد آمد، زیرا سختی‌هایی که در راه [[عقیده]] به وجود می‌‌آید، به دو نوع تقسیم می‌‏شوند:
#دشواری‌هایی که یک فرد، با [[اختیار]] خود متحمل می‏‌شود و در راه حفظ [[عقیده]] و [[ایمان]] خود زحماتی می‌‏کشد.
#دشواری‌هایی که یک فرد، با [[اختیار]] خود متحمل می‏‌شود و در راه حفظ [[عقیده]] و [[ایمان]] خود زحماتی می‌‏کشد.
#[[رنج‌ها]] و آزارهایی که از سوی دیگران به خاطر ضدیت با [[ایمان]] و عقایدش بر او وارد می‏‌شود و منظور از دشواری‌های شخص [[منتظر]]، همین نوع دوم است زیرا در جامعۀ [[اسلامی]] که تمام معیارهای [[اسلامی]] به تمام و کمال [[اجرا]] می‌‌شود قطعاً چنین رنج‌هایی وجود ندارد، چه در [[دوران پیامبر]]{{صل}} و چه در زمان [[ظهور حضرت حجت]]{{ع}} بلکه این [[رنج‌ها]] مخصوص دورۀ [[غیبت امام]] است، یعنی دوره ای که الان [[زندگی]] می‌‌کنیم و [[معروف]]، منکر و منکر، [[معروف]] گشته است و افراد با [[اخلاص]] با وجود [[پاکی]] و [[اخلاص]] و کارآمدیشان از [[زندگی اجتماعی]] و دخالت در امور طرد شده اند<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]، ص۴۵۳- ۴۵۵.</ref>.
#[[رنج‌ها]] و آزارهایی که از سوی دیگران به خاطر ضدیت با [[ایمان]] و عقایدش بر او وارد می‏‌شود و منظور از دشواری‌های شخص [[منتظر]]، همین نوع دوم است زیرا در جامعۀ [[اسلامی]] که تمام معیارهای [[اسلامی]] به تمام و کمال [[اجرا]] می‌‌شود قطعاً چنین رنج‌هایی وجود ندارد، چه در [[دوران پیامبر]]{{صل}} و چه در زمان [[ظهور حضرت حجت]]{{ع}} بلکه این [[رنج‌ها]] مخصوص دورۀ [[غیبت امام]] است، یعنی دوره ای که الان [[زندگی]] می‌‌کنیم و [[معروف]]، منکر و منکر، [[معروف]] گشته است و افراد با [[اخلاص]] با وجود [[پاکی]] و [[اخلاص]] و کارآمدیشان از [[زندگی اجتماعی]] و دخالت در امور طرد شده اند<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]، ص۴۵۳- ۴۵۵.</ref>.
==[[علت]] تاکید [[ائمه]] بر [[صبر]] در [[دوران غیبت]]==
===[[علت]] تاکید [[ائمه]] بر [[صبر]] در [[دوران غیبت]]===
*با توجه به [[روایات]] دربارۀ [[صبر]] در [[زمان غیبت]] دو سوال مطرح می‌‌شود:
*با توجه به [[روایات]] دربارۀ [[صبر]] در [[زمان غیبت]] دو سوال مطرح می‌‌شود:
#چرا ائمۀ [[معصومین]] [[مؤمنین]] را در [[زمان غیبت]] [[دعوت]] به [[صبر]] می‌‌کنند؟
#چرا ائمۀ [[معصومین]] [[مؤمنین]] را در [[زمان غیبت]] [[دعوت]] به [[صبر]] می‌‌کنند؟
خط ۳۵: خط ۳۷:
#زنده نگه داشتن [[روح]] [[امید]] و [[نشاط]] و احساس [[تعهد]] و [[مسؤولیت]] و پیوند روحی و [[عاطفی]] با [[امام]]، بدون [[صبر]] و [[پایداری]] امکان‌پذیر نیست<ref>ر.ک: [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص ۷۵. </ref>.
#زنده نگه داشتن [[روح]] [[امید]] و [[نشاط]] و احساس [[تعهد]] و [[مسؤولیت]] و پیوند روحی و [[عاطفی]] با [[امام]]، بدون [[صبر]] و [[پایداری]] امکان‌پذیر نیست<ref>ر.ک: [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص ۷۵. </ref>.


