سفیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۵۱۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۹ مهٔ ۲۰۲۰
خط ۴۲: خط ۴۲:
*سفیانی غیر نمادین، واقعی و یک فرد مشخص از [[نسل]] [[ابوسفیان]] است.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱؛ [[سید عباس طباطبایی‌فر|طباطبایی‌فر، سید عباس]]، مهدی شناسی، ص۶۵.</ref>
*سفیانی غیر نمادین، واقعی و یک فرد مشخص از [[نسل]] [[ابوسفیان]] است.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱؛ [[سید عباس طباطبایی‌فر|طباطبایی‌فر، سید عباس]]، مهدی شناسی، ص۶۵.</ref>
*قائلین این نظریه می‌گویند: تصریح [[روایات]] به نام و [[نسب]] و وضعیت ظاهری سفیانی، جز با فرد دانستن وی فهمیده نمی‌شود، و [[ظهور]] سایر [[روایات]] در فرد بودن سفیانی و فقدان [[دلیل]] بر نپذیرفتن این ظهورات، دلایلی هستند که این نظریه را اثبات می‌کنند.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref> همچنین نظریۀ اول (نمادین دانستن سفیانی) به [[دلایل]] مختلفی [[باطل]] است، از جمله:
*قائلین این نظریه می‌گویند: تصریح [[روایات]] به نام و [[نسب]] و وضعیت ظاهری سفیانی، جز با فرد دانستن وی فهمیده نمی‌شود، و [[ظهور]] سایر [[روایات]] در فرد بودن سفیانی و فقدان [[دلیل]] بر نپذیرفتن این ظهورات، دلایلی هستند که این نظریه را اثبات می‌کنند.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref> همچنین نظریۀ اول (نمادین دانستن سفیانی) به [[دلایل]] مختلفی [[باطل]] است، از جمله:
*الف) نمادین دانستن سفیانی با [[روایات]] متعددی در [[تعارض]] است، از جمله:<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref> مجموعه روایاتی که نام، [[نسب]] و وضعیت ظاهری و ویژگی‌‌های جسمانی سفیانی را ذکر کرده‌اند.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref> [[روایات]] در این مضمون مشترک‌اند که سفیانی، یک فرد است.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref> [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در نامه‌ای به [[معاویه]]، اینگونه به سفیانی اشاره نموده است:<ref>کتاب سلیم بن قیس، ج ۲، ص ۷۷۴: «يَا مُعَاوِيَةُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَدْ أَخْبَرَنِي‏ ... ٍ وَ أَنَّ رَجُلًا مِنْ وُلْدِكَ مَشُومٌ مَلْعُونٌ جِلْفٌ جَافٍ مَنْكُوسُ الْقَلْبِ فَظٌّ غَلِيظٌ قَدْ نَزَعَ اللَّهُ مِنْ قَلْبِهِ الرَّأْفَةَ وَ الرَّحْمَةَ أَخْوَالُهُ مِنْ كَلْبٍ‏ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْهِ وَ لَوْ شِئْتُ لَسَمَّيْتُهُ وَ وَصَفْتُهُ وَ ابْنُ كَمْ هُوَ فَيَبْعَثُ جَيْشاً إِلَى الْمَدِينَةِ فَيَدْخُلُونَهَا فَيُسْرِفُونَ فِيهَا فِي‏ الْقَتْلِ وَ الْفَوَاحِشِ وَ يَهْرُبُ مِنْهُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي زَكِيٌّ نَقِيٌّ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»</ref> «ای [[معاویه]]! [[پیامبر خدا]]{{صل}} به من خبر داده است ... فردی از [[نسل]] تو (که شوم، [[ملعون]]، نابخرد، خشن، با دلی واژگون، بدخو و سخت گیر است و [[خداوند]]، رحم و شفقت را از [[دل]] او برکنده و از سوی [[مادر]] به [[قبیله کلب]] می‌رسد و گویی او را می‌بینم و اگر می‌خواستم، نامش، ویژگی‌‌هایش و چند ساله بودنش را می‌گفتم)، لشکری را روانه [[مدینه]] می‌کند و به آن وارد می‌شود و در [[کشتار]] و زشت کاری، زیاده‌ روی می‌کنند و مردی [[پاک]] و [[پاکیزه]] از [[نسل]] من از او می‌گریزد؛ کسی که [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر می‌کند، همان گونه که از [[ظلم و ستم]] پر شده است.»<ref>ر.ک. [[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۷۲ ـ ۷۸</ref> و [[روایات]] دیگر.<ref>ر.ک. [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۵۳ـ۵۰؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۰۴؛ [[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۷۲ـ۷۸</ref> اگر سفیانی، یک نماد باشد باید این [[روایات]]، کنار گذاشته شوند.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref>
