←پاداش اهل مدینه در صورت همراهی با پیامبر در امر جهاد
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*منظور آن دسته از آیاتی است که به [[اجر]] و پاداش [[دنیایی]] از سوی [[پیامبر]] اشاره دارد. اهمیت این تأکید برای این است که نشان دهد که اولا، [[پیامبران]] برای اهداف مادی و توقعات [[دنیایی]] [[قیام]] نکرده و طالب [[اجر]] نیستند، ثانیا، کار قدسی و [[الهی]] با پاداش مادی توقع داشتن [[سازگاری]] ندارد. | *منظور آن دسته از آیاتی است که به [[اجر]] و پاداش [[دنیایی]] از سوی [[پیامبر]] اشاره دارد. اهمیت این تأکید برای این است که نشان دهد که اولا، [[پیامبران]] برای اهداف مادی و توقعات [[دنیایی]] [[قیام]] نکرده و طالب [[اجر]] نیستند، ثانیا، کار قدسی و [[الهی]] با پاداش مادی توقع داشتن [[سازگاری]] ندارد. | ||
==پاداش اهل [[مدینه]] در صورت [[همراهی | ==پاداش اهل [[مدینه]] در صورت [[همراهی با پیامبر]] در امر [[جهاد]]== | ||
{{متن قرآن|مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ * وَلَا يُنْفِقُونَ نَفَقَةً صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً وَلَا يَقْطَعُونَ وَادِيًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}}<ref>«مردم مدینه و تازیان بیابان‌نشین پیرامون آنان حق ندارند از (همراهی) پیامبر بازمانند و نه جان‌های خودشان را از جان او دوست‌تر بدارند؛ از این رو که هیچ تشنگی و سختی و گرسنگی در راه خداوند به آنان نمی‌رسد و بر هیچ جایگاهی که کافران را به خشم آورد گام نمی‌نهد* و هیچ هزینه‌ای چه خرد چه کلان نمی‌کنند و هیچ درّه‌ای را نمی‌پیمایند مگر آنکه برای آنان نوشته می‌شود تا خداوند نیکوتر از آنچه می‌کرده‌اند به آنان پاداش دهد» سوره توبه، آیه ۱۲۰-۱۲۱.</ref> | {{متن قرآن|مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ * وَلَا يُنْفِقُونَ نَفَقَةً صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً وَلَا يَقْطَعُونَ وَادِيًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}}<ref>«مردم مدینه و تازیان بیابان‌نشین پیرامون آنان حق ندارند از (همراهی) پیامبر بازمانند و نه جان‌های خودشان را از جان او دوست‌تر بدارند؛ از این رو که هیچ تشنگی و سختی و گرسنگی در راه خداوند به آنان نمی‌رسد و بر هیچ جایگاهی که کافران را به خشم آورد گام نمی‌نهد* و هیچ هزینه‌ای چه خرد چه کلان نمی‌کنند و هیچ درّه‌ای را نمی‌پیمایند مگر آنکه برای آنان نوشته می‌شود تا خداوند نیکوتر از آنچه می‌کرده‌اند به آنان پاداش دهد» سوره توبه، آیه ۱۲۰-۱۲۱.</ref> | ||
'''نکته''': [[خداوند]] در این [[آیه]] به [[مردم مدینه]]: «[[انصار]]» در صورت [[همراهی]] با [[پیامبر]] در امر [[جهاد]] [[وعده]] پاداش داده است و بر این مسئله تأکید نموده است که در این راه هر قدمی بردارند، و از سوی [[دشمن]] هر مشکلی برای آنان بوجود بیاید، [[مقاومت]] و [[تحمل]] کنند، [[خداوند]] برای آنها [[عمل صالح]] خواهد نوشت و پاداش آن را خواهد داد، و [[خداوند]] پاداش [[نیکوکاران]] را ضایع نخواهد نمود: «إِن اللٰهَ لاٰ یضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ». | '''نکته''': [[خداوند]] در این [[آیه]] به [[مردم مدینه]]: «[[انصار]]» در صورت [[همراهی]] با [[پیامبر]] در امر [[جهاد]] [[وعده]] پاداش داده است و بر این مسئله تأکید نموده است که در این راه هر قدمی بردارند، و از سوی [[دشمن]] هر مشکلی برای آنان بوجود بیاید، [[مقاومت]] و [[تحمل]] کنند، [[خداوند]] برای آنها [[عمل صالح]] خواهد نوشت و پاداش آن را خواهد داد، و [[خداوند]] پاداش [[نیکوکاران]] را ضایع نخواهد نمود: «إِن اللٰهَ لاٰ یضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ». | ||
==[[پاداش پیامبر خاتم]]: [[دوستی اهل بیت]] ([[ذوی القربی]])== | ==[[پاداش پیامبر خاتم]]: [[دوستی اهل بیت]] ([[ذوی القربی]])== | ||
{{متن قرآن|ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«این همان است که خداوند (آن را) به بندگانی از خویش که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند مژده می‌دهد بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را و هر کس کاری نیک انجام دهد برای او در آن پاداشی نیک بیفزاییم که خداوند آمر» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> [[خداوند]] در این [[آیه]] به [[پیامبر]] می‌فرماید بگو به [[پیروان]] خود که من در امر [[رسالت]] از شما پاداشی مادی نمی‌خواهم فقط پاداش من [[دوستی]] و [[محبت]] و [[پیروی از اهل بیت]] است. البته این پاداش معنایش نفع به [[پیامبر]] نیست، زیرا [[محبت اهل بیت]]، [[وسیله]] [[اسوه]] قرار دادن و کسب [[هدایت]] و تداوم راه [[نبوت]] است. | {{متن قرآن|ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«این همان است که خداوند (آن را) به بندگانی از خویش که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند مژده می‌دهد بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را و هر کس کاری نیک انجام دهد برای او در آن پاداشی نیک بیفزاییم که خداوند آمر» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> [[خداوند]] در این [[آیه]] به [[پیامبر]] می‌فرماید بگو به [[پیروان]] خود که من در امر [[رسالت]] از شما پاداشی مادی نمی‌خواهم فقط پاداش من [[دوستی]] و [[محبت]] و [[پیروی از اهل بیت]] است. البته این پاداش معنایش نفع به [[پیامبر]] نیست، زیرا [[محبت اهل بیت]]، [[وسیله]] [[اسوه]] قرار دادن و کسب [[هدایت]] و تداوم راه [[نبوت]] است. | ||