==عامل ایجاد [[صبر]]==
===عامل ایجاد [[صبر]]===
*اما این [[صبر]] در [[زمان غیبت]] برای [[مسلمین]] چگونه حاصل می‌‌شود؟ به جرات می‌‌توان مدعی شد، بزرگترین عامل ایجاد [[صبر]] در برابر [[سختی‌ها]] و [[مصیبت‌ها]] برای [[مسلمانان]]، [[انتظار]] [[مسلمین]] برای [[ظهور امام]] [[غائب]] است<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>، به طوری که عده ای معتقدند [[صبر]] در [[زمان غیبت]]، همان [[انتظار]] برای [[امام غایب]] است؛ چنانکه در روایتی از [[امام رضا]]{{ع}} آمده است: «چه نیکوست [[شکیبایی]] و [[انتظار فرج]]! آیا گفته [[خدا]] را شنیدید که فرمود: {{متن قرآن|وَارْتَقِبُواْ إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ }} و همچنین فرمود: {{متن قرآن|ٍ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرينَ}} بنابراین [[صبور]] باشید، چون [[فرج]] بعد از زمان [[یأس]] و [[ناامیدی]] می‌‌رسد و افراد قبل از شما صبورتر بودند»<ref>{{متن حدیث|مَا أَحْسَنَ الصَّبْرَ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ارْتَقِبُوا إِنِّی مَعَکُمْ رَقِیبٌ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ فَعَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّهُ إِنَّمَا یَجِی‏ءُ الْفَرَجُ عَلَی الْیَأْسِ فَقَدْ کَانَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ أَصْبَرَ مِنْکُم‏}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۴۵.</ref>.<ref>ر.ک: [[مهناز فرحمند|فرحمند، مهناز]]، [[جامعه منتظر ظهور از منظر دعای عصر غیبت (مقاله)|جامعه منتظر ظهور از منظر دعای عصر غیبت]]؛ [[محمد فاکر میبدی|فاکر میبدی، محمد]]، [[زمینه‌سازی ظهور حضرت ولی عصر (مقاله)|زمینه‌سازی ظهور حضرت ولی عصر]]، ص ۱۷۰-۱۷۱؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۹۰؛ پژوهشگران مؤسسه فرهنگی موعود، [[انتظار منتظر و تکالیف منتظران (کتاب)|انتظار منتظر و تکالیف منتظران]]، ص ۳۳-۳۸؛ [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶؛</ref> در واقع  [[امام رضا]]{{ع}} در این [[روایت]]، [[انتظار]] بدون [[صبر]] را پوسته‌ای بدون مغز و قالبی  بدون محتوا معرفی می‌‌کند<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶؛ امینی، سید عبدالحمید، انتظار عدالت و صلح جهانی، ص۲۴۳.</ref> و به همین سبب عده ای در [[تفسیر انتظار]] آن را مترادف [[صبر]] دانسته اند<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[کارکرد مهدویت در اصلاح و تغییر رفتارهای فردی و اجتماعی (مقاله)|کارکرد مهدویت در اصلاح و تغییر رفتارهای فردی و اجتماعی]]، ص ۳۱۰-۳۱۱؛ [[علی هراتیان|هراتیان، علی]]، [[انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده (کتاب)|انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده]]، ص؟؟؟ </ref> چراکه [[حق]] [[انتظار]] این است که از [[صبر]] جدا نباشد بلکه [[انتظار]] نوعی [[صبر]] است<ref>ر.ک: [[ابراهیم محمدی|محمدی، ابراهیم]]، [[ضرورت توان­مندی منتظران در قرآن کریم و حدیث (مقاله)|ضرورت توان­مندی منتظران در قرآن کریم و حدیث]]، ص ۱۵۰-۱۵۱.</ref>. در واقع [[انتظار واقعی]]، [[مسلمانان]] به ‏ویژه [[شیعیان]] را در برابر [[ظلم‏‏‌ها]]، [[فسادها]]، [[زورگویی‏‏‌ها]] و انواع [[بلاها]] و [[سختی‏‏‌ها]]، ثابت<ref>ر.ک: [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱- ۲۱۷.</ref> و در برابر [[فتنه‌ها]] [[بصیر]]<ref>ر.ک: [[علی صفائی حائری|صفائی حائری؛ علی]]، [[تو می‌آیی (کتاب)|تو می‌آیی]]، ص ۲۶ -۳۲.</ref> و به آنان [[دل]] و جرأت می‏‌‏دهد تا در برابر تهدیدها، تطمیع‏‌ها و سخت‏گیری‌‏های [[دشمنان اسلام]]، خود را نبازند و از هیچ‏ چیز و هیچ‏کس نترسند<ref>ر.ک: [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱- ۲۱؛ [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>.  
*اما این [[صبر]] در [[زمان غیبت]] برای [[مسلمین]] چگونه حاصل می‌‌شود؟ به جرات می‌‌توان مدعی شد، بزرگترین عامل ایجاد [[صبر]] در برابر [[سختی‌ها]] و [[مصیبت‌ها]] برای [[مسلمانان]]، [[انتظار]] [[مسلمین]] برای [[ظهور امام]] [[غائب]] است<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>، به طوری که عده ای معتقدند [[صبر]] در [[زمان غیبت]]، همان [[انتظار]] برای [[امام غایب]] است؛ چنانکه در روایتی از [[امام رضا]]{{ع}} آمده است: «چه نیکوست [[شکیبایی]] و [[انتظار فرج]]! آیا گفته [[خدا]] را شنیدید که فرمود: {{متن قرآن|وَارْتَقِبُواْ إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ }} و همچنین فرمود: {{متن قرآن|ٍ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرينَ}} بنابراین [[صبور]] باشید، چون [[فرج]] بعد از زمان [[یأس]] و [[ناامیدی]] می‌‌رسد و افراد قبل از شما صبورتر بودند»<ref>{{متن حدیث|مَا أَحْسَنَ الصَّبْرَ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ارْتَقِبُوا إِنِّی مَعَکُمْ رَقِیبٌ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ فَعَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّهُ إِنَّمَا یَجِی‏ءُ الْفَرَجُ عَلَی الْیَأْسِ فَقَدْ کَانَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ أَصْبَرَ مِنْکُم‏}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۴۵.