*الف) نمادین دانستن سفیانی با [[روایات]] متعددی در [[تعارض]] است، از جمله:<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref> مجموعه روایاتی که نام، [[نسب]] و وضعیت ظاهری و ویژگی‌‌های جسمانی سفیانی را ذکر کرده‌اند.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref> [[روایات]] در این مضمون مشترک‌اند که سفیانی، یک فرد است.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref> [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در نامه‌ای به [[معاویه]]، اینگونه به سفیانی اشاره نموده است:<ref>کتاب سلیم بن قیس، ج ۲، ص ۷۷۴: «يَا مُعَاوِيَةُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَدْ أَخْبَرَنِي‏ ... ٍ وَ أَنَّ رَجُلًا مِنْ وُلْدِكَ مَشُومٌ مَلْعُونٌ جِلْفٌ جَافٍ مَنْكُوسُ الْقَلْبِ فَظٌّ غَلِيظٌ قَدْ نَزَعَ اللَّهُ مِنْ قَلْبِهِ الرَّأْفَةَ وَ الرَّحْمَةَ أَخْوَالُهُ مِنْ كَلْبٍ‏ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْهِ وَ لَوْ شِئْتُ لَسَمَّيْتُهُ وَ وَصَفْتُهُ وَ ابْنُ كَمْ هُوَ فَيَبْعَثُ جَيْشاً إِلَى الْمَدِينَةِ فَيَدْخُلُونَهَا فَيُسْرِفُونَ فِيهَا فِي‏ الْقَتْلِ وَ الْفَوَاحِشِ وَ يَهْرُبُ مِنْهُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي زَكِيٌّ نَقِيٌّ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»</ref> «ای [[معاویه]]! [[پیامبر خدا]]{{صل}} به من خبر داده است ... فردی از [[نسل]] تو (که شوم، [[ملعون]]، نابخرد، خشن، با دلی واژگون، بدخو و سخت گیر است و [[خداوند]]، رحم و شفقت را از [[دل]] او برکنده و از سوی [[مادر]] به [[قبیله کلب]] می‌رسد و گویی او را می‌بینم و اگر می‌خواستم، نامش، ویژگی‌‌هایش و چند ساله بودنش را می‌گفتم)، لشکری را روانه [[مدینه]] می‌کند و به آن وارد می‌شود و در [[کشتار]] و زشت کاری، زیاده‌ روی می‌کنند و مردی [[پاک]] و [[پاکیزه]] از [[نسل]] من از او می‌گریزد؛ کسی که [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر می‌کند، همان گونه که از [[ظلم و ستم]] پر شده است.»<ref>ر.ک. [[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۷۲ ـ ۷۸</ref> و نیز فرمود:<ref>[[علامه مجلسی|مجلسی، محمد باقر]]، بحار الأنوار، ج ۵۲، ص۲۰۶؛ [[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی، لطف‌الله]]، منتخب الأثر، ص ۴۵۸: «ِيَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ الْجُدَرِيِّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَرَ اسْمُهُ عُثْمَانُ وَ أَبُوهُ عَنْبَسَةُ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ أَبِي سُفْيَانَ حَتَّى يَأْتِيَ أَرْضَ قَرَارٍ وَ مَعِينٍ فَيَسْتَوِيَ عَلَى مِنْبَرِهَا»</ref> «پسر هند جگرخوار (سفیانی) از بیابان بیرون می‌آید. او مردی متوسط‍‌ القامه، قیافه‌اش وحشتناک و سرش ضخیم و رویش آبله دارد. اگر او را ببینی خیال می‌کنی یک ‌چشمی است، او از اولاد [[ابو سفیان]] است. وی [[خروج]] می‌کند و به [[کوفه]] (یا [[نجف]]) می‌آید و بر [[منبر]] آن می‌نشیند. گروه کثیری را [[فریب]] می‌دهد و آنان را با خود هم دست می‌نماید و مناطق: [[شام]]، [[دمشق]]، [[حمص]]، [[فلسطین]]، [[اردن]] و قنسرین<ref>قنسرین نام شهری بوده در نزدیکی حلب که در سال ۳۵۱ ه.ق در زمان استیلای رومیان بر آن شهر، ویران شد و مردمان آن از ترس، کوچ کردند و از شهر جز کاروان‌سرایی باقی نماند. (ر.ک. مراصد الإطلاع، ج ۳، ص ۱۱۲۶.)</ref> را [[تصرف]] می‌نماید».<ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۰۴</ref> و....<ref>ر.ک. [[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۷۲ـ۷۸؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۰۴</ref> و [[روایات]] دیگر.<ref>ر.ک. [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۵۳ـ۵۰؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۰۴؛ [[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۷۲ـ۷۸</ref> اگر سفیانی، یک نماد باشد باید این [[روایات]]، کنار گذاشته شوند.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref>
