وظایف متعلمان در عصر غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

وظایف متعلمان در عصر غیبت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۱۹

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲ ژوئن ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'امامی' به 'امامی'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۳۹

ویرایش

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 ==[[وظایف]] دانش‌آموزان و دانشجویان در [[زمان غیبت]]==
 *از جملۀ [[وظایف]] دانش‌آموزان و دانشجویان که در زمان [[غیبت امام مهدی]]{{ع}} نقش مؤثری در [[هدایت]] [[امت اسلامی]] دارند عبارت‌اند از:
-#تلاش در راه علم‌اندوزی: جهد یعنی به کار بستن تمام [[توان]] و کوشش نهایی [[انسان]] در مسیر رسیدن به مقصود. طالب [[دانش]] باید تمام کوشش خویش را در راه علم‌اندوزی به کار گیرد. فرد یا جامعۀ [[جاهل]] به مراتب [[حقیقی]] [[انتظار]] دست نمی‌یابد و نمی‌تواند [[زمینه‌ساز ظهور]] [[امامی]] باشد که خود خزانۀ [[علم الهی]] است: {{متن حدیث|وَ خُزَّانَ‏ الْعِلْم‏‏‏‏‏‏‏‏‏}}<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۰۹.</ref> از این‌رو کوشش در علم‌اندوزی از [[وظایف منتظران راستین]] آن [[امام همام]]{{ع}} به ویژه طلاب و دانشجویان است: {{متن حدیث|وَ عَلَی‏ الْمُتَعَلِّمِینَ‏ بِالْجَهْدِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏}}. وظیفۀ بایستۀ دانشجویان و طلاب [[منتظر]]، تلاش برای [[فراگیری]] از سر میل و رغبت قلبی است؛ چون تلاش بی‌رغبت به سردی و [[سستی]] می‌گراید و متوقف و خاموش می‌شود: «وَ الرَّغْبَة‏‏‏‏‏‏‏‏‏"»<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۲۰۷ـ ۲۰۸.</ref>.
+#تلاش در راه علم‌اندوزی: جهد یعنی به کار بستن تمام [[توان]] و کوشش نهایی [[انسان]] در مسیر رسیدن به مقصود. طالب [[دانش]] باید تمام کوشش خویش را در راه علم‌اندوزی به کار گیرد. فرد یا جامعۀ [[جاهل]] به مراتب [[حقیقی]] [[انتظار]] دست نمی‌یابد و نمی‌تواند [[زمینه‌ساز ظهور]] امامی باشد که خود خزانۀ [[علم الهی]] است: {{متن حدیث|وَ خُزَّانَ‏ الْعِلْم‏‏‏‏‏‏‏‏‏}}<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۰۹.</ref> از این‌رو کوشش در علم‌اندوزی از [[وظایف منتظران راستین]] آن [[امام همام]]{{ع}} به ویژه طلاب و دانشجویان است: {{متن حدیث|وَ عَلَی‏ الْمُتَعَلِّمِینَ‏ بِالْجَهْدِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏}}. وظیفۀ بایستۀ دانشجویان و طلاب [[منتظر]]، تلاش برای [[فراگیری]] از سر میل و رغبت قلبی است؛ چون تلاش بی‌رغبت به سردی و [[سستی]] می‌گراید و متوقف و خاموش می‌شود: «وَ الرَّغْبَة‏‏‏‏‏‏‏‏‏"»<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۲۰۷ـ ۲۰۸.</ref>.
 #[[شناخت امام]]{{ع}}: [[شناخت امام]]{{ع}} هرچه وسیع‌تر باشد تأثیرش در [[زندگی]] بیشتر خواهد بود. [[اطاعت از امام]]{{ع}} مستلزم [[شناخت]] آن [[حضرت]] است، اصولاً [[اطاعت]] واقعی بدون [[معرفت]] امکان‌پذیر نیست. عدم [[شناخت]] موجب [[گمراهی]] و [[انحراف]] از [[دین]] می‌‌شود و شاید به همین خاطر است که در [[زمان غیبت]] نسبت به [[خواندن]] این [[دعا]] سفارش اکید شده است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ... اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ؛ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ، ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۵۶۴.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد رضا آزاد منجیری|آزاد منجیری، محمد رضا]]، [[ویژگی‌های دانشجوی منتظر (مقاله)|ویژگی‌های دانشجوی منتظر]]، ص؟؟؟.</ref>
 #تصمیم بر [[یاری]] رساندن بر [[امام زمان]]{{ع}}: [[زمان ظهور]] [[حضرت]] به صورت قطع بر ما مخفی است و اگر کسی احیاناً زمان معینی را معلوم کند به [[نص]] صریح [[روایات]] [[دروغگو]] شمرده می‏‌شود، [[امام زمان]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|کَذَبَ الْوَقَّاتُونَ}}<ref>کافی، ج ۱، ص ۳۶۸. </ref>، لذا شیعۀ واقعی باید تصمیم قلبی داشته که هر وقت [[حضرت]] [[ظهور]] کردند ایشان را [[یاری]] رساند؛ حال اگر [[توفیق]] [[درک زمان ظهور]] را نکرد و پیش از آن اجلش فرا رسید از [[پاداش]] [[شهادت در رکاب حضرت]] برخوردار خواهد بود<ref>ر.ک: [[محمد رضا آزاد منجیری|آزاد منجیری، محمد رضا]]، [[ویژگی‌های دانشجوی منتظر (مقاله)|ویژگی‌های دانشجوی منتظر]]، ص؟؟؟.</ref>.