</ref>.<ref>ر.ک: [[مهناز فرحمند|فرحمند، مهناز]]، [[جامعه منتظر ظهور از منظر دعای عصر غیبت (مقاله)|جامعه منتظر ظهور از منظر دعای عصر غیبت]]؛ [[محمد فاکر میبدی|فاکر میبدی، محمد]]، [[زمینه‌سازی ظهور حضرت ولی عصر (مقاله)|زمینه‌سازی ظهور حضرت ولی عصر]]، ص ۱۷۰-۱۷۱؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۹۰؛ پژوهشگران مؤسسه فرهنگی موعود، [[انتظار منتظر و تکالیف منتظران (کتاب)|انتظار منتظر و تکالیف منتظران]]، ص ۳۳-۳۸؛ [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶؛</ref> در واقع  [[امام رضا]]{{ع}} در این [[روایت]]، [[انتظار]] بدون [[صبر]] را پوسته‌ای بدون مغز و قالبی  بدون محتوا معرفی می‌‌کند<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶؛ امینی، سید عبدالحمید، انتظار عدالت و صلح جهانی، ص۲۴۳.</ref> و به همین سبب عده ای در [[تفسیر انتظار]] آن را مترادف [[صبر]] دانسته اند<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[کارکرد مهدویت در اصلاح و تغییر رفتارهای فردی و اجتماعی (مقاله)|کارکرد مهدویت در اصلاح و تغییر رفتارهای فردی و اجتماعی]]، ص ۳۱۰-۳۱۱؛ [[علی هراتیان|هراتیان، علی]]، [[انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده (کتاب)|انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده]]، ص؟؟؟ </ref> چراکه [[حق]] [[انتظار]] این است که از [[صبر]] جدا نباشد بلکه [[انتظار]] نوعی [[صبر]] است<ref>ر.ک: [[ابراهیم محمدی|محمدی، ابراهیم]]، [[ضرورت توان­مندی منتظران در قرآن کریم و حدیث (مقاله)|ضرورت توان­مندی منتظران در قرآن کریم و حدیث]]، ص ۱۵۰-۱۵۱.</ref>. در واقع [[انتظار واقعی]]، [[مسلمانان]] به ‏ویژه [[شیعیان]] را در برابر [[ظلم‏‏‌ها]]، [[فسادها]]، [[زورگویی‏‏‌ها]] و انواع [[بلاها]] و [[سختی‏‏‌ها]]، ثابت<ref>ر.ک: [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱- ۲۱۷.</ref> و در برابر [[فتنه‌ها]] [[بصیر]]<ref>ر.ک: [[علی صفائی حائری|صفائی حائری؛ علی]]، [[تو می‌آیی (کتاب)|تو می‌آیی]]، ص ۲۶ -۳۲.</ref> و به آنان [[دل]] و جرأت می‏‌‏دهد تا در برابر تهدیدها، تطمیع‏‌ها و سخت‏گیری‌‏های [[دشمنان اسلام]]، خود را نبازند و از هیچ‏ چیز و هیچ‏کس نترسند<ref>ر.ک: [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱- ۲۱؛ [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>.  
*به بیان دیگر [[روح]] و جوهرۀ [[انتظار]]، فرد [[منتظر]] را [[صبور]] و مقاوم می‌‌سازد، زیرا باید تا فرارسیدن زمان ظهورِ [[حضرت]]، [[سختی‌ها]] و [[رنج‌ها]] را [[تحمل]] نماید<ref>ر.ک: [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]]</ref> و شاید به همین [[دلیل]] [[صبر]] کردن در [[سختی]] هاست که در [[روایات]]، [[انتظار فرج]] جزء [[افضل]] [[اعمال]] محسوب شده است؛ چنانکه در [[نامه]] ای که [[امام حسن عسکری]]{{ع}} به [[مرحوم صدوق]] اول نوشته‌اند این نکته ذکر شده است: «تو را به [[صبر]] و [[پایداری]] و [[انتظار فرج]] توصیه می‏‌کنم، زیرا [[پیامبر]] فرمود: «[[بهترین]] کارهای [[امت]] من، [[انتظار فرج]] است» و [[شیعیان]] ما همواره در [[غم]] و [[اندوه]] به سر می‏‌برند تا فرزندم [[ظهور]] کند، همان کسی که [[پیامبر]] [[بشارت]] آمدنش را داده است. او [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر می‌کند، همان‌گونه که از [[ظلم و ستم]] پر شده است. پس بار دیگر تو را به [[صبر]] و [[استقامت]] توصیه می‏‌کنم و تو نیز همه [[شیعیان]] و [[پیروان]] مرا به [[صبر]] و [[استقامت]] [[فرمان]] بده. «به [[راستی]] [[زمین]] از آن خداست و آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد به [[ارث]] می‏‌دهد و [[عاقبت]] از آن [[پرهیزگاران]] است»<ref>{{متن حدیث|عَلَیْکَ بِالصَّبْرِ وَ انْتِظَارِ الْفَرَج‏ قَالَ النَّبِیُّ ص أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ وَ لَا یَزَالُ شِیعَتُنَا فِی حُزْنٍ حَتَّی یَظْهَرَ وَلَدِی الَّذِی بَشَّرَ بِهِ النَّبِیُّ یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً فَاصْبِرْ یَا شَیْخِی یَا أَبَا الْحَسَنِ عَلِیَّ وَ أْمُرْ جَمِیعَ شِیعَتِی بِالصَّبْرِ فَإِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یُورِثُها مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِین‏}}؛ مناقب ال ابی طالب ج۴، ص۴۲۶ </ref>.<ref>ر.ک: [[نصرت‌‏الله آیتی|آیتی، نصرت‌‏الله]]، [[آیینه انتظار یاوران مهدی (مقاله)|آیینه انتظار یاوران مهدی]]، ص ۱۶۵-۱۶۶.</ref>
