شام در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

==[[فریفتگی]] [[اهل شام]]==

==[[وصف]] حال [[اهل شام]]==

*در [[خطبه‌ها]] و نامه‌های متعدد، [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} اوصافی را برای [[اهل شام]] ذکر فرموده‌اند. البته باید توجه داشت که در غالب موارد، مراد [[حضرت]] از "[[اهل شام]]"، [[لشکریان]] [[معاویه]] در [[نبرد]] با حضرت‌اند. برخی از این اوصاف، عبارت‌اند از: [[دشمن]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۳۴ و نامه ۴۲</ref>؛ [[اهل بغی]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۹۷</ref>؛ [[ستمگر]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۲</ref>؛ [[سنگ‌دل]] رذل<ref>نهج البلاغه، خطبه‌های ۱۰۷ و ۲۳۸</ref>؛ [[عرب]] بادیه‌نشین<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۷</ref>؛ زیردست [[پست]]؛ دارای اصل و [[نسب]] نامعلوم؛ [[نادان]] و سزاوار [[آموزش]] و [[تربیت]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۸</ref>؛ کوردل؛ کر و کور؛ جوینده [[حق]] از [[باطل]]؛ معصیت‌کننده [[خالق]] با [[اطاعت]] مخلوق<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۳</ref>؛ حریص بر [[دنیا]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۱۳</ref>؛ سرعت‌گیرنده به‌سوی [[باطل]]؛ [[مطیع]] [[حاکم]] معصیت‌کار<ref>نهج البلاغه، خطبه ۹۷</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 481.</ref>.