*ب) با ظاهر [[روایات]] متعدد دیگری [[مخالفت]] دارد؛ توضیح اینکه: برای سمبلیک گرفتن سفیانی باید:<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref>
*ب) با ظاهر [[روایات]] متعدد دیگری [[مخالفت]] دارد؛ توضیح اینکه: برای سمبلیک گرفتن سفیانی باید:<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref>
#مجموعه روایاتی را که از [[دین]] سفیانی خبر داده‌اند، [[علی]] ‌رغم [[ظهور]] آن‌ها در فرد بودن سفیانی، بر این معنا حمل کرد که: منظور شکل ‌گیری این جریان [[فرهنگی]] [[انحرافی]]، در دنیای [[اسلام]] است.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref> [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند:<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص ۲۷۳؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۵: «كَأَنِّي بِالسُّفْيَانِيِّ أَوْ بِصَاحِبِ السُّفْيَانِيِّ قَدْ طَرَحَ رَحْلَهُ فِي رَحْبَتِكُمْ بِالْكُوفَةِ فَنَادَى مُنَادِيهِ مَنْ جَاءَ بِرَأْسِ شِيعَةِ عَلِيٍّ فَلَهُ أَلْفُ دِرْهَمٍ فَيَثِبُ الْجَارُ عَلَى جَارِهِ وَ يَقُولُ هَذَا مِنْهُمْ فَيَضْرِبُ عُنُقَهُ وَ يَأْخُذُ أَلْفَ دِرْهَمٍ أَمَا إِنَّ إِمَارَتَكُمْ يَوْمَئِذٍ لَا يَكُونُ إِلَّا لِأَوْلَادِ الْبَغَايَا»</ref> «گویا سفیانی را می‌بینم که در میدان کوفۀ شما، [[جایگاه]] خود را گسترانیده است و منادی او فریاد می‌زند هر کس سر [[شیعه]] [[علی]] را بیاورد هزار درهم مزد می‌گیرد [[همسایه]] بر [[همسایه]] رحم نمی‌‌کند و گردنش را می‌زند برای هزار درهم [[آگاه]] باشید که [[حکومت]] شما در آن زمان به دست زنا زادگان خواهد بود.»<ref>ر.ک. [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۵۳ـ۵۰؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۰۴</ref>
#مجموعه روایاتی را که از [[دین]] سفیانی خبر داده‌اند، [[علی]] ‌رغم [[ظهور]] آن‌ها در فرد بودن سفیانی، بر این معنا حمل کرد که: منظور شکل ‌گیری این جریان [[فرهنگی]] [[انحرافی]]، در دنیای [[اسلام]] است.<ref>ر.ک. [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت ‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۱۷ ـ ۱۲۱</ref> [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند:<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص ۲۷۳؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۵: «كَأَنِّي بِالسُّفْيَانِيِّ أَوْ بِصَاحِبِ السُّفْيَانِيِّ قَدْ طَرَحَ رَحْلَهُ فِي رَحْبَتِكُمْ بِالْكُوفَةِ فَنَادَى مُنَادِيهِ مَنْ جَاءَ بِرَأْسِ شِيعَةِ عَلِيٍّ فَلَهُ أَلْفُ دِرْهَمٍ فَيَثِبُ الْجَارُ عَلَى جَارِهِ وَ يَقُولُ هَذَا مِنْهُمْ فَيَضْرِبُ عُنُقَهُ وَ يَأْخُذُ أَلْفَ دِرْهَمٍ أَمَا إِنَّ إِمَارَتَكُمْ يَوْمَئِذٍ لَا يَكُونُ إِلَّا لِأَوْلَادِ الْبَغَايَا»</ref> «گویا سفیانی را می‌بینم که در میدان کوفۀ شما، [[جایگاه]] خود را گسترانیده است و منادی او فریاد می‌زند هر کس سر [[شیعه]] [[علی]] را بیاورد هزار درهم مزد می‌گیرد [[همسایه]] بر [[همسایه]] رحم نمی‌‌کند و گردنش را می‌زند برای هزار درهم [[آگاه]] باشید که [[حکومت]] شما در آن زمان به دست زنا زادگان خواهد بود.»<ref>ر.ک. [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۵۳ـ۵۰؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۰۴</ref>
۱۱۱٬۹۱۱

ویرایش