*به بیان دیگر [[روح]] و جوهرۀ [[انتظار]]، فرد [[منتظر]] را [[صبور]] و مقاوم می‌‌سازد، زیرا باید تا فرارسیدن زمان ظهورِ [[حضرت]]، [[سختی‌ها]] و [[رنج‌ها]] را [[تحمل]] نماید<ref>ر.ک: [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]]</ref> و شاید به همین [[دلیل]] [[صبر]] کردن در [[سختی]] هاست که در [[روایات]]، [[انتظار فرج]] جزء [[افضل]] [[اعمال]] محسوب شده است؛ چنانکه در [[نامه]] ای که [[امام حسن عسکری]]{{ع}} به [[مرحوم صدوق]] اول نوشته‌اند این نکته ذکر شده است: «تو را به [[صبر]] و [[پایداری]] و [[انتظار فرج]] توصیه می‏‌کنم، زیرا [[پیامبر]] فرمود: «[[بهترین]] کارهای [[امت]] من، [[انتظار فرج]] است» و [[شیعیان]] ما همواره در [[غم]] و [[اندوه]] به سر می‏‌برند تا فرزندم [[ظهور]] کند، همان کسی که [[پیامبر]] [[بشارت]] آمدنش را داده است. او [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر می‌کند، همان‌گونه که از [[ظلم و ستم]] پر شده است. پس بار دیگر تو را به [[صبر]] و [[استقامت]] توصیه می‏‌کنم و تو نیز همه [[شیعیان]] و [[پیروان]] مرا به [[صبر]] و [[استقامت]] [[فرمان]] بده. «به [[راستی]] [[زمین]] از آن خداست و آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد به [[ارث]] می‏‌دهد و [[عاقبت]] از آن [[پرهیزگاران]] است»<ref>{{متن حدیث|عَلَیْکَ بِالصَّبْرِ وَ انْتِظَارِ الْفَرَج‏ قَالَ النَّبِیُّ ص أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ وَ لَا یَزَالُ شِیعَتُنَا فِی حُزْنٍ حَتَّی یَظْهَرَ وَلَدِی الَّذِی بَشَّرَ بِهِ النَّبِیُّ یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً فَاصْبِرْ یَا شَیْخِی یَا أَبَا الْحَسَنِ عَلِیَّ وَ أْمُرْ جَمِیعَ شِیعَتِی بِالصَّبْرِ فَإِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یُورِثُها مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِین‏}}؛ مناقب ال ابی طالب ج۴، ص۴۲۶ </ref>.<ref>ر.ک: [[نصرت‌‏الله آیتی|آیتی، نصرت‌‏الله]]، [[آیینه انتظار یاوران مهدی (مقاله)|آیینه انتظار یاوران مهدی]]، ص ۱۶۵-۱۶۶.</ref>


==[[صبر]] [[دلیل]] [[برتری]] [[منتظران]]==
===[[صبر]] [[دلیل]] [[برتری]] [[منتظران]]===
*احتمال دارد [[برتر]] بودن [[منتظران]] در هر عصر و زمانی به [[دلیل]] [[صبر]] کردن در [[سختی‌ها]] باشد، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} خطاب به اصحابشان فرمودند: «بعد از شما قومی می‌‌آید که [[پاداش]] هر یک از آنها برابر [[پاداش]] پنجاه نفر از شماست. گفتند: ای [[رسول خدا]] مگر نه این است که ما در حضور شما، در [[بدر]] و [[احد]] و [[حنین]] شرکت کردیم و [[قرآن]] در میان ما نازل شد؟! فرمود: اگر مصیبت‌هایی را که بر آنان وارد می‌‌شد بر شما  وارد می‌‌شد؛ نمی‏‌‏توانستید [[تحمل]] کنید»<ref>{{متن حدیث|سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ اَلرَّجُلُ اَلْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ قَالُوا یَا رَسُولَ اَللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا اَلْقُرْآنُ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُمْ}}؛ منتخب الاثر، ص ۵۱۵؛ الغیبة طوسی، ص ۲۷۵؛ </ref>.<ref>ر.ک: [[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده، مهدی]]، [[نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار]]، ص۷۹-۹۰؛ [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱، ۲۱۷؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۸-۲۳۳؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص ۲۰۹-۲۱۳؛ [[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۹؛ [[مرضیه شریفی|شریفی، مرضیه]]، [[انتظار و آثار تربیتی‌ مکلفین در عصر غیبت (مقاله)|انتظار و آثار تربیتی‌ مکلفین در عصر غیبت]]، ص ۲۱۱-۲۱۲؛ [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶؛ [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]]؛ [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص ۷۵.  </ref> و حتی در جایی دیگر [[پیامبر]] [[منتظران]] [[صبور]] زمان [[غیبت امام عصر]] را به عنوان [[برادر]] خودشان معرفی کردند و [[دلیل]] این نزدیکی را اینچنین بیان کردند: «[[برادران]] من کسانی‏‌اند که در [[آخر الزمان]] می‏‌‏آیند و (ندیده، به من [[ایمان]] می‏‌‏آورند)... [[استقامت]] هر یک از آنها در [[دین]] خود، از کندن خارها در شب تاریک و به دست گرفتن [[آتش]] گداخته سخت‏تر است. آنها مشعل‏‏‌های هدایت‏‌اند که [[خداوند]] آنان را از فتنه‏‏‌های تیره‌‏وتار، [[نجات]] می‏‌‏بخشد»<ref>{{متن حدیث|إِخْوَانِی قَوْمٌ فِی آخِرِ الزَّمَانِ آمَنُوا وَ لَمْ یَرَوْنِی لَقَدْ عَرَّفَنِیهِمُ اللَّهُ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یُخْرِجَهُمْ مِنْ أَصْلَابِ آبَائِهِمْ وَ أَرْحَامِ أُمَّهَاتِهِمْ لَأَحَدُهُمْ أَشَدُّ بَقِیَّةً عَلَی دِینِهِ مِنْ خَرْطِ الْقَتَادِ فِی اللَّیْلَةِ الظَّلْمَاءِ أَوْ کَالْقَابِضِ عَلَی جَمْرِ الْغَضَا أُولَئِکَ مَصَابِیحُ الدُّجَی یُنْجِیهِمُ اللَّهُ مِنْ کُلِّ فِتْنَةٍ غَبْرَاءَ مُظْلِمَة}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۴؛ </ref>.<ref>ر.ک: [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱، ۲۱۷؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، [[انتظار بهار و باران (کتاب)|انتظار بهار و باران]]، ص ۸۵- ۸۸؛ [[عبدالله محمد‌هاشمی|محمد‌هاشمی، عبدالله]]، [[فرهنگ انتظار زمینه‌ساز تحقق جامعه مهدوی (مقاله)|فرهنگ انتظار زمینه‌ساز تحقق جامعه مهد]] ص ۳۲.</ref> و در جای دیگر فرمودند: «خوشا به حال [[صابرین]] در [[غیبت]] او... آنان کسانی هستند که [[خداوند]] در کتابش چنین توصیفشان کرده و کسانی که به [[غیب]] [[ایمان]] می‌آورند»<ref>{{متن حدیث|طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ... أُولَئِکَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ فَقَالَ: ﴿الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ...﴾}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۶۵ ـ ۶۹؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، [[انتظار بهار و باران (کتاب)|انتظار بهار و باران]]، ص ۸۵- ۸۸؛ [[علی هراتیان|هراتیان، علی]]، [[انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده (کتاب)|انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده]]، ص؟؟؟</ref>
