معنای عام انتظار: تفاوت میان نسخه‌ها

==مفهوم [[انتظار عام]]==

*چنین تعبیری از انتظار در آثار اهل سنت نیز دیده می‌شود؛ در این زمینه ابن‌قیم جوزی از علمای حنبلی‌مذهب، در کتاب مدارج‌السالکین درباره معنای اصطلاحی [[انتظار]] عام این‌گونه می‌نویسد: «[[انتظار]]، روح [[فرج]] است؛ یعنی [[ملایمت]] و لذت‌بخشی و راحت [[فرج]] با [[انتظار]] حاصل می‌شود. به [[راستی]] اینکه [[انسان]] در میان [[بلا]] بهره‌مند از [[روح]] [[فرج]] و [[ملایمت]] و راحت آن است، از [[الطاف]] خفی و [[گشایش]] تعجیل یافته است»<ref>{{عربی|"انْتِظَارُ رُوحِ الْفَرَجِ یَعْنِی رَاحَتَهُ و نَسِیمَهُ وَ لَذَّتَهُ. فَإنَّ انتِظارَهُ وَ مُطالَعَتَهُ وَ تَرَقُّبَهُ یُخَفِّفُ حَملَ الْمَشَقَّةِ ولا سِیَّما عِندَ قُوَّةِ الرَّجاءِ أَوِ الْقَطْعِ بِالْفَرْجِ. فَإِنَّهُ یَجِدُ فِی حَشْوِ الْبَلاءِ مِنْ رُوْحِ الْفَرَجِ وَ نَسِیمِهِ وَ راحَتِهِ: ما هُوَ مِن خَفِیِّ الأَلطافِ، وَ مَا هُوَ فَرَجٌ مُعَجَّلٌابن قیم الجوزی"}}، الجوزیه، ابن قیم، مدارج السالکین بین منازل ایاک نعبد و ایاک نستعین، ج ۲، ص ۱۶۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۲۲-۲۴.</ref> و یا گفته شده: «اصل [[انتظار فرج]] از یک اصل کلی [[قرآنی]] و [[اسلامی]] به نام [[حرمت]] [[یأس]] از [[روح الله]] [[استنتاج]] شده است»<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]،  قیام و انقلاب مهدی، ص ۷.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد صادق ربانی‌ خوراسگانی|ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۹.</ref>.

*[[انتظار عام]] تنها مخصوص انسان‌های عادی نیست بلکه با نگاهی به [[آیات قرآن]] متوجه می‌‌شویم این نوع از [[انتظار]] علاوه بر اینکه مورد خطاب [[مردم]] عادی بوده، متوجه [[پیامبران]] هم شده است مانند: {{متن قرآن|وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّينَ لَمَا آتَيْتُكُم مِّن كِتَابٍ وَحِكْمَةٍ ثُمَّ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مُّصَدِّقٌ لِّمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَلَتَنصُرُنَّهُ قَالَ أَأَقْرَرْتُمْ وَأَخَذْتُمْ عَلَى ذَلِكُمْ إِصْرِي قَالُواْ أَقْرَرْنَا قَالَ فَاشْهَدُواْ وَأَنَاْ مَعَكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ}}<ref>«و خدا از پیامبران پیمان گرفت که شما را کتاب و حکمت داده‏ام به پیامبری که آیین شما را تصدیق می‏‌کند و به رسالت نزد شما می‏‌آید بگروید و یاری‏اش کنید. گفت: آیا اقرار کردید و عهد مرا پذیرفتید؟ گفتند: اقرار کردیم. گفت: پس شهادت دهید و من نیز با شما از شاهدانم» سوره آل عمران، آیه ۸۱.</ref>، بر اساس این [[آیه]] هر [[پیامبری]] همواره باید خود را در حال انتظارِ فرستادۀ بعدی [[خدا]] بداند و [[امت]] خود را نیز بدین [[باور]] سوق دهد<ref>ر.ک: [[عبدالله موحدی محب|موحدی محب، عبدالله]]، تفسیر میثاق در آیه شریفه و اذ اخذ الله میثاق النبیین.</ref>.