*احتمال دارد [[برتر]] بودن [[منتظران]] در هر عصر و زمانی به [[دلیل]] [[صبر]] کردن در [[سختی‌ها]] باشد، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} خطاب به اصحابشان فرمودند: «بعد از شما قومی می‌‌آید که [[پاداش]] هر یک از آنها برابر [[پاداش]] پنجاه نفر از شماست. گفتند: ای [[رسول خدا]] مگر نه این است که ما در حضور شما، در [[بدر]] و [[احد]] و [[حنین]] شرکت کردیم و [[قرآن]] در میان ما نازل شد؟! فرمود: اگر مصیبت‌هایی را که بر آنان وارد می‌‌شد بر شما  وارد می‌‌شد؛ نمی‏‌‏توانستید [[تحمل]] کنید»<ref>{{متن حدیث|سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ اَلرَّجُلُ اَلْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ قَالُوا یَا رَسُولَ اَللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا اَلْقُرْآنُ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُمْ}}؛ منتخب الاثر، ص ۵۱۵؛ الغیبة طوسی، ص ۲۷۵؛ </ref>.<ref>ر.ک: [[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده، مهدی]]، [[نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار]]، ص۷۹-۹۰؛ [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱، ۲۱۷؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۸-۲۳۳؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص ۲۰۹-۲۱۳؛ [[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۹؛ [[مرضیه شریفی|شریفی، مرضیه]]، [[انتظار و آثار تربیتی‌ مکلفین در عصر غیبت (مقاله)|انتظار و آثار تربیتی‌ مکلفین در عصر غیبت]]، ص ۲۱۱-۲۱۲؛ [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶؛ [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]]؛ [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص ۷۵.  </ref> و حتی در جایی دیگر [[پیامبر]] [[منتظران]] [[صبور]] زمان [[غیبت امام عصر]] را به عنوان [[برادر]] خودشان معرفی کردند و [[دلیل]] این نزدیکی را اینچنین بیان کردند: «[[برادران]] من کسانی‏‌اند که در [[آخر الزمان]] می‏‌‏آیند و (ندیده، به من [[ایمان]] می‏‌‏آورند)... [[استقامت]] هر یک از آنها در [[دین]] خود، از کندن خارها در شب تاریک و به دست گرفتن [[آتش]] گداخته سخت‏تر است. آنها مشعل‏‏‌های هدایت‏‌اند که [[خداوند]] آنان را از فتنه‏‏‌های تیره‌‏وتار، [[نجات]] می‏‌‏بخشد»<ref>{{متن حدیث|إِخْوَانِی قَوْمٌ فِی آخِرِ الزَّمَانِ آمَنُوا وَ لَمْ یَرَوْنِی لَقَدْ عَرَّفَنِیهِمُ اللَّهُ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یُخْرِجَهُمْ مِنْ أَصْلَابِ آبَائِهِمْ وَ أَرْحَامِ أُمَّهَاتِهِمْ لَأَحَدُهُمْ أَشَدُّ بَقِیَّةً عَلَی دِینِهِ مِنْ خَرْطِ الْقَتَادِ فِی اللَّیْلَةِ الظَّلْمَاءِ أَوْ کَالْقَابِضِ عَلَی جَمْرِ الْغَضَا أُولَئِکَ مَصَابِیحُ الدُّجَی یُنْجِیهِمُ اللَّهُ مِنْ کُلِّ فِتْنَةٍ غَبْرَاءَ مُظْلِمَة}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۴؛ </ref>.<ref>ر.ک: [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱، ۲۱۷؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، [[انتظار بهار و باران (کتاب)|انتظار بهار و باران]]، ص ۸۵- ۸۸؛ [[عبدالله محمد‌هاشمی|محمد‌هاشمی، عبدالله]]، [[فرهنگ انتظار زمینه‌ساز تحقق جامعه مهدوی (مقاله)|فرهنگ انتظار زمینه‌ساز تحقق جامعه مهد]] ص ۳۲.</ref> و در جای دیگر فرمودند: «خوشا به حال [[صابرین]] در [[غیبت]] او... آنان کسانی هستند که [[خداوند]] در کتابش چنین توصیفشان کرده و کسانی که به [[غیب]] [[ایمان]] می‌آورند»<ref>{{متن حدیث|طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ... أُولَئِکَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ فَقَالَ: ﴿الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ...﴾}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۶۵ ـ ۶۹؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، [[انتظار بهار و باران (کتاب)|انتظار بهار و باران]]، ص ۸۵- ۸۸؛ [[علی هراتیان|هراتیان، علی]]، [[انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده (کتاب)|انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده]]، ص؟؟؟</ref>
*با این حال می‌‌توان گفت در طول [[تاریخ]] حیات پرافتخار [[شیعه]]، مهم‌ترین عاملی که [[شیعیان]] را در برابر حکومت‌های [[جور]] و [[ستم]] از زوال و انقراض نگه داشته است مسألۀ [[انتظار]] و [[عقیده به ظهور حضرت مهدی]] بوده است. پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]] {{صل}} و [[شهادت]] [[امیر المؤمنین]] و [[سیدالشهداء]] ({{ع}}) تا امروز ریشۀ تمام حرکات و نهضت‌های [[شیعه]] و [[مسلمین]] علیه [[باطل]] و استعمارگران، همین [[فلسفه]] [[اجتماعی]] [[انتظار]] و [[عقیده]] به ادامۀ [[مبارزه]] [[حق و باطل]] تا [[پیروزی]] مطلق بوده است<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>.
*با این حال می‌‌توان گفت در طول [[تاریخ]] حیات پرافتخار [[شیعه]]، مهم‌ترین عاملی که [[شیعیان]] را در برابر حکومت‌های [[جور]] و [[ستم]] از زوال و انقراض نگه داشته است مسألۀ [[انتظار]] و [[عقیده به ظهور حضرت مهدی]] بوده است. پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]] {{صل}} و [[شهادت]] [[امیر المؤمنین]] و [[سیدالشهداء]] ({{ع}}) تا امروز ریشۀ تمام حرکات و نهضت‌های [[شیعه]] و [[مسلمین]] علیه [[باطل]] و استعمارگران، همین [[فلسفه]] [[اجتماعی]] [[انتظار]] و [[عقیده]] به ادامۀ [[مبارزه]] [[حق و باطل]] تا [[پیروزی]] مطلق بوده است<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>.
==[[انتظار]] عامل [[پیروزی]] در تمام حالات [[زندگی]]==
===[[انتظار]] عامل [[پیروزی]] در تمام حالات [[زندگی]]===
*عنصر [[انتظار]] فقط مربوط به امر [[فرج]] نیست بلکه در تمام حالات اگر شخص، [[منتظر]] واقعه ای باشد، این عنصر [[توانمندی]] را به شخص [[منتظر]] می‌‌دهد تا بداند و بتواند برای رسیدن به هدفش [[صبر]] کند، صبری که با [[سختی]] همراه است ولی لزوماً این [[سختی]] با درد همراه نیست، بلکه [[صبر]] در برابر [[سختی‌ها]] به خاطر [[هدف]] والایی که منتظرش است می‌‌تواند شیرین باشد<ref>ر.ک: [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۲- ۳۲۳.</ref>.
*عنصر [[انتظار]] فقط مربوط به امر [[فرج]] نیست بلکه در تمام حالات اگر شخص، [[منتظر]] واقعه ای باشد، این عنصر [[توانمندی]] را به شخص [[منتظر]] می‌‌دهد تا بداند و بتواند برای رسیدن به هدفش [[صبر]] کند، صبری که با [[سختی]] همراه است ولی لزوماً این [[سختی]] با درد همراه نیست، بلکه [[صبر]] در برابر [[سختی‌ها]] به خاطر [[هدف]] والایی که منتظرش است می‌‌تواند شیرین باشد<ref>ر.ک: [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۲- ۳۲۳.</ref>.


==پرسش مستقیم==
==[[صبر]] از [[آثار روانشناختی انتظار]]==
* [[آیا صبر بر سختی‌های دوران غیبت از وظایف خاص مسلمانان نسبت به امام مهدی است؟ (پرسش)]]
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{وسط‌چین}}'''[[ رشد روحیه صبر و استقامت به عنوان یکی از آثار روان‌شناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)|رشد روحیه صبر و استقامت به عنوان یکی از آثار روان‌شناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟]]'''{{پایان}}
|تاریخ بایگانی| منبع = <small>[[مهدویت (پرسش)|(پرسمان آثار روانشناختی انتظار)]]</small>| تراز = راست| عرض = ۱۰۰px| اندازه خط = ۱۳px|رنگ پس‌زمینه=#F8FBF9| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}}
 
===اهمیت [[صبر]] در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] در [[دوران غیبت]]===
*یکی از مؤلفه‌های مهم و موفقیت‌آمیز در [[زندگی]] [[انسان]]، وجود [[صبر]] و [[شکیبایی]] در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] است. [[قرآن کریم]] [[مؤمنان]] را به [[صبر]] و [[پایداری]] [[دعوت]] می‌کند و صبرپیشگی را زمینۀ دریافت [[معارف الهی]] دانسته است، چراکه در [[صبر]] فواید بی شماری برای [[تربیت نفس]]، تقویت شخصیت و افزایش [[توانایی]] [[انسان]] در برابر [[سختی‌ها]] و [[مصائب]] نهفته است. اما این عامل در [[زمان غیبت]] [[امام]] بیشتر از زمان‌های دیگر مورد احتیاج [[منتظران]] است، چراکه شرایطِ بسیار دشوار [[عصر غیبت]] که دوران دوری از [[حجت الهی]] است، سبب می‌‌شود، هجمۀ [[دشمنان دین]] برای خاموش ساختن [[نور الهی]] بیشتر شود و همین امر موجب می‌‌شود [[منتظران]] در [[عصر غیبت]] به [[استقامت]] بیشتری برای گذر از این دوران [[نیاز]] داشته باشند<ref>ر.ک: [[نفیسه فقیهی مقدس|فقیهی مقدس، نفیسه]]، [[بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی (مقاله)|بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی]]، ص؟؟  </ref>. به عبارت دیگر [[صبر]] و [[استقامت]] یک ویژگی روانی و [[ثبات]] درونی است که نتیجۀ آن [[مدیریت]] [[احساسات]] و هیجانات، [[توان]] [[تحمل]] [[سختی‌ها]] و سخت کوشی در کارهاست. با توجه به تحلیل برخی از [[آیات قرآن]] و نیز [[روایات]]، هفت نوع سازۀ روان‌شناختی به عنوان پایه‌های روان‌شناختی [[صبر]] و [[استقامت]] می‌توان به دست آورد. مشخص بودن [[هدف]]، ارزشمند بودن [[هدف]]، [[اشتیاق]] رسیدن به [[هدف]]، [[ترس]] از [[شکست]]، بی رغبتی به امور منافی [[هدف]]، [[ضرورت]] پیمودن این مسیر برای رسیدن به [[هدف]] و احتمال رسیدن به [[هدف]] به عنوان پایه ‌های [[صبر]] و [[استقامت]] هستند که همگی از آموزه ی [[انتظار]] [[منجی موعود]] قابل برداشت هستند<ref>ر.ک. [[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>. بنابراین [[انسان]] [[منتظر]] کسی است که همۀ [[سختی‌ها]] و ناملایمات را به [[امید]] رسیدن به آرمان‌های بلندش، [[تحمل]] کند<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶. </ref>.
 
===ارتباط بین [[صبر]] و رشد روانی [[منتظر]]===
*در معنی [[صبر]] و [[استقامت]] در بعد روحی و شخصیتی می‌‌توان گفت [[صبر]] و [[استقامت]] پیوند تنگاتنگی با [[روح]] و روان [[منتظر]] دارد به طوری که حاصل شدن چنین صبری، مستلزم [[آمادگی]] و رشد روحی و شخصیتی [[منتظر]] است، زیرا در [[دوران غیبت]]، فشار زیادی بر [[منتظران]] [[مخلص]] و [[صدیق]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} وارد می‌‌شود و این امر مستلزم این است که [[منتظر]] از لحاظ روحی و شخصیتی در بالاترین [[حد ]][[آمادگی]] باشد تا بتواند به بالاترین درجات [[صبر]] دسترسی پیدا کند؛ صبری که رأس الایمان است<ref>ر.ک: [[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، [[پیش‌درآمدی بر آثار روان‌شناسی انتظار (مقاله)|پیش درآمدی بر آثار روان‌شناسی انتظار]]، ص؟؟ </ref>. این [[آمادگی روحی]] و شخصیتی را می‌‌توان در [[کلام پیامبر]]{{صل}} خطاب به اصحابش جست‌وجو کرد: «پس از شما کسانی می‌‌آیند که به هر یک از آنان، اجر پنجاه نفر از شما را خواهند داد [[اصحاب]] گفتند: ای [[پیامبر خدا]]، ما در جنگ‌های [[بدر]]، [[احد]] و [[حنین]] با شما بودیم و آیاتی از [[قرآن]] دربارۀ ما نازل شده است. [[حضرت]] پاسخ دادند: اگر آنچه آنان [[تحمل]] می‌‌کنند بر شما وارد می‌‌شد، مانند [[صبر]] آنان، [[صبر]] نمی‌کردید»<ref>{{متن حدیث|سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا الْقُرْآنُ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُمْ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۰.</ref>. در این [[کلام]]، [[پیامبر]]{{صل}} رشد و [[آمادگی روحی]] و شخصیتی [[منتظران]] [[عصر غیبت]] را بیشتر از زمان‌های دیگر می‌‌داند؛ چراکه ایشان قائلند این حد از [[صبر]] و [[شکیبایی]] فقط در زمان [[غیبت امام عصر]] و برای منتظرانش جلوه می‌‌کند<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۱۱۸.</ref>.
===عوامل رشد روحی===
*اما این رشد روحی و شخصیتی برای [[صبر]] کردن در [[زمان غیبت]]، چگونه حاصل می‌‌شود؟ چندین عامل برای این امر بیان شده است:
#این رشد روحی و شخصیتی از [[معرفت]] به [[خدا]] و حجتش در روی [[زمین]] و استغاثۀ به [[خداوند]] برای [[توانایی]] [[اطاعت]] از حجتش حاصل می‌‌شود، چنانکه یکی از دعاهایی [[منتظرین]] در [[زمان غیبت]] اینگونه است" «خدایا‌! خودت‌ را به من بشناسان... مرا در راه دینت [[استوار]] گردان و به من [[صبر]] عطا کن!... مرا بر [[اطاعت]] او [[قدرت]] ده و بر [[پیروی از امام]] [[پایداری]] عطا کن»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ...}}، نعمانی، محمد بن ابراهیم‌، الغیبة‌، ص۱۶۶. </ref>.<ref>ر.ک: [[رضا باقی‌زاده|باقی‌زاده، رضا]]، [[بررسی دستاوردهای روان‌شناختی سبک زندگی انتظار (مقاله)|بررسی دستاوردهای روان‌شناختی سبک زندگی انتظار]]، ص ۶۲.</ref>
#همچنین [[معرفت]] به مسئلۀ [[انتظار]] می‌‌تواند عامل دیگری برای ایجاد [[آمادگی روحی]] و روانی فرد [[منتظر]] در خصوص [[صبر]] کردن باشد، حال این [[معرفت]] به [[انتظار]] زمانی درخشنده می‌‌شود که ما بفهمیم مقولۀ [[انتظار]] فقط مربوط به [[مردمان]] [[منتظر]] نیست؛ بلکه طبق روایتی از [[امام رضا]]{{ع}} نه تنها انسان‌های [[منتظر]] و صبورند، بلکه [[خداوند]] نیز در [[انتظار]] تحقّق فرجام نیکویی [[آفرینش]] است: «چه نیکوست [[صبر]] و [[انتظار فرج]]، آیا سخن [[خدای تعالی]] را نشنیده‌اید که فرمود: "[[چشم به راه]] باشید که من نیز با شما چشم به راهم"، و فرمود: "[[منتظر]] باشید که من نیز با شما از منتظرانم"، "پس بر شما [[باد]] که [[صبر]] کنید»<ref>{{متن حدیث|مَا أَحْسَنَ الصَّبْرَ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ! أَمَا سَمِعْتَ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: وَارْتَقِبُوا إِنِّی مَعَکُمْ رَقِیبٌ؛ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ، فَعَلَیْکُمْ‌ بِالصَّبْرِ}}؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال‌الدین، ج۲، ص۶۴۵، ح۵.</ref>.<ref>ر.ک: [[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)|نقش انتظار در بهداشت روانی]]، ص ۱۱۵.</ref>
#عامل دیگری که می‌‌توان اهرمی برای رشد روحیۀ [[صبر]] در بعد روحی و روانی [[منتظر]] در زمان [[انتظار]] باشد [[تحمل]] هدفمند مشکلات است. این مهم براساس مداومت برای به دست آوردن مؤلفه‌های اساسی [[انتظار]] حاصل می‌‌شود، به طوری که فرد کنترلش حفظ می‌‌ماند و از لحاظ روحی می‌‌تواند در برابر [[سختی‌ها]] و ناملایمات [[صبور]] باشد<ref>ر.ک: [[نفیسه فقیهی مقدس|فقیهی مقدس، نفیسه]]، [[بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی (مقاله)|بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی]]، ص؟؟</ref>.
===مصادیق رشد روحی و شخصیتی===
*از لحاظ مصداقی، رشد روحی و شخصیتی [[منتظر]] [[صابر]] را می‌‌توان در این [[آیه]] از [[قرآن]] جستجو کرد: {{متن قرآن|وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمْوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ}}<ref>«و بی‌گمان شما را با چیزی از بیم و گرسنگی و کاستی دارایی‌ها و کسان و فرآورده‌ها می‌آزماییم، و شکیبایان را نوید بخش!» سوره بقره، آیه ۱۵۵.</ref> [[آمادگی روحی]] نسبت به [[امتحانات سخت]] مثل [[ترس]]، [[گرسنگی]] و [[مرگ]] عزیزان، می‌‌تواند از جمله شروط [[آمادگی]] برای [[انتظار ظهور]] باشد<ref>ر.ک: [[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)|نقش انتظار در بهداشت روانی]]، ص ۱۱۵.</ref>. به عبارتی می‌‌توان گفت  رشد روحی و روانی برای حاصل شدن [[صبر]] در [[زمان غیبت]] بدون امتحانات و ابتلائات میسر نمی‌شود، چنانکه در روایتی [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: «[[ظهور]] محقق نمی‌شود، مگر پس از [[یأس]] و [[ناامیدی]] از دیگران. به‌ خدا‌ [[سوگند]]، امر [[ظهور]] به وقوع نخواهند پیوست تا زمانی که در اثر ابتلائات شدید، ماهیت افراد‌ آشکار‌ شود‌ و صف‌بندی‌ها مشخص گردد»<ref>{{متن حدیث|یَا مَنْصُورُ إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَا یَأْتِیکُمْ إِلَّا بَعْدَ إِیَاسٍ لَا وَ اللَّهِ حَتَّی تُمَیَّزُوا لَا وَ اللَّهِ حَتَّی تُمَحَّصُوا لَا وَ اللَّهِ حَتَّی یَشْقَی مَنْ یَشْقَی وَ یَسْعَدَ مَنْ یَسْعَدُ"}} مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۱. </ref>.<ref>ر.ک: [[رضا باقی‌زاده|باقی‌زاده، رضا]]، [[بررسی دستاوردهای روان‌شناختی سبک زندگی انتظار (مقاله)|بررسی دستاوردهای روان‌شناختی سبک زندگی انتظار]]، ص ۶۲. </ref>
*البته این نوع [[آمادگی روحی]] و روانی زمانی اثرگذار است که همراه مؤلفه ای به نام [[رضایت]] باشد، یعنی [[منتظر]] به حد اعلای از [[صبر]] نمی‌رسد مگر اینکه [[آمادگی روحی]] و روانی او در [[صبر]]، همراه با [[رضایت]] و طیب [[نفس]] باشد چنانکه در روایتی، [[معصوم]]{{ع}} [[یاران]] [[حقیقی]] [[امام عصر]]{{ع}} را کسانی معرفی می‌‌کند که در [[زمان غیبت]] [[امام]]، «صبری بدون [[شکوه]] و همراه با [[رضایت]] قلبی دارند»<ref>{{متن حدیث|غَیْرُ شَاکِّینَ صَابِرُونَ مُسْلِمُون}}؛ ‏مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵٢، ص۱۴۴.  </ref>.<ref>ر.ک: [[نفیسه فقیهی مقدس|فقیهی مقدس، نفیسه]]، [[بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی (مقاله)|بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی]]، ص؟؟ </ref>




۱۹٬۴۱۸

ویرایش